سلامی به بلندای آسمان، به همراهان سفر به جهان آزاد. با شما هستم! پدر و مادری که فرزند معلولی وارد زندگیتون شده! حالا یا معلول به دنیا اومده و یا از بد حادثه گرفتار معلولیتی شده! اولین کاری که در این زمان به نظرتون میاد که انجام بدید چیه؟ آیا در مورد این اولین قدم انتخاب درستی داشتید؟ معیار این انتخاب چی بوده؟ در سفر امروز به جهان آزاد میتونیم از تجربیات افرادی که این راه رو پیش از ما طی کردن کمک بگیریم. مقاله ای که امروز ما رو به جهانی گسترده میبره سرشار از نکات کاربردیه و یکی از مهمترین این نکات کمک به والدین کودک معلول
Tag: استقلال نابینایان
برای این که یک فرد کم بینا یا نابینا استقلال بیشتری داشته باشد یکی از مهارتهای کاربردی اندازگیری کردن اشیا مختلف با متر است. گاهی لازم می شود که بدانید طول یک شیء یا عرض آن چقدر است. نکته: اصولا سمتی که اندازه آن بیشتر است طول و آن سمت که اندازه آن کمتر است عرض در نظر گرفته می شود. مثلا در مورد یک میز این طور است. البته معمولا در مورد اشیای سه بُعدی یک بُعد هم ارتفاع شیء است. خوب اندازگیری را به سه دسته تقسیم می کنم چون هر یک روش خود را دارد و جداگانه توضیح می دهم. 1. اشیایی که باید اندازه آنها
دسته‌ها
طرز تهیه پاستا آلفِرِدو
یکی از چیزایی که همیشه بعد نابینایی توی ذهنم مرورش میکردم آشپزی بود. مگه شدنیه خدای من. همیشه توی این بده بِستون هایی که در ذهنم با خودم داشتم، میگفتم من نمیتونم. تازه نابینا شدم و برام قطعا سخته و نه میتونم و نه احساس نیاز دارم بهش. سوالات زیادی داشتم؛ ترس و استرس عجیبی باهام بود. توی تیم تاک بارها پیش میومد زمانی که با بچه ها صحبت میکردیم، احمد مشغول آشپزی بود. من خیلی سعی میکردم بی اینکه ازش سوالی بپرسم به کاراش توجه کنم. چرا انقدر بی استرس داره هم آشپزی میکنه و هم با ما حرف میزنه. خب احمد هم نابیناست. تو چرا هی
سلام به هم سفرهامون در سفر به جهان آزاد. امیدواریم همواره در اوج پویایی باشید. در گام اول سفر به جهان آزاد گفتیم که قراره با هم مرزها رو بشکنیم و پای اشتراک تجربیات افرادی در گوشه های دیگه ی جهان بنشینیم تا ببینیم اون ها برای گذشتن از موانع حاصل از ندیدن های خودشون و فرزندانشون از چه راه هایی رفتن. رفتیم و خوندیم و آموختیم. و حالا کمربندها رو ببندید که نوبت گامی دیگه و حرکتی دیگه و تجربه ای دیگه هست. بریم و ببینیم این بار سفرمون به کجاست و در چه قصه ای قراره سِیر کنیم! به امید فتح قله های آگاهی, به پیش! نسخه
دسته‌ها
طرز تهیه چیکِن استراگانوف
سلام به عزیزهای آشنای محله. هوای دل هاتون بهاری و آسمون پروازهاتون بلند و صاف! گاهی خاطرات عجیب شیرینن. به خصوص زمان هایی که بی مقدمه شبیه یک دسته مهمون سرزده و بی اطلاع…! دلم یک کاری می خواست. کاری که لذت رو ازش حس کنم. کاری جدا از یکنواختی های روزمره ی این روزهای عجیب و غریب. دل چندتامون همزمان این رو خواست؟ نشمردم. نشمردیم همدیگه رو. فقط به خودمون که اومدیم دیدیم باز رسیدیم به هم. سر همون تلاقی آشنای همیشگی. این دفعه چی؟ نه مناسبتی هست که برنامه بریم نه موضوعی هست که بهش بچسبیم. کی از بینمون نق زد که: -گُشنَمِه. اصلا من گُشنَمِه!
دسته‌ها
دخترِ خوش صدا
بسم الله الرحمن الرحیم دختر خوش صدا نوشته: مهدی بهرامی راد روی نیمکت, در حالیکه یک عینک آفتابی به چشم دارد و کنارش کیف دستی اش است, نشسته و به سمت هر رهگذری که به او نزدیک می شود لحظاتی می نگرد. جوان: خدایا! اگر نیاید چه می شود؟ اگر نیاید هیچ حسی دیگر به خودم نخواهم داشت. کیف دستی اش را برمی دارد. از داخل آن عصای سفیدش را بیرون می آورد و باز می کند. می خواهد برخیزد و برود که منصرف می شود. به یاد ترم 1 و اولین روز دانشگاه می افتد. روزی که با تق تق عصایش در راهروی دانشگاه, دنبال کلاس می‌گشت. هیچکس
دسته‌ها
زنگ انشا
موضوع انشا: ترحم نعمت خداست آورین جان‌آورین پاک را، آنکه کرد اندر سر ما خاک را. امروز که یکشنبه است به روال هر دوشنبه که آخرینش حدود شش ماه پیش بود، یک انشای دیگر از ما ساطع شد که امیدواریم عمرتان به خواندنش کفاف ندهد. امروزه با پیشرفت علم و فناوری، ترحم در حق معلولان و به ویژه نابینایان زیاد شده است. اما متأسفانه هنوز هستند، معلول‌نمایانی که فرهنگ استفاده صحیح از این نعمت خدادادی را ندارند و با کردار و گفتارشان می‌کوشند با طرح مزخرفاتی مانند استقلال، خودباوری، بی‌نیازی از دلسوزی دیگران و موارد مشابه، خود و سایر معلولان را از برکات و حسنات این سنت خجسته محروم
در افریقای جنوبی، استفانی کوپر، خانم جوان کارآفرین، یک استارت آپ به منظور کمک به استقلال نابینایان و نابینا ناشنوایان راه اندازی کرد. حاصل این استارت آپ، نرم افزاری شد که روزانه، هزاران فرد نابینا در بیش از 55 کشور دنیا، مستقل از اطرافیان، و به لطف افراد بینای داوطلب در این برنامه، به محتوای یک عکس پی میبرند. برای آشنایی دقیق با این طلا افزار، و دریافت آن به همراه آموزش صوتی، تا انتهای پست با ما باشید. مقدمه: در این کره ی خاکی، حدود 7.6 میلیارد نفر زندگی میکنند که به طور متناوب 1.6 میلیارد آنها دارای معلولیت هستند. شایع ترین نوع معلولیت، آسیب دیدگی بیناییست که
سلااااام سلام سلااااااام سلام سلام به تماااام اهالی محله ی باحال نابینایان بذارید بگم کل ماجرا چی شد و چه حااااالی کردیم ما! خب. تقریبا از یکی دو ماه پیش برنامه ریزی های ما برای تدارک یه اردوی یه روزه شروع شد و نتیجه اش شد ده دوازده ساعت شادی، خوشی، آموزش، صمیمیت، لذت، و استقلال برای هم محلی های شرکت کننده! برای ایجاد پیش زمینه ی ذهنی و زیرساختی اردو، از طرفی پست های نظرسنجی برای اردو رو توی سایت تنظیم کردم و از طرف دیگه، به دنبال پیاده سازی درگاه پرداخت محله که علی کریمی بهمون معرفی کرده بود بودم تا برای ثبت نام اردو و مشارکت
بچه ها؟ یه سوال دارم. آیا من باید به کامنت های به اون قشنگی که شما توی بخش اول این مجموعه گذاشته بودید پاسخ می دادم و سلسله ی قشنگ خاطرات شما رو با حرف های بی ربطم خراب می کردم؟ هی باید می نوشتم. مرسی؟ قشنگ بود؟ ایول؟ آفرین؟ منم همینطور؟ ممنون از حضورت؟ چه جالب؟ نه بچه ها. من ترجیح میدم پست های این شکلی، کامنت هاش دست نخورده و بدون جواب باقی بمونند تا قشنگی خودشون رو حفظ کنند. خب من یه سری خاطره نوشتم، شمام نوشتید. دیگه چی باید جواب هم بنویسیم؟ پس با این دید که جواب ندادنم از روی بی احترامی نیست و
مقدمه اگر کاربر سیستم‌عامل آی‌اواس اپل یا اندروید گوگل باشید، حتماً دست‌کم یک نرم‌افزار او سی آر یا همان تشخیص نوری حروف و مبدل تصویر به متن را روی تلفن همراهتان نصب کرده‌اید. این نرم‌افزارها به کاربران امکان می‌دهند با گرفتن عکس از یک صفحه کتاب، مجله یا هر نوشته‌ای که در اختیار دارند، متون مندرج در آن را با قابلیت ویرایش دریافت کنند. شاید نخستین نرم‌افزاری که در سالیان اخیر با ورودش به فروشگاه نرم‌افزار اپل توانست تبدیل تصاویر به متون را برای افراد دارای معلولیت بینایی به گونه‌ای جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر مطرح کند، KNFB Reader بود. بعدها نسخه اندرویدی آن هم روانه بازار شد؛ اما، اگر از
به یاد بچگیم که وقتی توی سه چهار سالگی حوصله ام از همبازی نداشتن و بیکاری سر می رفت، مادرم منو می فرستاد دنبال قوطیه بگیرو بشین. قوطی ای که در واقع وجود خارجی نداشت و اگه هم داشت، هیچ کاریش نمی شد بکنی مگر اینکه بگیریش و بشینی یه گوشه. من که این مفهوم رو هنوز نمی فهمیدم و قدرت تحلیلم زیاد نبود، فکر می کردم قوطی بگیرو بشین، یه قوطی فلزی مثل جاسیگاری کُوِیتی بابامه، با این تفاوت که میتونه آهنگ بزنه، منو توی آسمون ها پرواز بده، باهام هم صحبت بشه، دوچرخه ام رو درست کنه، و کلی حال بده. هرچی هم خونه ی همسایه ها
سلام به همه حال و احوال چطوره؟؟؟ هوای دلتون بهاریه؟؟؟ امیدوارم مثل این روزهای قشنگ حال دل شما هم عالی باشه قبل از اینکه برم سر اصل مطلب از کاری که سر کلاس روانشناسی اجتماعیم انجام دادم براتون بگم ببینید من قرار بود این هفته فصلی که در باره ی تغیر نگرش بود رو ارائه بدم. این تغیر نگرش چندتا نظریه داشت که یه قسمت با استفاده از شرطی سازی کنشگر بود. از اونجایی که استادمون هر ارائه ای رو قبول نداره و انتظارش از دانشجوها زیاده من تصمیم گرفتم با استفاده از کار عملی این قسمت رو به بچه ها بفهمونم. باید خیلی واقعی نگرش بچه هارو نسبت
سلام سلاااام بچه ها چطورین؟ باورتون میشه دو هفتست میخوام پست بزنم اما هی امروز و فردا میکنم و جالب اینه که هر چه قدر بیشتر امروز و فردا میکنم میزان مطالبی که میخوام دربارشون بنویسم بیشتر میشه پریشب نشسته بودم داشتم مینوشتم دیدم انقدر موضوعات زیاده نمیشه تو یه پست درستش کرد الآن من سر کلاس سیستم نشستم و دارم اینو مینویسم نمیدونم یادتون مونده یا نه حدود دو سال پیش شرایطم یه طوری شد که مجبور شدم از دانشگاه علامه انتقالی بگیرم و برم همدان تو دانشگاه بوعلی به ادامه درس و بحث بپردازم. اونجا که بودم مشکلات زیاد بود الان چند تا از مشکلاتی که باهاش
به نام مهربونترین مهربونا سلااااااااااام و صد هزار سلام به همه تون. خوبین؟ خوشین؟ خوش میگذره آیا؟ خب خب خدا رو شکر. برای اونایی که گفتن خوبه بد نمیگذره. و همه چی میگذره. چه خوشیها و چه سختیها برای اونایی که گفتن خوش نمیگذره. زندگی همینه دیگه. یه خصلت خوبی که داریم اینه که به هر شرایطی عادت میکنیم و باهاش سازگار میشیم. اگه اینطور نبود که وااااااایییییی وحشتناک میشد. انشا الله که لحظات خوشمون بیشتر از بداش باشه! خخخخ چه همه حرف زدم. بریم سراغ بحث امروزمون. طرز راهنمایی نابینا توسط یک فرد بینا: بهتر اینه که ما یک قدم از فرد بینا عقبتر باشیم و نصف بدنمون
به نام خدای خوب و مهربون سلاااااام سلاااااااااااام به همه ی دوستان محترم حال و احوال که خوبه انشا الله؟ الوعده وفاااا. من برای اولین بار زود اومدم یوهووووووووووووووووووووو ایییییییووووووووووولللللل. خخخخ میبینم که شماها هم تعجب کردین. از اینجا دارم میبینمتون. بعله خب. انشا الله که دیگه تعجب تونو نبینم. خخخخ خب حالا بریم سراغ بحث امروز مون: دوستان نه، نه، نریم سراغ بحث بعدی. صبر کنین میخوام یه چیزی که فراموش کردم در پست قبلی بگم رو مطرح کنم در مورد موانع باید بگم که تو هر خیابونی که قدم میذاریم ملت هی دارن ساختمون سازی میکنن. برای کارشون هم تو پیاده رو ها داربست نصب میکنن. این
به نام خدایی که همیشه مواظب نابیناها هست. سلااااام به همه ی دوستان خوب و محترم و صبور خودم خوب و خوش و سلامتین انشا الله؟ چه خبرااااااا؟ من اومدم جلسه ی ششم جهتیابی رو با حضور شماها برگزار کنم. چیه اینطوری نگام میکنین؟ چییییییی؟ بلند تر بگین خب؟ آهااااان! دیر میام. همه چی رو فراموش کردین؟ خب عیبی نداره که روی اسمم که اینتر بزنین همه ی نوشته های من براتون لیست میشه. چییییی؟ من چرا زود زود نمیام؟ خب راستشو بخواین من توی نوشتن یه خورده زیادی تنبلم. اصلا و ابدا اهل نوشتن نیستم. برای همین همش تنبلیم میشه تا کلاسهای جهتیابی رو بنویسم. میدونم بابا! میدونم
دوستان سلام. امیدوارم که خوب و خوش باشید. من که همچنان در بستر سرما خوردگی هستم و به سوپ و آب میوه بسته شدم. راستش زمانی که پیش دانشگاهی رو شروع کردم تصمیم گرفتم که اگه دانشگاه تهران یا اصفهان قبول بشم حتما برم و از خوابگاه نترسم. اون موقع سعی کردم نابینایان خوابگاهی رو پیدا کنم و ازشون راهنمایی بگیرم اما متاسفانه کسی رو نمی شناختم و تقریبا نتونستم با هیچ کس صحبت کنم. وقتی دانشگاه اصفهان قبول شدم، تصمیمم رو عملی کردم و رفتم توی یه اتاق شش نفره. الان که به اون روزا فکر می کنم، به نظرم می رسه اگه با یه پیش زمینه و
درود به همگی. دومین کنفرانس گوشکن از دوره ی دوم کنفرانس ها، چهارشنبه ی گذشته، پانزدهم بهمنماه، با حضور تقریبا پانزده نفر از شماها برگزار شد. شرکت کنندگان فعال این کنفرانس: مجتبی خادمی، شهروز حسینی، علی کریمی، امیر محمد رمضانی، عباس یگانه، خدیجه خانم، مهدی ندیمی، افسانه دهقان، هاجر اورنگی، محمد رحیمی، سعید پناهی و سعید درفشیان. شما میتوانید بحث دوم ما یعنی بررسی مشکلات استقلال‌خواهی افراد نابینا و راه حل های آن را در دو قسمت از انتهای همین مطلب، دریافت کنید. قسمت اول، بیست دقیقه ی مفید طول کشید و قسمت دوم، چهلو هشت دقیقه. ضمنا توجه داشته باشید سومین کنفرانس از دوره دوم کنفرانس های محله
