چه زود گذشت سالیانی دراز بر من و ما و چه زود خواهد گذشت سالیان دیگر. تقویم را یک صفحه به جلو ورق می‌زنیم و این بار با تحویل سال تازه، قرن نو را هم از او می‌ستانیم و چهاردهمین قرن هجری خورشیدی را به ید با‌کفایت بایگان تاریخ می‌سپاریم. سال کهنه برای هر کدام از ما در چارچوب زندگی شخصی قطعاً توأم با تلخی‌ها و شیرینی‌هایی بوده. بسته به رخداد‌ها، برای یک کداممان کفه تلخی‌ها سنگینی می‌کرده و درباره یکی دیگر، شیرینی‌ها می‌چربیده است. در ساحت عمومی اما نیازی به گفتن نیست که همه‌مان سال دشواری را از سر گذراندیم. حجم درد‌ها آن اندازه بود که نه ما
Tag: ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران
حالا دو سالی میشود که در کنار همهٔ آموختنی‌ها، مشغول فراگیری حروف الفبای یونانی شده‌ایم. امروز از هر کس که در خیابان تصادفی جلویش را بگیری، احتمالاً بلد است حروف الفبای یونانی را دستکم تا پانزدهمینش بشمارد. «امیکرون»، همو که نوید کم‌خطر و بی‌درد‌سر بودنش را داده بودند اما حالا می‌بینیم خوشبینیشان آن‌قدر‌ها هم قرین واقع نبوده و به قول شکسپیر، «سنگ‌ها را فرسنگی می‌نماید و پا را از رفتن باز می‌دارد.» علی‌رغم هر آنچه که امیکرون بر سر همکاران نسل مانا در طول یک ماه گذشته آورد، تمام تلاشمان معطوف آن بود که از ماراتن نفس‌گیر تولید محتوا سربلند به‌در آییم تا چراغ ماهنامه همچنان به‌قوت خود روشن
سلام به همراهان عزیز محله‌ی نابینایان تحریریه ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران (مانا) به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید ویژه‌نامه‌های صوتی را در موضوعات گوناگون برای مخاطبان خود آماده کرده است. بسته صوتی مانا به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید در قالب یک بسته صوتی، امیر سرمدی و امید هاشمی به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید اتفاقات و حواشی این روز را از جنبه‌های گوناگون بررسی کرده‌اند. دو پیام مناسبتی از منصور شادکام و علی‌اکبر جمالی، قائم‌مقام و مدیر‌عامل انجمن نابینایان ایران، یک گزارش شنیدنی از مجتبی خادمی و گفتگوی تحلیلی در خصوص شعار امسال بهزیستی به مناسبت این روز با حضور یک صاحب‌نظر و پژوهشگر نخبه
چند دقیقه بیشتر نمانده تا شلیک توپ‌‌ها. توپ‌‌هایی که این بار نه به قصد ویرانی و کشتار، که برای رساندن صدای امید و طراوت و زندگیِ دوباره زمین به گوش آن‌ها که در اقصای این خاک به انتظار نشسته‌‌اند شلیک میشود. بی که بخواهیم منکر تلخی‌‌های رفته بر ایرانیان در طول سال گذشته شویم و دشواری‌‌های افزاینده زندگی را کتمان کنیم، آخرین نوروز قرن را به جشن می‌‌نشینیم و از فرصت نو شدن طبیعت برای تجدید قوا و گرفتنِ جانی دوباره بهره می‌‌گیریم. چیرگی بر شر و تباهی و سیاهی و تاریکی را از نوروز باستانی فرا می‌‌گیریم و با حالی که به احسن‌الحال تحویلش می‌‌کنیم، به پیکار بدی‌‌ها
هم محلی‌های گوشکُنی سلام. از همون روزی که تو این محله مجموعه ای رو تحت عنوان شهر خبر معلولین منتشر می‌کردم، همیشه تو فکر این بودم که یک نشریه تخصصی در قالب ماهنامه یا هفته نامه راه اندازی کنم. خوشبختانه در جامعه‌ی نابینایان، اونقدر شخصیت‌های آگاه، متخصص و دست به قلم داریم که باید از ظرفیت‌هایی که دارن، به بهترین شکل استفاده بشه. صمیمانه اعتقاد دارم بچه‌های نسل امروز اونقدر مهارت و توانایی دارن که خودشون خیلی جلوتر از انجمن‌هایی که حتی بیش از بیست سال سابقه دارن حرکت کردن. راهِ دور نمیرم. تو همین محله، مطالب مفیدی مثل نشریه جهان آزاد یا همین نشریه ای که داره تو
