سلام به خانم جوادیان و دیگر خوانندگان این پست بسیار مفید. زمانی در سمینار کوتاهی به نام مدیریت تغییر از دوست بزرگی کسب فیض می کردم. مطلبی را شنیدم که بد نیست خدمت شما هم عرض کنم:
این دوست در یکی از اسلایدهای پاور پوینتش نوعی عقاب را نشان داد و گفت این عقاب به طور عادی در ۴۰ سالگی می میرد. اما یک راه دارد که خدا ۳۰ سال دیگر هم به او عمر دهد، این راه راه سختی است که برخی از این نوع عقابها آن را انتخاب می کنند تا ۳۰ سال دیگر زنده بمانند.
آنهایی که می خواهند ۳۰ سال دیگر زنده بمانند، در کنار صخره ای ابتدا بال و پر خود را آنقدر به سنگها می کشند که قسمت اعظم بال و پرشان شکسته شده و میریزد، سپس به کمک لبه ی صخره چنگالهای خود را میشکنند، و در آخر دردناکترین مرحله ی تغییر این است که آنقدر منقارشان را به سنگ میکوبند که منقارشان هم شکسته و از بین می رود، این کار موجب میشود که خون زیادی از عقاب برود و در اثر ضعف و ناتوانی تا آستانه ی مرگ هم به پیش رود، در این فرایند عقابهای جوانتر با رساندن آب و همچنین غذای جویده شده به او کمک می کنند تا زنده بماند، پس از گذشت دو سه هفته عقاب مورد نظر صاحب منقار چنگالها و پر و بالی نو میشود و به این ترتیب ۳۰ سال دیگر زنده می ماند.
البته عقابهایی از این نوع هستند که سختی این تغییر را به جان نخریده و پس از ۴۰ سال اول می میرند. آن دوست من مطلب را از یک مستند که از شبکه ی ۴ پخش شده بود نقل می کرد.
برای شما هم بهترینها را آرزو دارم یا علی.