با سلام. باز هم به عنوان کسی که گاهی مشق های زبانش را خوب می نوشته چند نکته به ذهنم رسید که مطرح می کنم.
اولا کلاس های خصوصی به دلیل عدم وجود تعامل با بیش از یک نفر برای یادگیری زبان به معنای دقیق کلمه به هیچ وجه مناسب نیستند. توضیح اینکه در کلاس های عمومی دانش آموزان علاوه بر پنج دقیقه ای که به قول خانم عظیمی در کلاس مشارکت مستقیم دارند، این فرصت را دارند که از همکلاسی های خودشان به شکل غیرمستقیم یاد بگیرند که اصطلاحا در آموزش به عنوان یادگیری ضمنی از آن یاد می شود. همچنین دانش آموزان می توانند از طریق تصحیح اشتباهات همکلاسی ها ازسوی آموزگار یا یکی دیگر از دانش آموزان نیز به فراگیری بپردازند.
نکته دوم اینکه ثابت بودن یا نبودن آموزگار در مقاطع مختلف یادگیری زبان به هیچ وجه تأثیر قابل توجهی بر فرایند یادگیری ندارد. توضیح اینکه ممکن است برخی آموزگاران با وجود تسلط خوب بر زبان، تنها در آموزش بخش های معینی مثلا دستور زبان یا تلفظ مهارت کامل داشته باشند و در چنین شرایطی تعویض هر از چند گاه آموزگاران حتی می تواند به بهبود کیفیت آموزش کمک کند.
ثالثا خانم عظیمی بدون ارائه هیچ سند یا مدرکی عنوان کرده اند که آموزشگاههای زبان فرایند آموزش را عمدا طولانی می کنند تا احتمالا پول بیش تری به جیب بزنند. حال می توان پرسید آیا اساتید خصوصی از انجام این کار عاجزند و یا آیا وجدان بیدارتری در مقایسه با مدرسان مشغول بکار در موسسات عمومی دارند؟ ضمنا یادآوری می کنم که خود من نه مدرس عمومی زبان هستم و نه سروکاری با آموزشگاههای زبان دارم. این نکات را هم تنها به عنوان حرف های کسی که گاهی مشق های زبانش را خوب می نوشته مطرح کردم.
در پایان برای خانم عظیمی و همه هم محله ای های خوبم هرچی خوبی هست رو آرزو می کنم. شبتون خوش.