سلااااااااااااااااااام سارای عزیزم…میبینم که خیلی شبیه خودم خل و چلی؟خخخخخخخ…منم عاشق شعرای این آقام…خصوصاً تومور هاش…
واااااای شنیدی این شعرشا؟
زندگی یک چمدان است که می آوری اش
بار و بندیل سبک میکنی و می بری اش
خودکشی مرگ قشنگی که به آن دل بستم
دست کم هر دو سه شب سیییییر به فکرش هستم
گاه و بیگاه پر از پنجره های خطرم
به سرم میزند این مرتبه حتماً بپرم
گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم
چمدان دست تو و ترس به چشمان منست
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است….
یاولین باری که شنیدمش یه شب تا صب گریه کردم باش…خخخخخخخ…
اینم که تو گذاشتی که مال خودمه…لیلی… راستی من لیلی بودم یه مدت تو محله… لیلی بنشین سینه و سر آوردم
مجنونم و خونآبه جگر آوردم….
توام که مث خودمون عاشقی که…خخخخخخخ….عاشقا داریم زیاد میشیما… میگم بیا محله را بگیریم از نابیناها بکنیمش محله ی عاشقا…
در خانه ی من عشق خدایی میکرد
بانوی هنر هنرنمایی میکرد….
باز برمیگردم…