اولین پست من،دانلود یه آهنگ قشنگ از خودم پیشنهاد میکنم حتما دانلود کنید

درود بر امید عزیزم. رفتم که دانلود کنم ولی خود بخود باز شد و شروع بخواندن کرد. از این نظر که آهنگ شاد بود خوشحال شدم صدای خودت هم جذاب و گیرا هست هرچند که حس کردم از صدای موسیقی و موزیک پایینتر است که البته من نمیتونم قضاوت کارشناسی بکنم چون تخصص این کارو ندارم.
اما نمیدونم چرا این یک اپیدمی و همه گیر شده که اکثر شعرها و بیشتر خواننده ها ترجیح میدهند که اشعار محزون و غمگنانه بسرایند و بخوانند.
چرا باید اینقدر از رفتن و دروغ گفتن حرف زد. مگه ما نباید خود و جامعه ی خود را به عشق و دوست داشتن ترغیب و تشویق کنیم. مگه ما نباید با شنیدن یک شعر و موسیقی به وجد بیاییم بزندگی و دنیا و آدمهایش قشنگتر نگاه کنیم؟ مگر نباید با شعر و موسیقی حس و نیاز ما به پرستش و پرستیدن و ستایش کردن معشوق ارضا بشه. آیا با خواندن این اشعار نومید کننده این حس و نیاز ارضا میشه؟ این واقعا باید آسیب شناسی بشه که چرا بیشتر جوانان ما اعم از هنرمند و هنردوست روی به غم و نومیدی آورده اند و انگار با اینگونه آثار بیشتر مأنوس و مربوط هستند؟ آیا این بیانگر اوضاع اجتماعی ماست و آیا پیامی خاص دربر دارد؟
به هر حال من که متعلق به این نسل نیستم و شاید صحیح نباشد که نظر بدهم ولی میدانم که با آثار امروزی چندان صفا نمیکنم. چون همش غم و نومیدی و بی وفایی و اجتماع گریزی رو ترویج میکنه.
با این حال امید عزیز باز تشکر میکنم. امیدوارم که ناظر و شاهد کارهای بیشتری از تو هنرمند عزیز منتها با رویکرد نو و جدید هم باشم.