سلام
داره بارون میاد
و چقدر بارون ها با هم متفاوتند
همیشه فکر می کردم بارون حال و هوای آدم رو عوض می کنه ولی امروز به این نتیجه رسیدم که شاید این حال و هوای تو هست که بارون رو تفسیر و تعبیر می کنه
بگذریم خییلی دلم گرفته بود گفتم بیام اینجا بنویسم
خب اولش از شیرین ها و با مزه ها شروع می کنم چون اگه مستقیم برم سر تلخونک منظور دیگه به شیرینی نمی رسیم و منم که حال ندارم دوباره بیام یه پست دیگه بزنم و این ماجرای شیرینی ها رو هم می خوام براتون بتعریفم پس بنابر این جونم براتون بگه که:
من بنا بر اتفاق کاملا تصادفی و به دلیل کنسل کردن یکی از بچه ها قسمتم شد برم مسابقات قهرمان کشوری شطرنج بانوان که در ورزشگاه شهید هرندی تهران برگزار شد,
واااای که چه پنج شش روز خسته کننده ای داشتیم خییییلی,
یه محیط کاملا بسته و بدون هیچ گونه آزادی عمل و حتی نمیشد درست حسابی بری داخل حیاط ورزشگاه قدم بزنی,
از غذاهاش هم که بهتر هست دیگه هیچی نگم شکلک خوبه حالا من اصلا شکمو نیستم وگرنه از گرسنگی مرده بودم خخخخخخ
البته یه جمعه بعد از ظهری مسابقه نداشتیم و دیگه از فرت بی جایی زدیم با بچه های استان مون و سرپرستمون خانم صفری که وااااقعا بی نهایت فوق العاده بودند توی این مسافرت خیییلی, رفتیم نازی آباد قدم زنی خخخخخ
خیابون رو از این سرش رفتیم اون سرش و بعد از اون طرف برگشتیم همون سر اولش خوخوخوخوخ
البته در بین قدم زنی مغازه های اطراف رو که اکثرا پالتو و کافشن فروشی بودند رو هم نگاه می کردیم چون یکی از بچه ها قصد خرید پالتو داشت که چون پالتو قصد اندازه شدن به تن اون رو نداشت نتیجتا خرید و فروشی هم صورت نگرفت….
اون طرف خیابون یه شیرینی فروشی بزرگ که حالا اسمش یادم نیست بود و دیگه رفتیم به قصد نارنجکی و خامه داخل و جاتون خالی خیییلی
یه جعبه بزرگ شیرینی خریدیم, البته شیرینی فروشی مزبور خیییلی خیییلی شلوغ بود و ما یه اندازه نسبتا زیادی معطل شدیم اونجا که خداییش نارنجکی ارزش سبز شدن علف که هوووچ سبز شدن درخت زیر پا رو داره! نه آیا؟
تازه بعدشم ایستادیم کنار پیاده رو و نارنجکی زدیم به بدن که جاتون شدیییید خالی خیلی چسبید زیاااد شدییید …..
داشتیم به قصد گرفتن تاکسی میرفتیم جلو که اون سمت خیابون یه مغازه پیتزایی شیک دیدیم و مشورت که پیتزا می خورید یا نه و کی پیتزا می خوره کی نمی خوره و سر آخر پیتزا رأی مثبت رو گرفت و دیگه رفتیم اون سمت و داخل پیتزایی شدیم که جدی خییلی شیک بود و از بوی متصاعد در هوا هم به نظر میرسید پیتزاش خوب باشه
تصمیم گرفتیم همونجا پیتزامون رو بخوریم و وقتی منو رو برامون آوردند خییلی منوی با نمکی داشت مثلا نوشته بود پیتزای مخصوص با فلان مواد متشکله و پیتزای گوشت و مرغ با بیسار مواد …..
خب انتخاب یکی از مدل های پیتزا به این وصف خییلی سخت بود, مثلا من پیتزای گوشت و مرغ دوست نداشتم و پیتزای پپرونی داخل منو قارچ نداشت, یا بچه ها پیتزای مخصوص می خواستند ولی پیتزای مخصوصشون پیاز داشت ….
مسأله رو با مشورت با گارسن حل کردیم و قرار شد به پیتزای پپرونی من قارچ اضافه کنند و از پیتزای مخصوص دوستان پیاز رو کم کنند…
خب تیک تاک تیک تاک تیک تاک شکلک گل ذوب آهن یک پرسپلیس صفر هوووراااا شکلک عِرق استانی و تازه یه آهنگ خارجی هم همراه با صدای فوتبال تلویزیون پخش میشد که اونم قشنگ و جالب ناک بود….
پیتزا ها رسید و جاتون خالی پیتزای من محشر بود خیییلی عاالی خوشمزه و الآن که دارم می نویسم خودم دلم خواست
ولی بیچاره بچه ها پیتزاشون دارای سیر فراااوان بود و خب دوست نداشتند زیاد که گناهی نازی بودند خداییش….
بعدشم که پیتزاها مون رو خوردیم و حساب کردیم از همونجا برامون تماس گرفتند آژانس و دیگه دوباره هرندی دوباره محیط بسته دوباره مسابقه…
ولی قشنگترین و شیرین ترین قسمت این مسافرت برای من شنبه بعد از ظهر بود, واقعا چقدر کوتاه و چه زود تموم شد….
“دیدار” با یه دوستی که هرچند آشناییمون از خیلی وقت قبل بود و هم محله ای بودیم ولی یه اتفاق و یه گروه باعث شد به هم نزدیکتر بشیم,
هدیه ای که من از سارای گرفتم بی اغراق یکی از بزرگترین و با ارزشترین هدیه های زندگیم بود و هست و خواهد بود, واقعا حس و حالم رو نمی تونم توصیف کنم ….
مثل یه کادوی تولد … مثل حس بودن … مثل حس زندگی بود برام و مثل بارونی که بیاد مستقیم بباره رو قلبت و اون قدر بهت انرژی بده که هی بچرخی و هی بچرخی و برقصی و بخندی و از نهایت خوشی فریاد بزنی بلند بلند بلند….
سارای اومد ورزشگاه هرندی پیش من
با وجود اینکه مسیرش تا ورزشگاه خییلی دور بود و با وجود اینکه اطراف ورزشگاه تقریبا محیط نا امنی بود و تا حالا هم اون طرفا نیومده بود
وااای که چقدر لحظه دیدار شیرین بود
واقعا حس غریبگی نداشتم نسبت به سارای
مثل یه دوستی که سالهای سال هست میشناسم
و الآن برای بار هزارم هم دیگه رو داریم میبینیم
بعد از سلام و علیک و روبوسی و خوبی خوبم چطوری کوتاه و البته آرومی چون تو اون سالن داشت مسابقه برگزار میشد و هم زمان هم یکی از داور های مسابقات قبلی که برای دیدار بچه ها و مربی ها و کلا سرکشی اومده بودند ورزشگاه با من شروع به صحبت کردند و ….
با هم رفتیم بالا اتاق ما
بچه های ما بازیشون تموم شده بود و اون زمان سالن غذا خوری بودند و خب واقعیت من هم یه خورده برای ناهار به سارای تعارف کردم به همون دلایل در بالا گفته شده که اونم دیر صبحانه خورده بود گرسنه نبود و بنابر این نشستیم دوتایی به صحبت کردن و من از بس خوشحال و ذوق مرگ شده بودم یادم رفت ازش پذیرایی کنم خخخخ
بعد سارای گفت بریم شاه عبد العظیم که من از خدا خواسته و تا اومدم به سرپرستمون زنگ بزنم اجازه بگیرم خودشون اومدند بالا و به سرعت برق و باد اجازه رو صادر کردند و به همون سرعت شایدم بیشتر زنگ زدند آژانس بیاد دنبالمون و وااای باورتون نمیشه من کلا مونده بودم چطوری حالا لباس بپوشم آماده شم و نهایتا عرض یک دقیقه مانتو تنم کردم شال انداختم سرم و کیف و کافشنم رو برداشتم و رفتیم پایین شکلک تا آخر همه ش حس کج و معوجی داشتم خخخخ
توی تاکسی هم صحبت کردیم و وااای اصلا تو این فرصت کم خیییلی حرف ها بود که باید به هم می گفتیم و میشنیدیم و فکر کنم نود و نه درصد این صحبت ها نگفته باقی موندند ….
شنبه به خاطر ولادت پیامبر اکرم صلوات علیه و امام جعفر صادق علیه السلام تعطیل بود و وااای که چقدر حرم و خیابون ها و بازارهای اطرافش شلوغ بود….
من تا حالا حرم عبد العظیم نرفته بودم
واقعا خییلی با صفا بود خیییلی
زیاد توصیف و اینا بلد نیستم ولی داخل حرم مرتب پله می خورد میرفت بالا و دوباره پله میخورد میومد پایین و بنابر این جاهای بلندتر مشرف بر قسمت های پایینتر بود که جدا خییلی حس قشنگی داشت, من این مدل رو جاهای دیگه ندیده بودم….
از آیینه کاریها هم که دیگه خودتون می دونید بهتر هست چیزی نگم فوق العاده زیبا و اصلا من عاشق آیینه کاریم خیییلی ….
غیر از خود شاه عبد العظیم دو تا امام زاده دیگه به اسامی طاهر و حمزه هم بودند که اون ها رو هم زیارت کردیم و یکی از این حرم ها شش ضلعی بود که خیییلی جالب و قشنگ بود…
هان راستی توی حیاط حرم شاه عبد العظیم مزار سَتار خان هم بود که ایستادیم براش فاتحه خوندیم و البته عکس دسته جمعی هم باهاش گرفتیم خخخخ
چون ساعت چهار مسابقه دور ششم من شروع میشد و من حد اکثر می باید ساعت سه و چهل و پنج دقیقه توی سالن می بودم نشد زیاد حرم بمونیم و فقط به یه زیارت کوتاه و خوندن نمازهامون بسنده کردیم و اومدیم بیرون…
راستی چون من چادر نداشتم قبل از ورود به حرم گفتند باید برید چادر بگیرید و وااای که با چادر رنگی بدون کش و شال و کیف و کافشن و البته هوای گرم و شلوغی محیط چه ماجرایی داشتم من شکلک کج بودم کجتر شدم خخخخخ
از درب حرم که اومدیم بیرون رو به رو ذرت مکزیکی میفروختند که سارای عزیزم دو تا لیوان ذرت گرفت و وااای که خداییش خیییلی چسبید خیییلی…
یه دور کوتاه هم توی بازار زدیم و جدی چقدر زمان تند تند گذشت خیییلی ….
لحظه خداحافظی نزدیک میشد و چقدر حرف داشتم برات بزنم سارای خیییلی …..
اومدیم سر چهار راه و سارای برای من یه تاکسی گرفت و دیگه جدی جدی خداحافظی کردیم اینجا با هم و دیدار کوتاه ما تموم شد ولی دوستیمون تا ابد ادامه داره و البته تا بی نهایت عمق….
سارای عزیزم ازت ممنونم خیییلی
همیشه بودن هات در لحظاتی بوده که دلم بودن کسی رو می خواسته
و همیشه همونی رو بهم دادی که روح نا آرومم تشنه ش بوده
زیارت حرم شاه عبد العظیم توی اون شرایط روحی من واقعا به اندازه غیر قابل وصفی برام تسلی بخش بود و مرسی سارای مرسی خیییلی …..
************
خب از شیرینی و دیدار و شادی و ذوق مرگی نوشتم حس تلخی نویسیم پرید خخخخ
شاید بعدا نوشتم شاید هم نه
نمی دونم
بگذریم بریم سر تفعل یلدایی ما به حضرت حافظ علیه رحمه و قبلش براتون یلدای قشنگی رو آرزو دارم همراه با میوه و آجیل و شیرینی و تخمه و شادی و شادمانی
************
اوه غزل 169
یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد….
جدی چه شد!؟ ….
حافظ اسرار الهی کس نمی داند خموش, از که می پرسی که دور روزگاران را چه شد.
******
بچه ها دوباره رفتم سر حس گفتنم
تقصیر حافظ شد و غزلش و تفعلم و واقعا بانو اسرار هستی رو کس نمی داند…
ولی باور کنید خییلی وقت ها خییلی چیزها سخته…
بذارید از اولش براتون بگم:
ما چهارشنبه صبح زود رسیدیم ورزشگاه هرندی و بعد از اسکان و کمی استراحت رفتیم برای صبحانه, سر صبحانه بودیم که یکی از دوستان به من زنگ زد و گفت که یه اتفاق افتاده و چون تو باهاش دوستی و به بقیه دوستان خبر بدی می خوام یه چیزی بهت بگم, باور کنید اون زمان تمام وجودم یخ کرد, سرد سرد سرد, گفتم کسی مرده می دونم ولی من الآن مسافرتم و ظرفیت شنیدن ندارم اصلا به من نگو و هرچی دوستم اصرار کرد که گوشی رو بده به من به من بگه حتی گوشی رو به اون هم ندادم و خداحافظی کردم….
تا ظهر مغزم اون قدر فکر کرده بود و اون قدر خسته شده بود که دیگه دل رو زدم به دریا و به همون دوستم زنگ زدم گفتم بگو کی فوت شده, حالا هم اون نمی خواست دیگه بگه هم از این طرف این دوستم بلند بلند می گفت فلانی بهش نگو نگو نگو…..
حالم بی نهایت بد بود خیییلی
گفتم بگو و باید بگی
وقتی گفت مامان عظیمه
سرد بودم یخ کردم, یخ کردم سرد شدم
مامان عظیمه
حضمش, درکش, باورش….
عظیمه
یکی از بهترین و صمیمیترین دوستام
از کلاس آمادگی با هم هم کلاس بودیم
با هم بزرگ شدیم
با هم
و الآن عظیمه
مامانش
همین دو سه ماه قبل بود خونه شون بودیم
و همین چند روز قبل بود تلفنی با مامانش صحبت کردم
و الآن عظیمه
مامانش
واااای خدااای من
اشک هام گم شده بودند
قلبم هم
عظیمه
مغزم فریاد میزد عظیمه
واقعا خدایا چقدر عظیمه سختی بکشه چقدر
خدایا چرا خدااایااا؟
بچه ها عظیمه خیلی تو زندگیش سختی کشیده, بچه ها خیلی خیلی, بچه ها نمی دونید چقدر برای عظیمه گریه کردم و چقدر می خواستم گریه کنم و گریه م نمیومد…..
شرمنده دیگه نمی تونم بنویسم
فقط اگه می تونید برای مامان عظیمه فاتحه بفرستید و برای عظیمه دعا کنید, خیییلی خیییلی براش دعا کنید خیییلی …..