سلام و عرض ادب به شما عزیزان همراه.
شانزدهمین شمارگان شهر خبر معلولین با انتشار 26 خبر و سه اطلاعیه در بخش اطلاع رسانی، پیش روی شماست.
توضیح آنکه اخبار و نتایج ورزشکاران معلول کشورمان در مسابقات پارالمپیک ریو، در
پستی اختصاصی
قابل پیگیری است

اخبار حوزه معلولین در سایر خبرگزاری ها

تعداد اخبار، 12 خبر

روزنامه شهروند: بررسی لایحه حمایت از حقوق معلولان در صحن علنی مجلس

شمعدانی: رونمایی از اپلیکیشن پارالمپیک ریو

تسنیم: چه کسانی از پرداخت پول برق معافند؟

مهر: ۹۵ درصد روستاها تحت پوشش طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه هستند

خبرنگار: حداقل دستمزد وزارت کار برای معلولان بهزیستی

فارس: کار کردن با معلولان لذتی وصف ناشدنی دارد

روابط عمومی شیخ کلینی: برگزاری مسابقه صوتی آیه های نور برای نابینایان

وبسایت نابینایان پکتوس: رصد آن سوی مرز. گشت در سایت ها و نشریات خبری ویژه نابینایان در جهان

ایرنا: بیش از یک میلیون معلول تحت پوشش بهزیستی هستند

روابط عمومی بانک تجارت: افتتاح واحد بانکی ویژه نابینایان توسط بانک تجارت

ایسنا: سه بیماری شایع چشم که با بهداشت قابل پیشگیری‌اند

وبسایت نابینایان پکتوس: افتتاح سامانه بانکی ویژه نابینایان در شعبه خیابان ظهیرالاسلام بانک سپه

اختصاصی ایران سپید

تعداد اخبار: 14 خبر

نابینایان فراموش شده، نگاهی به وضعیت زندگی نابینایان در افغانستان

در روزهای گذشته، شنیدیم که نیروهای طالبان، دانشگاه آمریکایی کابل را هدف حمله تروریستی خود قرار دادند و در این حمله، چند نفر از افراد حاضر در محل کشته شدند. شاید ندانید، اما دانشگاه آمریکایی کابل، همسایه دیوار به دیوار مدرسه نابینایان کابل به حساب میآید. طالبان هم برای دسترسی به این دانشگاه، از این مدرسه استفاده کرده اند. به طوری که طبق گفته چند تن از کارمندان این مدرسه، نیروهای تروریستی در هنگام نیمه شب وارد مدرسه نابینایان شده اند و با گشودن در مدرسه، ماشین حامل مواد منفجره را به داخل مدرسه هدایت کرده اند تا بتوانند با کوبیدن ماشین به دیوار مشترک میان مدرسه و دانشگاه آمریکایی کابل، عملیات تروریستی خود را به انجام برسانند. خوشبختانه در زمان انجام این حمله هیچ یک از دانشآموزان یا معلمان و کارمندان این مدرسه در محل حضور نداشتند و شوربختانه فقط نگهبان مدرسه در این حادثه کشته شد. اما آنچه موجب ناراحتی است، این است که تنها مدرسه نابینایان در کابل به کلی ویران شده است. به بهانه این رخداد تأسفبار، بد نیست نگاهی بیاندازیم به وضعیت نابینایان و کمبینایان در کشور همسایه مان.

جنگ، فقر، آلودگی محیطزیست و عدم دسترسی مردم به مراکز درمانی سبب شده است تا آمار نابینایی در افغانستان افزایش یابد.

بر اساس آمار داده شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، هم اکنون ۴۰۰ هزار نابینا در افغانستان وجود دارد. آمار این سازمان نشان میدهد که به طور میانگین ۲۵ هزار نفر سالانه در کشور دید یک چشم خود را از دست میدهند، در حالی که ۸۰ درصد نابینایی قابل پیشبینی است.

رفیق ا… قیومی، معاون پروژه چشم وزارت صحت عامه افغانستان میگوید: «نابینایی مشکل عمده ای است که بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی تقریباً دو درصد مردم افغانستان نابینا هستند و در مجموع ۴۰۰ هزار نابینا در افغانستان وجود دارد. این در حالی است که ۱٫۷ میلیون افراد نیز دچار مشکلات بینایی هستند.»

بهگفته او، اکثر نابینایان در مناطق روستایی به سر میبرند چون در این مناطق عرضه خدمات پیشرفته وجود ندارد. از یک سو نبود مراکز پیشرفته در شهرستانها و از جانب دیگر عدم حضور چشمپزشک باعث افزایش آمار نابینایی در مناطق مختلف افغانستان شده است.

از جمله شایعترین علل نابینایی میتوان از کاتاراک نام برد که ۶۰ درصد نابینایی را تشکیل میدهد. به گفته قیومی، هرچند برخی از تیمهای سیار از طرف وزارت صحت افغانستان به مناطق دوردست اعزام میشوند و عملیاتهای درمانی را در خصوص بیماریهای چشمی انجام میدهند، اما این خدمات به هیچ وجه کافی نیست.
در ادامه این یادداشت، نگاهی داریم به وضعیت تحصیلی نابینایان در افغانستان.
در حوزه آموزش و پرورش هم درست مثل سایر بخشها، نابینایان و کمبینایان افغانستان، جزو محرومترین اقشار این کشور به حساب میآیند. در حال حاضر، چیزی در حدود ۳۸ هزار نفر از جمعیت ۴۰۰ هزار نفری آسیبدیدگان بینایی در این کشور را کودکان و نوجوانان تشکیل میدهند. کودکانی که همه در سن تحصیل هستند، اما از میان این جمعیت قابل توجه، فقط رقمی معادل بیست درصد این افراد به امکان تحصیل دسترسی دارند. شاهپیری، دانشآموز کلاس دوازدهم است. او که در زمان برخورد موشک به محل سکونتشان، شش ماهه بوده و به دلیل همان انفجار هم بینایی هر دو چشمش را از دست داده، درباره وضعیت تحصیل در افغانستان میگوید: «مشکلات تحصیلی ما به نبود ماشین پرکینز یا کمبود کتابهای درسی خلاصه نمیشود. ما حتی از نظر سرویسهای حمل و نقل هم با مشکلات فراوانی رو برو هستیم. سرویسهای ما در بیشتر مواقع یا خرابند یا اگر هم سالم باشند، سوخت کافی برای جا بجا کردنمان در اختیار ندارند. مواقع زیادی پیش میآید که راننده به دلیل نبود سوخت، ما را در مسیری دورتر از خانه مان پیاده میکند. برای من بارها پیش آمده که در جایی پیاده شوم که برای رسیدن به خانه، مجبور بشوم از سه تا چهل دقیقه پیاده روی کنم. آن هم در پیاده روهای ناهموار کابل.» شاهپیری از اوضاع فرهنگی کابل هم گلایه میکند و در باره نگاه مردم به تحصیل یک فرد نابینا میگوید: «بارها پیش آمده که کودکان در مسیر مرا به تمسخر گرفته باشند و «قاری» یا کور خطابم کرده باشند. به دفعات هم پیش آمده که مردم در مسیر این طور گفته باشند که آدمهای عادی که درس میخوانند به جای نمیرسند. حال یک کور برای چه باید درس بخواند؟ همین برخوردها به شدت بر روحیه ما تأثیر منفی گذاشته است. چندین بار پیش آمده که به دلیل همین شکل از برخوردها، روزها در خانه مانده باشم و میل و جرأت خروج از خانه را نداشته باشم.»

عبد الرحمن، دانشآموز کلاس دهم درباره علت نابیناییش میگوید: «در ۱۳ سالگی، زمانی که طالبان کنترل کابل را به دست داشتند، روزی در منطقه هوایی کابل مشغول بازی فوتبال بودیم که ناگهان مینی منفجر شد و من به زمین افتادم. دو بار تلاش کردم که از جا بلند شوم که احساس کردم یک پا ندارم و چشمانم را سیاهی فرا گرفته است. به خاطر همین انفجار یک پا و دو چشمم را از دست دادم.» عبد الرحمن از کمبود کتاب بریل، ماشین پرکینز و کامپیوتر در مدارس نابینایان افغانستان، گلایه میکند. ادامه دارد.

امروز وقت کار است، اما فردا دیر است

سهیل معینی در ستون سخن هفته شنبه 13 شهریور ایران سپید نوشت: همانطور که بسیاری از شما عزیزان در جریان قرار گرفتید، مجلس شورای اسلامی تصویب کرد: لایحه حقوق معلولان در صحن علنی مجلس مطرح شود. این مصوبه پاسخی بود به رفع اشکال وارده از سوی شورای نگهبان مبنی بر عدم شمول لایحه حقوق معلولان در قالب اصل 85 به معنای آنکه قوانین باید بر اساس وظیفه نمایندگی در مجلس شورای اسلامی توسط نمایندگان بررسی و تصویب شوند و فقط در موارد استثنایی میتوان به علت اضطرار در تصویب قانون متن، یک قانون را در کمیسیون خاص مجلس تصویب و پس از تأیید شورای نگهبان به شکل آزمایشی اجرا کرد. در مورد لایحه حقوق معلولان تشخیص شورای نگهبان این بود که این لایحه فاقد ویژگی تصویب میانبر در کمیسیون و اجرای آزمایشی است. به زبان ساده اکنون باید لایحه مانند سایر لوایح در کمیسیونهای مجلس بررسی تخصصی و سپس در صحن علنی جهت رأیگیری مطرح شود. کل سخن این یادداشت آن است که اکنون زمان فعالیت تشکلهای فعال معلولان از جمله نابینایان برای آماده کردن ذهن نمایندگان مجلس جهت حمایت از تصویب لایحه و پشتیبانی حد اکثری از توسعه مفاد آن به نفع افراد معلول است. همین امروز باید با نماینده گان تماس گرفت. در هر شهر و استانی که هستید وظیفه دارید در این راه گام بردارید. اگر فردایی که دور نیست لایحه حقوق معلولان در مجلس طرح و از آن حمایت نشود، نتیجه منفی آن شامل همه معلولان و نابینایان است. آن زمان تأسف خوردن فایده ای ندارد. باید آستینها را بالا زد و از همین امروز اقدام کرد. شبکه ملی تشکلهای نابینایان «چاوش» وظیفه دارد کار را در رفع نقایص لایحه، تکمیل مفاد آن تا آخرین لحظه و ارتباط نزدیک با نمایندگان برای تصویب آن دنبال کند و وظیفه تک تک تشکلها ارتباط با نمایندگان حوزه آن تشکل برای مطالعه لایحه، کمک به تکمیل و در نهایت، تصویب آن است.

پیگیری: بهزیستی به ورزشکاران معلول حقوق پرداخت نمیکند

چندی پیش مخاطبان روزنامه که عمدتاً از پیشکسوتان مدالآور دارای معلولیت بودند، طی تماسهای متعدد با روزنامه خواستار پیگیری پرداخت نشدن وجهی بودند که چندین سال برای آنها پرداخت میشد، اما دو سال است که پرداخت نمیشود. سازمان بهزیستی چند سال متوالی برای ورزشکاران پیشکسوت مدالآور دارای معلولیت سالانه مبلغ یک میلیون و 300 هزار تومان پرداخت میکرد. طی بررسیهای ایران سپید و گفتگو با بخشهای مختلف سازمان برای یافتن مسئولانی که پاسخگوی این موضوع باشند توانستیم با حسین نحوی نژاد، معاون توانبخشی سازمان بهزیستی کل کشور صحبت کنیم. نحوی نژاد با اشاره به نبود ردیف بودجه برای پرداخت چنین هزینه هایی گفت: در زمان مدیریتهای پیشین، رؤسای سازمان بهزیستی این مبلغ را برای ورزشکاران مدالآور پرداخت میکردند. این در حالی است که باید برای چنین هزینه هایی در سازمان ردیف بودجه تعیین شود. وی افزود: دکتر محسنی بندپی بر این باور است، باید قانونمداری در بخشهای مختلف سازمان رعایت شود و نباید هزینه هایی که حتی سازمان برنامه و بودجه از آنها اطلاع ندارد و ردیف بودجه ای برای سازمان تعیین نکرده، هزینه شود. نحوی نژاد با بیان اینکه مدالآوران پیشکسوت از صندق بازنشستگی حقوق دریافت میکنند، گفت: حقوق ورزشکاران را باید وزارت ورزش و جوانان به حساب آنها واریز کند، چرا که بهزیستی بودجه ای برای آن ندارد. وی اظهار داشت: مسئولان از سال 2008 پاداشهای یکسانی برای  مدالآوران المپیک و پارالمپیک در نظر گرفتند که با برگزاری مراسمی، این هدایا به ورزشکاران اهدا میشود. معاون توانبخشی سازمان بهزیستی در پایان صحبتهایش گفت: سازمان بهزیستی در حال برنامه ریزی برای مدالآوران پارالمپیک ریو 2016 است تا با کسب مدال از سوی ورزشکاران بتواند به نحو شایسته ای از آنها قدردانی کند.

تجربه ثبت نام فرزند کلاس اولی یک والدین نابینا در مدرسه، از زبان پدر خانواده

با نزدیک شدن ماه مهر، تمام خانواده های دارای فرزند مدرسه رو، به تکاپو می افتند تا دلبندشان سال جدید تحصیلی را با روحیه ای تازه آغاز کند و قله های موفقیت را درنوردد. در همین موسم است که اکثر آرایشگاهها، لباس فروشیها، فروشگاههای لوازم التحریر، فروشگاههای عرضه کیف و کفش مملو از حضور پدر و مادرهاست تا فرزندشان، اولین روز سال تحصیلی جدید را نونوار شده وارد مدرسه شود و محضر معلم دلسوز را درک کند. خلاصه شهریور ماه، مقدمه خوبی برای آغاز سال نو تحصیلیست. اما موضوعی که در کنار موارد بالا و شاید بیش از آنها اهمیت دارد، ثبت نام دانشآموزان، خاصه کلاس اولیها در مدارس ابتداییست. والدینی که برای نخستین بار فرزندشان را نامنویسی میکنند، شاید بیش از خود کودک، اضطراب دارند؛ چرا که نور چشمشان را به محیطی میسپارند که قرار است خانه دوم او باشد و مخصوصاً مادران چند ساعت از روز را، به دور از فرزندشان، با هزار فکر و خیال سر کنند تا فرزندشان از مدرسه بازگردد. طبعاً این موضوع برای والدین نابینا هم اهمیت ویژه ای پیدا میکند؛ چرا که یک زوج نابینا برای ثبت نام، به مدرسه ای مراجعه میکنند که خود در دوران دانشآموزی شاید آن محیط را درک نکرده اند. اغلب والدین نابینا دوران دانشآموزیشان را در مدارس استثنایی گذرانده اند و شاید این گونه به نظر برسد که محیط مدارس غیر استثنایی برایشان غریب بنماید. اما امروز یک زوج نابینا تجاربشان را در این صفحه مطرح کردند و لحظه های جالبی به تصویر کشیدند که مطالعه آنها خالی از لطف نیست. حجت ابوالقاسمی، کارمند، به نمایندگی از همسرش با ما صحبت کرد و از اولین روز ثبت نام پسر بزرگش امید، در کلاس اول گفت. ناگفته نگذاریم که حجت و همسرش دو فرزند پسر به نامهای امید و مرتضی دارند که دومی را در خانه، رضا خطاب میکنند: «کلاس اولیها معمولاً برای آشنایی، 31 شهریور به مدرسه میروند و روز اول مهر در خانه میمانند و نهایتاً تحصیل را از دوم مهر ماه آغاز میکنند. آن روز ما هیچ مشکلی نداشتیم، اما یک صحنه برای من تلخ بود که توصیه میکنم همنوعانم در مواجهه با نظایر آن صحنه، ناراحت نشوند. اغلب والدین با دوربینهای فیلمبرداری و عکاسی، از اولین روز مدرسه فرزند کلاس اولشان با تصویربرداری، ثبت خاطره میکردند، اما طبیعتاً این امکان برای من ناممکن بود. تنها صحنه تلخ آن روز که هنوز هم در ذهنم مانده، همین است.» مدیران مدارس را در مواجهه با والدین نابینا مثبت ارزیابی میکند: «اول قرار شد برای غربالگری به مدرسه ای که در حکم پایگاه این طرح بود برویم. وقتی تست غربالگری کامل شد، منزلمان را عوض کردیم و برای ثبت نام، به نزدیکترین مدرسه رفتیم. روز ثبت نام، من از مدیران خواستم تا فرم ثبت نام را خودشان پر کنند. مجموعاً برخورد مثبتی داشتند و به علت نابینایی والدین، از ثبت نام فرزند خودداری نکردند. اما ابهاماتی داشتند که طبیعی بود و درباره آنها سؤال میکردند. مثلاً برایشان جالب بود که همسر من چطور آشپزی میکند بدون اینکه غذایش بسوزد یا از دوران نوزادی امید و اینکه ما چطور از او مراقبت میکردیم سؤال میکردند.» حضور خود به عنوان والد نابینا را در مدرسه مؤثر میداند: «امیدوارم حمل بر خودستایی نشود، اما وقتی امید را ثبت نام کردیم. قرار شد انجمن اولیا و مربیان تشکیل شود. از آن جا که من سعی میکنم همه جا فعال باشم، تقاضای شرکت در انجمن را دادم و اتفاقاً رأی هم آوردم. کار به جایی کشید که زمانی که به هر دلیل میسر نمیشد در جلسه انجمن حاضر شوم، انجمن تشکیل نمیشد و به روزی که من هم بتوانم حضور پیدا کنم موکول میشد.» طبعاً برای معلم، حاضر کردن درس خیلی اهمیت دارد: «برای معلمان جالب بود که امید نسبت به سایر همکلاسیها، در رتبه ممتازیست. اغلب، والدین مشق فرزندان را حاضر میکردند، ما نمیتوانستیم آن کار را بکنیم؛ لذا خود امید با کمک خاله و تحت نظارتهای دکتر صادقینژاد، کارشناس تربیت معلم درسها را حاضر میکرد.

گفتگوی حقوق بشری نمایندگان جامعه معلولین ایران و دانمارک

روزهای یکشنبه و دوشنبه، چهاردهم و پانزدهم شهریور ماه، مجتمع فرهنگی تلاش تهران شاهد برگزاری نشست تخصصی ایران و دانمارک در عرصه حقوق بشر و با محوریت حقوق افراد دارای معلولیت بود. در این نشست که در چارچوب تفاهم ایران و دانمارک برای نزدیکی دیدگاهها و تجارب طرفین در عرصه تحقق جنبه های مختلف حقوق بشر برگزار شد، از طرف ایران دکتر نحوی نژاد معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی، تیم مدیران کل دفتر توانبخشی سازمان بهزیستی، دکتر موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری ایران و اعضای هیئت مدیره کانون سراسری تشکلهای معلولین ایران و از طرف دانمارک کارشناسان مؤسسه ملی حقوق بشر دانمارک و نیز نمایندگان سازمانهای غیر دولتی معلولین آن کشور شرکت کرده و به تبادل نظرات و تجارب در عرصه پیشبرد حقوق افراد دارای معلولیت پرداختند. در مراسم افتتاحیه این نشست دو روزه، دکتر غریبآبادی معاون ستاد حقوق بشر قوه قضائیه، دکتر حسینی قائم مقام وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در امور بین الملل و نیز سفیر دانمارک در ایران به ایراد سخنرانی پرداختند که محور مشترک آنها تأکید بر ضرورت انجام گفتگوهای سازنده میان مسئولان دو کشور و نیز نمایندگان جوامع مدنی ایران و دانمارک در عرصه حقوق بشر بویژه در جنبه های غیر سیاسی و مورد علاقه دو ملت را تشکیل میداد. محور سخنرانی مسئولان سازمان بهزیستی در این نشست، ارائه گزارشهای تخصصی از عملکرد دفاتر مختلف معاونت توانبخشی سازمان در عرصه های خدمات مراقبتی و پرستاری، توانبخشی در عرصه های اجتماعی، پزشکی و حرفه ای و توسعه اجرایی رویکرد توانبخشی مبتنی بر جامعه تشکیل میداد. سخنران بخش غیر دولتی ایران در این نشست، سهیل معینی، رئیس هیئت مدیره کانون سراسری تشکلهای معلولین و مدیر مسئول روزنامه ایران سپید بود که به تشریح تحولات سازمانهای غیر دولتی فعال در حوزه افراد دارای معلولیت ایران، محورهای اصلی فعالیت سمنها در عرصه توانبخشی به معلولین، فرصتها و چالشهای فرا روی سازمانهای غیر دولتی و دستاوردهای این سازمانها در تصویب قانون جامع حقوق معلولان، پیوستن ایران به پیمان نامه جهانی حقوق افراد دارای معلولیت و تدوین لایحه جدید حمایت از حقوق معلولین پرداخت. از طرف دانمارک محور عمده سخنرانیها تشریح چگونگی کمک مؤسسه حقوق بشر دانمارک به توسعه حقوق افراد دارای معلولیت در آن کشور، چگونگی عملکرد سازمانهای مردم نهاد معلولین دانمارک در پیشبرد حقوق این افراد و تأثیر الحاق آن کشور به پیمان نامه جهانی حقوق افراد معلول در سال 2009 بر وضعیت حقوقی شهروندان معلول دانمارکی تشکیل میداد. برای نمایندگان دانمارکی حاضر در نشست، سطح فعالیتهای سمنهای ایرانی در تدوین و کمک به تصویب قوانین حمایت از حقوق معلولین، ارتباط نزدیک این سازمانها با مراکز تصمیمگیری کشور و وجود فراکسیون حمایت از حقوق افراد معلول در مجلس شورای اسلامی جالب و قابل توجه بود و برای نمایندگان سازمانهای غیر دولتی معلولین ایران، حضور شهروندان معلول دانمارک در تمام شهرداریهای آن کشور که مراکز عمده خدمات اجتماعی به شهروندان هستند، وجود شورای ملی معلولین دانمارک به عنوان نهاد عالی مشورت به دولت در امور معلولین و حمایت همه جانبه مالی و تدارکاتی از فعالیتهای سازمانهای مدنی قابل توجه و قابل مداقه بود.

تیغ دو لبه فناوری برای نابینایان

سهیل معینی در ستون سخن هفته شنبه بیستم شهریور ایران سپید نوشت: همواره از نقش مثبت فناوریها برای بهبود زندگی نابینایان سخن گفته میشود. در کلیت، این بحث درست است. به این معنا که فناوریهای نوین به هر حال زندگی را برای همه انسانها، بویژه انسانهای دارای محدودیتهای جسمی و حسی آسانتر میکند. اما مانند بسیاری از پدیده های انسانی، این امر تیغ دو لبه محسوب میشود. همانطور که وسایل نقلیه علاوه بر تسریع و تسهیل تردد انسان، به دلیل ایجاد کم تحرکی موجب چاقی و سایر شاخصهای منفی سلامت میشود، فناوریهای ارتباطی هم برای نابینایان و کمبینایان نقش دوگانه ای بازی میکند. یکی از پیامدهای منفی فناوریهای ارتباطی یا بهتر بگویم، فناوریهای ارتباطی–شنیداری، کم سوادی افراد تحصیل کرده نابینا است. بسیار دیده میشود فردی که کارشناس یا کارشناس ارشد در رشته ای است و مدعی بسیاری از پستها، در نگارش پیامکها، یا کامنتهای اینترنتی یا به سادگی در نگارش مقالات یا نامه های خود دچار بسیاری از اغلاط نگارشی و در بسیاری از موارد غلطهای دیکته ای فاحش میشود. این امر به دلیل تکیه بیش از حد نابینایان به فناوریهای شنیداری، کتب گویا و صفحه خوانهاست. اما به هر حال موجب کاهش شدید اعتبار این افراد به ویژه نزد بینایان میشود که با شنیدن عناوین تحصیلی و سمتهای یک فرد نابینا، از او انتظار بالایی دارند. متأسفانه ایم امر محدود نیست، وگرنه زحمت نگارش این یادداشت را برای آن به خود هموار نمیکردم. باید این پدیده منفی را شناخت و با آن برخورد کرد و هدف از نگارش این مطلب همین است. بهتر است دوستان نابینا هر واژه جدید را که میشنوند، شیوه نوشتن آن را حتی به کمک همان فناوریهای نوین کنترل کنند و بیاموزند و پس از نگارش یک مطلب، آن را مجدداً مطالعه و ویراستاری کنند. آیین نگارش نه تنها بخش انفکاک ناپذیر ارتباطات، بلکه آبرو و ویترین سواد هر فرد، از جمله نابینایان است. نمیتوان همواره سخنوری کرد، ولی به محض دست بردن به قلم غلطهای فاحشی از آن قلم سر بزند.

سؤال زیاد، کسر شان نیست

زمانی سفر به خارج از کشور، مختص قشر خاصی بود و آن قشر خاص، به واسطه تمکن بالای مالی، دغدغه سفر فرنگستان –به قول مردم آن روزگار- را نداشت؛ البته قصه کسانی که بورسیه تحصیلی میشوند، با قشر متمکن فرق داشت –و هنوز هم فرق دارد-. اما امروز با توسعه تورهای مسافرتی، این امکان برای گروههای بیشتری از شهروندان فراهم شده تا تجربه سفر به خارج را کسب کنند. نابینایان نیز به عنوان شهروندان جامعه، از این قاعده مستثنی نیستند. آنچه به عنوان سؤال در ذهن، پیرامون سفر نابینایان به خارج از کشور پیش میآید، مواجهه با مشکلات احتمالی و چگونگی حل آن مشکلات است. به علت اهمیت این موضوع، طی دو شماره، تجربه دو تن از دوستان نابینا در سفر به خارج از کشور را بررسی میکنیم. در این شماره باز به سراغ جواد سلامی، نابینای فعال در زمینه خدمات مکالمه بین المللی رفتیم؛ چون جواد هم تجربه سفرهای داخلی را دارد و هم تجربه سفر کاری به خارج از کشور. او یکی از بزرگترین و مهمترین مشکلات پیش رو در مسافرت به خارج از کشور را، ضعف دانش زبان میداند: «فرق نمیکند که بینا یا نابینا باشی؛ ضعف در زبان –خاصه زبان انگلیسی-  بزرگترین مشکل افرادی مثل من است. اما من سعی کردم به جای درماندن، روحیه اعتماد به نفس را تقویت کنم و با همان دانش اندک، تا آنجا که میتوانم کارهایم را پیش ببرم. سفرهای من عموماً کاریست؛ در یکی دو سفر اول با یکی از دوستان که مسلط به زبان انگلیسی بود همراه شدم و تجربه آن سفرها، این جرأت را به من داد تا سفرهای بعدی را به تنهایی انجام دهم.» درخواست خدماتی مثل هتلینگ، یکی دیگر از مشکلات پیش روی مسافران نابینای ایرانی است: «موضوعی که به عنوان یک قاعده در کشورهای خارجی جا افتاده، ارائه خدمات به معلولان است. من قبل از سفر یا حتی در طول سفر، از کسانی که احساس میکنم درباره مختصات کشوری که میروم مطالبی میدانند، کسب اطلاع میکنم. قبلاً هم گفتم، سعی میکنم از همان دانش دست و پا شکسته انگلیسی خودم هم برای درخواست خدماتی مثل هتلینگ استفاده کنم. نکته دیگر، تسلط کامل راننده های تاکسی آن کشورها به تمام مختصات محیط شهریست. مثلاً من در تجربه ای که به سنگاپور داشتم، این نکته را دریافتم. راننده تاکسی نیازی به سؤال کردن از شهروندان درباره مقصد نداشت؛ حال آنکه راننده های تاکسی ما در همین تهران، غالباً شناخت کمی از مناطق و محلات دارند. یک نکته دیگر درباره راننده های سنگاپور –که فکر میکنم راننده تاکسیهای کشورهای غربی هم خود را ملزم به رعایت آن میدانند-، رعایت حال مسافر نابیناست. من در طول آن سفر و سفرهای دیگر به کشورهای اطراف دیدم که راننده، مسافر نابینا را در نقطه ای پیاده میکند که هیچ مشکلی سر راهش نباشد.» پرسیدن را کسر شأن خود نمیداند: «یکی از عادات من این است که به هرجا که برای اولین بار وارد میشوم، بسیار سؤال میکنم. از اینکه چندین بار سؤال کنم خجالت نمیکشم. در یکی از سفرهای اخیر کاری، فرصتی دست داد تا کمی استراحت کنم. من از آن فرصت برای گردش در شهر استفاده کردم. چون اطلاعی از مختصات شهر نداشتم، از دوستی که مسلط به شهر بود کمک گرفتم.» اما هنوز با یک مشکل نتوانسته کنار بیاید: «تنها مشکلی که هنوز هم موفق به حل آن نشده ام، تشخیص پول محلی کشورهاست؛ مثلاً دلار سنگاپور یا درهم امارات. با اینکه پیش از سفر، پول مورد نیاز را به پول محلی تبدیل میکنم، اما در تشخیص اسکناسها دچار مشکل میشوم.» یک توصیه اکید به همنوعان خود میکند: «شاید خیلی از ما در موارد زیادی برای اظهار معلولیتمان  ضرورتی احساس نکنیم، اما زمانی که قصد سفر خارجی داریم، هنگام خرید بلیت باید این نکته را تأکید کنیم که نابینا هستیم تا بتوانیم خدمات لازم را دریافت کنیم. من یک بار هنگام خرید بلیت، این موضوع را قید نکردم و مؤاخذه شدم.

پاییز امسال، بهار apple و دوستدارانش میشود

نام apple با خلاقیت گره خورده است. پایه گذار بسیاری از اولینها در دنیای تکنولوژی است و حتی خیلی از کمپانیهای بزرگ رقیب، تک تک تصمیمات و رفتارهایش را رصد میکنند تا مگر بتوانند الگویی از آن بگیرند یا ایده ای شکار کنند. در بیست و هفتمین کنفرانس جهانی توسعه دهندگان apple که در روزهای ۱۳ تا ۱۷ ژوئن در سانفرانسیسکو برگزار شد، اخباری در خصوص تغییرات اعمال شده در محصولات تازه این شرکت منتشر شد و apple اعلام کرد قرار است این تغییرات، از پاییز امسال بر روی این محصولات مشاهده شوند. بد نیست نگاهی به مهمترین تغییرات مورد بحث در این کنفرانس بیاندازیم. ساعت apple: تغییرات جالبی در این ابزار پر طرفدار apple اتفاق افتاده است. قرار است در سیستم عامل جدید که watch OS3 نام گرفته، دستگاه، در موقع روشن شدن، هفت برابر سریعتر از نمونه های قدیمیتر آماده استفاده شود. یک اپلیکیشن ورزشی هم به این دستگاه اضافه شده که کاربران میتوانند از طریق آن، کیفیت ورزش کردنشان را کنترل کنند. این اپلیکیشن همچنین به کاربران این امکان را میدهد که از نحوه پیشرفت تمرینات رقبایشان که میتواند از اعضای فامیل یا دوستانشان باشد، خبردار شوند. افزون بر این، امکان ارسال پیام به کسانی که در نرمش و ورزش با شما رقابت میکنند هم در این اپلیکیشن گنجانده شده است. در طراحی این برنامه جوانب دسترس پذیری نابینایان هم تا حد زیادی لحاظ شده است. Apple TV: در این دستگاه هم علاوه بر نسخه تازه ای از TV-OS، امکان استفاده از SIRI هم در اختیار کاربران قرار گرفته است. SIRI، ابزار تشخیص گفتار است که به کاربران امکان میدهد موارد نیازشان را اعلام کنند یا به شکل گفتاری دستورهای دلخواهشان را به دستگاه apple خود بدهند. به طور مثال، در نسخه جدید apple tv، کاربران میتوانند به کمک siri در اینترنت جستجو کنند و فیلم، سریال یا برنامه تلویزیونی خاصی را پیدا کنند. امکان پخش یک کانال به کمک sdrd فراهم شده است. به طوری که کاربر فقط کافی است نام دقیق کانال را بگوید تا TV خودش به دنبال آن بگردد و ظرف مدت چند ثانیه، پخش برنامه های کانال مورد نظر آغاز شود. IOS: این سیستم عامل، بر روی گوشیها نصب میشود و قرار است نسخه ۱۰ آن، پاییز امسال روی گوشیها عرضه شود. در این نسخه هم تغییرات مثبتی بر روی SIRI اعمال شده، به طوری که به دلیل فراهم شدن دسترسی توسعه دهندگان به آن، این منشی صوتی، با برنامه های بیشتری از جمله WeChat, RunKeeper و Skype سازگار شده است. امکان تشخیص چهره آدمها در عکسها و دسته بندی آنها بر اساس محتوا هم از جمله تغییراتی است که بر روی این سیستم عامل انجام شده است. دوستداران زیادی انتظار پاییز امسال را میکشند تا بتوانند تغییرات را بر روی دستگاههای apple خود مشاهده کنند.

آشپزخانه ای دسترسپذیر با قابلمه هوشمند

وسایل آشپزخانه جدید که به بازار میآید، یک نگرانی به همه نگرانیهای ما اضافه میشود. همه تجهیزات تازه آشپزخانه در حال پیشرفت و پیچیده تر شدن هستند و یکی از مظاهر این پیشرفت هم مجهز شدنشان به صفحات لمسی است. اگر قبلاً فقط یخچالها و ماشینهای لباسشویی و ظرفشویی از صفحات لمسی استفاده میکردند، حالا دیگر این تکنولوژی، به اجاقها و حتی پلوپزها هم کشیده شده است. دیگر به سادگی نمیتوان وسیله ای را پیدا کرد که از این صفحات لمسی استفاده نکرده باشد. صفحه لمسی هم که نداشته باشد، گزینه های منوها آن قدر پیچیده شده اند که در برخی مواقع، کار با این دستگاهها را برای نابینایان تقریباً غیر ممکن میکنند.

یک شرکت آمریکایی توانسته با به کارگیری همین تکنولوژیهای روز، این مشکل را برای نابینایان حل کند. البته هدف این شرکت شاید به طور خاص نابینایان نبوده است، اما ابداعی که به خرج داده، ناخواسته کار کاربران نابینا را راه انداخته. این شرکت، در تولید یکی از قابلمه های غذاپز خود که به صفحه لمسی مجهز بوده، امکان اتصال بلوتوث را هم برقرار کرده. حال شاید بپرسید این امکان چه کمکی به افراد نابینا میکند؟ این قابلمه، یک قابلمه ساده نیست. انواع مختلف ابزارهایی که در آشپزخانه ها یافت میشوند، از پلوپز گرفته تا آرامپز و زودپز و گرمکن غذا و… در این وسیله گنجانده شده است. هر کدام از این مدلهای پخت و پز هم از طریق منوهای این قابلمه در اختیار کاربر قرار میگیرد. بنابر این کاربر باید از طریق صفحه لمسی وارد منو شود و به طور مثال، با انتخاب برنامه نینپز، از امکان پخت کیک در این قابلمه استفاده کند. اما در این میان، امکان اتصال بلوتوث به این قابلمه، این قابلیت را میدهد که با گوشی یا تبلت کاربر که میتواند نابینا هم باشد متصل شود و کاربر، دستورات را به جای آنکه از طریق منو قابلمه و به طور مستقیم وارد کند، به وسیله اپلیکیشنی که در هنگام خرید این قابلمه در اختیارش قرار میگیرد، اعمال کند. به این ترتیب دیگر کاربر نیازی به دست زدن به صفحه لمسی این قابلمه نخواهد داشت. اپلیکیشن را روی گوشی یا تبلتش نصب میکند و تمام فرمانها اعم از نوع پخت، زمان و دمای مورد نیاز را از طریق آن به قابلمه خواهد داد.

این برنامه بر روی IOS به شکل کامل قابل دسترس است، اما اندروید به دستها احتمالاً با اندک مشکلاتی نظیر برچسب نداشتن برخی دکمه ها مواجه خواهند شد، اما مجربها میدانند که برچسب نداشتن دکمه ها به خودی خود نمیتواند مانعی در مسیر استفاده از یک برنامه به حساب آید، چرا که هم میشود از طریق ابزاری که در talkback در اختیارمان است، برچسبهای بینام را نامگذاری کنیم و هم برای آنها که حوصله این کار را ندارند، به خاطر سپردن جای هر دکمه و کارکرد آن، کار سختی به حساب نمیآید. «pot smart» به قیمت ۴۲۰ دلار در بازار عرضه میشود.

جعبه جادو. یک دور همی در امارت عهد قجر. بخش دوم گزارش ایران سپید از پشت صحنه برنامه دورِ همی.

بعد از ظهر است، ساعت از 4 گذشته و همه عوامل منتظر رسیدن مهران مدیری تجهیزات مربوط به صحنه را آماده میکردند. متأسفانه کمی دیر رسیدم و امکان این را پیدا نکردم تا با چند بازیگر آیتمهای نمایشی برنامه صحبت کنم. بازیگرها برای استراحت موقت تا زمانی که مدیری برسد، به یکی از اتاقها رفته بودند. بعد از چند دقیقه، بالاخره مدیری رسید و اعلام حضور او، یعنی آغاز جدی مقدمات ضبط. خبر حضور مهران مدیری به بازیگران اعلام شد و سیامک انصاری، محمد نادری، الیکا عبد الرضاقی در دکور برنامه حاضر شدند. به دنبال آنها، دو بازیگر دیگر نیز آمدند تا تمرین نهایی نمایشها با حضور مدیری انجام شود. تقریباً دو ساعت به زمان حضور تماشاچیان باقی مانده و مدیری با وسواس زیاد، حرکات بازیگران را زیر نظر گرفته، نکات لازم را گوشزد میکند. در تمرین آیتمهای نمایشی، حسن لباف، دستیار مدیری در نقش مجری به جای مدیری، دیالوگها را با تک تک بازیگران چک میکند و در این فاصله، عوامل فنی، موقعیت دوربینها را بررسی میکنند. یکی از حساسیتهای مدیری حین تمرین، سکوت مطلق در سالن و اطراف دکور است؛ به همین علت تمامی عوامل، کارها را در سکوت انجام میدهند تا اسباب تکدر خاطر او فراهم نشود. پس از پایان تمرین، مدیری به همراه بازیگران در دکور صحنه، روی یکی از مبلها مینشینند و آنچه که باید به عنوان نکات نهایی گفته شود، میان او و بازیگران رد و بدل میشود، سپس برای استراحتی کوتاه، مدیری و بازیگران صحنه را ترک میکنند.  این فاصله زمانی تا شروع ضبط، فرصت مناسبی به من میدهد تا با هاشم رضایت، تهیه کننده برنامه گفتگوی کوتاهی کنم. – ما رقیب خندوانه نیستیم: هاشم رضایت، تهیه کننده دور همی در ابتدای گفتگو، در پاسخ به سؤال من راجع به رقابت این برنامه با خندوانه میگوید: «بحث رقابت در میان نیست. من معتقدم تمام تلاش ما و تولید کنندگان برنامه خندوانه، جلب رضایت مخاطب است. مهم این است که مخاطب چه نظری داشته باشد. اگر ما به جایی برسیم که رأی بالایی از مخاطبان را کسب کنیم، آن زمان میتوانیم ادعا کنیم که موفق شده ایم.» رضایت در ادامه به مدت زمان تداوم برنامه اشاره کرده، میگوید: «تولید دور همی تا ماه محرم ادامه دارد و بعد از هفتم امام، ضبط برنامه از سر گرفته خواهد شد. بر اساس برنامه ریزیهای شبکه نسیم، فعلاً قرار است تا پایان سال جاری دور همی تولید شود. ضمن اینکه تا پیش از فرا رسیدن محرم، به مناسبت اعیاد قربان و غدیر، دور همی به صورت ویژه تولید خواهد شد.» تهیه کننده دور همی در ادامه گفتگو، به بحث هزینه ها اشاره میکند: «عموماً اصحاب رسانه در خصوص هزینه های تولید این برنامه، مخصوصاً آماده سازی دکور صحنه سؤالاتی مطرح میکنند که جای تعجب است. هیچ حد و مرز دقیقی برای اعلام میزان هزینه های تولید چنین برنامه ای نمیتوان در نظر گرفت؛ اما من به جرأت میگویم که تمام تجهیزات این برنامه و دکور صحنه، با کمترین هزینه آماده شده است.» با نزدیک شدن زمان حضور تماشاچیان، عوامل فنی، کیفیت صدا و میزان نور صحنه و سالن را چک میکنند و کم کم اعضای ارکستر کوچک برنامه در جایگاه خود واقع در گوشه راست سالن مستقر میشوند. همه چیز برای شروع برنامه آماده است و سر و صدای تماشاچیان از بیرون سالن به گوش میرسد. از سالن بیرون میآیم و با صف طویل مدعوین برنامه مواجه میشوم که مشغول انجام تشریفات قبل از حضور در سالن مثل تحویل تلفن همراه و دوربین عکاسی به مسئولین مربوطه هستند.

چطور به موسیقی گوش میدهیم: بخش دوم

در هیاهوی جشنواره موسیقی نابینایان و کمبینایان ایران در شهرستان بانه، مجبور شدیم برای پوشش خبری این جشنواره، یک هفته ای از رویه اصلیمان در این سلسله مطالب فاصله بگیریم، اما حال باز به سراغ Aaron Copland باز میگردیم و تحلیلش از چطور گوش کردن آدمها به موسیقی.
چنانچه در قسمت پیشین خواندیم، از نظر کوپلند، در سطح احساسی شنیدن موسیقی، این فقط صدای قطعه موسیقایی است که به دلیل جاذبه ذاتی موسیقی، فرد را به سمت خود میکشاند. تصور کنید که در اتاقی نشسته اید و در سکوت محض، مشغول مطالعه هستید، ناگهان یک نت، تنها یک نت بر روی پیانو نواخته میشود. خواهید دید که با به صدا در آمدن این نت، حالت فکری و روحی شما به کلی زیر و رو خواهد شد. کوپلند، این ماجرا را یکی از اصلیترین ابزارهای موسیقی برای جذب مخاطب به شمار میآورد. چنانچه معتقد است، این نتها، صدای واحدی را تولید نمیکنند. به طوری که صدای نتهایی که بتهوون خالقشان است، با آنچه که هایدن ساخته، کاملاً متفاوت است. کوپلند، در گوش کردن به موسیقی، به سطح هوشیارتری قائل است که خودش، آن را سطح بیانگری مینامد و در باره اش میگوید: «دومین سطحی که موسیقی بر آن قرار دارد، همان سطحی که من آن را سطح بیانگری نامیده ام. در اینجا، ما بلافاصله وارد مسیر بحث بر انگیزی میشویم. آهنگسازان به طریقی از هر بحث درباره سویه بیانگر موسیقی دوری میکنند. مگر استراوینسکی نبود که میگفت موسیقیش یک «شیء» یا یک «چیز» است که زندگی خود را دارد و معنایی غیر از وجود خالص موسیقاییش در آن نیست؟ این برخورد سختگیرانه استراوینسکی ممکن است به خاطر این واقعیت باشد که افراد زیادی سعی کرده اند معانی مختلفی را از قطعات مختلف تعبیر کنند. خدا میداند که گفتن اینکه یک قطعه موسیقی دقیقاً چه معنایی دارد -طوری که همگان از این توضیح قطعی و نهایی راضی باشند-، چقدر سخت است. اما این نباید ما را به سوی مردود شمردن قابلیت «بیانگری» موسیقی هدایت کند.

اعتقاد شخصی من این است که هر قطعه موسیقی قدرت بیانگری دارد، بعضی بیشتر و بعضی کمتر. اما هر موسیقی در پس نتهایش معنایی دارد که در نهایت، نشان میدهد که آن قطعه چه میگوید و درباره چیست. این مسأله را میتوان به سادگی اینطور تصریح کرد: «آیا موسیقی معنا دارد؟» من پاسخ خواهم داد: «بله». و «آیا میتوانید با کلمات معنی آن را شرح دهید؟» پاسخ خواهم داد: «نه». مشکل در همینجا نهفته است.» در بخشهای بعدی، به معنای موسیقی بیشتر خواهیم پرداخت. حال به رسم هفته های پیش، گپ موسیقاییمان را با قطعه ای ارزشمند از یکی از آهنگسازان برجسته کشورمان، به پایان میرسانیم.
دعوتید به شنیدن قطعه «افغانی»، از آثار ماندگار استاد فقید، مرتضی خان حنانه. میتوانید این قطعه زیبا را در وبسایت ایران سپید دانلود کرده و گوش کنید.

راهیابی هنرمندان نابینای یزدی به جشنواره بین المللی تئاتر معلولان

نمایش اتوبوس در دست تعمیر است، کاری از جامعه نابینایان استان یزد، به جشنواره بین المللی تئاتر معلولین راه یافت. سرپرست گروه تئاتر جامعه نابینایان استان یزد گفت: این نمایش درباره چند نابیناست که با اتوبوس قصد جا بجا شدن دارند و در ایستگاه آخر، اتوبوس خراب میشود. مدرسی افزود: پنج بازیگر کمبینا با نقشآفرینی در این نمایش سعی دارند مشکلات نابینایان و کمبینایان را به مردم نشان دهند. وی گفت: نمایش اتوبوس در دست تعمیر است به کارگردانی جعفر دلدلزاده و نویسندگی سعید شهریار است. سرپرست گروه تئاتر جامعه نابینایان استان یزد گفت: مرحله بین المللی این جشنواره آذر ماه امسال در اصفهان برگزار میشود.

* هنرمندان معلول مهریز یزد «گربه و پلنگ» را به صحنه بردند: زهرا صبری به عنوان مشاور نمایش «گربه و پلنگ» درباره اجرای این اثر گفت: اسفند ماه سال ۹۴ به عنوان داور جشنواره ای که برای هنرمندان معلول بود و در شهر مشهد برگزار میشد، حضور داشتم که نمایش «گربه و پلنگ» را در آن جشنواره دیدم و بسیار دوست داشتم. وقتی به تهران آمدم با آقای شهرام کرمی صحبت و این کار را برای اجرا معرفی کردم که متأسفانه امکان اجرا برای اثر فراهم نشد. وی افزود: خوشبختانه با حمایت آقای کریمی صارمی، مدیر کل امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و افسانه فخری، از فعالان تئاتر بهزیستی، نمایش «گربه و پلنگ» برای اجرا در سالنهای تئاتر کانون پذیرفته شد. صبری در توضیح بیشتر این نمایش عنوان کرد: نمایش «گربه و پلنگ» کاری از جامعه معلولان «تپش» از شهرستان مهریز یزد از روز ۱۴ تا ۱۸ شهریور ماه، ساعت ۱۸ در سالن گلستان کانون اجرا میشود. نکته قابل توجه در اولین روز اجرای این نمایش، حضور آقای رستگاری، فرماندار شهر مهریز بود که برای افتتاح این نمایش به تهران سفر کرد و بلافاصله بعد از اجرای نمایش نیز به شهر مهریز بازگشت.

ضوابط فروش انرژی و انشعاب برق مختص مددجویان بهزیستی

مددجویان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی کشور، بر اساس بند «د» ماده «39» قانون برنامه پنجم توسعه، با ارائه معرفینامه از نهادهای فوق برای یک بار و یک انشعاب مسکونی مطابق الگوی مصرف حد اکثر تا سقف ٢۵ آمپر تکفاز برای مناطق غیر گرمسیر و ٢۵ آمپر سه فاز برای مناطق گرمسیر از ابتدای سال لغایت 24/05/95 از پرداخت هزینه های برقراری انشعاب برق (پیوست بخشنامه شماره 100/30/31546/92 مورخ 14/7/92) و از تاریخ 25/05/95 از پرداخت هزینه های برقراری انشعاب برق (پیوست بخشنامه شماره 100/20/24728/95 مورخ 24/05

/95) معاف هستند.

ترین های کاروان منا در پارالمپیک

کاروان فرهنگی-ورزشی منا با مجموعه ای از ترینها در رقابتهای پارالمپیک ریو حضور یافته است. عنوان جوانترین اعضای کاروان ایران را محدثه کهنسال و محمد فتحی به خود اختصاص داده اند. این دو ورزشکار با هفده سال سن، به ترتیب در رشته های تیر و کمان و دو و میدانی در ریو به میدان میروند. اسد الله عظیمی نیز با 57 سال سن، مسنترین ورزشکار کاروان محسوب میشود و در رشته دو و میدانی با حریفان خود رو برو خواهد شد. مرتضی مهرزاد، ملی پوش تیم والیبال نشسته کشورمان با 2 متر و 44 سانتیمتر، نه تنها بلند قامت ترین ورزشکار کاروان است، بلکه بلند قامت ترین ورزشکار شرکت کننده در بازیهای پارالمپیک 2016 نیز به شمار میرود. سیامند رحمان، ملی پوش دسته فوق سنگین تیم ملی وزنه برداری نیز مدتهاست عنوان قویترین مرد دارای معلولیت جهان را به نام خود ثبت کرده و قصد دارد این عنوان را با ثبت رکورد 300 کیلوگرم در ریو، جاودانه کند. پیمان نصیری، ملی پوش تیم دو و میدانی جانبازان و معلولین ایران نیز در بین اعضای کاروان، عنوان سریعترین ورزشکار را دارد. وی در رقابتهای پارالمپیک لندن، توانست در مسابقات دو 1500 متر، کلاس T 20، با ثبت رکورد سه دقیقه و 58 ثانیه و 49 صدم ثانیه به عنوان قهرمانی و نشان طلا دست یابد و اولین ورزشکاری از ایران باشد که توانسته در مسابقات دو در ادوار مختلف المپیک و پارالمپیک نشان خوش رنگ طلا را از آن خود کند. اما عنوان مدالآور ترین رشته به دو و میدانی میرسد که طی 7 دوره حضورش در ادوار مختلف پارالمپیک، به 108 نشان رنگارنگ شامل: 30 طلا، 18 نقره و 23 برنز دست یافته است. تیم دو و میدانی در این دوره نیز با 27 ورزشکار حاضر شده که پرتعداد ترین تیم کاروان ایران نیز محسوب میشود. تیم ملی والیبال نشسته مردان ایران نیز پر افتخارترین تیم والیبال نشسته جهان است که توانسته با 5 قهرمانی و 2 نایب قهرمانی در پارالمپیک، رکوردی دست نیافتنی را به نام خود ثبت کند. در میان رشته های تیمی ایران، در دوره های مختلف پارالمپیک، والیبال نشسته تنها تیمی است که موفق شده روی سکوی نخست پارالمپیک بایستد. رشته قایقرانی اما جدیدترین رشته کاروان ایران است که برای اولین بار با تنها نماینده خود به بازیهای پارالمپیک راه یافته است. عنوان خوش اقبالترین نیز به تیم فوتبال هفت نفره میرسد که با وجود کارشکنی دولت انگلستان در صدور ویزا برای شرکت در مسابقات جهانی و به دلیل عدم  کسب سهمیه پارالمپیک، حضورش در بازیهای ریو منتفی شده بود. اما در آخرین روزهای باقیمانده به اعزام کاروان ایران، با خارج شدن روسیه از

گردونه رقابتها، به حق خود رسید و با توجه به کسب عنوان قهرمانی از مسابقات انتخابی قهرمانی جهان دانمارک، پارالمپیکی شد.

اطلاع رسانی

بدین وسیله به اطلاع میرساند مجموع علمی-فرهنگی نور، وابسته به خانه نور ایرانیان بصیر در روز دوشنبه 1/6/1395 با حضور آقای دکتر محسن انصاری، قائم مقام محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران و برخی دیگر از مسئولین افتتاح گردید. این مجموعه که شامل کتابخانه گویا، مرکز آموزش و فروشگاه تجهیزات نابینایی بوده، در فاز اول آمادگی ارائه خدمت به جانبازان بصیر را دارد و در مراحل بعد خدمات این مرکز دیگر عزیزان نابینا را در بر خواهد گرفت. آدرس: تهران، ضلع شمال غربی میدان هفت تیر، خیابان شهید لطفی، پلاک58؛ تلفن: 4-88860001

انجمن روشن بین اصفهان با همکاری معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی استان اصفهان کارگاه آموزش مشاوره پیش از ازدواج را جهت ارتقاء فارغ التحصیلان نابینا و کمبینای رشته های رونشناسی، علوم تربیتی و مشاوره را برگزار میکند. زمان 17-19 شهریور. 09132944814.

گروه خبری مرکز بهزیستی شهید جلیلیان مشهد در تلگرام راه اندازی شد. برای
عضویت از لینک زیر استفاده نمایید.
https://telegram.me/joinchat/D3et2EBv5i3CZpXuWmxCuA