درود بر عزیزان حقگو. متاسفم که باید بعد از مدتی غیبت، پستی چنین تلخ بنویسم و اگر مقبول افتد، منتشر شود. آنچه می‌گویم از نظر خودم درسته و خلاف عقیده ام نمینویسم. بعضی نابینایان را میبینم که ادعای کمک به همنوع خود را دارند و نداشته‌هایشان را به عنوان یک ویژگی مثبت شخصیشان قلمداد میکنند. مثلا ویژگی هایی مانند صداقت، رک بودن، کمک به همنوع برای گرفتن حق خود و از این چیزا. هر کدام از ما در سازمان یا اداره ای به عنوان وکیل، مشاور، معلم، مترجم، کتابدار، تلفنچی، استاد دانشگاه، شغل آزاد و غیره مشغول به کاریم. اگر هر کدام از ما بتواند در درجه اول شخصیت
