نابینایان و مشکلاتشان! شاید کمتر جایی چه در رسانه های داخلی دانشگاه و چه در رسانه های دیگر از نابینایان و مشکلاتشان شنیده و یا خوانده باشید. امروز با یکی از دانشجویان نابینای دانشگاه اصفهان گفتگویی ترتیب دادیم تا برای چند دقیقه دنیای پر از دشواری این عزیزان را از نزدیک لمس کنیم. اول هر مصاحبه حتما معرفیست. شما هم هر طور میدانید این رسم دیرینه را به جا آورید: مجتبی خادمی ورنامخواستی هستم. دانشجوی ترم پنج کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی. در روستای ورنامخواست که هم اکنون اسمً شهر شده در خانواده ای کشاورز با وضع متوسط مالی به دنیا آمدم و به علت ازدواج فامیلی والدین، در بدو
Tag: دانشگاه اصفهان
دوباره یک سایت گوشکن و یک 23 مهر دیگر. دلم گرفته. دلم خیلی خیلی گرفته. هر بار به سرم میزند آن نامه سرگشاده ای که یکی از همنوعان سال 88 قبل از انتخابات به آقای احمدی نژاد نوشته را توی محله منتشرش کنم بل کم چهار نفر بخوانند و بینشان یک مسئول دلسوز پیدا بشود و کاری بکند. حیف که از مسدود شدن آدرس این جا میترسم و حیف که این جا یک منبع و ماخذ و مرجع و پناهگاه برای دوستان خسته مثل خودم شده. اگر کسی از هم محلی های ما اعتراض نمیکرد و اگر خودم این همه زحمت برای این درخت 10 14 ماهه نکشیده بودم,
دسته‌ها
خاطره نون قاپی!
سلام و صد سلام. درود و صد درود. همه تونا دوس دارم. خیلی زیاد. دوس دارم بگم که دوستون دارم تا بقیه حسودیشون بشه. تا بدونن شما گوشکنی ها ی جای ویژه توی قلب من دارین. قبل از این که خاطره نون را واسهتون بگم حرفاما بگم و خبر های جدید را به دستتون برسونم: اولش این که خواستم به مناسبت 23 مهرماه روز جهانی عصای سفید یعنی روز نابینا ها فیلم توضیح دار رنگ خدا رو واستون بذارم ولی بعد گفتم بیخیل شم و همین اول کاری روز اول مهر, روز شکوفه ها فیلمو بپاشمش تو محله. فیلمو فردا صبح که میخوام برم دانشگاه میپاشم این جا. در
درودی دوباره. خلاصهش بگم که قضیه خوابگاه با ی زنگ حل شد. خیلی عجیب! من فقط زنگیدم گفتم نامه دادم و ال و بل و جیمبل و این که شرایطم خاصه و درخواست خوابگاهم تایید نشده. طرف گفت شماره دانشجوییت رو بده و من هم همین کارو کردم و یک دفه بانگ برآورد که تایید کردم درخواستت را برو خوش باااش و تعیین هم اتاقی کن. این قضیه خوابگاه ما به کجا بکشه خدا عالمه. من که نابلدیم و سادگیم و کج فهمیم هنوز سر جاشه.
اسم نمیارم که تابلو نشم ولی میرم میبینم توی سایت دانشگاه اصفهان نوشته به کسایی که خونهشون زیر صد کیلومتره خوابگاه نمیدیم. من که چهار ترم دارم هر روز مثل سگ, آقا بی احترامی کدومه جدی میگم: مثل خود آقا سگه دوق صبح بیدار میشم میرم دانشگاه و بوق شب میام میگم بذار شانسمو امتحان کنم. میرم یه نامه درخواست خوابگاه با توصیف شرایط سختی که دارم و چهار ساعت وقتم توی راه رفت و برگشت طلف میشه مینویسم به یک مقام مسئول مربوط به این کار و او هم الحق امضا می فرمایدش. نامه رو میبرم میدم اداره امور خوابگاه ها طرف در میاد بهم میگه شما که
درود و صد درود. امروز با گزارش صوتی مصاحبه کامران نجفزاده در خدمتتون هستم. کامران نجفزاده خبرنگار بیستو سی, همون که همیشه گزارش های جنجالی تهیه می کرده. هجده ماه به فرانسه اعزام شده و بعد اخراج شده به دلایلی که خودتون باید بشنوید. اخیراً هم از لیبی برگشته و در مورد اونجا هم حرف های خوبی برای گفتن داشت. آقا کامران در تاریخ چهارده آبان یعنی همین چهار پنج روز پیش اومد توی تالار پیامبر اعظم و به برخی از پرسش های دانشجویان پاسخ داد. این همایش به همت بسیج دانشجویی دانشگاه اصفهان برگزار شد و خداییش استقبال خوبی هم شد. در واقع سوژه سوژه خوبی بود. دانشجو
