خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو
دسته‌ها
نشریه جهان آزاد

نشریه جهان آزاد، شماره 63. درباره درون‌گرایی معلولین و خطاهای آموزش مهارتهای اجتماعی

سلامی سبز در این روزهای برف‌گرفته به دوستان و دوستداران محله نابینایان! امید که دل‌هاتون گرم، لب‌هاتون خندان، دست‌هاتون توانا و گام‌هاتون استوار باشن! در شصت و سومین سفر محله به جهان آزاد می‌خواییم به بررسی موضوعی بپردازیم که شاید دغدغه بسیاری از والدین و مربیان کودکان دارای معلولیته. حتما دیدیم یا شنیدیم که گاهی والدین از میل کودکان معلولشون به انزوا و تنها موندن، تنها بازی کردن و سپری کردن اوقاتشون در خلوت خودشون اظهار نگرانی کردن. اما این موضوع واقعا چقدر جای نگرانی داره؟ آیا واقعا این امر نشانه خطر برای این کودکانه و ممکنه سبب زیان‌های جبران‌ناپذیر در بزرگسالیشون بشه؟ آیا والدین، مربیان و اطرافیان این
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

دردِ دلِ مؤسسِ محله نابینایان: به کجا داریم میریم؟

آغازِ نقلِ قول از طرف کادر مدیریت محله نابینایان: «بنا بر اعلام نویسنده، این پست میبایست در معرض قضاوت سایرین قرار بگیرد. به همین جهت پست برای ساعتی معلق شد، تا توسط مدیریت تصمیم نهایی اتخاذ گردد و در نهایت به این نتیجه رسیدیم، که بنا بر اعلام قبلی، کامنتهای پست باز بماند و همگان بتوانند در خصوص مطالب آن اظهار نظر نمایند. با سپاس. کادر مدیریت مجموعه محله نابینایان.» پایانِ نقلِ قول از طرف مدیریت محله نابینایان درود دوستان من مجتبی خادمی هستم. مؤسس همین محلۀ نابینایان که توشید و کسی‌ام که هفت سال مدیریتِ اینجا رو به عهده داشتم. خدمت شما رسیدم تا نسبت به یه سری
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

یادداشت دوشنبه 11 دیماه 91 خورشیدی: خاطرات یک دانشجوی نابینا

شنوندگان و بینندگان و خوانندگان و مطرب ها و نوازندگان و همه و همه اعضای محله کلا سلام. با خودم عهد کرده بودم که توی این فرجه های امتحانی دور یادداشت نویسی و اعتیاد داشتن به اینترنت را یک خط سرخ بکشم که این اینترنت و این نوشتن پدر وقت آدم را در میاره اما حالا که بعد از چند روز دیدم من آدم با برنامه ای هستم و قدرت پایبند بودن به برنامه هام رو دارم تصمیم گرفتم بنویسم که واقعا اگر ننویسم حیفه. فکر کنم پنجشنبه گذشته یعنی هفت دیماه بود که یکی از متنوع ترین پیتزا ها رو تجربه کردم. پیتزای چهار طعم. یعنی یک تکه