درود بر دوستان گل و گلابم اول باید یه آفرین ویژه بگم به مقاله جالب شهروز واقعا مقاله کامل و خوبی بود مدت ها بود که می خواستم چنین پستی را بزنم ولی دست دست می کردم ولی امروز با خوندن پست زیبای شهروز می خواستم این قضیه را در قالب یک کامنت واسه شهروز بنویسم ولی بازم گفتم اولا ممکن هست طولانی بشه و دوم این که شاید خیلی ها کامنت من را نخونن.
ببینید دوستان عزیز بنده دیگه کارم از انتخاب کردن و انتخاب شدن گذشته ولی می خوام بعضی از تجربیات خودم را با دیگران در میون بگذارم این تجربه درباره باور های غلطی هست که در اون زمان به ما تزریق می کردن مثلا این که اگر هر دو نابینا باشید و شب دزد بیاد شما دو تا نابینا چه کار می کنید یا این که چه طور می خواید از مهمون پذیرایی کنید اگر زدید و میوه ها را شوت کردید یا سینی چای را روی مهمون ریختید چه قدر زشت میشه این ها حرف ها و باور های بی پایه ای بود که به مغز ما فرو می کردن در صورتی که بعد ها با دیدن زندگی های مختلف و بررسی زندگی افرادی که ازدواج درون گروهی کرده بودن متوجه شدم که خیلی از اون حرف ها نادرست بوده من دیدم که یک زوج نابینا از من پذیرایی کردن و چه طور یک زوج نابینا با هم در پارک قدم میزنن یا با هم به خرید میرن حالا می خوام با اجازه دوست عزیزم آقای کریمی یا همون بی ادعای خودمون کامنت شون را در پست شهروز کمی بررسی کنم البته به خاطر این جسارت از ایشون کمال عذر خواهی را دارم
1
بی ادعا می‌گه:
پنج شنبه, 8 مرداد 1394 در 08:33
درود به شهروز و سایر دوستان حاضر در بحث
من چند نکته رو میگم قضاوت با خود شما. این موارد تو زندگی دو تا از دوستای نابینام که با هم ازدواج کردند اتفاق افتاده.
گر چه این دوستان نابینای من حرفای شما آقا شهروز رو تأیید میکنند. ولی به همون نتیجه ای رسیدند که خانواده پیشبینی میکرده.
این دوستان عنوان میکنند که چند بار اتفاق افتاده ما با هم بیرون رفتیم. اشخاصی برای راهنمایی ما اومدند. ولی قصد سوأ استفاده داشتند.
مثلاً یکی از خاطرات دردناکشان این بود
روزی با همسرم بیرون رفته بودم. جایی بودیم که ماشین کم پیدا میشد. و ما هم بسیار عجله داشتیم. مجبور شدیم تاکسی دربست بگیریم. تا زود به خانه برگردیم. ناگفته نماند که هوا هم بسیار سرد بود. و ما هم بسیار عجله داشتیم. کلی خرید هم کرده بودیم.
ما سوار ماشین شدیم و راه افتادیم. کمی که جلوتر رفتیم. به یکباره بیهوش شدم. زمانی که به هوش آمدم, خود و همسرم را در جایی بسیار دور از شهر یافتم.
بعد همسرم گفت که بسیار مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته است.
خب. اگه یکی از اونا میدید یا حد اقل یه کمی میدید. میتونست متوجه بشه راننده داره مسیرو اشتباهی میره.
یا تو همون نگاه اول شاید نَه صد در صد. ولی تا حدودی میتونست تو چشای طرف بخونه که چه کاره هست. یا هدفش چیه.
منظور این نیست که این اتفاقها تو زندگی بیناها پیش نمیاد. ولی پیش اومدن این موارد تو زندگی دو تا نابینا خیلی بیشتر میتونه باشه.
دو تا نابینا هر چند هم مستقل باشند, وقتی سوار ماشین شدند نمیدونند به کجا میرند. پلاک ماشین هم که نمیتونند بخونند. تازه بعضی وقتها هم شما وقتی برای سر خاروندن هم نداری. چه برسه به موارد دیگه. فکر کن چیز تو دستته عصا هم که باید باشه. حالا اگه هوا هم بارونی بشه چتر هم اضافه میشه یا اگه اضافه نشه. یا مجبوری دربست بگیری که خیس نشی. یا باید یه جایی پناه بگیری تا بارون متوقف بشه.
البته اگه از نابیناهای خونه نشین نباشند.
دوستان عزیز: زندگی که روی کاغذ نیست که با دو تا معادله حل بشه. در ضمن کسانی که ادعای نبود مشکل تو زندگیشونو دارند. از دو حال خارج نیستند. یا نمیخوان بروز بدند. یا هنوز تو موقعیتش قرار نگرفتند. من خیلی دوست دارم کسایی که میگن مشکل ندارنو تو عمل انجام شده بذارم. تا ببینم برا چالش پیش اومده چه کار میکنند.
حالا با این اوصاف, من وقتی خودمو جای پدر یه خانواده نابینا میذارم. نمیتونم چنین ریسکیو بپذیرم. حالا فرزندم چه پسر باشه. چه دختر.
ولی در کل, من با ازدواج هیچ کس با هیچ کس مخالف نیسته و نبوده و نخواهم بود اما ما زمانی میتونیم خانواده ها رو راضی کنیم. که برای چالش های زندگیمون راه حل داشته باشیم.
این کامنت جناب کریمی بود ببینید ما لر ها ضرب المثلی داریم که میگه پیراهن آدم ترسو را هیچ وقت آب نمیبره شاید بپرسید ربطش چی بود منم میگم ربطش این هست که به هر حال یک زوج نابینا باید بیش از یک زوج بینا و نابینا احتیاط به خرج بدن مثلا در یک جای مشکوک منزل خریداری یا اجاره نکنن محل سکونت اون ها باید از امنیت نسبی برخوردار باشه یا همین زوج مورد مثال شما اشتباه از خودشون بوده چرا سوار یه ماشین شخصی شدن من هر وقت تنها هستم و می خوام سوار تاکسی بشم اول به درش دست می زنم اگر برچسب مخصوص تاکسی ها را داشت سوار میشم چرا اون ها به 133 زنگ نزدن میگیم عجله داشتن ببینید جوون های عزیز من اگر در چنین شرایطی گیر کنم از یکی از مغازه دار ها یا عابرین می خوام واسه من ماشین دربست کنن و از اون ها می خوام با من ابراز آشنایی کنن تا اون راننده حساب کار دستش بیاد جناب بی ادعا نکته دیگه که باید بگم این هست موردی که شما مثال زدید تا حالا هزاران بار واسه افراد بینا اتفاق افتاده هیچ کدوم از اون ها هم با نگاه کردن به طرف نفهمیدن که قرار هست چنین اتفاقی بیفته بنده اصلا قصد ندارم کسی را به ازدواج درون یا بیرون گروهی تشویق کنم فقط می خوام بگم سعی کنید داده های درستی را برای تصمیم گیری به مغز خودتون بدید نمیشه نادیده گرفت که ازدواج درون گروهی مشکلاتی داره ولی غیر ممکن نیست و ممکن بودن آن به اعتماد به نفس و حس استقلال افراد بستگی داره به خودتون مراجعه کنید و ببینید روحیه اون مشکلات را دارید و می تونید مرد یا زن میدون باشید یا این که بعد از یه مدت جا می زنید و شروع می کنید به بهانه جویی و دل سردی از زندگی.
در آخر باید بگم ما اگر تصمیم می گیریم درون گروهی ازدواج کنیم باید در عین داشتن اعتماد به نفس و حس استقلال خلاقیت و مدیریت بحران هم داشته باشیم تا اگر در شرایط غیر منتظره قرار گرفتیم بتونیم یک تصمیم به جا و درست بگیریم
منتظر کامنت های شما هستم بازم از پست شهروز سپاس گزارم