به نام مهربونترین مهربونا
سلااااااااااام و صد هزار سلام به همه تون.
خوبین؟ خوشین؟ خوش میگذره آیا؟
خب خب خدا رو شکر. برای اونایی که گفتن خوبه بد نمیگذره.
و همه چی میگذره. چه خوشیها و چه سختیها برای اونایی که گفتن خوش نمیگذره.
زندگی همینه دیگه.
یه خصلت خوبی که داریم اینه که به هر شرایطی عادت میکنیم و باهاش سازگار میشیم.
اگه اینطور نبود که وااااااایییییی وحشتناک میشد.
انشا الله که لحظات خوشمون بیشتر از بداش باشه!
خخخخ چه همه حرف زدم. بریم سراغ بحث امروزمون.

طرز راهنمایی نابینا توسط یک فرد بینا:
بهتر اینه که ما یک قدم از فرد بینا عقبتر باشیم و نصف بدنمون پشتش قرار بگیره. طوری که فقط شونه ی ما پشت شونه ی اون باشه نه کل بدن.
خب حالا که درست ایستادیم، از بازوی فرد بینا میگیریم و به راه میفتیم.
اینطوری یه قدم عقبتر هستیم و چون اون اول میره اگه یه وقتی فراموش کرد که پله ای چیزی رو بگه ما متوجه مانع میشیم.
همچنین یه خوبی دیگه هم داره : اگه فاصله ی این یک قدم رو رعایت کنیم، هم ظاهر مون  درست هست و جلب توجه نمیکنه و هم این که فرد بینا مجبور نیست که دست ما رو بگیره و برای همراهی با ما انرژی زیادی صرف کنه تا ما دنبالش بیایم.
متأسفانه من بارها شاهد این بودم که بعضی نابیناها  این فاصله رو زیاد میکنن و ظاهرشون طوری هست که انگار فرد بینا اونو دنبال خودش میکشه.
حالا بماند که بعضی از ماها اونقد کند راه میریم که واقعا بازوی بیچاره ی شخص بینا میخواد از جا کنده بشه.
اونایی که قدمهاشونو با ترس  و آهسته آهسته برمیدارن نترسین. هیچی نمیشه. با اعتماد به نفس و اطمینان  قدم بردارین. دیگه فوقش یه پله رو یه هویی میرین پایین یا نهایتا میفتین تو جوب.
به نظرم این خیلی بهتر هست تا این که دیگه کسی به خاطر این کند راه رفتن حاضر نشه که باهامون حتی یه قدم بیاد.
شرمنده که من روک و  با صراحت صحبت میکنم. به نظرم ایجاب میکنه که ما با هم راحت باشیم  تا بتونیم مشکلات این چنینی همدیگه رو حل کنیم.
پس از این به بعد سعی کنیم که با اعتماد به نفس و احتیاط  همراه بینامون  راه بریم و سرعتمونو باهاش تنظیم کنیم که اونم خسته نشه.
بعضی وقتها هم دیدم که راهنمای بینا در محیطهای شلوغ که فقط اندازه ی یک نفر جا هست، ما رو میفرسته جلو و خودش از پشت سر هدایتمون میکنه.
این شیوه بدترین و اشتباه ترین روش راهنمایی کردن یک نابینا هست. هیچ وقت نذارین همچین چیزی پیش بیاد.
در مورد استفاده از عصا هم به نظر من اگه فرد همراهمون با نابیناها خیلی  به قول خراسانیها نشست و برخاست داشته و ما رو از موانع آگاه میکنه، نیازی نیست عصا دستمون بگیریم.
اما اگه تو خیابونی جایی اومده به کمکمون و هیچ آشنایی نداره بهتر اینه که  علاوه بر مواردی که گفتم عصامونو هم باز نگه داریم تا مشکلی پیش نیاد.
اگه همینطور که با همراه بینا داریم میریم به یه جوب برسیم چی کار باید بکنیم؟
راهکار شما چیه؟
آیا باید با کله بریم تو جوب و با کف دست ته جوب رو لمس کنیم ببینیم چه جنسی داره و اصن چه خبر اون ته؟
یا خود فرد بینا این زحمت رو بکشه؟
دلم میخواد شما هم بیاین به این سؤال من جواب بدین.
نبینم اون پشت مشتای میزها و ته کلاس قایم شده باشیناااا.
البته منم  راه خودمو میگم.
به نظر من باید اول دقیق دقیق جوب توصیف بشه. بعد ما با عصا خودمون جوب رو طبق  پست مربوط به جوبها لمس کنیم و بعد از جوب  بگذریم.
اما اگه عصا نداشتیم بهتر اینه که اگه از نوع جوبهای بزرگ و لبه دار بود، فرد بینا یه پاشو روی این لبه و دیگری رو روی اون لبه ی جوب بذاره و دست ما رو بگیره.
اینطوری هم تعادل فرد بینا حفظ میشه و هم این که بدون عصا عرض جوب دستمون مییاد.
ما هم آهسته اول روی یه لبه ی جوب می ایستیم و بعد همینطور که دستمون تو دست راهنما هست پای بعدی رو روی لبه ی بعدی میذاریم و میگذریم.
بعضی راهنماها خودشون اول رد میشن و بعد دست ما رو میگیرن و به ما میگن یه گام بزرگ برداریم. این در مورد جوبهای بی لبه خوبه ولی اگه لبه داشته باشه، ممکنه حین این کار پامون به لبه ی بعدی جوب گیر کنه و با صورت زمینو زیارت کنیم.
خخخ عجب صحنه ای میشه هاااااا.
خب  من هم نظر خودتونو میخوام و هم نظرتون راجع به راهکار خودمو. یادتون نره هااااا.
حالا اگه  راهنما نابینا باشه و بخواد یه نابینای دیگه رو هم با خودش همراه کنه، هیچ فرقی با راهنمای بینا نمیکنه. فقط راهنما میبینه ولی نابینا عصا داره.
آهان یه فرق دیگه هم هست. راهنمای نابینا باید حواسش دو برابر جمع باشه و موقع عصا زدن حتما جلوی دوست نابینا رو هم داشته باشه و ساپورت کنه که یه وقتی براش مشکلی پیش نیاد.
راستی دوستان اگه شما خانم هستین و یه آقا میخواست راهنماییتون کنه و یا برعکسش، معمولا مییاد و از نوک عصا میگیره و عصاتون افقی میشه اینطوری به اندازه یک عصا بینتون فاصله میفته
هم ظاهر جالبی نداره و هم این که ممکن هست به موانع اطراف برخورد کنین.
پس هیچ وقت عصا رو بهش ندین. بهش بگین که از کیف یا نایلون یا کتابی چیزی که دست شما هست بگیره.
نهایتاً اگه مجبور شدین عصاتونو ببندین و بعد یه سرشو بدین بهش.
دیگه از این مبحث چیزی به ذهنم نمیرسه فعلا.
اگه چیزی رو فراموش کردم بهم حتما بگین.
مثل همیشه تو کامنتها منتظرتون هستم.
تا هفته ی بعد شاااااد باشین.