سلام به تو یار قدیمی و یاور همیشگی. به تو که از وقتی تصمیم گرفتم مستقل باشم و دستم توی دست کسی نباشه با تو آشنا شدم و انس گرفتم. راستش اولش خیلی باهات راحت نبودم و تو را همراهی اضافی و مزاحم می دونستم. همراهی که هرکی منو از دور با تو می دید پی به مشکلم می برد. توی محله، تو مدرسه، خیابون، اتوبوس و هرجای دیگه رنگ سفیدت توی دست من کاملا مشخص می کرد که باید چه کنند. خب معلومه. بیان جلو و با پرسش و بی پرسش بخوان بهم کمک کنند. از خیابون ردم کنند. توی اتوبوس از جاشون بلند شن جاشونو بهم بدن.
