سلام. الان توی محل کارمم. همیشه ساعت یک تا دوی بعد از ظهر، را واسه ناهار و چایی و استراحت و نماز و کارهای نکرده ی کارمندان اختصاص داده میشه ولی نمیدونم چرا اینقدر این یک تا دو لامسب زوووود میگذره. تا مییام به خودم بجنبم، دو شده. اصن انگاری این یک ساعت را با انیشتین هماهنگ کردند و کردنش یک دقیقه. در واقع، یک تا دویی که واقعا یک ساعت نیست. انگاری عقربه های ساعت رو توی این یک ساعت، میبندند به موتور جت هواپیمای سلطنتی انگلستان و به زور، میکشونند. من که تا اومدم ی کمی با شما حرف بزنم تموم شد وقتم که! خدافظ تا بعد. باید کارت بکشم تأخیر نخورم.