هشدار: با ادامه دادن به خواندن مطلب زیر، یا با نوشتن هرگونه نظر ذیل این مطلب، شما موافقت می کنید که قبول دارید این نوشته، صرفا یک نوشته ی تخیلیست. شباهت احتمالی نام و هویت اشخاص، رویداد ها و باور های موجود در این نوشته با آنچه در واقعیت موجود است، کاملا تصادفی بوده و خارج از کنترل نویسنده می باشد. شما می پذیرید این نوشته، به زبان طنز و صرفا جهت تفریح نوشته شده، سعی بر تحمیل یا ترویج هیچگونه مکتب فکری ای را ندارد و کاملا زاییده ی تخیل نویسنده می باشد. در غیر این صورت، سایت را ترک کنید یا از خواندن این مطلب، خودداری فرمایید:

چه مرد باشید و چه زن، چه دختر باشید و چه پسر، خوب که فکر کنید، خب مشخص است که نارنگی بهتر از ازدواج است. حیف. با جواب دادن به این سوال، همینجا انشایمان را تمام کردیم. در واقع باید صبر می کردیم انشا به پایان برسد بعد جواب می دادیم ولی کمی عجله کردیم آن هم به خاطر افرادی بود که در این صبح اول صبحی در سرمای زیاد در صف ازدواج منتظر شنیدن جواب ما ایستاده بودند. البته از اتاق فرمان اشاره می کنند عده ای از طرفداران علم مقایسه بر این عقیده اند که اجناس باید از یک جنس باشند تا بتوان با هم مقایسهشان کرد. مثلا لیوان شیشه ای را می توان با لیوان پلاستیکی مقایسه کرد ولی لیوان شیشه ای را نمی توان با خرمگس مقایسه کرد. البته این عقیده ی آن ها است و ما هیچ وقت اجازه نمی دهیم عقیده ی یک مشت دانشمند، مانع انشا نوشتنمان بشود یا عقیدهشان کاری کند که ما ازدواج و نارنگی را با هم مقایسه نکنیم! بگذریم. کاری نداریم. نهایتا به این نتیجه رسیدیم که نارنگی بهتر است. و اما ادامه ی ماجرا و چرایی بهتر بودن نارنگی نسبت به ازدواج. در واقع حالا می خواهیم برگردیم به عقب. عقب. عقب. بچه آنقدر نرو عقب. تسلیت به همه ی هم محلی های عزیز. گویا یک نفر زیادی رفته عقب از آن طرف پشتبام پایین افتاده مغز فنی شده! البته دلایل علمی زیادی برای این مسئله که نارنگی از ازدواج بهتر است هست که بسیاری از این دلایل در همان دوران باستان کشف شده است ولی تاریخ گواه آن بوده است که معمولا در هر عصر و زمان، عده ی کمی از مردم بوده اند که حاضر شده اند از تاریخ و کشفیات گذشته درس بگیرند و مثلا نمونه اش انتخاب حکومت های نالایق در سراسر جهان از سال های بسیار دور تا همین لحظه ای که صدای بنده را از اتاق فرمان می شنوید می باشد.

دلایل برتری نارنگی به ازدواج:

دلیل شماره ی یک:

پوست نارنگی بسیار راحتتر از پوست ازدواج کنده می شود. کافیست انگشتت را کمی در نارنگی فرو کنی، زیر پوستش بروی و قلفتی از جا درش بیاوری. دقیقا به همان حالتی که با بد اخلاقی یا تند زبانی حال یک نفر را می گیری از جا در می آوری. حالا فکر کنید پول و محبت و وقت و زندگیتان را صرف ازدواج کردید و نشد آنچه می خواستید و خواب می دیدید. فکر کنید پنبه دانه ها را مثل شتر در خواب می خوردید و واقعیت فرق داشت با آنچه پیش شما تعریفش را کرده بودند. فکر کنید پشیمان بشوید و بخواهید یک بار برای همیشه ازدواج را تا دُمَش پوست بکنید. نمی شود که نمی شود! مسئله ی مهریه برای هر دو طرف هست، بچه های احتمالی هست، پایبندی و وابستگی ها هست، دادگاه و پاسگاه هست، شماتت خانواده ها و اطرافیان هست، کلا یک چند سالی طول می کشد تا نیمه ریکاوری بشوید و شاید هم دیگر هیچ وقت ریکاوری کامل نشوید و فایل های متنی و عکسیتان که مهمتر نیستند باز گردند و فایل های صوتی تصویریتان برای همیشه با شما وداع کنند. این است که نارنگی از ازدواج بهتر است.

دلیل شماره ی دو:

معمولا ازدواج هسته هایی دارد که ممکن است در گلویتان گیر بکند ولی نارنگی هسته ندارد. البته اخیرا یک سری نارنگی را برداشته اند با سوزن های بسیار ریز، ساچمه هایی به آن ها تزریق کرده اند و اسمش را گذاشته اند هسته تا نظریه ی ما را منفجر کنند ولی اگر هنگام ورود به میوه فروشی روی پوسته ی نارنگی ای که می خرید را خوب نگاه کنید، می توانید ترکیبات نارنگی را بخوانید. اگر در آن از ساچمه یا هسته ی مصنوعی سخن به میان رفته شده بود، نخرید! این ها همان هسته هاییست که مانند هسته های ازدواج، در گلویتان گیر خواهند کرد. البته بعضی از کشاورزان با همکاری میادین میوه و تره‌بار، تدبیراتی اندیشیده اند تا ترکیبات میوه ها خصوصا نارنگی ای که از ازدواج بهتر است، روی پوسته ی میوه، به خط بریل نوشته شود. اتفاقا دیروز یک عدد از این نارنگی ها را خریدم خیلی حال داد. البته من هم به او حال دادم. بگذریم. بحث پست چیز دیگریست! هسته های ازدواج خیلی زیادند. مثل هسته های هندوانه می مانند. هر نیم ثانیه یک بار، باید پنجاه عدد هسته به درون سینی، باغچه، روی فرش، زیر پتو، بالای کمد، پشت درخت، نبش نان فانتزی سحر، کنار یک کوچه ی خلوت یا هرجا که بشود تف کنید. و می دانید جالبی قضیه چیست؟ اینکه این هسته ها هیچ وقت تمام نمی شوند! بیایید چند عدد از هسته های ازدواج را با هم از نظر بگذرانیم:
1. بچه. این هسته، ابتدا کوچک است ولی یواش یواش بزرگ می شود. در پنج شش سال اول، وانگ و بونگش خواب را بطور تضمینی تا 72 ماه بر شما حرام می کند. در این خصوص می توان به جیغ های گوش‌خراش و لگد های چشم‌خراش اشاره کرد. در ادامه، این هسته، در حین اینکه دارد بزرگ و بزرگتر می شود، قابلیت آن را دارد که تمام پول های شما را از جیبتان بیرون بکشد و با ادای سه جمله ی “دندتون نرم. می خواستید منو به دنیا نیارید. اصلا تا حالا چه غلطی واس من کردید”؟، سفت در گلویتان گیر کند. این گیر کردگی هسته ای به نام بچه در گلو، عوارضی دارد از جمله:
الف. صدایتان که ممکن است از سن بلوغ دو رگه شده بوده باشد، حالا چند رگ اضافه هم به آن افزوده می شود. در واقع، وقتی صحبت می کنید، صدایتان مانند کلاغیست که در سطل آواز می خواند!
ب. قدتان خمیده می شود. به دلیل اینکه هسته ای که در گلویتان گیر کرده مانع اکسیژن رسانی مناسب به اندام هایتان می شود، روز به روز پیرتر، فرسوده‌تر، و خمیده‌تر می شوید. دقیقا مانند چوب خشک شده ای که در حال شکستن، پودر شدن و از بین رفتن است.
پ. نسلتان در می آید. رسیدگی به امورات مالی و خانه و بچه و هسته و پوسته، چنان شما را خسته می کند که اصطلاحا می گویند، نسلتان درآمده است.
ت. متأسفانه اتاق فرمان ما را از جلو تحت فشار گذاشته که برویم سراغ موارد بعدی پس فعلا جان ما و جان شما به همین ها راضی بشوید.
2. بکام. شاید فکرتان به فوتبالیست معروف رفته باشد ولی دست نگه دارید! در واقع، فکر نگه دارید! بکام، یکی از هسته های بزرگ ازدواج است که نه تنها هیچ ربطی به فوتبالیست معروف ندارد، بلکه چنانچه حواستان نباشد، چنان در گلویتان گیر می کند که می تواند منجر به خستگی، دستو پا بستگی، شکستگی، ورشکستگی، دل‌شکستگی، و خیلی از استِگی های دیگر حتی در شما دوست عزیز شود. وقتی هسته ی بکام در گلویتان گیر کند، همه چیز بکام یک یا چند نفر دیگر است و شما باید دقیقا به سان یک برده کار کنی تا همه چیز بکام باشد البته نه بکام خودت بلکه بکام دیگران. خانواده ی شریک زندگیت، خانواده ی خودت، همسر و بچه هات، مهمان های خواسته و ناخواسته، برخی از گروه هایی هستند که کار کردن برده‌وار شما بکامشان می شود. از عوارض بکام می توان به این موارد اشاره کرد:
الف. پولتان بکام دیگران است. آنقدر خرج برایتان می تراشند که هیچ پولی برای شما باقی نخواهد ماند.
ب. وقتتان بکام دیگران است. آنقدر وقتتان را صرف خودشان، محبت به خودشان، رفتن به خرید برای خودشان، رفتن به مهمانی های مورد علاقه ی خودشان، درس و مشق بچه های خودشان و احتمالا خودتان، و خیلی چیز های دیگر می کنند، که هیچ وقتی برای پیدا کردن دوست های تازه‌تر، گلدوزی، معرق کاری، استخر، جمع های دوستانه، قدم زدن تنها در یک مسیر خلوت، بازی های رایانه ای، و خیلی چیز های دیگر برای شما باقی نخواهد ماند.
پ. ذهنتان بکام دیگران است. آنقدر شما را درگیر مسائل خودشان می کنند که حتی فراموش می کنید به خودتان فکر کنید. مسخ می شوید. مست می شوید. چنان شما را از خود بیخود می کنند که با خودتان می اندیشید خوشبختترین آدم دنیا هستید در صورتی که نیستید!
ت. روابطتان بکام دیگران است. واقعا عجب بد هسته ایست این هسته ی بکام! با آنان که نمی خواهید دوست می شوید و با کسانی که قبلا دوستتان بودند به هم می زنید. شما دیگر در اختیار خود نیستید و وقتی این مسئله را متوجه می شوید که دستی بر گلویتان بکشید و باد کردگی گلویتان بر اثر فشار هسته ها را لمس کنید! این است که نارنگی از ازدواج بهتر است.
فعلا همین دو هسته را در این انشا داشته باشید، اگر توانستید در مغزتان زیر و رو کنید، اگر هنگ نکردید، اگر استقبال کردید، هسته های دیگر ازدواج را در انشا های بعدی بررسی می کنیم.

دلیل شماره ی سه:

مزه و بوی نارنگی بسیار بهتر از مزه و بوی ازدواج است. تصمیم دارم در این خصوص نظری ننویسم و فقط شما را با چند سوال تنها بگذارم تا خودتان با سوال ها با هم مشورت کنید ببینید به چه نتیجه ای می رسید:
الف. چه کسی حاضر است از ابتدا تا انتهای زندگی بزرگسالیش را در استرس تأمین مخارج خانواده بگذراند؟
ب. چه کسی حاضر است مزه ی عرق مثلا نعنا، کتفو بال، و جوجه های دوران مجردی را با مزه ی داد و بیداد بر سر هر موضوعی در سفر ها عوض کند؟
پ. چه کسی حاضر است مزه ی آزادی در انتخاب لباس، مزه ی آزادی در انتخاب دوست، مزه ی آزادی در انتخاب سبک زندگی، و کلا مزه ی آزادی را با مزه ی تلخ نظرخواهی برای انتخاب هر چیز عوض کند؟
ت. چه کسی حاضر است مزه ی مهمانی های دوره ای را با مزه ی درست کردن چای و غذا و شستن ظرف و لباس و اتو و جمعو جور کردن عوض کند؟
این است که نارنگی از ازدواج بهتر است.

دلیل شماره ی چهار:

نارنگی مسئولیت ندارد ولی ازدواج مسئولیت دارد. بله. درست خواندید. دقیقا همین است که نوشتم و خواندید. نارنگی را یک بار می خورید تمام می شود می رود پی کار و زندگیش. ولی ازدواج؟ از فردای شب عروسی، تازه بدو بدو برای جور کردن همه چیز شروع می شود. باید کاری کنی که همیشه همه چیز سر جایش باشد. همیشه وقت داشته باشی. همیشه پول داشته باشی. همیشه حوصله داشته باشی. همیشه رفتو آمد ها را انجام بدهی. همیشه همه ی وسایل زندگی تکمیل باشد. همیشه حواست به همه چیز باشد. همیشه خانه تمیز و مرتب باشد. همیشه بچه ها تر و تمیز و با ادب باشند. همیشه سینک خالی از ظرف باشد. همیشه غذا آماده باشد. و این است که کمرت در اثر فشار بار مسئولیت که احتمالا به مقیاس نیوتون بر پاسکال اندازه گیری می شود، به چندین قسمت نامساوی تقسیم می شود. بعد باید بروی گچ بخری، تازه سیمان هم بخری، میلگِرد هم تهیه کنی، و ستون فقراتت را از نو بازسازی کنی. تازه در صورتی که پیمانکار ساختمانی خوب به تورت بخورد و سرکیسه ات نکند. این است که نارنگی از ازدواج بهتر است.

دلیل شماره ی پنج:

در نارنگی اختلافات بر سر مسائل جنسی نیست ولی در ازدواج هست. بعله. آیا تا به حال فکر کرده اید سلیقه ی شما در انتخاب جنسی که می خرید با آنچه مورد پسند همسرتان است چقدر اختلاف دارد؟ می دانید مثلا اگر شما جنس گرم دوست داشته باشی و همسرت از جنس سرد خوشش بیاید چه فاجعه ی هسته‌ناکی در تلاش برای مدیریت سلایق به بار می آید؟ مسائل جنسی شامل همه چیز می شود. از جنس پودر و مایع رختشویی و ظرفشویی و دستشویی و بدن‌شویی و سر‌شویی بگیرید بروید تا جنس دستمال های کاغذی و حتی لوازم غیر بهداشتی. جنس لباس ها، جنس پرده ها، جنس رنگ دیوار ها، کلا این مسائل جنسی به شدت اهمیت دارد. طبق آمار های ایرانی و جهانی، هشتاد درصد جدایی های قبل از ازدواج به دلیل این است که همه ی مرد ها مثل هم هستند و هشتاد درصد جدایی های بعد از ازدواج به دلیل مسائل جنسیست. این است که نارنگی از ازدواج بهتر است.

فعلا از ابتدای نوشته تا همینجا از اتاق فرمان دارند کلمه ی زشتی به نام “انگولک” را مرتب در دیکشنری چک می کنند. نمی دانم. شاید باید انشا همینجا تمام شود. برای اینکه خودمان یا نوشتهمان دچار معنای کلمه ی مذکور نشود، در همینجا شما را به خرد می سپارم و خرد را به کسی نمی سپارم. تنها کاری که می توانم برای خرد بکنم این است که برای همگی آرزویش کنم.

نتیجه‌گیری:

ما باید نارنگی های هسته‌دار بخوریم و ازدواج کنیم تا هسته در هسته مثل منفی در منفی مثبت بشود و سفت حال کنیم.

این بود انشای ما

ستاد مجردان فحش‌دوست هم‌محلی!