نگاهی به صورتم کردم و متوجه این شدم که دیگه وقتشه باید صورتمو بزنم.
گام اول، نگاهی به گزینه های روی میز:
1- رفتن به آرایشگاه.
2- استفاده از تیغ و ژیلت با همراهی خمیر ریش در مکانی چون حمام.
3- استفاده از ماشین صورت‌تراشی در گام اول و تکمیل کار با ماشین سه‌تیغه.
گزینه 1 که بیشتر توهمه. من پول برای همچین کاری نمیدم.
گزینه 2 هم که از اولش اجرایی نبوده. یعنی از همون اولش تا حالا یه بار هم دست به تیغ نشدم و صورتمو با اینا نزدم.
خب، به نظر میاد خوشبختانه اینبار هم مثل همیشه گزینه 3 باقی مونده.
گام دوم: فراهم سازی مقدمات اصلاح صورت توسط ماشین صورت تراشی به همراهی  ماشین سه‌تیغه:
1- ضد عفونی کردن تیغه ماشین صورت تراشی.
با تمام شدن الکُل نگاه‌ها به سمت شیشه اُتکلُن چرخیده دستور استفاده صادر شده.
به هر حال یکم الکُل برای استفاده در مواقع ضروری داخلش پیدا میشه.
2- بستن پارچه مخصوص آرایشگر به دور گردن چون فلان.
3- تکمیل فرایند کوتاه سازی ریش و پشم در حد توان ماشین صورت تراشی.
4- جمعآوری پارچه پُر از مو و پاکسازی آن.
5- در خواست از ماشین سه‌تیغه برای اصلاح دقیق و بدون خطای انسانی.
6- پاک‌سازی مخزن ماشین سه‌تیغه پُر از مو.
پیشنهاد کاربردی:
برای پاک‌سازی وسایل از مو از جارو برقی استفاده کنید. اطمینان از پاک‌سازی در حد 98 درصد.
خب، کار تموم شد خواستم از جام بلند بشم که عجیبترین اتفاق افتاد و پام گیج رفت.
یعنی الکی پام پیچ خورد. گفتم: آخ، آخ، وای.  گفتن چی شده؟ زبونم گَل هم گیر کرد گفتم:
پام گیج رفت. الآن هم با یه پا گیج رفتگی دارم اینو می نویسم.
پس تا یه پا گیج رفتگی دیگه خدا حافظ.