خودمم باورم نمیشه. شاید در آینده هم نشه. دیشب خواب بودم. خواب دیدم مجتبی خادمی داره باهام حرف می زنه. ما دو تا مجتبی خادمی از یک جنس و یک شکل بودیم. اونم دقیقا قد خودم بود. صداشم کاملا شبیه به خودم. فقط رویکردش بام متفاوت بود. گفت این همه سال تو حرف زدی من شنیدم. حالا پایه ای یه کم من حرف بزنم تو بشنوی؟ گفتم آره. این شد که میکروفون رو به دست گرفت و شروع کرد: “از سر کار رفتن متنفرم. خیال می کنی خیلی خوشم میاد که شاغلم و سر کار میرم؟ نه. اصلا هم اینطور نیست. متنفرم. تنفری که من از کار دارم، تو
Tag: اجبار
دسته‌ها
حلالم کن
بنام نامی حضرت دوست، که هرچه داریم و نداریم از لطف و کرم بیپایان اوست. سلااااااااااااام سلااااااام خدمت دوستان عزیز هم محله ای خودم. امیدوارم که حال و احوالتون خیلی خییییییییلی خوب باشه، حتی بهتر از احوال آلمانیها زمانی که تیم برزیل رو 7 بر 1 بردند. خُب، بریم سر اصل مطلب، اصلش این است که من یه یه جمله ای رو تو یکی از فیلمها شنیدم که منو خیلی به فکر فرو برد، اسم فیلمو نمیگم که تبلیغ نشه…..خخخخخ تو فیلم بازیگره برگشت گفت که- انسان از همان لحظه ای که متولد میشه یه پاش لب قوره، شاید تا به حال خیلیها به این مسأله فکر نکرده اند
