سلام به همگی.
نه شعر نوشتم نه آموزش دارم. فقط اومدم بپرسم اگر شما به جای من بودید چی کار می کردید.
طولش ندم.
وای! هر بار این رو میگم بیشتر طولش میدم می دونم. معذرت می خوام. اصلا ولش کن بذار بگم چی شده که من الان اینجام.
همون طور که شاید خیلی از شما هم محلی ها بدونید من یک وبلاگ دارم و هر زمان دستم بیاد و به قول معروف حسش باشه کتابی، حرفی، نوشته ای، دست و دل نوشته ای یا هر چیزی که دلم بخواد بقیه ببینن و بخونن و اگر قابل استفاده باشه استفاده کنن می ذارم داخلش. از اول که وبلاگ زدم هدفم فقط گذاشتن کتاب بود ولی… بگذریم.
الان کمی بیشتر از یک ساله که در کنار چیز های دیگه کتاب های صوتی که البته توی رودکی یا ارشاد یا هر مرکز دیگه ای ضبط شدن رو داخل وبلاگم می ذارم برای دانلود عموم. این اواخر هم کتاب بازی عروس و داماد نوشته بلقیس سلیمانی رو خوندم یعنی فایل صوتیش رو شنیدم و همون فایل رو گذاشتم توی وبلاگم.
چند روزی دستم به اینترنت نمی رسید و شنبه17خرداد که دستم به اینترنت رسید اولین کاری که کردم رفتن به بخش پیغام های وبلاگم بود. اونجا پیغامی با موضوع اعتراض از خانم سلیمانی داشتم. متنش رو اینجا می نویسم.
[عزیز فکر می کنی ما چطور زندگی می کنیم؟ از طریق کتاب هامون. لطفا لینک کتاب منو بردار] یک لحظه جا خوردم. بعدش بلافاصله به ایمیل ایشون ایمیل زدم. متن های مذاکرات ایمیلی دو طرف رو عینا اینجا کپی می کنم. اولیش از خودمه به ایشون.
***
سلام خانم سلیمانی عزیز.
اول معذرت می خوام که اعتراض شما رو دیر دیدم. سفر بودم و تازه امروز رسیدم و به بخش پیغام هام سر زدم. معذرت می خوام عزیز.
دوم این که چقدر خوشحالم که از شما ایمیل داشتم. هرچند دلم اصلا نمی خواست این ایمیل نشانه دلگیری شما ازم باشه ولی این که بهم در آنسویشب سر زدید جای خوشحالی داشت و داره برای من.
کتاب شما رو خوندم. قشنگ بود. حسابی جذبش شدم و با توجه به این که این داستان شما حقیقتیه که هر روز و هر زمان می تونه اتفاق بی افته حسابی فکرم درگیرش شد و هنوز هم درگیرشه.
سوم این که من کتاب هایی رو که با مجوز چاپ شدن و کسی یا جایی مثلا کتابخانه نابینایان تهران یا ارشاد یا مراکزی نظیر این برای استفاده ما نابینا ها از روی متن خوندن و برامون ضبطش کردن رو اینجا می ذارم تا افرادی مثل من فقط به این خاطر که نمی بینن از خوندن کتاب هایی که به نظرم ارزش خوندن دارن محروم نمونن. و کتاب شما به نظرم ارزش این رو داره که به دست بقیه برسونمش. دوستان نابینای من نمی تونن از متن نوشتاری کتاب شما استفاده کنن. ما باید گوش بدیم تا بتونیم بخونیم. و متاسفانه این امکان در هیچ کتاب فروشی واسه ما نیست وگرنه هر اندازه که ازم بر می اومد می پرداختم تا من و دوست هام بتونیم هر کتابی دلمون می خواد بخونیم.
با اینهمه اگر باز هم تصور می کنید لینک دانلود کتاب شما، هرچند به صورت فایل صوتی برای استفاده شنیداری نابینا ها، نباید اینجا باشه بهم بفرمایید تا برش دارم.
باز هم معذرت می خوام که دیر جواب دادم و ممنونم که بهم سر زدید.
پاینده باشید.
***
و جوابی که از طرف ایشون گرفتم این بود.
***
سلام. من هم ازاشنایی با شما خوشحالم.
عزیز این کاراساسا درست نیست .خیلیها از ان استفاده می کنند بون اینکه مشکلی داشته باشند .ناشر پیگیر این قضیه است وممکن است برای سایت شما مشکلی پیش بیاید .خواهش میکنم ان را بردارید.
سربلند باشید.
***
بلافاصله در جوابش نوشتم.
***
بسیار خوب.
من لینک رو برمی دارم. البته نه به خاطر ناشر. چون اخلاق داره بهم میگه از اثری که صاحبش رضایت نداره استفاده نکنم. نه واسه خودم و نه واسه دیگران. از آرشیو خودم هم پاکش می کنم چون پولی بابت ضبطش نپرداختم. خاطر جمع باشید و موفق.
خدانگهدار.
***
خیلی چیز ها داشتم واسه گفتن و نوشتن ولی نگفتم و ننوشتم. خواستم ازش بپرسم پس به نظرش من که نمی تونم نوشته های کتاب های داخل کتاب فروشی رو بخونم چجوری باید از آثارش بهره مند بشم؟ خواستم ازش بپرسم واقعا به نظرش این فایل صوتی چقدر از درآمدش رو پایین میاره؟ و خواستم ازش بپرسم چه راهکاری برای من و دوست هام پیشنهاد می کنه که بتونیم کتاب هاش رو بخونیم؟ خواستم بهش بگم با این تصمیمش حق استفاده ما نابینا ها رو از آثار خودش سلب کرده. ولی نگفتم. نپرسیدم. فقط گفتم خدانگهدار و بلافاصله پست کتاب ایشون رو حذف کردم. بعدش داخل صندوق ایمیلم دیدم که ایشون نوشته بودن:
[ممنون عزیز نازنین] دیگه جواب ندادم. به نظرم بیشتر از این ارزش ادامه دادن نداشت. و حالا. شما بهم بگید. اگر شما به جای من بودید چی کار می کردید؟ واقعا باید چی کار کرد با همچین ماجرایی؟ راهکار هایی که بهم دادن مختلف بود. یکی گفت باید پست رو حذف نمی کردی مگه چه اتفاقی می افتاد؟ یکی می گفت باید بیشتر براش توضیح می دادی که ما نابینا هستیم و فایل های صوتی ما هیچ ضرری به شما نمی زنه و اونقدر توضیح می دادی تا بفهمه و منصرف بشه. یکی گفت باید اصلا جواب نمی دادی. و من، اخلاق بهم گفت باید حذفش کنم چون اون آدم فقط در عوض وجه نقد حاضره دیگران از کتابش استفاده کنن و من نمی دونم برای ما نابینا ها چطور این امکان داره. حتی اگر خواسته ایشون منطقی هم نبوده باشه من باید حذفش می کردم. خوب، کتاب خودشه. من حق ندارم و حق نداشتم مجبورش کنم اجازه بده از اثرش استفاده کنیم، داشتم؟ این نوشته رو البته با کمی تغییر توی وبلاگ خودم هم گذاشتم تا اگر کسی اونجا دنبال این کتاب گشت و پیدا نکرد بدونه چرا دیگه اونجا نیست.
و حالا من موندم و چندتا سوال.
واقعا درست چی بود؟ کاری که من کردم؟
واقعا ما کجا داریم زندگی می کنیم؟ اینجایی که هستیم آیا واقعا هستیم؟ یعنی اونقدر دیده میشیم که واسه مشکلات این مدلیمون فکری بشه؟ اصلا همچین چیز هایی به حساب میاد؟ آیا در این ماجرا با توضیح و توجیه مشکل حل می شد؟ ما چقدر باید بین بینا ها بگردیم و واسهشون توضیح بدیم و توجیهشون کنیم؟ از زمانی که یادمه دارم همین کار رو می کنم. واقعا چقدر دیگه باید ادامه بدیم تا شاید چیزی عوض بشه؟
ایرادی متوجه خانم بلقیس سلیمانی نیست. ایشون کتاب نوشت و می خواد از نتیجهش بهره مند بشه. ایراد جای دیگه هست. چرا برای ما هیچ راهکاری نیست؟ چرا جایی رو نداریم که کتاب خانم سلیمانی رو طوری در اختیارمون بذاره که مثل همه مردم بتونیم تهیهش کنیم و این اتفاق نی افته؟ کسی هست برای من و برای بقیه ما توضیح بده برای این که از قانون کپی رایت سرپیچی نکنیم و امثال خانم سلیمانی با ناشرشون تهدیدمون نکنن چی کار باید کنیم؟
نمی تونم منظورم رو واضح توضیح بدم. همیشه همین طور بودم. ولی تمام این ها در مجموع توی ذهن من به شکل یک علامت سوال خیلی بزرگ نقش بسته و هرچی می کنم پاک نمیشه.
اگر شما به جای من بودید چی کار می کردید؟
ایام همگی به کام.