سلام به هم محلی های عزیز و ارجمند.
ضمن تبریک به مناسبت تولد شش سالگی این محله ی باصفا، چهل و هفتمین شمارگان شهر خبر معلولین رو با انتشار 34 خبر تقدیم شما عزیزان میکنم.
این مجموعه از شهر خبر، پر از مقاله، خبر، گزارش خبری و خلاصه سرشار از مطلب مفیده که پیشنهاد می کنم از دستش ندین.
باید به این نکته اشاره کنم که لزوماً اخبار و گزارش هایی که در ابتدا به آنها اشاره شده، از نظر ارزش خبری در سطح بالاتری نیستن و در اواسط و یا انتهای مجموعه نیز هستند اخباری که ارزش بسیار بالایی دارند که امیدوارم فرصت کنید بسته به سلایق خودتون، همه ی اونها رو مطالعه کنید.

وبسایت پکتوس: در نسخه جدید NVDA شاهد چه تغییراتی خواهیم بود

چیزی به انتشار نسخه‌ی ۲۰۱۷.۳ از صفحه خوان محبوب این روز‌ها, «NVDA»، باقی نمانده است. فقط چند روز دیگر این نسخه منتشر خواهد شد و از طریق وبسایت NVAccess و سایر وبسایت‌های ویژه‌ی نرم‌افزار‌های نابینایان، در اختیار عموم قرار خواهد گرفت. بد نیست ببینیم در این نسخه از NVDA، شاهد چه تغییراتی خواهیم بود؟

اگر از دنبال کننده‌های جدی NVDA باشید حتماً خبر دارید که ماجرای صدا‌های هشدار در این صفحه‌خوان، بحثی را در میان کاربران ایجاد کرده بود. صدا‌هایی که از آغاز طراحی این برنامه با آن است و تا به حال هیچ تغییری نکرده است. صدا‌هایی که به طور مثال برای بالا آمدن یا غیر فعال شدن NVDA، یا فعال و غیر فعال شدن حالت Brows mode و focus mode اجرا می‌شود. به خاطر تقاضای کاربران، NVDA قصد دارد این صدا‌ها را تغییر دهد و به قولی، بسته‌های صوتی به نرم‌افزار اضافه کند که هر کس با سلیقه‌ی خود، صدا‌ها را انتخاب کند، یا خود بتواند صدا‌های دلخواهش را بسازد. بر خلاف انتظار، این پروژه به این نسخه نخواهد رسید. پس، نسخه‌ی ۲۰۱۷.۳، با همان صدا‌های قدیمی در اختیارتان خواهد بود اما منتظر بسته‌های صوتی تازه در نسخه‌های بعدی NVDA، باشید.

از تغییرات دیگرِ NVDA، عوض شدن لگو یا نماد NVDA خواهد بود. لگوی کنونی علامتی به رنگ خاکستری تیره است و برای سینی اعلان‌های ویندوز XP که به رنگ خاکستری روشن بود، طراحی شده بود. حالا که در ویندوز‌های به روز‌تر، رنگ‌های دیگری استفاده شده، بد نبود که NVDA هم رنگ لوگو را تغییر دهد. در مورد شکل لوگوی NVDA به زودی بیشتر خواهیم نوشت.

اما شاید اصلی‌ترین تغییر در نسخه‌ی تازه را بشود در نحوه‌ی مواجهه‌ی صفحه‌خوان با ویندوز ۱۰ به حساب آورد. حتماً می‌دانید که افزونه‌ای برای NVDA وجود دارد که می‌تواند صفحه‌هایی را که به شکل گرافیکی یا عکس طراحی شده‌اند، OCR کرده و نوشته‌های صفحه را در اختیار کاربران قرار دهد. از آنجا که Microsoft این امکان را به شکل مستقل در ویندوز ۱۰ قرار داده و کیفیت آن هم از سوی کاربران تأیید شده، NVDA اعلام کرده کاربران ویندوز ۱۰ می‌توانند با استفاده از همان کلید‌های میان‌بر که برای OCR در اختیار داشتند، از OCR در ویندوز ۱۰ استفاده کنند. البته برای کاربران ویندوز‌های قدیمی‌تر، افزونه‌ی OCR همچنان قابل استفاده خواهد بود.

 

ایران سپید: همه چیز را از چشم مایکروسافت ببینیم

سرعت پیشرفت فناوریهای کمکی برای آسیبدیدگان بینایی و سایر معلولین آن قدر زیاد است که حقیقتاً آدم را به زندگی و راحتتر شدنش امیدوار میکند. هر روز خبر تازه ای میشنویم از نرم افزار یا سخت افزاری تازه که انقلابی در زندگی آنهایی که نیاز به چنین ابزارهایی دارند ایجاد میکند. نمونه اش همین خبری است که چند وقتی است در شبکه های اجتماعی دست به دست میچرخد و بذر امید در دل افراد نابینا و کمبینا میکارد. خبر این است که شرکت مایکروسافت اقدام به طراحی و عرضه برنامه ای کرده که تا میزان قابل توجهی قادر است خلأ بینایی را برای نابینایان پر کند. Seeing AI، نام برنامه ای است که مایکروسافت آن را برای سیستم عامل IOS و گوشیها و سایر دستگاههای Apple طراحی کرده و آنهایی که این دستگاهها را در اختیار داشته باشند، میتوانند به رایگان از آن استفاده کنند. نگاهی به قابلیتهای مختلف این برنامه، کاربرانی را که با مختصات برنامه های ویژه نابینایان آشنا هستند، به شدت شگفتزده میکند. مایکروسافت این برنامه را با استفاده توأمان از فناوری هوش مصنوعی و OCR طراحی کرده و قرار است هم برای کاربران نابینا هم اشیا و چهره ها را تشخیص دهد و هم متنهای مختلف را بخواند. در مورد قابلیت تشخیص چهره در این برنامه، همین بس که قادر است حالات چهره آدمها اعم از شاد یا غمگین بودن یا حالت تعجب را تشخیص دهد و با استفاده از فاکتورهای مختلف، حتی سن افراد را حدس بزند. همچنین کاربر میتواند اسم آشنایان و اطرافیانش را در برنامه ذخیره کند تا به محض قرارگیری هر یک از آنها در زاویه دید دوربین، نام فرد اعلام شود. توصیف صحنه از دیگر امکاناتی است که در این برنامه گنجانده شده و به کمک آن کاربر میتواند نسبت به محیط اطرافش اشراف پیدا کند. مثلاً تصور کنید در اتاقی قرار گرفته اید و میخواهید بدانید اطرافتان چه چیزهایی قرار دارد، اما به هر دلیل نمیتوانید از لمس کردن بهره ببرید. کافی است از برنامه کمک بخواهید تا گزارشی دقیق از اشیا و آدمهای اطراف به شما اعلام کند. خوانش سریع متن هم از دیگر امکانات بسیار عجیب و غریبِ این برنامه است. Seeing AI برای خواندن متون در حالت Short text دیگر نیازی به عکس گرفتن و OCR کردن ندارد. این اپلیکیشن به محض مواجه شدن با هر تکه ای از متن، بلافاصله آن را برای کاربر میخواند. تصور کنید میخواهید با منوهای دستگاهی کار کنید که راهنمای صوتی ندارد. تنها کاری که باید بکنید این است که دوربین گوشی را به سمت صفحه نمایش دستگاه بگیرید تا آنچه در صفحه نمایش دیده میشود برایتان خوانده شود. حتی این قابلیت وجود دارد که به محض عوض شدنِ نوشته های صفحه نمایش، متون جدید برای کاربر خوانده شود.

 

ایران سپید: کهنسالی با خانه نشینی مترادف نیست

تناسب و زیبایی اندام، یکی از مباحثی است که در بسیاری از مواقع از سوی نابینایان مغفول واقع میشود. نشستنهای طولانی و نداشتن تحرک وپشت گوش انداختن نرمشهای روزانه، اضافه وزن را به معضلی فراگیر میان نابینایان تبدیل کرده است. اما یکی از کسانی که علاوه بر خود، به نابینایان دیگر هم در زمینه ورزش برای کاهش وزن و کسب اندامی متناسب کمک کرده، Vivian Stancil است. او که ورزش را در سنین بالا شروع کرده، در خصوص گرایش خود به ورزش میگوید: 19 ساله بودم که به دلیل ابتلا به بیماری آر پی تقریباً همه قوه بینایی خود را از دست دادم. از آن به بعد کار من فقط این بود که در خانه بمانم و از دو فرزند خود مراقبت کنم. فرزندانم که بزرگتر شدند من هم وقت بیشتری برای امور شخصی خود پیدا کردم. خود را زنی یافتم که وزنش به 135 کیلو رسیده و چاقی بیش از حدش باعث ایجاد عارضه قلبی در او شده است. در آن زمان من 50 ساله بودم و دکتر تنها راه درمان عارضه قلبیم را کم کردن وزنم میدانست. به فکر ورزش کردن افتادم. ورزش را با ماراتن آغاز کردم. اما وزن بالا باعث وارد آمدن آسیبهایی به زانوهایم میشد. مربیانم شنا را به من پیشنهاد میکردند. من هر روز در کنار رودخانه میدویدم و از صدای گوشنواز جریان آب لذت میبردم، اما ترس عجیبی نسبت به وارد شدن در آب داشتم. علیرغم ترس بیمارگونه ام از آب، چاره ای جز تن دادن به ورزش شنا نداشتم. در روزهای اول تنها کاری که میکردم این بود که از دیواره استخر یا رودخانه بگیرم و مراقب باشم که مبادا از آن جدا شوم. اما مربی به من عتاب میکرد که اگر همین حالا دیواره را رها نکنم، هرگز شنا نخواهم آموخت. کم کم بر ترس خود فائق آمدم و شنا را یاد گرفتم. ویوین در ادامه می افزاید: روزی که برای اولین بار در استخر شیرجه زدم، یکی از بزرگترین لذتهای زندگی را تجربه کردم. بر خود میبالیدم که توانسته بودم بر ترس بزرگی چیره شوم. پس از فراگیری شنا من توانستم با استمرار در تمریناتم وزن خود را به 90 کیلو برسانم و همین امر به من کمک کرد بیماری قلبیم را هم درمان کنم. حالا دیگر اطرافیانم مرا به عنوان الگویی برای خود به حساب میآورند. آنها با خود می اندیشند: وقتی این فرد با وجود تمام مسائل ناشی از معلولیت توانسته بر مشکلات خود غلبه کند، ما هم باید بتوانیم از پس آنها بر آییم. او اکنون ۷۰ سال دارد و از 50 سالگی تا کنون در مسابقات بسیاری در رده سنی کهنسالان شرکت کرده و توانسته در سطح ایالت کالیفرنیا 100 مدال را از آن خود کند. ویوین چند سالی هم هست که به عنوان معلم شنا و زیبایی اندام مشغول فعالیت است. او معتقد است نباید به مشکلات کوچک اجازه بدهیم ما را از جایگاه والایی که میتوانیم به آن برسیم باز دارند.

 

خانه ی ملت: لایحه حمایت از حقوق معلولان در ایستگاه کمیسیون مشترک

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره علت تأخیر بررسی لایحه حمایت از حقوق معلولان، گفت: برای آن که قانون بهتری در اجرا شاهد باشیم، باید به بند بند لایحه توجه ویژه ای شود. همایون هاشمی در تشریح آخرین وضعیت رسیدگی به لایحه حقوق حمایت از معلولان، افزود: برخی از معلولان نسبت به تأخیر در بررسی این لایحه گلایه مند هستند، در حالی که کمیسیون ویژه مشترک با جدیت بررسی این لایحه را در دستور کار دارد. نماینده مردم شاهیندژ، تکاب و میاندوآب در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: اکنون قانون برای حمایت از معلولان وجود دارد و باید دستگاههای اجرایی آن را عملیاتی کنند و این لایحه تکمیل کننده و ارتقا دهنده قانون قبلی است؛ لذا مشکلی در زمینه اجرای قوانین وجود نخواهد داشت. این نماینده مردم در مجلس دهم، درباره علت تأخیر بررسی لایحه حمایت از حقوق معلولان، افزود: به جهت فشردگی کار کمیسیونها، فرصت چندانی برای بررسی لایحه حمایت از حقوق معلولان وجود نداشت، اما اعضای کمیسیون ویژه مشترک در تلاش هستند تا هرچه سریعتر این لایحه را به نتیجه برسانند. از سویی دیگر برای آن که قانون بهتری را نیز در اجرا شاهد باشیم، باید به بند بند لایحه توجه ویژه ای شود. وی یادآور شد: لایحه حمایت از حقوق معلولان در مجلس نهم، مورد بررسی قرار گرفت و بر اساس اصل 85 قانون اساسی قرار بود از سوی کمیسیون تصویب و سپس به شورای نگهبان ارسال شود، اما شورای نگهبان به آن ایراد گرفت و عنوان کرد که باید این لایحه در صحن علنی به تصویب برسد. عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی گفت: بر اساس این لایحه، خدمات توانبخشی اعم از گفتار درمانی، کاردرمانی، خدمات مددکاری، مشاوره ای تحت پوشش بیمه ها قرار میگیرند که در تلاش هستیم زودتر این لایحه به نتیجه برسد.

 

ایران سپید: پیگیری، امان از مراکزی که سلیقه ای عصا میخرند

 

این هفته به سراغ عصای سفید میرویم و بعد میپردازیم به صحبتهای یکی از مدیران سازمان بهزیستی در مورد خرید و توزیع این وسایل برای افراد دارای معلولیت.

امید هاشمی، کارشناس وسایل کمک توانبخشی برای نابینایان و کمبینایان در مورد قیمت عصای سفید میگوید: «تقریباً عصاهایی که در ایران تولید میشوند جنسهای مختلفی همچون پلیمری، آلومینیومی و فلزی دارند، اما بیشترشان از جنس کائوچویی هستند. قیمت عصاهای پلاستیکی بین 10 تا 20 هزار تومان و آلومینیومی آن بین 40 تا 50 هزار تومان است. این دسته از عصاها را اغلب سازمان بهزیستی به نابینایان و کم بینایان میدهد، اما جنس مرغوبی ندارند. مراکز سازمان بهزیستی در هر استان به صورت سلیقه ای خرید میکنند و در هر شهری ممکن است نابینایان عصاهای متفاوتی داشته باشند. اگر خرید به صورت متمرکز باشد همه از یک نوع و یک جنس عصا بهره مند میشوند، اما متأسفانه برخی از استانها حتی همین عصای 20 هزار تومانی را هم در اختیار نابینایان قرار نمیدهند.»

این کارشناس نابینا ادامه میدهد: «یک سری شرکتهای خصوصی هستند که عصاهایی با قیمت 90 تا 300 هزار تومان برای نابینایان وارد میکنند تا بتوانند از اجناس بهتری استفاده کنند. نابینایانی هم که در خارج از ایران دوست یا آشنا داشته باشند، عصاهای خارجی را با قیمت 40 تا 60 دلار تهیه و استفاده میکنند.» بعد از گفتگو با کارشناسان و معلولان برای اطلاع از روند خرید و توزیع وسایل کمک توانبخشی با یکی از مدیران سازمان بهزیستی به گفتگو پرداختیم. زهرا نوپرست، مدیر کل دفتر امور مراکز توانبخشی روزانه و توانپزشکی سازمان بهزیستی کل کشور در خصوص خرید این وسایل میگوید: «وسایل کمک توانبخشی یک نوع تکنولوژی است و فقط به ویلچر، سمعک یا عصا ختم نمیشود.

در حقیقت معلولیت یک اختلال است. معلول میتواند با جراحی، کاشت حلزون و… درمان شود که این در حوزه وظایف وزارت بهداشت و درمان است. آنچه که سازمان بهزیستی با آن سر و کار دارد Function یا همان عملکرد است. سازمان بهزیستی در زمینه عملکرد دو وظیفه دارد؛ اول این که عوامل محیطی همچون موانع دسترسیها را کاهش دهد تا افراد دارای معلولیت راحت تر در شهر تردد کنند و دوم، افزایش مشارکت فرد در محیط خانه و جامعه است.» وی می افزاید: «وسایل کمک توانبخشی در همه جای دنیا تحت پوشش بیمه است و سازمان بهزیستی بخشی از هزینه را باید تقبل کند که متأسفانه با وجود تلاشهای بسیار هنوز در ایران بیمه ها این وسایل را پوشش نمیدهند. بودجه ای که هر ساله به این بخش اختصاص میدهند، فقط جوابگوی یک سوم افراد دارای معلولیت است، ما در سازمان 350 هزار نفر پشت نوبتی برای دریافت وسایل کمک توانبخشی داریم، اما فقط میتوانیم 120 هزار نفر را پوشش دهیم.» نوپرست با اشاره به نحوه خرید وسایل میگوید: «هر استان با توجه به نیاز سنجی که صورت میدهد از طریق کمیته ارزیابی و خرید از سامانه الکترونیکی دولت وسایل مورد نیاز معلولان را تهیه میکند و در اختیارشان قرار میدهد؛ البته این پوشش صد درصدی نیست. با توجه به این که سازمان بهزیستی بودجه اش را صد درصد دریافت نمیکند میزان بودجه ای که به بخش ما تخصیص مییابد همیشه متفاوت از آنچه که در موافقتنامه عنوان شده، است.» وی با اشاره به بودجه سازمان در این بخش بیان میکند: «امسال در اعتبارات ما 45 میلیارد تومان پیشبینی شده است و این رقم نسبت به آمار دو میلیونی معلولان که یک میلیون و 400 نفر آنها از نوع شدید هستند، بسیار اندک است. استانها بر اساس نیاز سنجی که به عمل میآورند، وسایل ضروری معلولان را خریداری کرده و بر اساس نوع و شدت معلولیت و البته میزان درآمد خانواده در اختیار افراد قرار میدهند.

آن چه که معلولان ضایعه نخاعی به آن نیاز دارند، فقط ویلچر نیست؛ تهیه وسایل بهداشتی هم برای این دسته از معلولان و سازمان به معضلی تبدیل شده است؛ چرا که وسایل بهداشتی برای معلولان ضایعه نخاعی از اهمیت بالایی برخوردار است و هزینه بسیاری روی دست این افراد میگذارد. سازمان بهزیستی در سال جاری توانست برای نخستین بار بودجه وسایل بهداشتی را جداگانه تخصیص دهد. اما هنوز این حجم از بودجه برای وسایل بهداشتی هم کافی نیست. وی با اشاره به قانون جامع حقوق معلولان می افزاید: «طبق بند 3 قانون جامع حمایت از حقوق معلولان باید کمک هزینه ای برای خرید وسایل کمک توانبخشی به معلولان اختصاص پیدا کند. فرد دارای معلولیت باید بتواند وسایل مورد نیازش را از طریق بیمه خریداری کند که این موضوع در اصلاحیه قانون جامع حمایت از حقوق معلولان دیده شده است و ما منتظر رأی خانه ملت به این اصلاحیه و تأیید شورای نگهبان هستیم. برای بررسی کیفیت محصولات خریداری شده، سازمان در هر استان کمیته ارزیابی و خرید دارد، اما با محدودیتهایی در این زمینه رو به رو هستیم، چرا که برخی از شرکتهای خوب در سامانه خرید دولت ورود پیدا نمیکنند. سازمان بهزیستی هم موظف است از شرکتهایی محصولات را تهیه کند که در سامانه خرید دولت ثبت نام کرده اند. در سالهای گذشته ارزیابی کیفیت را در اولویت قرار دادیم. سال گذشته از 10 درصد گروه ذینفعمان، نظر سنجی انجام دادیم که حدود 65 درصد از وسایل رضایت داشتند. 20 درصد متوسط و مابقی هم مخصوص وسایل بهداشتی است که در گذشته کیفیت مطلوبی نداشتند، اما تذکرها از سوی استانها به شرکتهای تولید کننده ارائه شده است تا محصولات خود را کیفی سازی کنند.» وی در خصوص ویلچرهای برقی بیان میکند: «ویلچرهای برقی برای همه افراد لازم نیست. متأسفانه در بازارهای جهانی ویلچرهایی که سنگین هستند و در کشورهای دیگر به فروش نمیرسند را به ایران سرازیر میکنند و این امر نیاز کاذبی را در سطح کشور ایجاد کرده است. بسیاری از خیابانهای کشور مناسب سازی نشده است و معلولان با این ویلچرهای برقی نمیتوانند در شهر تردد کنند. مورد دومی که باید گفته شود، این است؛ هنگامی که این ویلچرها به دست مصرف کننده میرسد باتریهای تاریخ گذشته دارند و عموماً عمر کوتاهی دارند. استفاده از ویلچر برقی را ما در سازمان به هیچ عنوان برای معلولان ضایعه نخاعی که میتوانند از دستشان استفاده کنند توصیه نمیکنیم. چرا که باعث چاقی و آتروفی عضلات میشوند.» نوپرست در پایان صحبتهایش بیان میکند: «ارائه تسهیلات برای خرید ویلچر برقی از سوی سازمان مستلزم شرایط خاص است. سازمان بر حسب نوع و شدت معلولیت و همچنین در صورتی که دست هم از کار افتاده باشد و فرد ضایعه نخاعی بتواند در محیط کار از این ویلچر استفاده کند، تسهیلاتی برای خرید ارائه میدهد. در دستور العملی که اواخر سال 94 ابلاغ کردیم و در سال 95 هم مورد تأکید قرار گرفته، چند مطلب است: نخست بررسی ارزیابی کمیته، یعنی کمیته ای متشکل از کارشناسان بهزیستی و جامعه هدف که وسایل قبل از خرید مورد ارزیابی قرار گیرند. بحث نظر سنجی در این دستور العمل مورد توجه قرار گرفت. بحث دیگر، خرید وسایل بهداشتی از سامانه imed.ir و نیاز سنجی از جامعه هدف است تا خریدها با توجه به نیازهای معلولان صورت گیرد. بودجه ما سال گذشته 34 میلیارد بود و امسال 45 میلیارد است. شاید در نگاه اول ما رشد بودجه را ببینیم، اما از طرف دیگر وسایل کمک توانبخشی هم با افزایش قیمت مواجه میشوند.

 

ایران سپید: با هم یا با دیگران

سهیل معینی در ستون سخن هفته شنبه 7 مرداد ایران سپید نوشت: قدر مسلم آدمها بر اساس نقاط مشترکشان تصمیم به ارتباط با هم و دوستی میگیرند. قطعاً نقاط مشترک بیشتر، رشته های الفت بیشتر و محکمتری میان آدمها ایجاد میکند. این امر در مورد جامعه نابینایان هم صادق است. پرسش آن جاست که آیا نابینایی به عنوان وجه مشترک آدمهای نابینا میتواند آنچنان رشته ای از نزدیکی روحی ایجاد کند که موجب رابطه نزدیک و دور همی نابینایان شود؟ چگونگی پاسخ به این پرسش، محتوای این یادداشت را تعیین میکند. آیا بهتر است نابینایان با یکدیگر رابطه داشته باشند یا با دیگران؟ برای بسیاری از نابینایان پاسخ این پرسش بدیهی است، اما اجازه دهید کمی آن را باز کنیم. دیده میشود گروههایی از نابینایان خواسته یا ناخواسته بیشتر ارتباطاتشان با یکدیگر است. عمده میهمانیها یا قرارهای ملاقاتهای جمعی بیرون از منزل یا مسافرتها با حضور همسانان نابینا صورت میپذیرد و عده دیگری از نابینایان که تعدادشان بسیار کمتر است، برعکس گرایش شدید به ارتباط با بینایان دارند. هر دو گرایش افراطی است، زیرا نابینایی فقط یکی از رشته های پیوند آدمها میتواند باشد و شرایط مشترک ناشی از این امر در حدی قوی نیست که ارتباط نابینایان را منحصر به خود کند، زیرا حتی دو نابینا از بسیاری از جهات که تعیین کننده چسب ارتباط آدمهاست؛ مانند گرایشهای فرهنگی، تحصیلات، سن و جنسیت با یکدیگر متفاوتند. اما نمیتوان نادیده گرفت که نابینایان به ویژه در صورت داشتن وجوه قوی مشترک، دیگر نقاط مورد علاقه مشترکی برای گفتگو و تبادل تجربه خواهند داشت، اما نباید این امر موجب پرسه زدن نابینایان فقط در پاتوقهای نابینایی شود که این امر موجب محرومیت نابینایان میشود. باید مراقب این آفت بود، زیرا این پاتوقها متأسفانه کم هم نیستند. نابینایان نیاز به ارتباط اجتماعی با همه گروهها دارند تا منزوی نشوند و میتوانند مشارکت اجتماعی داشته باشند.

 

ایران سپید: رشد سالانه 0.5 درصدی معلولیت در کشور

معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور گفت: بیشترین آمار معلولیت به ترتیب مربوط به ناتوانی جسمی-حرکتی، ذهنی، شنوایی، بینایی و چند معلولیتی است. نحوینژاد با اشاره به رشد سالیانه 0.5 درصدی آمار بروز معلولیت در کشور تصریح کرد: تصادفات رانندگی، بلایای طبیعی، حوادث حین کار، بالا رفتن درصد سالمندی و بیماریهایی نظیر دیابت، سوء تغذیه و فشار خون، معلولیت زا هستند و طبق پیشبینیها هر سال 300 هزار ناتوانی به آمار کشور اضافه میشود که یک سوم از این تعداد نیازمند خدمات توانبخشی هستند و دو سوم دیگر تحت پوشش خدمات پیشگیری و آگاهی سازی باید قرار گیرند. نحوینژاد ادامه داد: در کنار سازمان بهزیستی، 26 هزار نهاد و مرکز غیر دولتی به معلولان و مددجویان خدمات میدهند و اجرای قانون جدید حمایت از معلولان میتواند در بهبود کیفیت خدمات به این قشر بسیار اثرگذار باشد. وی با اشاره به جمعیت یک میلیون و 300 هزار نفری معلولان کشور تصریح کرد: 65 درصد از این جمعیت یا قریب به 800 هزار نفر مختص به آقایان و 35 درصد این آمار مربوط به خانمها است و بهزیستی در زمینه خدمات رسانی و توانبخشی به این افراد اقدامهای لازم را انجام میدهد.

 

وی در خصوص سه درصد اشتغال معلولان نیز خاطرنشان کرد: اولین مشکل در تحقق این رقم، کاهش استخدامهاست و این که هر دستگاهی نیروهای مورد نیاز خود را میخواهد و درمان درد اشتغال معلولان، همان مؤسسات و مراکز کاریابی است. اگرچه بر اساس قانون، سه درصد استخدامها به معلولان باید اختصاص پیدا کند، اما در این 10 سال میزان استخدامهای صورت گرفته کاهش یافته و از سوی دیگر نیازهای معلولان باید متناسب با شغلهای مورد نظر باشند، یعنی همخوانی بین رشته تحصیلی و توانایی این افراد مورد توجه باشد. وی در پایان گفت: در سال گذشته 20 هزار فرصت شغلی از سوی بهزیستی در کشور ایجاد شد.

 

ایران سپید: اولین جلسه عمومی دفتر شهرداری معلولین اصفهان برگزار شد

دفتر شهرداری معلولین اصفهان اولین جلسه عمومی شهرداری را برای ارائه گزارش عملکرد به جمعی از نابینایان و کمبینایان برگزار کرد. این جلسه با شعار «هر شهروند نمیتواند یک معلول باشد، اما هر معلول یک شهروند است»، در تاریخ 22 تیر ماه در سالن اجتماعات مرکز فرهنگی خانه جوان اصفهان تشکیل شد. حمید هنرکار، مدیر دفتر شهرداری معلولین به تشریح اقدامات صورت گرفته پرداخت که در ذیل میخوانید: این دفتر در حال بررسی مشکلات شهری  اعم از مناسب سازی پیاده روها، پلهای عابر پیاده، ایستگاه اتوبوس و چهار راهها در مناطق مختلف شهر اصفهان بصورت منطقه ای است. همچنین مشکلات سیستم حمل و نقل اتوبوس مانند گویا سازی  اتوبوسها و BRT و پایانه های اتوبوسرانی جمعآوری شده است که به زودی در جلسه ای با مسئولان شرکت واحد اتوبوسرانی اصفهان بررسی خواهد شد.

 

ایران سپید: تأسیس تشکل با انگیزه های انحرافی

سهیل معینی در ستون سخن هفته شنبه 31 تیر ایران سپید نوشت: تأسیس تشکلهای اجتماعی و مدنی یکی از ابزارهای گروههای مختلف اجتماعی از جمله نابینایان برای مثمر ثمر شدن فعالیت آن گروهها در جهت بهبود زندگی آنان است. طرح نیازهایشان با مسئولان و جامعه، جذب امکانات برای رفع آن نیازها، کمک به آموزش جمعی و توانمند سازی اعضا، ارائه مشاوره های تخصصی به مسئولان تصمیمگیر و… اما دیده میشود تأسیس تشکلهایی که با انگیزه های نامتعارف و غیره معمول صورت میپذیرند. خیلی خلاصه و روشن، به ویژه در شهرستانهای کوچک عده ای نه بر اساس رشد فهم و درک جمعی برای سامان دهی فعالیت جمعی برای بهزیستی اعضا، بلکه بسیار ساده برای کسب منافع فردی اقدام به تأسیس یک تشکل میکنند. اشخاصی که بیکارند و نمیتوانند شغلی به دست آورند به فکر آن می افتند که تشکلی تأسیس کنند و با این انگیزه با کسب مدیریت آن به هر قیمت شروع به کسب درآمد کنند. یعنی با جذب خیرین کمکهایی را به اسم جمع، جذب کنند و بعد با صرف این کمکها در جهت رفع نیازهای فردی کسب درآمد کنند. خب در اکثریت موارد این سوء استفاده ها به شکل فردی میسر نیست، لذا فرد سودجو چند نفر را دور خود جمع میکند و به شکلی جمعی به سوء مصرف کمکهای دریافتی میپردازند. پدیده رایج دیگر در این تشکلها آن است که چون انگیزه تأسیس سالم نبوده است، این گروه به هر قیمت سعی در حفظ موقعیت مدیریتی خود دارد و به هیچ عنوان اجازه تغییر مدیرت را نمیدهد. شاخصهای دیگر شناسایی این تشکلها آن است که مدیریتشان فقط روی کسب کمک متمرکز است؛ چه از بهزیستی و چه از خیرین. این تشکلها از نوع سالم تشکلهای مدنی نیستند و به همین دلیل نقش چندانی در بهبود زندگی اعضا بازی نمیکنند و چون محلی برای کسب سود شخصی هستند، بلافاصله اعضای سالم به فکر انشعاب و تأسیس تشکلهای دیگر می افتند. باید آگاهانه با این آفت اجتماعی مبارزه کرد.

 

ایسنا: ازدواج‌های اجباری، معضل بزرگ جامعه نابینایان

رییس هیات مدیره جامعه نابینایان استان یزد با اشاره به ازدواج‌های ناخواسته و اجباری به عنوان یکی از معضلات بزرگ و شایع در این قشر، از بی‌توجهی مسئولان در مورد رسیدگی به مشکلات نابینایان جامعه گلایه کرد.

«محمد حسین کبیری نصرآباد» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به وجود 35 میلیون نابینا در جهان که اقلیت بزرگی را شامل می‌شوند، گفت: به تبع در کشور و استان یزد نیز روشندلان زیادی وجود دارند که در یزد معدودی از آنها یعنی تنها قریب 300 نفر در عضویت انجمن نابینایان استان هستند و از خدمات این تشکل استفاده می‌کنند .

وی خاطرنشان کرد: البته اعضای این انجمن فقط نابینایان مطلق نیستند بلکه کم‌بینایان و آلبنیسم‌ها نیز مشمول عضویت و استفاده از خدمات انجمن هستند.

رییس هیات مدیره جامعه نابینایان با اشاره به مشکلات متعدد این قشر، از جمله این مشکلات اساسی را ازدواج نابینایان ذکر کرد و گفت: متاسفانه ازدواج در جامعه نابینایان به یک معضل تبدیل شده و به ویژه دختران نابینا به شدت از این مشکل رنج می‌برند .

وی عمده‌ترین علت تبدیل شدن ازدواج نابینایان به یک معضل را مخالفت خانواده‌ها با ازدواج این افراد با همنوعان خودشان بیان و اظهار کرد: علی رغم تمایل بسیاری از نابینایان به ازدواج با همنوع خود، به اجبار خانواده‌هایشان باید تن به ازدواج‌های ناخواسته بدهند .

وی یکی دیگر از ناکامی‌های این قشر از جامعه را داشتن شغل مناسب عنوان کرد و در این باره افزود: موضوع اشتغال در سال‌های اخیر به یکی از بزرگترین مشکلات جامعه روشندل تبدیل شده و متاسفانه بخشی زیادی از این مشکل به عدم فرهنگ‌سازی مناسب در جامعه بازمی‌گردد به نحوی که بسیاری از آنها از بکارگیری نابینایان به عنوان نیروی شاغل خودداری می‌کنند.

کبیری با بیان این که تنها 100 نفر از اعضای انجمن تاکنون موفق به فعالیت در شغلی مناسب شده‌اند، در مورد اقدامات صورت گرفته از سوی هیات مدیره در این باره عنوان کرد: با همفکری هیات مدیره جامعه نابینایان، بسیاری از اعضای روشندل انجمن به عنوان اپراتور یا دبیر مدارس استثنایی و برخی نیز در حوزه مشاغل آزاد بکار گماره شده‌اند هرچند که اقدامات اخیر هیات مدیره در این مورد بی‌نتیجه بوده است.

وی از تلاش مسئولان انجمن در مورد اختصاص تسهیلات مسکن برحسب نیاز روشندلان خبر داد و گفت: البته تا اندازه توان جامعه نابینایان سعی در رفع نیازهای این قشر داشته و خدماتی مانند مشاوره، برگزاری اردوهای تفریحی و آموزشی درون شهری و برون شهری را با کمترین اعتبار موجود به آنها ارائه می‌کند.

کبیری به رایزنی‌های صورت گرفته با مسئولان برای رسیدگی به مشکلات نابینایان اشاره کرد و گفت: مناسب‌سازی محیط شهری یکی از نیازهای جامعه نابینا است ولی همچنان شاهد مشکلاتی در این بخش هستیم و ضمن این که به دلیل بی‌توجهی نمایندگان مردم در مجلس، تاکنون فرصتی برای بررسی مشکلات اشتغال و ازدواج نابینایان  فراهم نشده است.

 

وبسایت پارالمپیک: پارا دو و میدانی کاران انتظارات را برآورده کردند

محمدرضا مظلومی، رئیس فدراسیون نابینایان گفت: در مسابقات پارا دو و میدانی معلولان جهان که در لندن برگزار شد، یک طلا و دو نقره حاصل کار دو پرتابگر کشورمان در فدراسیون نابینایان بود که انتظارات ما را برآورده کرد. میدانستیم سجاد نیکپرست نقره مسابقات قهرمانی جهان را کسب میکند و توقع کسب مدال طلا از او را نداشتیم. وی درباره نتیجه عملکرد سامان پاکباز اظهار داشت: انتظار کسب طلا توسط پاکباز در ماده پرتاب وزنه را داشتیم که این اتفاق رخ داد. مظلومی ادامه داد: رشته اصلی پاکباز، پرتاب وزنه است و فعالیت در ماده پرتاب دیسک را نیز در کنار این ماده آغاز کرده است که در مسابقات قهرمانی جهان عنوان نایب قهرمانی را بدست آورد. وی ضمن ابراز امیدواری از طلایی شدن پاکباز در بازیهای پاراآسیایی و پارالمپیک 2020 گفت: پاکباز انگیزه خوبی دارد و مطمئن هستیم در بازیهای پاراآسیایی و پارالمپیک میتواند فاصله رکوردی خود را کم کرده و طلایی شود. یک طلا و دو نقره دو ملیپوش فدراسیون نابینایان در مسابقات قهرمانی جهان خوب بود و توقع ما هم همین بود. مظلومی در خصوص اعزام تیم دو و میدانی جوانان به مسابقات جهانی سوییس اظهار داشت: این تیم با توجه به پارامترهایی که پارالمپیک برای ما مشخص کرده بود، تشکیل شده و ملیپوشان توان لازم را برای حضور در مسابقات جهانی دارند. وی افزود: دو ورزشکار بانو و دو نماینده مرد نابینا و کمبینای ما برای شرکت در مسابقات جهانی انگیزه خوبی دارند و مطمئن هستیم مدال میگیرند، اما رنگ مدال را نمیتوانیم پیشبینی کنیم. کاروان چین در مسابقات پارا دو و میدانی جهانی که اول مرداد در لندن به پایان رسید، با ۳0 طلا، ۱۷ نقره و ۱۸ برنز به عنوان قهرمانی دست یافت. آمریکا با ۲۰ طلا، ۱۹ نقره و ۲۰ برنز در جایگاه دوم ایستاد و انگلستان با ۱۸ طلا، 8 نقره و ۱۳ برنز، سوم شد. ایران نیز با کسب ۲۰ مدال، شامل: 3 طلا، ۱۲ نقره و 5 برنز در جایگاه هجدهم قرار گرفت.

 

 

عطنا: محدودیت‌های اجتماعی برای زنان معلول

روایت سعیدا آیویلاتوف مدیر انجمن «اشتراک» از توانمندسازی زنان در تاجیکستان.

زنان معلول در تاجیکستان محدودیت‌های  بیشتری را نسبت به زنان دیگر تحمل می‌کنند. با اشتراک سعی کرده‌ایم آنها را به جامعه بازگردانیم.» این را سعیدا آیویلاتوف مدیر انجمن اشتراک کشور تاجیکستان در حاشیه یک کنفرانس بین‌المللی مربوط به حقوق معلولان می‌گوید. او در ادامه درباره مسائل و مشکلات زنان معلول در کشورش بیشتر برایم تعریف می‌کند.

سعیدا ازشهر دوشنبه تاجیکستان می‌آید. با کوله باری از تجربه کار با زنان و دختران معلول. دختران و زنانی که بیشترشان به خاطر تبعیض‌های ناشی از معلولیت، حالا با مشکلات روحی هم دست به گریبانند. همان مشکلاتی که سعیدا معتقد است فقط با در جمع بودن، باهم بودن و اشتراک قابل حل است؛ دردی مشترک. برای همین است که آنها نام انجمن‌شان را «اشتراک» گذاشته‌اند.

به گفته او اشتراک نه فقط سازمانی برای رفع تبعیض‌های حقوقی علیه زنان معلول است که کمک می‌کند زنان آسیب دیده دوباره به جامعه بازگردند.

سعیدا، فارسی تاجیکی را با لهجه روسی صحبت می‌کند و برایم توضیح می‌دهد چون پدر کلانش(پدربزرگش) روس بوده، خیلی به زبان فارسی تسلط ندارد اما به هر حال او تنها فارسی زبان حاضر در این جمع است و استفاده از تجاربش غنیمت: «برای این اسم مؤسسه‌مان را اشتراک گذاشتیم که زنان معلول در تاجیکستان بتوانند در همه فعالیت های اجتماعی مشارکت کنند. زنها در جامعه ما برای بلند قدم برداشتن و از میان برداشتن تبعیض‌های جنسیتی و رسیدن به حقوق‌شان تلاش می‌کنند ولی زنان معلول بیشتر دچار این محرومیت ها هستند. برای همین تصمیم گرفتیم جامعه هدفمان را زنان معلول انتخاب کنیم. ما معتقدیم کمک به زنان و دختران معلول تنها این نیست که حمایت‌شان کنیم، بلکه باید به آنها حرفه بیاموزیم. برای همین، مرکز «عافیت‌بخشی» را در این مؤسسه تأسیس کردیم.»

عافیت بخشی که سعیدا از آن نام می‌برد، همان توانبخشی است. در حوزه توانبخشی در این مؤسسه نه فقط دختران و زنان جوان که کودکان یک تا شش ساله با پدر و مادران‌شان هم آموزش می‌بینند. سعیدا بارها تأکید می‌کند که این آموزش برخلاف بیشتر مؤسسه‌های عافیت بخشی، فقط آموزش‌های فیزیکی نیست، بلکه آموزش‌های رفتاری به والدین بچه‌ها از اهداف اصلی آنهاست: «ما به خانواده‌ها یاد می‌دهیم چگونه با کودکان‌شان در خانه رفتار کنند. گاهی کودک عصبی است و رفتار با او حوصله خاصی می‌خواهد. ما همین طور به خانواده‌ها یاد می‌دهیم چگونه بچه‌ها را به مکتب‌ها و باغچه‌ها (پارک‌ها) روان کنند.عافیت بخشی ما فقط طبی نیست بلکه ما به آنها راه‌های زندگی را یاد می‌دهیم، یعنی همان مهارتهای زندگی کردن. بسیاری از کودکانی که به مرکز ما می‌آیند علاوه بر معلولیت جسمی، دچار معلولیت روانی هم هستند. ما می‌خواهیم بعداً این زنان و کودکان در جامعه مقام بالایی بیابند.»

عافیت بخشی در اشتراک این روزها مباحث متعددی دارد و جوری طراحی شده که همه سلیقه‌ها و سنین را در برگیرد. برای دختران جوان کلاسهای هنری، پخت و پز و کلاس زبان برگزارمی‌کنند: «این کلاس‌ها شش ماهه است. این روزها بیشتر بچه‌ها می‌خواهند محصولات کلاس‌هایشان را به بیرون ارائه دهند.»

بیش از 150 زن دچار معلولیت‌های مختلف در مؤسسه اشتراک رفت و آمد دارند و از خدمات توانبخشی و توانمند سازی‌اش استفاده می‌کنند. همچنین 15 نفر در اشتراک کار می‌کنند که 6 نفرشان دچار معلولیت هستند. در بخش عافیت بخشی هم یک زن با کودک معلول‌اش با اشتراک همکاری دارد.

سعیدا از زنانی می‌گوید که با آموزش‌های مؤسسه توانسته‌اند جذب بازار کار شوند: «هدف اصلی ما در مؤسسه آشنایی این زنان با حقوق‌شان است. یادگیری زبان انگلیسی کمک بزرگی است چون باعث می‌شود دسترسی این زنان به منابع و بازار کار بیشتر شود. سال گذشته 3 زن با یادگیری زبان انگلیسی و دیگر مهارت‌ها توانستند کار پیدا کنند و در جامعه فعال شوند.»

سعیدا معتقد است حضور زنان دچار معلولیت در جامعه و اشتراک‌شان در همه حوزه‌ها باعث می‌شود، سایر زنان دارای معلولیت هم به فعالیت در جامعه امیدوارتر شوند و «خودبهادهی» و اعتماد به نفس‌شان بالا برود و اقتدارشان در جامعه روز به روز بیشتر شود و این یعنی احساس بهتر برای زندگی.

او بارها تأکید می‌کند مهم‌ترین مشکل زنان و دختران معلول در تاجیکستان این است که تنها هستند و نادیده گرفته می‌شوند بخصوص در نواحی و شهرها و روستاهای دور از مرکز. همان مشکلاتی که زنان معلول در دیگر نقاط دنیا هم معمولاً با آن دست به گریبانند. او امیدوار است زنان معلول در همه جای دنیا در جامعه مشارکت بیشتری داشته باشند، آن طور که در اشتراک فعالند.

 

وبسایت پکتوس: دستگاهی که لباسشویی‌های Genral Electric را برای نابینایان گویا می‌کند

ماژول لباسشویی گویا یا the Talking Laundry Module، نام جعبه‌ای است که به بسیاری از لباسشویی‌های General Electric موجود در بازار و آنهایی که در آینده تولید

خواهند شد متصل می‌شود تا این لباسشویی‌ها را برای استفاده‌ی نابینایان، گویا کند. این جعبه، به کمک آهنربا‌هایی که در پشت دستگاه تعبیه شده بر روی بخش کناری

لباسشویی نصب می‌شود. یک ماژول می‌تواند هم برای لباسشویی و هم خشک‌کن، استفاده شود. وقتی دکمه‌های لباسشویی یا خشک‌کن را فشار می‌دهید، این ماژول با استفاده

از فرمان‌های صوتی، به شما کمک می‌کند بفهمید کدام یک از برنامه‌های دستگاه را انتخاب کرده اید. به محض این که دکمه‌ی Start یا فروش را بر روی خشک‌کن یا لباسشویی

فشار می‌دهید، ماژول به شما کمک می‌کند بفهمید تا پایان فرایند شست و شو یا خشک کردن، چقدر زمان باقی مانده است. ماژول یک دکمه‌ی چرخشی دارد که به کاربر نابینا

این امکان را می‌دهد که میزان اطلاعات اعلام شده را کنترل کند. کاربر می‌تواند با گرداندن دکمه، میزان اطلاعات دریافتی و به طریق اولی، اندازه‌ی سخنگویی ماژول

را کم یا زیاد کند. دکمه‌ی دیگری هم طراحی شده که می‌تواند زمان باقی مانده در سیکل شست و شو یا خشک کردن را به اطلاع کاربر برساند.

 

کمپانی General Electric، این دستگاه را با همکاری مدرسه‌ی نابینایان کنتاکی و خانه‌ی چاپ آمریکا ویژه‌ی نابینایان، طراحی کرده است. قیمت این دستگاه معادل نود

و نُه دلار آمریکا است و شما می‌توانید از طریق

این صفحه،

اطلاعات بیشتری در باره‌ی شکل ظاهری دستگاه، نحوه‌ کار ماژول و چگونگی خرید آن به دست آورید.

 

خبرگزاری صدا و سیما: شمار نابینایان در جهان تا 2050 سه برابر خواهد شد

ژورنال علمی لنسلت گلوبال هلث ( The Lancelot Global Health Journal) نتیجه تحقیقات گروهی از پژوهشگران را مننتشر کرده که حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰، شمار

نابینایان در جهان از ۳۶ میلیون نفر به حدود ۱۱۵ میلیون نفر افزایش خواهد یافت.

 

به گزارش ایران سپید نتایج یک تحقیق جدید که روز چهارشنبه در پاریس منتشر شد نشان می دهد که شمار افراد نابینا در جهان تا سال 2050 بیش از سه برابر افزایش خواهد

یافت.

 

آمار و ارقامی که در این تحقیق منتشر شد حاکی از آن است که در سال 2015 شمار نابینایان در جهان سی و شش میلیون نفر بود اما پیش بینی می شود این رقم تا سال 2050

تحت تاثیر رشد و پیرشدن جمعیت جهان سه برابر شود. طبق این تحقیق که نتایجش در نشریه انگلیسی The Lancet Global Health منتشر شد، روند افزایش شمار نابینایان

در جهان را می توان کندتر کرد اما مشروط به این که در زمینه توسعه روشهای درمانی جدید سرمایه گذاریهای بیشتری صورت گیرد.

همین تحقیق نشان داد که  شمار افرادی که در جهان از  اختلالات بینایی متوسط تا شدید رنج می بردند در سال 2015 با افزایشی  سی و پنج درصدی نسبت به سال 1990 به

حدود دویست و هفده میلیون نفر رسید و پیش بینی می شود که این رقم در سال 2050 به پانصد و هشتاد و هشت میلیون نفر افزایش یابد.

محققان در این مطالعه آمار و اطلاعاتی را که  از یکصد و هشتاد و هشت کشور جهان به دست آمده است، مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.

طبق نتایج همین تحقیق شمار افرادی که در سال 2015 از به پیرچشمی مبتلا بودند بالغ بر یک میلیارد نفر بود. پیرچشمی در واقع دوربینی و اختلال دید تحت تاثیر افزایش

سن است که به علت کاهش تدریجی خاصیت ارتجاعی عدسی چشم، قدرت تطابق دید کم می‌شود.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از پاریس، راپرت بورن استاد دانشگاه آنگلیا راسکین انگلیس می گوید آمار و ارقامی که در این تحقیق منتشر شده است صرفا افرادی را شامل

می شود که اصلاح بینایی بر روی آنها انجام نگرفته است.

طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت، کوری در واقع میزان بینایی پائینتر از 1/20 یا میدان دید محدودتر از 10 درجه یا کمتر است در حالی که در اختلال بینایی شدید میزان

بینایی بین 1/20 تا 1/10 و در اختلال بینایی متوسط میزان بینایی بین 1/10 و 3,3/10 است.

 

روزنامه ی ایران: دار قالی نابینایان زیر سایه بی مهری‌ها گم شد

شاید این تیتر را شنیده باشید« بانوی مخترع کامیارانی دار قالی هوشمند ویژه نابینایان ساخت» این خبر شاید برای همه آحاد جامعه موضوع روز نباشد اما برای عده

ای از اهمیت بسیاری برخوردار است.

افراد دارای مشکل بینایی برای انجام کارهای روزمره نیاز به ابزار  یا فناوری های ویژه دارند مثلاً برای کار با رایانه نیاز به برنامه ای به اسم صفحه خوان دارند

تا آنچه ما در رایانه می بینیم و می خوانیم برای آنها به وسیله یک نرم افزار خوانده می شود. بسیاری از بانوان نابینا با گذراندن دوره ای کوتاه آموزش، بافت تابلو

فرش را فرا می گیرند و این کار هنری را بخوبی انجام می دهند. بانوی کامیارانی بعد از تحقیق درباره نحوه بافت قالی به وسیله نابینایان دستگاهی را برای تسهیل

این امر برای افراد با مشکل بینایی اختراع کرده است که در این گزارش به نحوه کار با دستگاه می‌پردازیم.

متولد 1369 است اهل یکی از روستاهای سنندج، تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی در رشته علوم تربیتی دانشگاه کرمانشاه به پایان رسانده و اکنون خانه دار است و مشغول

بافت تابلو فرش تا بتواند در کنار سرگرمی و انجام کارهنری کمک خرج زندگی دونفره‌شان باشد.

مرضیه سلیمانی اهل روستای کامیاران مخترع جوانی است که چند وقت پیش خبر اختراع ویژه‌اش به گوش‌مان رسید اما با بی‌توجهی و عدم استقبال مسئولان از این اختراع

این خبر هم در میان انبوهی از اخبار که هر روزمان را دربر می‌گیرد مسکوت ماند و میان بی‌شماری از تیترهای جذاب گم شد.

با توجه به اینکه بینا هستی چطور به فکر اختراع این دستگاه افتادی؟

روزی در دانشگاه با همکلاسی هایم صحبت می‌کردیم و بحث بیماری‌های مختلف به میان آمد و اینکه این بیماری‌ها باعث چه معلولیت‌هایی می‌شود، تا اینکه از میان معلولیت‌ها

به نابینایی رسیدم و بحث بر سر این بود که نابینایان چگونه کارهای روزانه را انجام می‌دهند. جرقه این موضوع از این صحبت‌ها نشأت گرفت مدت‌ها این بحث ذهنم را

درگیر کرد. وقتی قالی می‌بافتم به این فکر می‌کردم آیا نابینایان هم قالی می‌بافند؟ بعد از تحقیق در خصوص این موضوع دریافتم نابینایان با مهیا بودن یکسری شرایط

می‌توانند تابلو فرش ببافند.

دراینجا جای دستگاهی برای بافت فرش که افراد دارای مشکل بینایی بتوانند بدون دخالت فرد دوم براحتی تابلو فرش را ببافند خالی است.

تحقیقات خود را گسترش دادم و با یکی از استادانم در دانشگاه «آقای بهرامی» مشورت کردم و او نیز در تحقق این ایده یاری ام کرد.

دار قالی ویژه نابینایان نمونه خارجی هم ندارد در نوبه خود نخستین است که این دار قالی از طریق ایجاد صوت به نابینایان کمک می‌کند تا بتوانند تابلو فرش را بدون

دخالت دیگران ببافند. چار چوب اصلی دار قالی مانند دارهای قالی رایج است، فقط شیارهایی را روی گودی که پشت دار قالی است (این گورد نخ‌های جلو و عقب را در قالی

از هم جدا می‌کند) ایجاد کردم. هر تار نخ یا همان چله داخل این شیار‌ها قرار می‌گیرند دستگاهی با نام «تارخوان صوتی»را هم روی دار قالی قرار دادم تا برداشتن

هر تار از چله شماره آن برای فرد نابینا خوانده شود. به تعداد تارهای موجود میکروسویچ‌هایی در روبه‌روی شیارها قرار می‌گیرد که این میکروسویچ‌ها روی مدار الکتریکی

نصب شده و به گود قالی وصل می‌شود و در جعبه الکتریکی مدار حافظه‌گذار و بلندگو قرار گرفته است.

تمام تارهای موجود به ترتیب از چپ به راست شماره‌گذاری شده و در مدار حافظه‌گذار شماره مربوط به آن ثبت و به ترتیب با کشیدن هر کدام از تارهای قالی به میکروسویچ

روبه‌رو برخورد نموده و شماره آن تار از طریق بلند گو داخل جعبه پخش می‌شود و بافنده بر آن اساس شروع به بافتن می‌کند.

گورد همانند دیگردارهای قالی از چوب ساخته شده است؟

برای ساخت گورد قالی در نمونه اولیه از چوب گردو استفاده کردم و در نمونه تجاری از لاک الکتریکی استفاده کردم. برای آنکه فرد نابینا بتواند تشخیص دهد برای بافت

باید چه رنگ نخی را استفاده کند دستگاه دیگری را روی دار قالی نصب کردم تا به صورت صوت رنگ مورد نظر را برای فرد بخواند. شاید تصور کنید وقتی فرد نابینا روی

رنگ قرمز دست می‌گذارد دستگاه می‌گوید قرمز ولی این طور نیست وقتی ما تابلو فرش می‌بافیم برگه‌ای جلوی ما قرار دارد که روی آن نوشته یک و بعد دوتا نقطه گذاشته

و از روی آن متوجه می‌شویم باید رنگ یک را استفاده کنیم روی این دستگاه هم رنگ‌ها به صورت شماره قرار گرفته اند و طبق نقشه قالی عمل می‌کنند. برای بافت تابلو

فرش به صورت رایانه‌ای تعداد رنگ هایی که درآن استفاده شده به صورت شماره مشخص شده است به‌عنوان مثال تابلو فرشی که خودم در حال بافت آن هستم 19 رنگ دارد که

برای هر رنگ یک عدد مشخص شده است فرد نابینا طبق عددی که روی نقشه به صورت بریل با صوت برایش خوانده می‌شود می‌تواند رنگ را از دار برداشته و شروع به کار کند.

ساخت این دار قالی چقدر هزینه دارد؟

من دو نمونه از این دار را ساختم نمونه اول به خاطر اطلاعات کمی که در خصوص لوازم الکترونیکی داشتم یا وسایل را اشتباهی خریدم یا زیاد تهیه کردم البته در نمونه

اولیه ایرادهایی هم بود که در نمونه بعدی آنها را اصلاح کردم .با توجه به اینکه دانشجو بودم ساختن نمونه اولیه این دستگاه حدود یک سال طول کشید ولی نمونه تجاری

آن حدود چهار ماه وقت برد. در نمونه تجاری 2 میلیون تومان هزینه کردم. اگر این دستگاه را در تعداد بالاتر بخواهیم بسازیم مسلماً هزینه کمتری خواهند برد.

آیا این دستگاه مورد آزمایش قرار گرفته است؟

بله. برای تست کردن این دستگاه دو روز به یک خانم نابینا آموزش دادم به این صورت که فردی را که هیچ گونه آشنایی قبلی با بافت قالی و تابلو فرش نداشت  انتخاب

کردم. درجلسه اول بافت فرش، اصطلاحات و نحوه گره زدن قالی را آموزش دادم و روز دوم کار با این دستگاه ویژه را به او آموختم. این بانوی نابینا بعد از فراگرفتن

آموزش‌های لازم موفق شد براحتی و با استفاده از دار قالی ویژه نابینایان بدون کمک دیگران به بافت قالی مشغول شود. شاید این سؤال برایتان ایجاد شود که قالی را

با کمک این دستگاه می‌بافند اما چگونه نقشه قالی را می‌خوانند که در این باره باید بگویم برای خواندن نقشه قالی در گذشته فرد دیگری دستگاهی را اختراع کرده است

که به آن نقشه خوان صوتی می‌گویند. راه دومی که نابینایان می‌توانند از نقشه به تنهایی استفاده کنند این است که نقشه قالی به خط بریل تبدیل شود.

آیا سازمان بهزیستی برای این اختراع کمک‌هایی  دریافت کرده‌اید؟

بعد از اختراع این دستگاه و با تأییدهایی که بر کارکرد آن صورت گرفت این اثر به نام دارقالی هوشمند، به شماره اختراع 87947 و شماره اظهارنامه 139350140002005052

در سامانه ثبت اختراعات ثبت شد. همچنین با تأییدهایی که بر این اختراع صورت گرفته است قابلیت تجاری‌سازی  نیز دارد.تنها نهادی که حامی من برای عملی کردن این

ایده بود بسیج علمی پژوهشی و پارک علم و فناوری است. انتظار من به‌ عنوان یک مخترع از مسئولان، اعطای وام‌های بانکی بدون بهره برای عملیاتی کردن ایده‌ها، رفع

دغدغه‌های فکری مانند داشتن مسکن، ایجاد شرایط تحصیلی در دانشگاه‌های مرتبط با توانایی‌های این افراد و قرار دادن کارگاه‌ها و افراد ماهر در اختیار افرادی است

که ایده‌ها را عملیاتی می‌کنند.سازمان بهزیستی فقط در جشنواره‌ای که درشهر سنندج برگزار شد از من به‌ عنوان بانوی مخترع قدردانی کردند اما دیگر هیچ استقبالی

برای گسترش و تولید این دستگاه برای نابینایان از سوی این نهاد صورت نگرفت. این بی‌توجهی‌ها باعث دلسردی مخترعان می‌شود، چرا که بدون حامی نمی‌توانند ایده‌هایشان

را جامه عمل بپوشانند.

این بانوی مخترع کامیارانی در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «آرزویم این است که سازمانی با حمایت از من و اختراعم شرایطی را فراهم آورد تا بتوانم دستگاه خود را

ارتقا بخشم و به دوستان نابینا که علاقه به فراگیری بافت قالی دارند آموزش دهم؛ با این کار هم من پیشرفت می‌کنم و هم افراد نابینا می‌توانند شغلی  برای خود

دست و پا کرده تا برایشان درآمدزا باشد.

 

دیلی میل: فوتبال دیدن مردی نابینا با کمک یک هدست پیشرفته!

یک مرد 51 ساله که از نظر قانونی نابینا بود، موفق شد با استفاده از یک فناوری جدید پس از 27 سال فوتبال تیم مورد علاقه‌اش را تماشا کند.

نابینای قانونی (Legally Blind) به شخصی گفته می‌شود که از نظر چشم پزشکی و بینایی‌سنجی دیدش کمتر از 10 درصد باشد.

 

“برایان کیسی”، نخستین نابینای قانونی در اروپا است که هدست‌های مجهز به تکنولوژی پیشرفته را مورد آزمایش قرار می‌دهد.

این عینکها تصاویر را به صورت زنده و به طور مستقیم در مقابل چشم کاربران نمایش می‌دهند.

آقای “کیسی”، 27 سال قبل بینایی خود را از دست داد و در طول این سال‌ها از تماشای بازی‌های تیم محبوب خود محروم بود.

 

اما به لطف یک فناوری پیشگامانه بصری به نام  eSight، شرایط برای او تغییر کرد و پس از سال‌ها به تماشای بازی تیم مورد علاقه‌اش نشست.

 

“کیسی” اولین فرد در انگلیس بود که این فناوری نوین که قیمت آن در حدود 10 هزار پوند (13 هزار دلار) بود را در ماه مارس مورد آزمایش قرار داد.

 

این فناوری شامل یک هدست، قاب لنز مجزا و مخفی و یک کنترل‌کننده دستی است.

 

هدست eSight  دارای یک دوربین زنده است که جریان ویدئو را به کنترل‌کننده ارسال می‌کند.

 

کنترل‌کننده این هدست، با استفاده از الگوریتم‌ها و تنظیمات انتخابی مانند رنگ و کنتراست، ویدئو را تنظیم می‌کند تا تماشای تصاویر را برای افرادی که دچار کمبود

بینایی هستند، آسانتر کند.

 

سیگنال ویدئوی ارتقا یافته سپس به هدست منتقل شده و در صفحه نمایش‌های LED در مقابل چشم‌های کاربر نمایش داده می‌شود.

 

از کنترل‌کننده این هدست می‌توان برای زوم کردن بر روی تصویر تا 14 برابر اندازه اصلی آن استفاده کرد.

 

این بدان معنی است که کاربر می‌تواند یک شیء دور مانند یک ساعت روی دیوار را ببیند یا یک روزنامه را به راحتی بخواند.

 

مهر: نابینایی که سبلان را فتح کرد

در حالی که صعود به کوه سبلان آرزوی کوهنوردان کارکشته بسیاری است، پسری نابینا با صعود خود به سبلان حیرت شنوندگان را برانگیخته است.

نابینایی که سبلان را فتح کرد:

جوان لاغراندام با موهای جوگندمی و لبخندی در کنج لب‌هایش. صحبت‌هایش با طعم مهربانی و آرامش، گاهی سکوت و تأمل و گاهی خنده‌های از سر رضایت همراه است.

ساکن مشگین شهر دیار باستانی در دامنه کوه اسرارآمیز سبلان. سبلان برای آن هایی که صعود کرده‌اند یک خاطره رویایی است و برای آن هایی که در آرزوی صعود هستند، رویایی که می‌تواند خاطره‌انگیز باشد.

عادل افشاری تا همین دیروز در رویای خاطره‌انگیز خود لحظه لحظه پا گذاشتن در دامنه صخره‌ای سبلان را در ذهن مجسم می‌کرد. تصوری از رنگ‌ها، اشیا، آدم‌ها و حتی سبلان ندارد حتی وقتی توصیفش را می‌پرسم می‌گوید سبلان شبیه کویر است.

اما آرزوی صعود موجب می‌شود سد نابینایی را بشکند و برای یکبار هم که شده به دیگران ثابت کند اراده انسان می‌تواند در مقابل هر مانعی بایستد.

چه بازی‌هایی که از سر حکمت ندارد

عادل نابینای مادرزادی است. حتی یک درصد هم نمی‌بیند. می‌گوید: تمامی ارتفاعات مشگین شهر را صعود کردم اما آرزویم کوه سبلان بود.

وقتی با دوستان خود صعود را آغاز می‌کند، عصای سفید را هم به کنار می‌گذارد. قدم‌ها از استقامت و راهنمایی فرمان گرفته و روشندل داستان ما به قله سبلان و دریاچه زیبای آن می‌رسد.

می‌گوید وقتی به بالای قله رسیدم غمگین شدم. شگفتی دریاچه و حکمت خدا باعث شد گریه کنم. سردی آب دریاچه آن هم درست زمانی که در دامنه کوه چشمه‌های آب گرم هست باعث شد به قدرت خدا ایمان بیاورم. خدایی که با اراده خود من را نابینا آفریده امروز به من قدرت صعود به چهار هزار و ۸۱۱ متر ارتفاع را داده بود.

سردی آب دریاچه قله سبلان برای کوهنوردان بسیاری محل نمایش قدرت خداوند است. چه از آن رو که با رسیدن به دامنه کوه می‌توانند در بستر استخرهای آب گرم و جوشان کوه بیاسایند.

آرزوی عادل برآورده می‌شود. پایش به قله می‌رسد. شش سال فعالیت ورزشی در نهایت به صعود به یکی از قله‌های سخت و مرتفع کوهستان مشگین شهر منجر می‌شود. اما این همه ماجرا نیست.

خوب بود اگر کسی خشم خود را به دیگری نشان نمی‌داد

عادل از سبلان اعتماد به خود را یاد می‌گیرد. سبلانی که گفته می‌شود پیامبران و انسان‌های مقدسی بر بستر آموزنده آن قدم گزارده‌اند.

می‌گوید: نمی‌توانم معنی ندارد. روزی سبلان آرزوی غیرممکن من بود اما توانستم، «معلولیت محدودیت نیست» را به عینه تجربه کنم.

امروز آرزوی عادل این است که بتواند به الگوی رفتاری مناسبی برای همنوعانش تبدیل شود. افسوس می‌خورد از نابینایانی که کنج خانه نشسته‌اند و منتظرند کسی دست آن ها را بگیرد و زندگی‌شان را تغییر دهد.

می‌گوید بهترین ویژگی اخلاقی این است که با دوستان و اطرافیان خوش‌رفتاری کنیم و ارتباط خوبی برقرار کنیم. سعی نکنیم خشم خود را به دیگری نشان دهیم. شاید اگر اینطور باشد زندگی همه ما سرشار از لطف و موفقیت خواهد شد.

روابط عمومی آرزوی یک نابینای جوان

روشندل داستان ما تا مقطع دیپلم تحصیل کرده و شغلی ندارد. همه نامه‌نگاری‌هایش به مسئولان بی‌نتیجه مانده است. معتقد است نابینایان اردبیلی کمترین امکانات را از لحاظ شغل، بهسازی معابر و امکانات ورزشی و خدماتی دریافت می‌کنند.

حتی سه درصد سهمیه استخدامی معلولان نیز در اردبیل اعمال نمی‌شود. در نتیجه عادل سال‌ها است به دنبال شغل است و نتیجه نمی‌گیرد.

اما شغلی ساده را آرزومند است. اینکه بتواند پاسخگوی تلفنی ارباب رجوع یک اداره، موسسه یا شرکتی باشد. علاقه‌مندی‌اش به روابط عمومی موجب شده خود را در این شغل موفق ببیند.

نه تنها عادل بلکه روشندلان بسیاری در اردبیل از کمبودها در رنج هستند. نابینایانی که قادر به استفاده از عابر بانک نیستند، قادر به مراجعه به یک اداره نیستند، قادر به ادامه تحصیل نیستند و یا شغلی ندارند.

 

چشمان نابینایی که هر روز پیرامون ما با عصای سفیدشان با احتیاط و گاهی هراس از کنار ما عبور می‌کنند، هر چند بسته اما تلخی تنها ماندن و به حال خود رها شدن را می‌بیند و لمس می‌کند.

عادل هر روز از خانه بدون عصای سفید به جاهای مختلف شهر می‌رود. امور روزانه‌اش را انجام می‌دهد. دلش قرص است که خدا هست و روزی به شغل، به زندگی و به آرزوهای بزرگ‌تر از صعود به سبلان خواهد رسید.

حالا باید دید چه کسی و چه کسانی مسیر تحقق آرزوهای عادل و عادل‌ها را هموار می‌کنند.

 

مهر: دستبند مخصوص ردیابی مسیر برای نابینایان ساخته شد

به تازگی دستبندی برای نابینایان ساخته شده که با کمک پژواک امواج صوتی، موانع موجود در مسیر کاربر خود را ردیابی می کند.

فناوری ها می توانند نقشی حیاتی در بهبود زندگی نابینایان ایفا کنند. در همین راستا دستبند Sunu با استفاده از فناوری های

سونار و بازخوردهای لمسی به افراد نابینا کمک می کند تا مسیر خود را ردیابی کنند.حیواناتی مانند خفاش ها نیز با استفاده از ردیابی مکان اشیا براساس انعکاس صوت

(echolocation) مسیر خود را می یابند. در این فرایند حیوان موج صوتی ارسال می کند و سپس با گوش دادن به پژواک آن، فاصله تا شی را می سنجد.در همین راستا دستبند سونو

اطلاعات مربوط به مکان اشیا را که از حسگرهای سوناری گرفته می شود با بازخوردهای لمسی ترکیب می کند و می تواند اشیایی که در فاصله ۴ متری قرار دارند را ردیابی

کند.  هرچه شی نزدیکتر باشد، امواج انعکاس یافته قوی تر و در نتیجه بند دستگاه با شدت بیشتر مرتعش می شود و بالعکس.شدت این ارتعاشات را می توان از طریق اپلیکیشن

همراه این دستگاه تنظیم کرد. همچنین این دستگاه با باتری کار می کند و با یک بار شارژ ۴ ساعت روشن می ماند.

 

مهر: هنرمندان نابینا و کم‌بینا کنسرت می‌دهند/

کنسرت هم آوایی گروه «دست افشان» با همراهی تعدادی از هنرمندان نابینا و کم بینا شهرستان کاشان به همراهی محمد معتمدی در تالار وحدت تهران برگزار می شود.

گروه «دست افشان» به سرپرستی زهره عشقی، همراهی محمد معتمدی و نابینایان و کم بینایان کاشان، ساعت ۱۰ صبح بیستم مرداد ماه در تالار وحدت

کنسرت خیریه ای را برگزار می کند.

 

در توضیح این کنسرت آمده است: «جامعه نابینایان و کم بینایان کاشان به شماره ثبت ۳۳۰ در سال ۸۳ با مجوز رسمی از وزارت کشور فعالیت خود را آغاز نموده و هم اکنون

۶۲۰ نفر عضو در گروه های سنی تحصیلی و معیشتی متفاوت از محل همیاری و همدلی خیَرین بزرگوار از خدمات متنوع این جامه بهره مند می شوند.

از آنجایی که این موسسه از هیچ گونه پشتوانه درآمد ثابت (دولتی یا غیر دولتی) بهره مند نیست پیوسته جهت جبران کسری اعتبارات خویش با مدد گرفتن از گروه های مختلف

اجتماعی از جمله هنرمندان اقدام به برگزاری برنامه های متنوعی می نماید که کنسرت هم آوایی گروه «دست افشان» با نابینایان و کم بینایان کاشان با همکاری محمد

معتمدی از جمله آنها است.

 

امید است با لطف خدا و همراهی هنردوستان نیک اندیش، این کنسرت، نتایج معنوی و مادی درخور توجهی برای این جامعه رقم زده و مسیر تحقق اهداف مورد نظر این مجموعه

را هموار سازد. به افتخار این هم صدایی همراهمان باشید.

 

ایران سپید: صدای خاطره ها. از زبان صمیمی یک مسئول استودیو

زمانی که تصمیم به ثبت خاطرات برخی از گوینده های مرکز رودکی و انتشار آن خاطرات در قالب ستون «صدای خاطره ها» گرفتیم، فکر نمیکردیم که دامنه قصه افرادی که خاطره ساز بودند، گسترده تر از انتظارمان باشد. اما با خوشحالی امروز در نقطه ای قرار گرفته ایم که احساس میکنیم هنوز با خیلیها گپ نزده و از صحبتهای خیلیها بی بهره مانده ایم. با این رویکرد، همچنان گپ و گفت با عوامل استودیو و گوینده های خاطره ساز مرکز رودکی را پی میگیریم.

به خاطر نوع کار و سمتی که در استودیو داشت، حرفهای زیادی برای گفتن آماده کرده بود، اما حیف که وقت ما ظرفیت گردآوری تمام آن حرفها را نداشت؛ گرچه اعلام آمادگی کرد که در صورت تمایل، باز وقتش را در اختیارمان بگذارد و آنچه از دوران فعالیتش باقی مانده را نقل کند، مع الوصف به قول قدیمیها نقد را چسبیدیم تا به امید خدا، در مقطعی –شاید در ادامه همین شماره ها-، باز به سراغش برویم. در اولین روز از همین هفته که عملاً واپسین هفته تیر ماه 1396 است، گرمی تابستان را با گرمی صحبتهای قاسم طاهری، صدا بردار و مسئول استودیوی مرکز رودکی، درآمیخته، به توان 2 کردیم تا نقل کند از خاطرات روزگار فعالیتش در آن مرکز خاطره ساز پر جنب و جوش. جنب و جوشی که این روزها خبری از آن نیست؛ تو گویی سکوت، تنها حاکم آنجاست. – با همان پرسش تکراری شروع میکنیم. چطور شد که به مرکز رودکی راه پیدا کردید؟ معرف شما چه کسی بود؟ من قاسمعلی طاهری، دانشجوی سابق دانشگاه تهران و فارغ التحصیل در رشته جغرافیا در تابستان 1366، بیشتر علاقه مند تحصیل در رشته های مدیریتی بودم، اما به پیشنهاد اساتید، تحصیل در این رشته را ادامه دادم. اما ورود من به مرکز که آن روزها عنوان سازمان ملی رفاه نابینایان را داشت، به سال 1358 باز میگردد. در آن سال، من هم دیپلم گرفتم، هم دانشگاه قبول شدم و هم کار پیدا کردم. ما 10 نفر بودیم که به آقای وارطانیان، رئیس وقت سازمان ملی رفاه نابینایان نامه نوشتیم و درخواست کار کردیم. اتفاقاً یکی از آن 10 نفر، آقای گیلانی بود. بعد از مدت کوتاهی با من تماس گرفتند و پرسیدند که در کدام قسمت تمایل به کار داری؟ من هم گفتم در کتابخانه. مسئول کتابخانه در آن ایام، آقای عبد ا… غفاری بود. کاملاً یادم هست که روز شنبه 8 دی ماه 1358 نزد آقای غفاری رفتم و در آن روز، حدود یک ساعت باهم گپ زدیم. او از علاقه من به این کار سؤال کرد و من هم با اشتیاق ابراز علاقه کردم. – ریشه این علاقه به چه زمانی باز میگردد؟ دقیقاً به دوران تحصیلی و مقطع راهنمایی. ما دانشآموز آموزشگاه رضا پهلوی سابق، شهید محبی فعلی بودیم. من نماینده کلاس بودم و طبق مقرراتی که توافق کرده بودیم، ساعتی را با همکلاسیها هماهنگ میکردیم تا عصرها، بعد از ساعت 4 که ساعت چای بود، سر کلاس حاضر شده و باهم از راه گوش کردن به نوار، درس بخوانیم. آن موقع نوارهای ریل رایج بود. خلاصه از همان دوران من به این کار علاقه پیدا کردم. بعد از آن گپ و گفت یکساعته، آقای غفاری گفت که میتوانم از روز دوشنبه، 10 دی ماه، کارم را شروع کنم. – – کمی از وضعیت استودیو در آن دوران بگویید. آن روزها استودیو در طبقه سوم ساختمان آموزشگاه دکتر خزائلی واقع بود. در واقع یک استودیو بیشتر نداشتیم که از دو قسمت اتاق فرمان و اتاق استودیو  تشکیل میشد. امکانات ما هم مثل استودیوهای رادیو نبود. باید خیلی دقت میکردیم که در طول ضبط، اشکالی پیش نیاید؛ مثلاً دگمه ای را به اشتباه فشار ندهیم که خدای نکرده صدای ناجور مثل سوت داخل استودیو بپیچد. – از گوینده های آن زمان هم اگر در خاطر دارید نام ببرید. بله! یکی از گوینده ها که خیلی آدم جدی و سختگیری بود، خانم خجسته سحبان بود که در صورت بروز اشکال، سریع واکنش نشان میداد. علاوه بر او، خانم شهین بهروزیان، بعدها خانم فلورا یحیی، خانم صفیه میرفتحی، خانم سعیده کلهر و… به مرور وارد استودیو شده و هر کدام تا مدتی با ما همکاری کردند.

– روال کار شما با توجه به این که فقط یک استودیو داشتید، از نظر برنامه ریزی چگونه بود؟ عرض کردم که ما یک استودیو داشتیم و مجبور بودیم با یک برنامه ریزی منظم، از گوینده ها استفاده کنیم؛ مثلاً از ساعت 8 تا 10 برای یک گوینده زمان منظور میکردیم و از 10 تا 12 برای گوینده دیگر و همین روال تا ساعت 2 بعد از ظهر ادامه داشت. چون ساعت کاری ما تا ساعت 2 بود. – عموماً چه کتابهایی ضبط میشد؟ معمولاً کتابهای درسی را ضبط میکردیم. وقتی کار ضبط کتابهای درسی تمام میشد، به سراغ کتابهای غیر درسی یا دانشگاهی میرفتیم. – کمی از فضای حاکم بر محیط کاریتان در آن سالها بگویید. ببینید ما در فضایی کاملاً صمیمی کار میکردیم. این طور نبود که دائماً با گوینده ها در حال مشاجره باشیم که چرا دیر آمدی، چرا تأخیر می کنی؟ و امثال اینها. عموماً گوینده ها سر وقت در ساعتی که برایشان مقرر میشد حاضر بودند؛ البته گهگاه پیش میآمد که فلان گوینده شیطنت کوچکی بکند، اما این موضوع همیشگی نبود. بعضی گوینده ها مثل خانم سحبان خیلی به کار خود مسلط بودند. روال کار خانم سحبان این بود که پیش از ورود به استودیو، به سراغ فرهنگ لغتهایی که در کتابخانه داشتیم، مثل فرهنگ عمید یا فرهنگ معین میرفت تا لغات و اصطلاحاتی که در خوانش آنها تردید دارد، از آن فرهنگها استخراج کند. جدا از مسئولیت و تعهد کاری در خوانش صحیح واژه ها، آن چه ما و گوینده هایی مثل خانم سحبان را سختگیر میکرد، مخاطبی بود که از آن کتابها استفاده میکرد. اغلب مخاطبان ما در آن دوران، دانشآموزان بودند و به همین علت، باید شیوه درست خوانش واژه ها رعایت میشد تا آن واژه را به درستی بیاموزند. – شیوه کار با دسگاه ضبط را از آقای غفاری آموختید؟ از آقای غفاری و آقای حسین فراهانی که نمیدانم ایشان را میشناسید یا نه؟ – تا حدی. بله! آقای حسین فراهانی یکی از دوستان صمیمی من بود که چند ماه قبل از من وارد سازمان شده بود و تسلط خوبی بر دستگاه ضبط داشت. به کمک او و آقای غفاری ظرف یک هفته کار با دستگاه را یاد گرفتم. – به محیط استودیو اشاره کردید، اما از دستگاه ضبطی که در آن دوران مورد استفاده بود، نگفتید. بله! امکانات استودیوی ما در آن دوران، مختصر بود. ما از یک دستگاه ضبط ریل، مارک «آ کا ای» استفاده میکردیم که یک دستگاه حرفه ای، -اما نه در حد دستگاههای حرفه ای رادیو- بود. گرچه نوارهای مورد استفاده ما، در رادیو هم موجود بود، اما دستگاهمان نسبت به تجهیزات رادیو کاملاً معمولی بود. با این حال خیلی خوب و با کیفیت ضبط میکرد. بعدها دستگاه ریلکاست خریداری شد. تا قبل از خریداری دستگاه ریلکاست، ما نوارهای ریل را با استفاده از یک سیم رابط به دستگاه «دک» وصل میکردیم و نوارها را به کاست برمیگرداندیم. خب این امکان برای همه وجود نداشت که ضبط ریل داشته باشند و باید کتاب ضبط شده به کاست برگردانده میشد. کار با آن شیوه، روند تبدیل را کمی با کندی مواجه میکرد، مثلاً یک نوار 60 دقیقه ای ظرف 70 دقیقه تبدیل میشد. اما با خریداری دستگاه ریلکاست، مشکل کندی تبدیل برطرف شد؛ چون آن دستگاه دارای سرعتهای استاندارد بود که روند کار را تسریع میکرد. – پس با این توضیحات، شما در دوران دانشآموزی هم از دستگاههای ریل استفاده میکردید. البته آن دستگاهها، مثل دستگاه استودیو نبود. در واقع یک ضبط صوت بود که نوارهای ریل را پخش میکرد. یادش به خیر! مسئول کتابخانه مدرسه خانم نبوی بود که کتابها را از سازمان تهیه میکرد.

-ظاهراً کتابهای بریل تنها به صورت ترموفرم در خود مدرسه چاپ میشد. نه! خود سازمان ملی رفاه نابینایان کتابهای درسی را به بریل برمیگرداند. اما کتابهایی که به شکل ترموفرم به بریل برگردانده میشد، به وسیله خود دانشآموزان صورت میگرفت؛ یعنی خودمان مینوشتیم. مثلاً زنگهای تفریح، خانم نبوی، مسئول کتابخانه به من میگفت فلانی! اگر فرصت داری بیا فلان کتاب فلان پایه تحصیلی را به اصطلاح «ترموفرم» کن. منظور این که کتابهای درسی ما در چاپخانه سازمان ملی رفاه نابینایان چاپ میشد. البته اوایل تعداد کتابهای درسی زیاد نبود، مثلاً همین آقای فراهانی که صحبتش شد، یک کتاب تاریخ از کسی به امانت گرفته بود، به من گفت که چون دست تو در نوشتن با لوح و قلم تند است –آن زمان با لوحهای 9 خطه و 6 خطه مینوشتیم- بیا این کتاب را برای من بنویس. – خب باز گردیم به اوایل کار شما در استودیو. گفتید که از همان اول به عنوان صدابردار کارتان را آغاز کردید، کار تصحیح را چه کسانی انجام میدادند؟ بله! من به عنوان صدابردار استخدام شدم، اما کار تصحیح بر عهده آقایان قرهقلی و مسکینی بود. بعداً آقای هورگن قدیمی هم به جمع مصححین اضافه شد. این را هم اضافه کنم که آقای قدیمی قبل از این که در استودیو به فعالیتهایش ادامه دهد، در قسمت چاپخانه فعالیت میکرد. – بعد از انقلاب، مدیریتهای سازمان با تغییرات زیادی مواجه شد. لطفاً کمی درباره تغییر مدیران سازمان بگویید. اوایل انقلاب، آقای وارتانیان عهده دار ریاست سازمان بود که ریاست او تا سال 59 ادامه داشت. بعد از او آقای اصغر حمیدی آمد و بعد از آقای حمیدی، برادرش اکبر حمیدی رئیس شد. آقای فراهانی هم به مدت 9 ماه به عنوان رئیس سازمان فعالیت کرد. حدود سالهای 64 و 65 خانم ارجمندخواه ریاست را بر عهده گرفت و تا سال 78 فعالیت کرد و بعد او، آقای دواتگران آمد که البته مدیریت آقای دواتگران در دو مقطع بود؛ بین این دو مقطع، آقای اسماعیلی مدت کوتاهی عهده دار ریاست مرکز شد. بعد از دومین مقطع مدیریت آقای دواتگران، مدتی خانم شریفی مسئولیت ریاست را داشت و بعد از خانم شریفی تا امروز، آقای خوانینزاده سنگر ریاست را حفظ کرده است. – صحبت از آقای فراهانی و دوران مدیریت او شد. یکی از جنجالیترین اتفاقاتی که در آن دوران رخ داده، پاک کردن تعدادی از کتابهای ضبط شده به وسیله او بوده که نقلش تا امروز همچنان بر سر زبانهاست. شما به دوستی خود با آقای فراهانی اشاره کردید، بد نیست که جزئیات آن ماجرا را از زبان شما بشنویم. بله! بعد از پیروزی انقلاب، رویکرد ما پرهیز از ضبط کتابهایی بود که به نظر، جنبه غیر مذهبی یا ضد مذهبی داشتند، اما بنای کار این نبود که کتابهای قدیمی در آن زمینه ها را از بین ببریم؛ کتابهایی مثل «انسان گرسنه» یا «جنگ و صلح». از آنجا که باید کتابهای درسی را زودتر آماده میکردیم تا به دست دانشآموزان برسد، تا دیروقت، مثلاً 8 یا 9 شب در استودیو کار میکردیم. به همین علت یکی از کلیدها دست من بود. یک روز صبح وقتی در استودیو را باز کردم، احساس کردم بخار عجیبی در فضا پراکنده است. رفتم به سراغ دستگاه ضبط و دیدم دستگاه روشن است و نواری در حال چرخیدن. تعجب کردم! چون شب قبل دستگاه را خاموش کرده بودم. خلاصه، دستگاه را متوقف کردم و نوار را مجدداً به کار انداختم و دیدم که بله، یکی از کتابهاییست که نباید پاک میشد؛ بعد دیدم تمام نوارهایی که قرار نبود پاک شوند، پاک شده اند. “ادامه دارد.

 

باشگاه خبرنگاران جوان: با ابداع میکروسکوپ جدید؛ افراد نابینا و ناشنوا به راحتی درمان می شوند

بسیاری از افرادی که بینایی یا شنوایی خود را از دست داده اند دوست دارند با ترمیم مستقیم چشم و گوش توان دیدن و شنیدن را مجددا به دست آورند.

محققان دانشگاه رایس در آمریکا برای تحقق این آرزو، گام مهمی رو به جلو برداشته اند و میکروسکوپ تختی ابداع کرده اند که FlatScope نام گرفته و با کاشت آن در مغز عملکرد سلسله اعصاب و یاخته های عصبی تحت کنترل قرار گرفته و امکان تحریک آنها فراهم می آید.

 

با این کار مغز نه تنها می تواند جزییات بیشتری را از محیط اطراف به ثبت برساند، بلکه قابلیت درک شیوه پردازش داده های حسی ورودی به مغز نیز برای دانشمندان به وجود می آید.

 

نتیجه این تحول امکان پذیر شدن کنترل این داده ها برای انسان ها خواهد بود و دانشمندان در نهایت خواهند توانست حسگرهایی بسازند که اطلاعات را از جهان خارج به ذهن انسان ها منتقل کند.

 

تولید میکروسکوپ FlatScope بخشی از یک ابتکار عمل گسترده تر آژانس دارپا وابسته به وزارت دفاع آمریکا است که هدف از اجرای آن تولید یک رابط کاربری عصبی با دقت و کیفیت بالا است.

 

پیشبرد چنین فناوری هایی در نهایت منجر به درک و تفسیر سریع فعالیت یاخته های عصبی مغز انسان خواهد شد و حسگرهای مبتنی بر این فناوری می توانند حواس از دست رفته در هر انسانی را احیا کنند و لذا افراد نابینا و ناشنوا امید فراوانی به تولید نمونه های پیشرفته تری از FlatScope بسته اند.

 

کمیته ملی پارالمپیک: پرگل شدن مسابقات فوتبال نابینایان با تغییر قوانین

جواد فلفلی، سرمربی تیم ملی فوتبال پنج نفره گفت: در مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی، 7 تیم رقابت کردند که در پایان، ۱۲ بازیکن برتر نابینا و ۳ دروازه بان به اردوی تیم ملی راه یافتند. اسامی این 15 نفر و شروع اردوهای تیم ملی، پس از جلسه با کمیته فنی فدراسیون نابینایان اعلام خواهد شد. وی با بیان این که مسابقات قهرمانی کشور در سطح بالایی برگزار شد، خاطرنشان کرد: این مسابقات با قوانین جدید و در سطح بالایی برگزار شد. از طرفی بر اساس قوانین جدید، اندازه عرض دروازه بزرگتر شده که جذابیت مسابقات را بالاتر برده بود. به طوری که تمامی مسابقات با گل همراه بود و بر خلاف ادوار گذشته، هیچ مسابقه ای بدون گل به پایان نرسید. مسابقات فوتبال پنج نفره قهرمانی آسیا از ۱۸ تا ۲۷ آذر در مالزی برگزار میشود که سهمیه ورودی رقابتهای جهانی است. مسابقات جهانی فوتبال پنج نفره نیز اردیبهشت ماه سال آینده در مادرید اسپانیا برگزار خواهد شد.

 

خبرگزاری آنا: برنامه های موزه ایران باستان برای نابینایان

از سال گذشته در موزه ایران باستان، بخشی ویژه نابینایان در نظر گرفته شده تا افراد کمبینا یا نابینا بتوانند تحت نظر کارشناسان و مسئولان موزه، بازدید پرباری از اشیای به نمایش درآمده داشته باشند.

جبرئیل نوکنده، رئیس کل موزه ملی ایران گفت: این روزها مشغول رایزنی هستیم تا با برگرداندن بروشورهای موزه به خط بریل، اطلاعات آثار تاریخی در دسترس نابینایان و کمبینایان قرار گیرد.

رئیس کل موزه ملی ایران در بخش دیگری از صحبتهایش به اثر بخشی ویژه نابینایان در موزه ملی اشاره کرد و افزود: ما اشیایی که شبیه به اشیای تاریخی هستند را برای ارتباط بیشتر نابینایان آماده کرده ایم و اطلاعات آن را با خط بریل در دسترس بازدید کنندگان قرار میدهیم. پیش از این حجت الاسلام سید حسن خمینی، زیگمار گابریل معاون صدر اعظم و وزیر اقتصاد و انرژی آلمان و پروفسور مجید سمیعی، متخصص مغز و اعصاب از بخش ویژه نابینایان موزه ایران باستان دیدن کردند.

بخش ویژه نابینایان موزه ملی ایران باستان با همکاری شرکت پکتوس تجهیز شده است.

 

ایران سپید: نابینای 16 سالی که نویسنده شد

عرفان شیروان لک که در سن ۱۱ ماهگی خانواده‌اش متوجه نابینایی او می‌شوند، با حمایت خانواده و پشتکار خودش توانست مهارت داستان نویسی را فراگیرد.

این نوجوان موفق اظهار داشت که موفقیت او در دستیابی به هنر نویسندگی مدیون حمایت‌های خانواده‌اش است.

وی با اشاره به اینکه مادرش یک سال برای یادگیری خط بریل فرصت گذاشت تا آن را به او بیاموزد افزود: هر چند معمولاً فرزندان عصای دست والدین می‌شوند اما این بار پدر و مادرم عصای دستم شدند.

شیروان لک یادگیری خط بریل را سخت‌ترین مرحله زندگی خود بیان کرد و افزود که به دلیل کودک بودن برای برجسته بودن حروف همیشه بین انگشتانم زخمی بود.

وی راز موفقیت خود را پیدا کردن یک دوست روشندل در کتابخانه مرکزی شیراز دانست و تصریح کرد که به دلیل نبودن کتاب‌های داستان و آموزش داستان نویسی به خط بریل، این دوست، ماهیانه کتاب‌های مورد نیاز من را به گچساران ارسال می‌کرد و من پس از مطالعه آن را به کتابخانه می‌فرستادم تا پس از ۲ سال داستان نویسی را یاد گرفتم.

این جوان نابینا ابراز داشت که فراگیری هنر نویسندگی به دلیل علاقه شخصی، من را وارد دنیای جدیدی کرد.

وی شنیدن صدای آب‌های روان و بوی طبیعت را تجربیات لذت بخش خود از گردش‌هایش در طبیعت عنوان کرد.

شیروان لک دیدن چهره خود و والدینش را از آرزوهایش ذکر کرد.

این نوجوان از هم سن و سال‌های خود خواست برای دستیابی به آرزوهای خود تلاش کنند و از تمام امکانات بهره بگیرند.

علی شیروان لک پدر این نوجوان موفق با اشاره به اینکه یک فرزند کم بینای دیگر نیز دارد گفت که تأمین هزینه وسایل یادگیری مانند ضبط‌های مخصوص، تأمین هزینه‌های موسیقی و زبانکده با حقوق کارمندی بسیار سخت است.

وی بیان کرد که فرزندانش به دلیل مشکلات ژنتیکی دچار معلولیت هستند.

مسئول روابط عمومی اداره بهزیستی گچساران گفت که ۲ کتاب دل نوشته‌های عرفان و داستان‌های کودکان و نوجوانان اثر عرفان شیروان لک نویسنده نابینای این شهرستان منتشر شده است.

افشین بدخشان افزود که این نویسنده هم اکنون ۱۶ سال سن دارد و دانش آموز سوم متوسطه است و در شهر دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران تحصیل می‌کند.

کتاب ” دل نوشته‌های عرفان ” در ۹۶ صفحه منتشر شده است و قیمت این کتاب ۹۰ هزار ریال است.

داستان‌های کودکان و نوجوانان این نویسنده نیز در ۷۲ صفحه و قیمت آن ۷۰ هزار ریال درج شده است.

بدخشان از دستگاه‌های اجرایی خواست برای خرید این کتاب پیش قدم شوند.

عرفان شیروان لک از مسئولان خواست برای تبدیل این ۲ اثر به فایل صوتی و یا خط بریل برای استفاده نابینایان به او کمک کنند.

 

مهر: مسیر شغلی دانشجویان نابینا تاثیرپذیر از مشاوره

نتایج تحقیقات بر روی بر روی دانشجویان نابینا نشان می دهد که مشاوره مسیر شغلی با رویکرد حکایتی بر انطباق پذیری مسیر شغلی این دانشجویان موثر است.

محققان دانشگاه اصفهان در مقاله ای به بررسی «تأثیر مشاوره مسیر شغلی با رویکرد حکایتی بر انطباق پذیری مسیر شغلی دانشجویان نابینا» پرداخته اند.

 

اسماعیل محمدی کارشناس ارشد مشاوره شغلی دانشگاه اصفهان، پریسا نیلفروشان عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان و سمانه سلیمی دانشجوی دکتری مشاوره شغلی دانشگاه اصفهان این تحقیق را به انجام رسانده اند که در شماره یک سال هفدهم مجله دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی (پیاپی ۶۳) به چاپ رسیده است.

 

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مشاوره مسیر شغلی با رویکرد حکایتی کوکران بر انطباق پذیری مسیر شغلی دانشجویان نابینا انجام شد.

 

انطباق پذیری مسیر شغلی اصطلاحی است که از اولین نظریه رشد مسیر شغلی در قرن ۲۱ برآمده است. این نظریه با عنوان نظریه سازه گرایی مسیر شغلی به ساویکاس نظریه پرداز مشهور تعلق دارد که برای نخستین بار آن را در سال ۲۰۰۱ مطرح کرد، این نظریه در پاسخ به نیاز جامعه به رویکردی متناسب با قرن حاضر به وجود آمده است.

 

سازه گرایی مسیر شغلی ساویکاس به عنوان دیدگاهی سازه گرا و کل نگر، رشد آدمی را در قالب انطباق یا سازش با محیط اجتماعی به منظور یکپارچه سازی شخص و محیط مفهوم سازی می کند و انطباق و شایستگی اجتماعی را با چشم انداز بافتی و فرهنگی در نظر دارد.

 

دغدغه اولین مؤلفه انطباق پذیری به معنای ضرورت برای جهت دهی به آینده است و این حس برای آینده مهم است. دغدغه مسیر شغلی به فرد کمک می کند تا با در نظر گرفتن گذشته خود به وضع فعلی شغلی توجه کند و آینده شغلی را پیش بینی کند.

 

کنترل که دومین بعد انطباق پذیری مسیر شغلی محسوب می شود به این معناست که افراد احساس کنند که مسؤول ساختن مسیر شغلی خود هستند. کنترل مسیر شغلی با عواملی مانند توانایی تصمیم گیری، با جرأتی و استقلال همراه است.

 

کنجکاوی مسیر شغلی به جمع آوری اطلاعات درباره خود و دنیای کار و هماهنگی بین آنها اشاره دارد. کنجکاوی، فرد را از بی اطلاعی به دانایی هدایت می کند.

 

اعتماد چهارمین بعد انطباق پذیری مسیر شغلی است. منظور از اعتماد، احساس خودکارآمدی در انجام موفقیت آمیز یک فعالیت یا نقش است. اعتماد از حل مشکلاتی نشأت می گیرد که افراد در حین فعالیت های روزمره با آن روبه رو می شوند

 

روش پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود . در بین همه دانشگاههای اصفهان شامل دانشگاه آزاد، دولتی، پیام نور، علمی کاربردی و غیرانتفاعی، دانشگاه اصفهان و دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان) مرکز نابینایان دارند.

 

از این رو جامعه آماری در این پژوهش شامل همه دانشجویان نابینای مقطع کارشناسی دانشگاه اصفهان و دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان) بود. ۳۰ نفر از دانشجویان نابینا ی مقطع کارشناسی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، بدین صورت که از طریق یک فراخوان از همه دانشجویان نابینای دانشگاه اصفهان و دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان) برای حضور در یک دوره جلسات مشاوره گروهی دعوت به عمل آمد که ۳۰ نفر از دانشجویان نابینا حاضر به همکاری شدند.

 

سپس به شیوه کاملاً تصادفی، از طریق قرعه کشی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه قرار گرفتند. در این پژوهش در گروه آزمایش هفت پسر و هشت دختر با میانگین سنی ۲۳.۶ و میانگین معدل ۱۶.۵ در گروه آزمایش و پنج پسر و ده دختر با میانگین سنی ۲۵ سال و میانگین معدل ۱۶.۸۴ در گروه گواه قرار گرفتند.

 

قبل از برگزاری جلسات، بر روی هر دو گروه پیش آزمون مقیاس انطباق پذیری مسیر شغلی اجرا شد. تعداد جلسات برای گروه آزمایش هفت جلسه بود، در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. محتوای جلسات مشاوره گروهی بر مبنای روش هفت مرحله ای حکایت درمانی مسیر شغلی کوکران (۱۹۹۷) با مطالعه پیشینه تدوین شد.

 

نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که این مداخله مشاوره ای بر ابعاد دغدغه، کنترل و کنجکاوی مؤثر بوده است، در حالی که تأثیر معناداری بر بعد اعتماد نداشته است.

 

ساویکاس (۲۰۰۵) انطباق پذیری مسیر شغلی را یک سازه روانی اجتماعی می داند که نشان دهنده آمادگی و منابع فرد برای مقابله با وظایف، تغییرات و ضربه های ناگهانی پیش بینی شده در نقش های مختلف از جمله نقش های شغلی است، بنابراین هدف اصلی در انطباق پذیری، آماده شدن در نقش های متفاوت است که این موضوع در مرحله ششم این رویکرد یعنی مرحله ایفای نقش به صراحت پوشش داده می شود.

 

در مورد ابعاد انطباق پذیری مسیر شغلی می توان گفت بنابر تعریف، دغدغه مسیر شغلی، سازه ای است که به فرد کمک می کند تا با در نظر گرفتن گذشته خود به وضع فعلی شغلی خود توجه کند و آینده شغلی را پیش بینی کند.

 

 

 

هدف اصلی رویکرد حکایتی کوکران افزایش عاملیت است و فرد عامل کسی است که برای یافتن معنای زندگی خود حرکت می کند. این مفهوم دو بعد واقع بینی و مسؤولیت پذیری دارد. بنابراین می توان گفت با تلاشی که این شیوه مداخلاتی در جهت افزایش مسؤولیت پذیری به کار می بندد، افزایش کنترل که همان پذیرش مسؤولیت مسیر شغلی است حاصل شده است.

 

نتایج پژوهش همچنین نشان دهنده تأثیر معنادار حکایت درمانی کوکران بر افزایش کنجکاوی در دانشجویان نابینا بود.

 

مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد بین سطح آسیب در بینایی با خودکارآمدی ارتباط وجود دارد، یعنی هرچه سطح آسیب بینایی بیشتر باشد، خودکارآمدی پایین تر است.

 

همچنین مطالعات نشان می دهد که نوجوانانی که به نوعی ناتوان هستند، نسبت به همسالان خود رشد مسیر شغلی کمتری دارند. بنابراین مشاوران باید تا جایی که ممکن است برای این دسته از افراد مداخلات مشاوره ای طراحی کنند و در برنامه های مشاور ه شغلی از راهبردهای متمرکز بر رشد استفاده کنند.

 

این مطالعه با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می کند مراکز توانبخشی و مؤسسات وابسته به بهزیستی استفاده از مبانی مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر رویکرد حکایتی کوکران را در برنامه های آموزشی خود جای دهند، همچنین آموزش و پرورش در حوزه افراد با نیازهای خاص، از همان دوران آغاز سنین مدرسه با سرلوحه قرار دادن اصول این رویکرد در افزایش انطباق پذیری مسیر شغلی افراد ناتوان گام بردارند

 

نتایج پژوهش نشان داد که مشاوره مسیر شغلی با رویکرد حکایتی کوکران بر انطباق پذیری مسیر شغلی دانشجویان نابینا مؤثر است.

 

ایران سپید: معلولان از منتخبین معلول شورای شهر انتظاراتی دارند

در نشست معلولین منتخب پنجمین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا، انتظاراتی که جامعه معلولان دارند در حوزه مصوبات کارآمد، مناسب سازی شهر و… اعلام شد. حسین نحوینژاد در نشست معلولین منتخب پنجمین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا گفت: آرزویمان این است که توانمندی معلولان را به جامعه نشان دهیم و شاهد حضور آنها در مناصب مدیریتی باشیم و این که این افراد در ایاب و ذهاب، دسترسی به ادارات، دانشگاهها، اماکن تفریحی و بسیاری اماکن دیگر دچار مشکل باشند، به معنی عدم برابری با سایر شهروندان است. وی با بیان این که با موانعی رو برو هستیم که زمینه حضور معلولان را در جامعه محدود میکند، گفت: 174 نفری که دارای معلولیت بودند، به شوراهای شهر و روستا راه یافتند که از این تعداد ۴۰ نفر منتخب شوراهای شهر و مابقی منتخبان شوراهای روستا هستند. معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور گفت: طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه، ۳۰ سال است که اجرا میشود و سال گذشته ۴۳۰ هزار معلول روستایی را تحت پوشش قرار دادیم و امسال همان برنامه را در شهرها و حاشیه شهرها اجرا خواهیم کرد.  ۳۰ شهر محروم را در نظر گرفته ایم که ۱۰ شهر در سیستان و بلوچستان، هفت شهر در کرمان و مابقی در سایر استانهاست. همچنین حاشیه کلانشهرهایی چون مشهد را مورد توجه قرار میدهیم. وی گفت: اولین خواسته ما از اعضای منتخب شوراهای شهر پنجم، ایجاد یک شبکه مرتبط و به هم پیوسته است تا یک تفکر و اندیشه در کل کشور به بار بنشیند. وی خطاب به معلولین منتخب شوراهای شهر و روستا افزود: از نوع ارتباط خود با نمایندگان مجلس استفاده کنید تا قوانین راهگشا و اثربخش در کل کشور برای ارتقاء وضعیت همه معلولان تصویب و اجرایی شود. معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور با اشاره به خدمات بیمه ای گفت: بیمه سلامت و تأمین اجتماعی خدمات فیزیوتراپی و خدماتی چون کاردرمانی و… را به شکل محدود ارائه میدهند. نحوینژاد ادامه داد: طرحهای بسیاری در مناطق روستایی، شهرها و حاشیه ها قابل اجراست. دو-سه سال است که طرحهای مناسب سازی را برای گروههای مختلف معلولان شروع کردیم و درخواست میکنیم شما پس از ورود به شوراهای شهر این طرحها را حمایت کنید و در این موضوع مداخله کنید. از شهرداریها فقط انتظار مناسب سازی فیزیکی را نداریم، بلکه مناسب سازی اجتماعی هم یک اصل است و شهرداریها نباید نسبت به آسیبدیدگان اجتماعی بی تفاوت باشند. امید است با تشکیل یک شبکه منسجم گامهای خوبی در آینده برداریم.

 

مهر: شهرت جهانی ارکستر زنان نابینا

گروه ارکستر زنان مصری از زنانی تشکیل شده که هر کدام به دلیلی بینایی خود را از دست داده‌اند، اما موسیقی در تاریکی چشمان هم ادامه دارد.

ارکستر «النور والعمل» یکی از گروه‌های مشهور و شناخته شده جهان است که شامل ۴۸ خانم نابینا می‌شود که تنها با تکیه بر حافظه خود، می‌توانند آهنگ‌های کلاسیک و پیچیده‌ای از موتزارت، برامز و چایکوفسکی را بنوازند.

یادگیری هرکدام از آلات موسیقی مانند ویولن، ویولن‌سل یا فلوت مسیر سخت و دشواری است، حالا تصور کنید این یادگیری و تسلط بدون اینکه آن‌ها امکان بینایی داشته باشند، اتفاق افتاده است. آن‌ها بعد از اینکه ساز خود را انتخاب می‌کنند و تمرینات را انجام می‌دهند، در مرحله بعدی باید ۴۵ قطعه را برای هر اجرا به خاطر بسپرند و البته همه اعضای این گروه هم شرایطی مشابه دارند.

احتمالا به نظر شما هم این کار غیرممکن می‌آید، اما این زنان نشان دادند که غیرممکن‌ها هم ممکن هستند!

انجمن «النور والعمل» در سال ۱۹۵۴ تاسیس شده و اولین انجمن غیردولتی برای کمک به دختران و نوجوانی بود که در بینایی مشکل داشتند. این انجمن طی سال‌ها توانست روند مثبتی را در زندگی این افراد به وجود بیاورد و در بحث‌هایی مانند آموزش، مراقب‌های درمانی و پیدا کردن شغل برای آن‌ها موفق بوده است، یکی از دستاوردهای باورنکردنی آن‌ها تشکیل گروه ارکستر زنان نابینا در دهه ۶۰ میلادی بود.

در ابتدا تنها ۱۵ نفر عضو این گروه بودند، اما حالا ۴۸ نفر در آن حضور دارند و توانسته‌اند کنسرت‌های زیادی را در کشورهای مختلف برگزار کنند.

دخترانی که می‌خواهند به عضویت این گروه موسیقی دربیایند، در ابتدا باید کار با سازهای کوبه‌ای، زهی و بادی را یاد بگیرند. برای این منظور آن‌ها پنج ساعت در روز تحت تعلیم قرار می‌گیرند و این آموزش ممکن است تا سال‌ها ادامه داشته باشد، پس از اینکه روی سازها تسلط پیدا کنند، وارد مرحله آموزش حافظه می‌شوند.

در ابتدا نوازندگان نت‌های مختلف را با خط بریل می‌خوانند و می‌نوازند و به صورت جداگانه آن‌قدر تمرین می‌کنند تا در ذهن‌شان ثبت شود. اما سخت‌ترین بخش کار جایی است که باید گروهی تمرین کنند. از آن‌جایی که آن‌ها نمی‌توانند رهبر ارکستر را ببینند، باید به صدای موسیقی و ضرب‌هایی که رهبر می‌گیرد اعتماد و بخش خودشان را در زمان مناسب اجرا کنند.

احتمالا همچنان این کار برای شما غیر ممکن به نظر برسد، اما زکریا یکی از ویونولویست‌ها می‌گوید  آن‌ها موسیقی را خیلی دوست دارند و درباره نحوه نواختن گروهی نیز توضیح می‌دهد: «گوش من یاد گرفته که بعد از یک نُت خاص باید نواختن را شروع کند و برای ما موسیقی مانند این است که بیشتر آن را احساس می‌کنیم. البته به نظر من این‌طور نیست که چون ما توانایی دیدن نداریم، با چالش خاصی روبرو هستیم، اما می‌توانم بگویم که ما به جایی رسیده‌ایم که سمفونی‌های کلاسیک را با گوش می‌بینیم و نیازی به نت نداریم و این چیزی است که هر موسیقیدانی از پس آن برنمی‌آید.»

 

این نوازنده‌ها به قدری در کارشان ماهر هستند که اگر کسی نداند آن‌ها نمی‌توانند ببینند، متوجه نابینا بودن آن‌ها نمی‌شود. معاون رئیس این سازمان به به یاد می‌آورد که یک بار کسی که از اجرای این دخترها لذت زیادی برده بود، از او پرسیده که چرا آن‌ها جلوی خودشان نت ندارند که به او گفته‌اند این اجرا کننده‌ها نابینا هستند که از این موضوع خیلی تعجب کرده می‌کند.

 

با این‌که این گروه تنها ارکستر کلاسیک نابینا در جهان است و دولت مصر هم حمایت‌هایی از آن‌ها کرده است، اما امروزه آن‌ها با مشکلات مالی زیادی روبرو هستند و به کمک‌هایی نیاز دارند تا بتوانند دستمزد معلم‌های موسیقی را بپردازند و برخی ابزار جدید را برای گروه موسیقی نیز تهیه کنند.

 

فدراسیون نابینایان: غفاری رئیس هیأت ورزشی نابینایان گلستان شد

مجمع انتخاباتی ریاست هیأت ورزشی نابینایان گلستان با حضور محمدرضا مظلومی، رئیس فدراسیون نابینایان و بهمن طیبی، مدیر کل ورزش و جوانان گلستان برگزار شد. در این نشست، ابراهیم غفاری با 17 رأی مأخوذه، به مدت چهار سال به عنوان رئیس این هیأت انتخاب شد. وی که مدیر کل بهزیستی گلستان نیز است، در چند ماه گذشته به عنوان سرپرست هیأت ورزشی نابینایان گلستان فعالیت میکرد. بهمن طیبی، مدیر کل ورزش و جوانان گلستان در این مجمع گفت: انتخاب آقای غفاری با کسب تمامی آرا، پیامهای زیادی به همراه دارد و ایشان که در سمت مدیر کل بهزیستی فعالیت میکنند، با این قشر آشنا هستند. وی تصریح کرد: رئیس هیأت، به تنهایی جوابگوی نیازهای ورزشکاران نخواهد بود، زیرا هیأت ورزشهای نابینایان شامل چندین رشته است. طیبی گفت: استعدادهای خوبی در سراسر استان وجود دارند که باید به تمامی شهرستانها توجه کنیم. مهمترین مشکل ورزشهای نابینایان، زیرساخت است. از این رو، قرار است بخشی از اعتبارات عمرانی حاصل از محل ۰.۲۷ مالیات بر ارزش افزوده برنامه ششم، به ورزش معلولان اختصاص یابد. غفاری نیز در این نشست گفت: نابینایان و کمبینایان جامعه ای هستند که سازمان بهزیستی به آنها آشنایی کامل دارد و توجه به ورزش، به توانمند سازی نابینایان کمک زیادی خواهد کرد. وی ادامه داد: تصمیم داریم تیم گلبال بانوان استان گلستان را دوباره راه اندازی کنیم، زیرا استعدادهای خوبی در گلبال بانوان داریم. غفاری گفت: جلسه ای با آموزش و پرورش استثنایی داشتیم که با آنها همکاری کنیم تا دانشآموزان مقطع ابتدایی و راهنمایی شناسایی شوند. غفاری در پایان گفت: 90 درصد کمک به ورزش نابینایان، از طریق سازمان بهزیستی است و ۱۰ درصد آن نیز از طریق فدراسیون نابینایان انجام میشود.

 

فدراسیون نابینایان: خراسان رضوی فاتح مسابقات قهرمانی کشور جودوی نابینایان شد

شانزدهمین دوره مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی جودوی نابینایان که در مجموعه ورزشی شهید هرندی تهران برگزار شد، با قهرمانی تیم خراسان رضوی به پایان رسید. در این رقابتها و در بخش تیمی، خراسان رضوی با 3 مدال طلا و 2 نقره به عنوان قهرمانی دست یافت، لرستان با 2 طلا، یک نقره و یک برنز دوم شد و گیلان با یک طلا و یک برنز در جایگاه سوم قرار گرفت. این رقابتها در 7 وزن -60، -66، -73، -81، -90، -100 و +100 برگزار شد که نتایج بخش انفرادی به شرح زیر است: وزن -60 کیلوگرم: مهدی رضوانی اول، فرج ا… حسینآبادی دوم و علیرضا حیدری سوم. وزن -66 کیلوگرم: جواد وارسته اول، حامد جامی دوم و محمود افتخار سوم شد. وزن -73 کیلوگرم: علی عباسنژاد، مصطفی خاکسپاری و محمدرضا طراوتیان به ترتیب اول تا سوم شدند. وزن -81 کیلوگرم: اسماعیل خزایی، غلامرضا کشتکار و عین ا… حسینپور به ترتیب عنوان اول تا سوم را از آن خود کردند. وزن -90 کیلوگرم: سجاد حاجیبی اول، بهزاد کریمیان دوم و مهدی کارگری سوم شد. وزن -100 کیلوگرم: حسین دارایی اول، محمد عابد دوم و حمیدرضا سقا سوم شد. در وزن +100 کیلوگرم نیز محمد خیر اللهزاده در جایگاه نخست ایستاد، پویا آببخش دوم شد و علی جعفری در جایگاه سوم قرار گرفت.

 

فارس: اپتومتریست‌ها در خط اول تشخیص اختلالات چشمی

استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان اینکه اپتومتریست‌ها در خط اول تشخیص اختلالات چشمی قرار دارند، گفت: اپتومتریست‌ها باید تجهیزات بالینی تشخیصی چشم را به طور کامل در مطب داشته باشند.

امیر اسهرلوس، با اشاره به برگزاری کنگره بیستم اپتومتری ایران اظهارداشت: اصول تجویز و فیت عینک، فیت لنزهای تماسی، آشنایی با عدسی های عینک، آشنایی با روش های جراحی های عیوب انکساری مانند لیزیک و لازک، اصول تشخیصی بیماری‌های چشمی، اصول تجویز عینک در اطفال و آنالیزهای بالینی و کلینیکی تجویز در مشکلات دید دوچشمی از جمله اصلاح انحرافات چشمی، مباحثی است که در کنگره امسال مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

این دکترای تخصصی اپتومتری افزود: با توجه به تعریف علمی اپتومتری در دنیا، معاینات اولیه چشمی را در دنیا اپتومتریست ها انجام می دهند و اپتومتری به عنوان رشته و حرفه ای مستقل در خط اول تشخیص مشکلات چشمی و بینایی قرار دارد.

وی اضافه کرد:معاینه، تشخیص و درمان اختلالات سیستم بینایی، چشم همچنین مشکلات بینایی و چشمی ناشی ازبیماری های عمومی بدن مانند دیابت و فشارخون درتعریف حیطه کاری اپتومتریست ها لحاظ شده است.

اسهرلوس گفت:در نظام علوم پزشکی آمریکا به عنوان پیشرفته ترین کشور از نظر سیستم درمانی، اپتومتریست ها تجویز عینک، تجویز لنزتماسی، تجویز داروهای چشمی، وسایل کمک بینایی و انجام بعضی جراحی های چشمی خاص را برعهده دارند و تمام اپتومتریست ها از نظر علمی باید به مباحث چشمی و بینایی اشراف کامل داشته باشند. یکی از علوم روز مربوط به جراحی های انکساری است که برای اصلاح ضعیفی چشم کاربرد دارند و باید همکاران ما در زمینه شناخت این روش‌ها آموزش مدون داشته باشند.

 

استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: قطعا با توجه به اینکه درصد زیادی از بیماران چشمی زیر نظر کلینیک های اپتومتری هستند اگر اطلاعات همکاران از نظر علمی ناقص و یا تجهیزات تشخیصی لازم ناکافی باشد تنها کسانی که متضرر خواهند شد، بیماران هستند. بنابراین حتما تمام بیماران مراجعه کننده باید معاینات کامل تشخیصی را دراین کلینیک ها دریافت کنند و وجود هر گونه اختلال و آسیب در سیستم بینایی و چشمی تشخیص داده شود.

 

اسهرلوس ادامه داد: ما سعی کرده ایم از نظر علمی این مسائل را مورد توجه قرار دهیم و از آنجا که اپتومتریست ها معمولا در خط اول درمان مشکلات چشمی قرار دارند و خیلی از بیماران از اپتومتریست ها در خصوص روش های مختلف اصلاح عیوب انکساری (مشاوره می خواهند باید همکاران اطلاعات جامعی در این زمینه ها داشته باشند که خوشبختانه در گروه های آموزشی در سراسر کشور آموزش های لازم ارائه می شود و این اطلاعات سالیانه در سمینار ها و کنگره های علمی به صورت مداوم ادامه پیدا می کند.

 

مسئول علمی کنگره اپتومتری ایران افزود: در تمام دنیا اپتومتریست ها وسایل تشخیص اولیه مانند دستگاه اندازه گیری فشار چشم (تونومتر) جهت تشخیص بیماری آب سیاه و دستگاه اسلیت لامپ برای تشخیص بیماریهای چشمی از جمله آب مروارید را حتما باید داشته باشند و جزء الزامات تلقی می شود. خوشبختانه در ایران هم این امکانات تشخیصی در کلینیک ها فراهم است و اگر بخواهد دست روی این مسائل تشخیصی گذاشته شود بیمارانی که زیر نظر کلینیک های اپتومتری هستند این خدمات را دریافت نکنند جای نگرانی خیلی زیادی وجود خواهد داشت.

 

اسهرلوس افزود: دلیلش این است که خیلی از بیماری های چشم هیچ علامت هشدار دهنده ای ندارند مثل آب سیاه که هیچ علائمی از قبیل تاری دید، سوزش، خارش، درد و… ایجاد نمی کند و تا آخرین مراحل پیشرفته هم این بیماری چیزی نشان نمی دهد تا اینکه نهایتا منجربه نابینایی می شود. البته توجه شود بیماری آب سیاه انواع مختلفی دارد که در نوع شایع آن که نوع زاویه باز مزمن گفته می شود و جزء شایع ترین علل نابینایی در دنیا به شمار می رود هیچ علامت و شکایت چشمی بیمار را متوجه خود نمی سازد.

 

وی خاطرنشان کرد: تنها راه تشخیص این بیماری انجام معاینات مرتب چشم خصوصا در کسانی که احتمال ابتلا بیشتر است مانند سن بالای 40 سال، دیابتی ها، نژاد سیاه، افراد دارای سابقه فامیلی گلوکوم و معمولا به صورت شش ماهه یا سالیانه می باشد. در این معاینات حتما فشار چشم در افراد دارای عوامل خطر باید پایش شود.

 

ایران سپید: راه ناهموار تحصیل دانشآموزان معلول

گاهی نیم نگاهی گذرا میتواند برای مادری که فرزند معلول دارد، وزن یک کوه را بگیرد. این مادران کوهها را به دوش میکشند تا راه تحصیل را برای کودکانشان هموار کنند. در راه پر فراز و نشیب این کودکان برای تحصیل، قلوه سنگهایی وجود دارد که جا به جا کردن آنها از به دوش کشیدن کوه هم سختتر است. این سنگریزه ها میتواند «نه» یک مدیر برای ثبت نام در مدرسه یا عدم مناسب سازی یک آبخوری باشد یا خیلی چیزهای دیگر. شاید بعضی از این سنگریزه ها سبک و کم وزن به نظر آیند، اما واقعیت این است که بسیاری از دانشآموزان معلول در پشت همین قلوه سنگها گیر کرده اند و از مسیر تحصیل بازمانده اند. این دانشآموزان هر روز صدای قلب خود را میشنوند و در برابر موانعی که دارند طلب معجزه میکنند. معجزه ای که شاید اتفاق بیفتد و شاید نه! در ادامه مشکلات دانشآموزان معلول را از زبان مادران آنها میخوانید. مدارس عادی کودکان معلول را ثبت نام نمیکنند: مژده صفاری، مادر یک نوجوان کم بینای شدید است. پسر خانم صفاری کلاس نهم را تمام کرده و سال آینده به کلاس دهم میرود. او از ابتدای تحصیل با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده است. خانم صفاری در ابتدای صحبتهایش به عدم ثبت نام کودکان استثنایی در مدارس عادی اشاره میکند و این مسأله را بزرگترین مشکل بر سر راه تحصیل بچه های معلول میداند. صفاری داستان تحصیل پسرش را این گونه نقل میکند: من هر سال برای ثبت نام مانی به مشکل برمیخورم؛ البته دیگر خبره شده ام و چند ماه قبل از ثبت نام، جلوی در اتاق مدیر مدرسه زنبیل میگذارم. درست است که به هر ترفندی شده تا به حال پسرم را در مدارس عادی ثبت نام کرده ام، اما واقعاً جای سؤال دارد که چرا آموزش و پرورش استثنایی، این مدارس را ملزم و موظف به ثبت نام بچه ها نمیکند؟ مدارس استثنایی سالهاست که در دنیا منسوخ شده و همه بچه های معلول در کشورهای دیگر در یک مدرسه کنار هم درس میخوانند. چطور آموزش و پرورش بچه های عادی را موظف میکند در مدارس منطقه خودشان درس بخوانند، آن وقت یک کودک معلول باید به آن سر شهر برود تا درس بخواند. او مشکل دیگر کودکان معلول در مدارس را مربوط به کتب درسی این کودکان میداند و میگوید: پسر من بجز چهار پنج جلد کتاب اصلی درسی مثل عربی، فارسی، ریاضی و زبان انگلیسی که به صورت گویا شده است کتاب دیگری ندارد. این چهار پنج جلد نیز عموماً دیر به دستمان میرسد؛ آن هم چندان مناسب بچه ها نیست. اگر در کتب درسی بچه های عادی نگاه کنید، نکات مهم به صورتی مشخص شده یا به نحوی به دانشآموز نشان داده شده که این مطلب از بقیه مطالب مهمتر است. در کتب درسی کودکان نابینا و کم بینا این نکته را در نظر نگرفته اند. در کل منظورم ناهماهنگی میان کتب درسی بچه های عادی و بچه های معلول در مدارس تلفیقی است که مشکلات بسیاری را برای دانشآموزان معلول در پی دارد. صفاری عدم آموزش معلمان در مدارس تلفیقی را هم مشکلی بزرگ میداند و میگوید که معلمان در این مدارس خود را موظف به ارائه دروس به کودکان معلول نمیدانند و تفاوت آنها را با دیگر دانشآموزان در نظر نمیگیرند. او با ذکر مثالی این مشکل را شرح میدهد: معلمی که در کلاسش یک کم بینا حضور دارد، باید بداند چیزی که روی تخته مینویسد را بخواند یا معلمی که یک کودک کم شنوا در کلاسش درس میخواند باید بداند که کودک را نزدیک خودش بنشاند یا چیزی را که میگوید روی تخته بنویسد که متأسفانه این موارد خیلی کم در مدارس تلفیقی رعایت میشود. همان طور که میدانید در حال حاضر در فصل امتحانات هستیم و بچه های کم بینا برای امتحاناتشان نیاز به منشی دارند. این نکته اصلاً مورد توجه قرار نمیگیرد. بعضاً اتفاق افتاده که کسی منشی پسرم شده که خودش دانشآموز است و حتی در مقاطع پایینتر از او درس میخواند و تسلطی بر موارد امتحانی ندارد. از صفاری در مورد معلمان رابط پرسیدم، چرا که وظیفه انجام این کار بر دوش معلمان رابط است. او در پاسخ این چنین میگوید: پسر من فقط هفته ای دو ساعت با معلم رابط کلاس دارد و در این دو ساعت واقعاً زمانی برای رسیدگی به همه موارد تحصیلی نیست. هر معلم رابط در چندین مدرسه رفت و آمد میکند و اگر بخت یار باشد، موقع امتحان با زمان حضور او در مدرسه تطبیق میشود. صفاری از تحصیل پسرش در مدارس استثنایی خاطره خوبی ندارد و معتقد است تحصیل کودکانی که توانایی درس خواندن در مدارس عادی را دارند، در مدارس استثنایی اشتباه است. او در این باره توضیح میدهد: مانی فقط دو سال را در مدارس استثنایی درس خواند. مقطع دوم و سوم دبستان که این دو سال از بدترین سالهای تحصیلش بود. به خاطر دارم جفتمان در آن زمان از لحاظ روحی واقعاً به هم ریختیم. در این مدارس به علت ناتوانی آموزش به کودکان، به آنها انگهایی میزنند مانند این که بچه شما چند معلولیتیست. شما از هر مادری که فرزندش در یکی از مدارس معروف نابینایان درس خوانده است سؤال کنید، به شما میگوید چه رفتاری در مدرسه با بچه ها میشود. خیلی از دانشآموزان نابینا در این مدرسه در مقطع سوم چندین سال در جا میزنند. با دیدن این شرایط ترجیحم این بود که فرزندم به هر قیمتی هم که شده در مدارس عادی درس بخواند که این قضیه خیلی هم به نفعمان شد؛ چرا که الآن مانی یکی از دانشآموزان نمونه در مدرسه عادی است. صفاری در پایان به تهیه وسایل کمک توانبخشی توسط خانواده های دانشآموزان اشاره میکند و میگوید: مدرسه معمولاً وسیله ای در اختیار بچه ها قرار نمیدهد و خود خانواده ها وظیفه تأمین وسایل را دارند. البته ناگفته نماند که در بعضی مواقع کاغذهای مخصوص برای ماشین پرکینز به بچه ها داده میشود، اما این کافی نیست. ما چند سال گذشته درخواست ماشین پرکینز دادیم که آن را هم ندادند و ما مجبور شدیم که دستگاه را از خارج از کشور تهیه کنیم.

ایران سپید: یوگا به کمک نابینایان و کم بینایان می آید

مدیر عامل انجمن روشن بین اصفهان گفت: گسترش و اعتلای آموزش یوگا به پرتوجویان نابینا و کم‎بینا در سطح استان اصفهان و دیگر استان‎های کشور باعث می شود تا این قشر از معلولان جامعه به خودباوری برسند.

علیرضا حیدری  اظهار کرد: جلسات آموزش و تمرین یوگا ویژه بانوان نابینا و کم بینا با همکاری انجمن روشن بین اصفهان و خانه یوگای اصفهان برگزار شد.

وی افزود: ایجاد تغییرها در بهبود سلامت جسمی و روحی و احساس خود ارزشمندی در پرتوجویان یکی از مهمترین اهداف برگزاری این انجمن است.

 

مدیر عامل انجمن روشن بین اصفهان ادامه داد: ایجاد اعتماد به نفس و خودآگاهی در پرتو جویان، حسن نوع دوستی و همدلی، همت و تلاش جدی استاد گرانقدر در پیشبرد اهداف عالیه یوگا، رضایت کامل هنرجویان و پرتوجویان نیز از دیگر اهداف برگزاری این برنامه است.

 

به گفته حیدری، در راستای تداوم این دوره آموزشی، گسترش و اعتلای آموزش یوگا به پرتوجویان نابینا و کم‎بینا در سطح استان اصفهان و دیگر استان‎های کشور باعث می شود تا این قشر از معلولان جامعه به خودباوری برسند.

 

ایسنا: ضعف بینایی به رشد کودک آسیب می‌زند

ضعف بینایی در هر سنی شرایط را برای زندگی سخت می‌کند اما می‌تواند تبعات منفی بیشتری بر عملکرد تحصیلی و آرامش کودکان داشته باشد.

پزشکان آمریکایی معتقدند در صورتیکه به ضعف و مشکلات بینایی رسیدگی نشود بیماری‌های مرتبط با بینایی می‌تواند به تاخیر در فرآیند رشد منجر شود و کودک را دچار مشکلات آموزشی و در نهایت از دست دادن بینایی کند.

 

 

 

کارشناسان آمریکایی با بیان اینکه مشکلات بینایی بیش از یک بیستم کودکان در سنین پیش از مدرسه و یک چهارم کودکان در سنین مدرسه را درگیر می‌کند اظهار داشتند: در صورتیکه مشکلات بینایی در کودکان به موقع تشخیص داده شود قابل درمان است.

 

پزشکان از والدین درخواست می‌کنند وضعیت بینایی فرزندشان را به طور مرتب معاینه کرده و در صورت مشاهده هر گونه مشکل با چشم‌پزشک مشورت کنند.

 

به گزارش هلث دی نیوز، کارشناسان همچنین تاکید کردند: کودکان به طور معمول در مورد مشکلات بینایی‌شان شکایتی نمی‌کنند اما ممکن است دچار مشکل نزدیک بینی یا دوربینی باشند.

وبسایت انجمن نابینایان ایران: برگزاری همایش بررسی موانع پیش روی اشتغال نابینایان به مناسبت روز جهانی عصای سفید

به اطلاع کلیه دوستان نابینا و کم بینا می رساند که انجمن نابینایان ایران در نظر دارد در مراسم بزرگداشت روز جهانی نابینایان طی همایشی مسائل و معضلات اشتغال افراد نابینا را مورد بررسی قرار دهد .لذا از کلیه علاقه مندان خواهشمند است نظریات و پیشنهادات خود را به صورت مقاله همراه با ارائه راهکارهای مناسب و هم چنین فرصت ها و مهارت های فنی و حرفه ای را که دوستان نابینا قادر به یادگیری و منجر به اشتغال می گردد تا ۳۰/۶/۹۶ به این انجمن از طریق فکس ،پست، ایمیل یا تلگرام ارسال نمایند.
به سه نفر از بهترین مقالات هدایای مناسبی اهدا خواهد شد.
آدرس: تهران، خیابان شهید کلاهدوز (دولت)، خیابان دروس، خیابان شهید حسن تاش، پلاک ۱۴، انجمن نابینایان ایران
تلفن: ۶۱-۰۲۱۲۲۵۶۰۰۶۰
فکس: ۰۲۱۲۲۵۴۸۵۳۸
کد پستی: ۱۹۴۳۶۳۳۶11