Tag: دلنوشته، صحبتهاي خودموني، ترحم طلبي چرا؟

سلام امروز از فرط عصبانیت و ناراحتی دارم می نویسم اولش که اصلاً قصد نوشتن نداشتم ولی آخرش دیگه طاقت نیاوردم آخه یه گوش شنوایی هم باید باشه که درد دل من نخودی رو هم بشنوه آخه یه چاهی هم باید باشه که من توش فریاد بزنم یه روز توی یه کتابی نمی دونم فکر کنم یکی از کتاب های دکتر شریعتی خوندم که: نوشتن برای یاد آوری نیست برای فراموش کردنه حالا منم برای فراموش کردن می نویسم چقدر من تلاش کنم! چقدر وقت و انرژی مصرف کنم که بگم بابا من نابینا و نیم بینا هم آدمم\ می تونم\ شخصیت دارم\ حق دارم\ تکلیف دارم\ بعد یه