يادداشت امشب

امروز خوب و خوش و لذتبخش صبح از خواب بيدار شدم و تا شب تقريبا غير از وارسي محله هيچ كار مفيدي انجام ندادم. دقيقا برخلاف ميلم و برخلاف كلي كار كه هميشه ي خدا سرم ريخته است و به آش كشك خاله ميماند و بالاخره بايد روزي نوش جان كنمشان. اميدوار و سرفراز از كارهايي كه انجام نداده ام، به تدوين فايل صوتي كنفرانس يازده روي آوردم و پس از انجام كارهاي نهايي براي مستقيم كردن لينك دانلودش منتشرش كردم. حالا احساس شعفي داشت از اين امر به من دست ميداد كه ديدم دست نداد. هرچه در خودم گشتم و از افكار در هم لوليده ام علت دست ندادن احساس شعف را پرسيدم هيچ كدام جواب ندادند تا اينكه احساسي به نام حس كثيفي مسئوليت اين عمليات انتحاري را بر عهده گرفت و لب به شكايت گشود كه چرا تو بايد احساس شعف را بيشتر دوست داشته باشي و به من اهميتي ندهي؟ گفتم من از حس كثيفي كه تو باشي بيزارم ولي به خرجش نميرفت كه نميرفت و به زور آمد و مرا چنگ زد و بغل كرد. كفري شده بودم و گفتم درسي به اين احساس بدهم تا در تاريخ احساسات بنويسند اين شد كه حمامي نگفتني رفتم. و ريشهاي سمجم را كه با حس كثيفي دست به يكي كرده بودند، ريختم پايين و آن قدر خودم را زير آب، آب مالي كردم كه حس كثيفي ساكش را جمع كرد رفت خانه ي پدرش. حالا ديگر حس شعف، جا براي جولان دادن داشت و ديگر مطمئن بودم كه اين دفعه به من دست ميدهد ولي باز هم دست نداد. اين دفعه كه ديگر واقعا كفري شده بودم و قرص هايم نيز دو سه روزي بود تمام شده بود، با خشمآلودگي تمام فرياااد برآوردم كه اين بار ديگر چه خري جلوي حس شعف را گرفته؟ ناگهان سكوتي دهشتناك در فضاي ذهنم حاكم شد ولي آن سكوت شكننده به همراه انبساط افكاري كه نداشتم با صداي حسي تقريبا آشنا در هم شكست. حس با صدايي خسته و با حالتي حق به جانب گفت من حس گشنگي هستم و تو چرا اخيرا به ندرت از من ياد ميكني؟ گفتم من از تو و امثال تو بيزارم. گفتم اين را بفهم ولي او هم به مانند حس قبلي نفهميد، چنگم زد و بغلم كرد. اين دفعه بايد كاري اساسي انجام ميدادم. بايد كاري ميكردم كه به قول گرگ قصه ي بز زنگوله پا كارستان باشد و موضوع صد تا داستان باشد. عابر بانك عليه سلام را برداشتم و به سمت فست فودي روان شدم. چنان چيز برگري سفارش دادم و با دلستر انبه خوردم كه حس گشنگي نيز چمدانش را جمع كرد و رفت خانه ي بابايش. حالا ديگر حس شعف بود كه ذوق زده شده بود و به هيچ كس و هيچ حسي امان نداد و حتي قبل از اينكه حس سيري خودش را به من برساند، شعف چنگم زد و بغلم كرد و پاهايش را دور كمر افكارم به صورتي حلقه وار قفل كرد. حالا ديگر اميدوار تر از هميشه بودم و تمام اينها را مديون حمام و كف ريش و تيغ و شامپو و لباس هاي تميز و در نهايت مديون چيز برگر بودم. چيز برگر هم براي خودش ايهام ها و ابهام هاي خاصي دارد كه شنونده و خواننده را در اين فكر فرو ميبرد كه آخر چيز برگر يعني دقيقا چي برگر؟ مثلا كوفت برگر يا زهر برگر. آخر نميشود كه همين طوري بگويي من چيز برگر نوش كوفتم كردم كه! خوب مردم حق دارند كه بپرسند چيز برگر يعني دقيقا چيچي برگر و تو بايد جواب منطقي بدهي. حد اقل ساندويچ ديشبي كه خوردمش اين همه در اسمش ايهام نداشت. يك باني برگر ساده بود كه شك و سوال هم در ذهن آدمي ايجاد نميكرد. البته درست است كه اين باني برگر در اسمش ابهام ندارد ولي رياكاري در آن موج ميزند. باني ديشبي را كه چيز زيادي در موردش نميدانم ولي يك باني در مسجد محل ما بود هر وقت كه قند يا چايي باني ميشد، مرتب از تك تك جماعت نفري سه بار ميپرسيد كه آيا قند ها خوشمزه است و به همه اطلاع ميداد كه چه قدر جديدا قيمت قند و چايي بالا رفته و تا مطمئن نميشد كه همه متوجه شده اند او باني بوده، از مسجد بيرون نميرفت كه نميرفت. اين است كه من اگر با چيز برگر ميانه ي خوبي ندارم ولي از باني برگر ها هم دل خوشي ندارم چون اين باني ها نيز مشكل دارند و آن رياكار بودنشان است. خوب. بعد از اين همه حرف حالا به اين نتيجه رسيدم كه ديگر حرفي براي گفتن ندارم و اكنون نميدانم نوشته ام را چطور و با چه كلمه يا جمله اي به پايان برسانم. مثلا نتيجه بگيرم يا همينجا بي مقدمه تمامش كنم؟ بگذاريد نتيجه بگيريم ، شايد كه رستگار شويم. نتيجه ميگيريم كه ما بايد برنامه ريزي داشته باشيم و حسهاي بد را از خود دور كنيم و فست فود هايي مصرف كنيم كه چيز نباشند و مشخص باشند و همچنين رياكار نباشند. شما هم اگر خواستيد نتيجه گيري يا نظر خودتان را بنويسيد من بخوانم و با هم لذت ببريم از اين دنياي ديوانه.