ضمن درود فراوان و عرض ادب!
من یه خاطره ای از امسال دارم که تاریخ دقیقش را یادم رفته است و حتی یادم نیست که براتون تعریفش کرده ام یا نه…
البته تمام پستهای 95 را بررسی کردم اما چیزی در این مورد نیافتم…
حالا تصمیم گرفتم این خاطره ی سفر را که برایم خیلی مهم است را تعریف کنم…
امیدوارم براتون تکراری نباشه و اگر هم مقداری از آن تکراری بود خب من شیطونم و همه منو می بخشند…
قرار بود با خانواده ی مدیرکل مانند سال 94 با یه مینیبوس هیوندا به مسافرت قم و جمکران و شهر ری برویم…
حالا سعی می کنم خلاصه تعریف کنم تا زیاد تکراری نباشه…
ساعت 9 شب همه اومدند خانه ی ما و مینیبوس هم آمد و یکی از باجناقها که قرار بود با دوچرخه بیاید دیر کرد و بعدا فهمیدیم که تا نزدیک خانه ی ما اومده و یه ماشین پیچیده جلوش و ترمز کرده و موقع حرکت زین دوچرخه به خشتکش گیر کرده و درزش پاره شده و مجبور شده برگرده و زنگ زده به خانمش و ماجرا را گفته بود و شلوارشو عوض کرده و دوباره به سمت ما اومده و با این اتفاق نیم ساعتی ما را الاف کرد…
این از اولین اتفاق خنده داری که موقع حرکت افتاد…
راستی من دو کیلو چسفیل معروف به شکوفه گرفته بودم و همه را در پلاستیکهای فریزر بسته بندی کردم و به همه ی افراد ماشین نفری یه بسته دادم و گفتم این هم سهم تو و تا فردا شب فرصت داری در این مسافرت باهاش سرگرم بشی…
ما در این مسافرت دو راننده داشتیم که یکی صاحب مینیبوس بود و نفر دوم که با پسرک پنج ساله اش اومده بود برادر آقای بهرامیان راننده ی اتوبوس اردوی محله بود که آنان هم به چسفیل خوری دعوت شدند…
من با بادکنک در راه رفت و برگشت از کودکان خوب پذیرایی کردم و همه به بادکنک بازی مشغول بودیم و پسرک راننده هم حسابی بازی کرد و خوش گذروند…
ما صبح جمعه به شهر ری رسیدیم و موقع برگشت از آنجا که به جمکران می رفتیم مبایل من زنگ خورد و صدای دخمری یا خانومی بود که به دنبال خانم افشار می گشت و من همیشه چنین شماره های مشکوکی را ذخیره می کنم…
خوب این شماره را هم به نام شهر ری بودم و نام خانوادگی خ افشار ذخیره کردم تا برای روز مبادا ببینم کیست که خواسته منو سر کار بگذاره…
خلاصه مدتهاست که دارم تحقیق می کنم و به نظرم هم موفق بودم و از آشنایی با به دنبال دکتر خانم افشار خوشبختم…
امیدوارم همیشه در زندگیش و شیطنتش موفق باشه…
راستی دوستان به نظر شما این شیطنت من به جاست که شماره های مشکوک زنگ خورده ی روی گوشیم را ذخیره میکنم و روزی به یاد اون خاطره ها خوش میگذرانم…
خب ادامه ی سفر قبل از ظهر بود که در پارکی نزدیک جمکران اطراق کردیم و هرکی سفره اش را پهن کرد و ناهار آماده ای که همراه آورده بودیم را خوردیم و پشه های حاضر در پارک از همه ی ما خوب پذیرایی کردند…
سپس بعد از ناهار به جمکران رفتیم و دو ساعتی آنجا بودیم و بعد از آن به قم رفتیم و دو ساعتی هم قم بودیم و به سمت خانه حرکت کردیم و میوه ها را نزدیک غروب آفتاب در پارکی خوردیم و در این مسافرت حسابی خوش گذراندیم که جای دوستان و اون مزاحم تلفنی بنده خیلی خالی…
با تشکر فراوان!