سلام عزیزانم
داشتم به این جمله معروف می اندیشیدم که: افکار ما دنیای ما را می سازد و ناگهان، مغزم لگد زد و به دستانم فرمانِ نوشتن داد.
آنچه در حال حاضر به ذهنم میآید مینویسم و منتشر میکنم. هرچه شد، بشه چون غمی نیست.

جالبِ که ما قدرت این رو داریم که درباره افکار خودمان نیز فکر کنیم و عمیقتر شویم.
فکر کردن به افکار، کاری که بیشتر ما اگرچه توانایی آن را داریم اما انجام نمیدهیم.
یعنی ما بیشتر کارهایی رو که انجام میدهیم بهش اصلا فکر نمیکنیم، چه برسه به اینکه به اون فکرِ نکرده، فکر کنیم تا عمیقتر شویم تا ریشه و مادرِ همه ی مشکلات روانی خود را کشف کنیم.
افکار ما دنیای ما رو میسازند. من میخواهم گامی فراتر روم. افکار ما رو بیچاره میکنند، افکار ما رو خوشبخت میکنند.

اگر فکر کنیم بهترین موادی که در جهان برای بدن لازم است مصرف شوند، سرطانزا هستند، با خوردنشان به احتمال قوی دچار سرطان میشویم.
کافیست به این باور برسیم که بدترین موادی که برای بدن ضرر دارند و حکم سم را دارند، مفید هستند، با خوردنشان کمترین ضرر به ما میرسد.

استرس، فشاری که در زمان حال بر ماست، اضطراب، حس ناخوش‌آیندِ فرداها و ترس محصول عدم شناخت موقعیت جدید، همه از افکار ما ناشی میشوند.

تلقین، چیزی را در ذهن و فکر من حقیقت جلوه میدهد. تلقین کنیم که با خوردن عسل مریض میشویم، و تلقین کنیم که با خوردن زهر مار، حالمان خوب میشود.

احساسات و منطق افکار ما رو تحت تاثیر قرار میدهند و هر کدام از این دو موجود، گاهی اوقات در مقابل هم قرار میگیرند.
خوشبخت کسیست که افکار خود را با احساسات و منطق منطبق کند و در هیچ کدام افراط و تفریط نکند.
در جاهایی که لازم باشد منطق کارساز است، در جایی دگر، احساسات و در جایی دگر هردو.
برای قضاوت و تبیین مباحث علمی، احساسات کمترین نقش را باید داشته باشد.
در موضوعات حقوق بشر و توجه به عواطف انسانی، عشق به هم‌نوع، احساسات بیشترین نقش را دارد.

فردی که بیشتر منطقی هست و کمترین نشانه از احساس در او دیده میشود، ماشینی، سرد و بیروح است. ۲ ۲ تا میشود چهارتا.
این افراد تنها با مستند به باور میرسند و با کسی تعارف هم ندارند. مثال باید عینی باشد.
افرادی که بیشتر احساسی هستند و کمترین نشانه منطق در آنها هست، برخی دمدمی مزاج،برخی تحریک‌پذیر، عصبی، لحظه ای شاد و دگر لحظه غمگینند.
افرادی که هم منطقی و هم احساسی عمل میکنند، به اقتضای زمان و مکان و بسته به موضوع، تصمیم خود را میگیرند که آیا باید احساسی رفتار کرد یا منطقی.

فرض کنیم که به یک مهمانی رفتیم، میزبان برای ما غذایی درست کرده که اگر بخوریم از درد معده یک هفته زمین رو گاز میگیریم. اگر نخوریم میزبان ناراحت میشود.
حال من احساسی باشم، چه واکنشی نشان خواهم داد، منطقی باشم چطور و اگر متعادل باشم چطور؟

هرگاه ما به افکار خود، فکر کنیم، قدرت تشخیص یافته و میدانیم فلان فکر ناشی از احساسات است یا منطق و یا ترکیبی از هردو.
گاهی اوقات کسی رو در ذهن خود محاکمه میکنیم بهش فحش میدیم، از شنیدن اسمش میترسیم یا نفرت داریم.
از نزدیک شدن بهش مضطرب میشویم
وقتی به افکاری که درباره همان فرد داریم، فکر کنیم به چیزی خواهیم رسید که ما را ناراحت میکند. ناتوانی، ضعف و درماندگی خودمان و تاثیر مخربی که طرف بر روان ما گذاشته است.
کسی با ما دعوا میکند، از همان اول ضربان قلب بالا میرود آماده فحش دادن میشویم و به هم میریزیم.
با اصلاح خود به این نتیجه میرسیم که کسی نمیتواند تاثیر منفی بر روان ما داشته باشد.
یاد میگیریم که اگر با کسی دعوا کردیم سر یک یا چند موضوع بوده و شخصیت ما تخریب نشده است. کسی هم که توهین کرد، با حفظ آرامش جوابش رو خواهیم داد و در نهایت به این نتیجه میرسیم که باید سکوت کرد.
قدرتی پیدا خواهیم کرد که با کسی که روز گذشته باهاش دعوا کردیم و یا دشمنمان هست غذا بخوریم و راحت حرف بزنیم.

عمیق شدن راهیست برای رسیدن به شناخت نفس.
با تغییر افکار، عادتهایمان نیز تغییر میکنند و با تغییر عادات، جهان ما گسترش یافته و دگرگون میشود.
اینجا منظور از عادات و ترک یا تغییر آن این نیست که بخاطر ضرری که دارند حتما باید ترکشان داد.

اکثر ما روزانه تقریبا کارهای تکراری را انجام میدهیم به غذاهای خاصی علاقه داریم، با دست مسلط برای خوردن غذا استفاده میکنیم.
از یک روش برای خوابیدن استفاده میکنیم، تفریحات مشخصی داریم.
با پای مسلط به توپ یا هر چیز دیگری ضربه میزنیم، سایتهای تکراری رو ویزیت میکنیم و غیره.
این کارها در ظاهر خطری ندارد و عادتهای بدی نیستند اما تکراری بودن و محدود بودن آن عادات، دنیای ما رو گسترش نخواهد داد.
اگر من بتوانم افکارم رو تغییر دهم، عاداتم تغییر خواهد کرد.
به این فکر کنیم که مثلا میتوان با دست غیر مسلط هم غذا خورد و تسلط پیدا کرد.
به این فکر کنیم که میتوان غذاهای جدیدی را امتحان کرد و اگرچه از اول خوشمان نمیاد، عادت خواهیم کرد.
اینها که همه مهارت ذهن رو بالا میبرد، جهان ما را بازتر میکند، از گسترش جهانمان لذت میبریم و همیشه به دنبال عادات و مهارتهای جدیدتری هستیم.

خودم فکر نکردم حرف جدیدی زده باشم، پس لطفا شما هم این فکر رو نکنید. عاشقتونم و تا پستی دیگر خدافسی از نوع ملیسی