شما شنونده پادکست رودررو هستید! پادکستی که قراره به طرح و حل مسائل و مواردی بپردازه که می‌تونن نقش بزرگی در چگونگی ارتباط بهتر نابینایان با اجتماع اطراف، دستیابی به موفقیت بیشتر، احساس بهتر در زندگی فردی و اجتماعی این افراد، و همچنین آگاهیبخشی به جامعه در نوع ارتباطگیری با نابینایان ایفا کنن. در رو‌در‌روی این بار هم مثل همیشه همراه ما باشید!
مشخصات پادکست:
- موضوع پادکست شماره 11: آراستگی و نابینایی
- راوی: محمد صادقی
- تدوین: بهنام نصیری
- منبع: نشریه خودآگاهی جنسی، لمس سلامتی. زیبایی و نابینایی
- انتشار از وب سایت محله نابینایان Gooshkon.ir
باکس دانلود پادکست رودررو شماره 11 همراه با پخش آنلاین
نسخه متنی پادکست رو در رو شماره 11:
سلام. به یکی دیگه از «سری پادکست‌های رودررو»ی محله نابینایان خوش آمدید. امروز می‌خوایم درباره موضوعی صحبت کنیم که شاید برای بعضی‌ها غیرمنتظره باشه: «چرا نابیناها به ظاهرشون اهمیت میدن؟» شاید فکر کنید آدمی که نمی‌بینه، نیازی هم به رسیدگی به ظاهرش احساس نمی‌کنه، ولی واقعیت خیلی پیچیده‌تر از این‌هاست. آراستگیِ ظاهر چه در پوشش و چه در چهره، تنها برای افرادی که قادر به دیدنند نیست. اما چرا نابیناها هم مثل بقیه به ظاهرشون اهمیت میدن؟
اول از همه، بذارید این رو روشن کنیم که داشتن ظاهر خوب و آراستگی، به معنای تکبر و خودنمایی نیست. داشتن ظاهر مناسب، پیامی قوی به اطرافیان و حتی خود فرد می‌فرسته. پیامی از احترام به خود و اعتماد به نفس. تصور کنید که هر صبح، حتی با عجله، لباس و استایلی رو انتخاب می‌کنید که نشون‌دهنده شخصیت و حس و حال اون روزتون باشه. این یک نوع ارتباط با دنیاست، حتی اگر شما نابینا باشید و نتونید توی آینه ظاهر خودتون رو ببینید. در واقع، این توجه به ظاهر، به خیلی‌ها اعتماد به نفس و احساس ارزشمند بودن می‌بخشه.
حتما شنیدید که می‌گن «ظاهر خوب داشته باش تا احساس خوبی داشته باشی». این جمله شاید کلیشه‌ای به نظر برسه، ولی در واقع برای خیلی‌ها، از جمله افراد نابینا، این‌طوره که وقتی به ظاهر خودشون می‌رسن، حس مثبت‌تری دارن. کسی که نابیناست، شاید نتونه ظاهرش رو ببینه، اما کاملا آگاهه که برای خودش وقت گذاشته و به ظاهرش توجه کرده. این بهش حسی از آمادگی برای رویارویی با جامعه میده و این حس مثبت، ارتباطش با دیگران رو عمیق‌تر می‌کنه.
یک نکته جالب اینکه خیلی از افراد نابینا هم مثل دیگران، ممکنه علاقه زیادی به مد و زیبایی داشته باشن. اینکه فردی نابیناست، دلیل نمیشه از لذت تجربه لباس‌های زیبا، استایل خاص یا حتی آرایش صرف‌نظر کنه. اینها مواردی هستن که به همه ما حس زیبایی و خاص بودن میدن. پس چرا تعجب می‌کنیم وقتی می‌بینیم افراد نابینا هم به این بخش از زندگی اهمیت میدن؟
شاید تعجب‌آور باشه، اما بسیاری از نابینایان هم تجربه شنیدن حرف‌هایی مثل این رو داشتن: «بِهِت نمی‌آد نابینا باشی!» یا: «با وجود نابینایی‌ات، شیک‌پوشی.» این حرف‌ها برای کسی که سال‌ها با نابینایی زندگی کرده و آگاهانه برای ظاهرش زمان گذاشته، گاهی ناراحت‌کننده‌ست. چرا باید نابینا بودن، با شیک‌پوش بودن و آراستگی در تضاد باشه؟ آیا این دیدگاه به این معنیه که فرد نابینا نباید توقعات سطح بالایی از خودش داشته باشه؟
در نهایت، صحبت از احترام متقابله. وقتی فرد نابینا با ظاهری آراسته وارد جمع میشه، این ظاهر پیامی رو به اطرافیانش می‌فرسته. پیامی با این محتوا که این فرد برای خودش ارزش قائله، برای زمانی که کنار بقیه می‌گذرونه احترام قائله و داره نشون میده که ما همگی با هر شرایطی که داریم، می‌تونیم با اعتماد به نفس و با بهترین حالت خودمون حاضر بشیم. ظاهر ما، بخشی از هویت ماست و نمیشه نادیده‌اش گرفت، حتی اگر خودمون نتونیم توی آینه ببینیمش.
با این حساب، شاید وقتش باشه به این سؤال که چرا نابیناها به ظاهرشون اهمیت میدن، دوباره فکر کنیم. ظاهر فقط یه نمایش نیست؛ راهیه برای احساس خوب داشتن نسبت به خود، برای ابراز شخصیت و برای تأثیرگذاری بر دیگران. برای همین هم افراد نابینا، درست مثل بقیه، دوست دارن انتخاب کنن که چطور دیده بشن، چه احساسی نسبت به خودشون داشته باشن و چطور با اعتماد به نفس به دنیای اطرافشون نگاه کنن.
نکته مهم اینکه طیف گسترده‌ای از نگرش‌ها در این زمینه وجود داره، از جمله کسانی که اساساً به موضوع ظاهر و پوشش اهمیت نمیدن و این دیدگاه رو هم دارن که «چون من نمی‌بینم، پس بقیه هم نیازی ندارن که به ظاهرم توجه کنن.»
بعضی از نابینایان احساس می‌کنن چون خودشون نمی‌بینن، نیازی هم نیست که به آراستگی و خوش‌پوشی توجه کنن. گاهی این موضوع رو به این شکل هم بیان می‌کنن که چرا باید وقتی خودم نمی‌تونم ببینم، انرژی و وقت بذارم که مطابق انتظارات جامعه ظاهر بشم؟ ولی شاید جا داشته باشه که در اینجا یه پرسش مهم رو مطرح کنیم: آیا واقعا توجه به ظاهر فقط برای دیده شدن توسط دیگرانه، یا راهی برای احترام به خود و اطرافیان هم به حساب میاد؟
همین تفاوت نگرش‌هاست که گاهی باعث اختلاف‌نظر بین نابینایان و جامعه اطرافشون میشه. وقتی جامعه انتظار داره که ما ظاهر آراسته‌ای داشته باشیم، می‌تونه به این دلیل باشه که ظاهر مرتب و توجه به پوشش، برای خیلی‌ها بخشی از احترام متقابل محسوب میشه. درست مثل وقتی که به یک مهمانی یا جمع دوستانه میریم و با پوششی مناسب حاضر میشیم تا نشون بدیم به میزبان و جمع احترام می‌ذاریم. اما برای بعضی افراد، این دیدگاه وجود داره که «اگر خودم نمی‌بینم، چرا باید ظاهر مرتبی داشته باشم؟» و این دیدگاه می‌تونه در باورشون منطقی و درست به نظر بیاد.
از طرف دیگه، بسیاری از نابینایان معتقدن که توجه به ظاهر، نشونه‌ای از احترام به خود و حتی جامعه‌ایه که در اون زندگی می‌کنن. شاید این تفاوت دیدگاه‌ها نشون‌دهنده عمق تنوع نگرش‌ها در جامعه نابینایان باشه. بعضی از نابینایان به‌خاطر اهمیتی که به استقلال و حس اعتماد به نفس میدن، روی پوشش و آراستگی خودشون وقت می‌ذارن و حتی لذت می‌برن. چون باور دارن که خوش‌پوشی تنها برای دیده‌شدن نیست؛ بلکه حس ارزشمندی رو به خودشون هم میده. این افراد با خودشون می‌گن: «حتی اگر نتونم ظاهر خودم رو ببینم، این موضوع از ارزش پوشیدن لباسی که دوست دارم یا تمیز و مرتب بودنم کم نمی‌کنه.»
اگر از این زاویه نگاه کنیم، می‌بینیم که مسأله پوشش و ظاهر فقط به دیدن یا ندیدن وابسته نیست. اینجا به دو دیدگاه متفاوت می‌رسیم: یک دیدگاه که بر این باوره که چون نابیناست، نیاز به آراستگی نداره و نباید به خاطر دیگران یا انتظار جامعه، خودش رو مجبور به این کار کنه. اما دیدگاه دیگه، میگه که داشتن ظاهر مناسب و مرتب به معنای احترام به خود و محیط اطرافه.
همه ما، چه بینا و چه نابینا، باید در نظر داشته باشیم که ظاهر هر فرد، در واقع بخشی از هویت اون شخص و معرف شخصیت اون فرد به دیگرانیه که در ابعاد متعدد جامعه باهاش برخورد دارن. باید تلاش کنیم تا نوع ظاهرمون تأثیری هرچه بهتر در وجود خودمون و در نگرش افراد مرتبط با ما در محیط‌های مختلف اجتماعی، از جمله محیط‌های خانوادگی، جمع‌های دوستانه و محیط‌های کاری و نظایر اینها به جا بذاره.
بخش دیگری از سری پادکست‌های رو‌در‌روی محله خودتون رو شنیدید. ممنونیم و خوشحال از اینکه همراه ما بودید و همراه ما به این موضوعِ عمیق و گاهی چالش‌برانگیز فکر کردید.
امیدواریم این بحث و نظایرش، فضایی رو برای درک بهتر و احترام به انتخاب‌های همدیگه به روی ما باز کنه.
