به نام خدای خوب و مهربون
سلاااااام سلاااااااااااام به همه ی دوستان محترم
حال و احوال که خوبه انشا الله؟
الوعده وفاااا. من برای اولین بار زود اومدم یوهووووووووووووووووووووو ایییییییووووووووووولللللل. خخخخ
میبینم که شماها هم تعجب کردین. از اینجا دارم میبینمتون. بعله خب.
انشا الله که دیگه تعجب تونو نبینم. خخخخ
خب حالا بریم سراغ بحث امروز مون:
دوستان نه، نه، نریم سراغ بحث بعدی. صبر کنین میخوام یه چیزی که  فراموش کردم در پست قبلی بگم رو مطرح کنم
در مورد موانع باید بگم که  تو هر خیابونی  که قدم میذاریم ملت هی دارن ساختمون سازی میکنن. برای کارشون هم  تو پیاده رو ها داربست نصب میکنن.
این داربستها  میله های بلندی هست که  با فاصله ی یکی دو متری از همدیگه وسط پیاده رو کنار هم ایستادن.
تا اینجای کار که مثل  مانعهایی که از ورود موتور و ماشین جلوگیری میکردن با عصا زدن صحیح از کنارشون میگذریم.
امااااااا!
اما یه  مشکلی هست که من خودمم هنوز براش راه حلی ندارم متإسفانه.
اونم اینه که  بعضی از این میله ها  ی داربست با یه میله ی دیگه به صورت افقی به میله ی کناریش وصل  میشن.
ارتفاع میله ی افقی کذایی حدودا یک و نیم متر هست.
وای خدا اگه بخوریم بهش مستقیم مییاد تو صورتمون. از دردش هیچی نمیگم خودتون بهتر از من میتونین تصور شو بکنین.
یه عده ای میگن که ودر حال راه رفتن یه دستمونو جلوی صورتمون بگیریم تا چیزی به صورتمون برخورد نکنه.
ولی من خودم که همچین کاری نمیکنم. خیلی  تصویر بدی داره یه نابینایی که یه دستش عصا هست یه دستش جلوی صورتش هست. ظاهر قشنگی نداره.
به نظر من  فقط در زمانهایی که به این میله های داربست نزدیک میشیم  از این روش استفاده کنیم یکم بهتر هست تا این که همیشه هر جا میریم  دستمون جلوتر از خودمون  حرکت کنه.
البته یه چیزی بگم: من که خودم تا الان فقط به میله های عمودی برخورد کردم. خوشبختانه از افقیهاش خبری نبوده. فعلا که شانس آوردم.
حالا بریم سراغ بحث امروز مون:

عبور نابینا تک و تنها از عرض خیابون:
خخخخ خودمونیمااااا، عنوان خوف آوری هستااااااا!
اولین توصیه ی من اینه که به هیچ وجه به هیچ وجه  تنها از خیابون رد نشیم. خیلی خطرناکه. یه لحظه غفلت یه عمر پشیمونی و معلولیت دوم ایناها که دیگه ادامه ندم بهتره.
خطابم بیشتر به نیمه بیناها و کمبیناهایی که بدون عصا این کارو انجام میدن هست. وگرنه نابیناهاش که خود به خود جرإت  رد شدن  بدون عصا و با عصا رو ندارن.
پس خواهش میکنم که به اون یه ذره بینایی در این یه مورد اتکا نکنین.
اما بعضی مواقع که خیلی کم پیش مییاد مجبوریم که خودمون تنهایی بگذریم که خب بهتره قبلش بدونیم چطور این کارو انجام بدیم.
برای این کار  کنار خیابون می ایستیم و عصا هم دستمون هست. اونقد صبر میکنیم  که دیگه  برای چند لحظه صدای هیچ ماشینی از سمت چپ نیاد. خیابون که خلوت شد،  آهسته حرکت میکنیم.
اگه خیابون بلوار باشه، وسطش یه پله، میله هایی با فاصله ی کم و یا یه تیکه فضای سبز هست. تا اتومبیلهایی که خلاف جهت همدیگه مییان با هم تصادف نکنن و هر کدوم از مسیر خودشون خارج نشن
خب بعد ده پونزده قدمی به وسط بلوار میرسیم. با عصا لمس میکنیم که کدوم یک از اون سه تا تعبیه شده.
اگه فقط پله  باشه خیلی راحت  پامونو از روش رد میکنیم و بعد  به صداهای سمت راستمون گوش میکنیم وقتی  صدا کم شد رد میشیم.
حواسمون  باید به جوب  اونطرف خیابون کنار پیاده رو و یا حتی ماشین پارک شده، باشه.
اگه وسط بلوار میله های نزدیک به هم یا فضای سبز باشه، بینشون هر چند متر یه راهی برای عبور عابران قرار دادن.
معمولا این راه ها رو به روی ایستگاه ها یا رو به روی بعضی از کوچه های فرعی یا جاهایی که خط کشی عابر پیاده هست، قرار گرفتن.
قبل از عبور از خیابون باید مطمئن بشیم که رو به روی اون  تیکه راه قرار گرفتیم یا نه.
اگه خیابون یه طرفه باشه  دیگه هیچی اون وسط قرار نداره که ما متوجه بشیم که الان باید به سمت راستمون گوش کنیم و رد بشیم. پس خیلی دقیقتر از قبل به صداهای اتومبیلها گوش میدیم و از سمت راست غافل نمیشیم.
حالا میرسیم به چهار راه:
چهار راه ها معمولا همیشه  کسی هست که ازش کمک بگیریم تا ما رو از خیابون رد کنه.
فقط یه نکته قسمتهای خط کشی عابر پیاده با میخهایی برجسته شدن که خیلی راحت با کفش لمس میشن. پیدا کردنشون خیلی راحته.
از یه فرد بینا خواهش میکنیم که ما رو به اون طرف خیابون  ببره.
تو پرانتز بگم که طرز راهنمایی فرد بینا و نابینا رو هم در پستهای بعدی دقیق دقیق بهش میپردازیم. فقط همینقد رو داشته باشین فعلا.
موقعی که داریم با فرد بینا از چهار راه میگذریم عصامونو به هیچ وجه جمع نمیکنیم و به سمت دستی که عصا نیست متمایل میکنیم و یکم بالاتر از زمین میگیریمش تا روی زمین کشیده نشه. از بدنمون هم فاصله نمیدیم که مبادا حین  رد شدن به ماشینی گیر کنه و نصف بشه.
فقط یه نکته: وقتی احساس کردیم که به وسط  بلوار یا چهار راه نزدیک میشیم، مواظب باشیم شاید اون فرد بینا  حواسش نباشه که بهمون بگه که داریم به پله یا میله نزدیک  میشیم.
خودمون با نوک عصا همون طور که جلومون  متمایل به سمت دست بیعصا قرار داره، مراقب باشیم که یه وقتی پامون بهش گیر نکنه و بیفتیم.
راستی دوستان یه چیزی رو من بهش پی بردم اونم اینه که  هر چی از وسط خیابون به سمت کنار بریم، یه شیب خیلی کمی رو به سمت جوب احساس میکنیم. فکر میکنم که این شیب برای جمع نشدن آب وسط خیابون موقع باریدن هست.
ما میتونیم با استفاده از همین شیب  متوجه بشیم که داریم به جوب کنار خیابون نزدیک میشیم.
دیگه دیگه چی بگم؟
فکر نمیکنم از خیابون چیز دیگه ای مونده باشه که نگفته باشم.
اگه شماها چیزی به ذهنتون رسید لطفا به منم بگین.
تا انشا الله هفته ی آینده  شاد شااااااااااااد باشین.