علی سلام. فکر نمیکنی باید صبر میکردی تا صندلی داغت به سر انجامی برسه بعد این پست رو منتشر میکردی.
وانگهی فکر میکنی چند درصد از بیناهایی که با نابیناها ازدواج کرده اند با کامپیوتر و اینترنت و اینجور چیزها ارتباط دارند و کار میکنند. فکر میکنم تعداد بسیار کمی.
پس انتظار چندانی نداشته باش که واقعا بیناهایی به این پست سر بزنند و به سؤالهای بچه ها جواب بدهند.

نغمه درست میگه. یکی از بدترین صداها پیش اطرافیان بینای ما همین صدای متن خوان یا فارس خوانه که به شدت از صداش بدشون میاد و این درحالیست که برای ما قشنگترین صدا هستند چون مطالب روی مانیتور رو برای ما میخونند و ارتباط ما را با دنیای بیناها برقرار میکنند.
منم گاه به بچه هام میگم که بیایید یه کتاب صوتی مثلا رمان بهتون بدم بریزید رو گوشیتون و هروقت بیکار بودید گوش بدید ولی هرگز استقبال نمیکنند. بقول نغمه همین چیزای کوچیک گاه بزرگ میشند و میتونند مسئله ساز بشند. مثلا یه چالش دیگه که ما با اطرافیان بینامون داریم که خب اونا طبیعتا به امور تصویری و دیدنی مثل تلویزیون بیشتر اهمیت میدند ولی ما برعکس بیشتر به صدا و صوت اهمیت میدیم. نابیناها بیشتر به رادیو گرایش دارند ولی بیناها اصلا از رادیو خوششون نمیاد. خب اگه من برم تو اتاقم و رادیو گوش بدم یا موسیقی گوش بدم یا یه کتاب صوتی گوش بدم خانمم معترض میشه که تو همش تو اتاق تو خودتی اصلا انگار ما نیستیم. بعد که میای پا تلویزیون میشینی خب میبینی که از فیلم سر در نمیاری حالا اگه بخوای ازشون بپرسی احساس میکنی که خوششون نمیاد چون حرف زدن تمرکزشون رو از بین میبره و قصه را از دست میدند. خلاصه اینها چالشهایی هستند که باید روشون کار کرد تا بشه تعادلی بینشون بوجود آورد. ما با ماشین هم که جایی میریم همین مشکل رو هم داریم اونا میخواند صدای ضبط رو زیاد کنند چون میگند اینطوری رانندگی بیشتر بهشون حال میده ولی همین صدای زیاد باعث میشه که ارتباط من نابینا با اطرافم قطع بشه درحالی که اونا همینطوری که به صدای بلند به موسیقی گوش میدند با هم هم حرف میزنند چون از زبون و چشم باهم استفاده میکنند اینجاست که ما گاه باید صمٍ بکم بشینیم اگرم اعتراض کنیم که میگند واااای که چقدر غر میزنییییی.