سلام هم محلی های خوب و دوست داشتنی خودم

اگه این پست طولانیه، ارزش خوندنش رو داره و ارزش اینو داره که به دوستاتونم بگید بخونن یا خلاصه ی اونچه خوندید رو به اطلاع دوستاتون برسونید.

به نظرم آدم اگه واقعا کاری کرده باشه، اگه فقط نخواد شعاری عمل کنه، باید جرأت داشته باشه شفاف گزارش کاری که کرده رو بده. مام   همینطور. استثنا نیستیم. امیدوارم کارایی که تا این لحظه انجام شده، محسوس بوده باشه و بهتر شدن اینجا رو، سرعتش رو، ظرفیتش رو، احساس کرده باشید. متوجه شده باشید که تقریبا رپید پارس داره توی محله به فراموشی سپرده میشه. ظرفیت قفسه ها به سادگی پر نمیشه. و جا برای همه جور فایل حجیمی که به نابینایان مرتبط باشه هست. اشتباه هایی که به دلیل بی تجربگی در تقسیم و تخصیص منابع محله داشتم رو یکی دو ماه پیش توی این مطلب نوشتم و با شما در میون گذاشتم. به من لطف کردید، احترام گذاشتید، واسم ارزش قائل شدید و علاوه بر اینکه بازخواستم نکردید، رأی دادید که هر وقت صلاح میدونم، موارد اشتباه رو مرتفع کنم تا جبران مافات شده باشه. منم گفتم چشم و رفتم جلو تا محله الان اینی شده که امروز می بینید.

نیاز دارم به اینکه تشکر کنم. نیاز هست که بگیم و بشنویم و بخونیم که چی شده که این شده. باید بدونیم چرا هنوز سایتی به خوبی گوش کن نیومده. موفقیت در این کار، موفقیت در سرپا بودن محله، به دلیل همت، علاقه، و اتحاد نیم‌بندی هست که بعضی از شما ها دارید و دیگر هیچ. فکر کنید اگه این اتحاد و حمایت که الان در حد بیست سی درصد هست به صد درصد هم نه، مثلا به هفتاد درصد برسه، چه کولاکی میشه!

گزارش اتفاقات اخیر پشت صحنه ی محله:

1. اول از همه یه خبر خوش به پاس تشکر از شما برای بودن و محکم کردن پایداری اینجا بدم؟ طبق وعده‌ای که داده بودیم، سامانه‌ی گپ و گفت سراسری محله‌ی نابینایان، از امروز، بر روی تیم تاک، قابل دسترس شد. در صورتی که تیم تاک کلاسیک کلاینت تحت ویندوز یا تیم تاک ویژه اندروید رو دانلود و نصب کرده باشید، میتونید فقط و فقط از طریق کامنت های این صفحه، که آموزش های مورد نیاز هم در اون هست، درخواستتون برای دریافت نام کاربری رو ثبت کنید و بعد از اینکه ما رمزتون رو براتون ایمیل کردیم، با نام کاربری ای که توی محله دارید، طبق آموزش هایی که اینجا قرار دادیم، به سالن کنفرانس های محله دسترسی پیدا کنید. بله. درست خوندید. انتظار ها به سر رسید. دیگه از این به بعد، میتونیم با خیال راحت، بدون نگرانی از مزاحمت های اسکایپی، دور هم جمع بشیم برای گفت و شنود به صورت صوتی، تصویری، و متنی. میتونیم شبنشینی های زنده، کلاس های آموزش کامپیوتر، آموزش موبایل، آموزش دروس مدرسه ای و دانشگاهی، کارگاه های مختلف، جلسات و سمینار ها، جشن ها و مراسمی که دوس داریم رو توی سالن ها و اتاق های بزرگ محله، انجام بدیم. خیلی وقتی بود که در فکر ساخت و راه اندازی سالن اجتماعات محله با سالن های فرعی و اتاق های مختلف برای دانشآموزان و بزرگسالان بطور جداگانه بودم. و حالا، با تأخیر، و البته با پوزش از تأخیر، مژده میدم که کار ساخت سالن اجتماعات بزرگ محله، تمام شد. لذت ببرید از این سالن کنفرانس به اون بزرگی! دیگه دانش آموزان میتونین با مدیریتی که ما روی سالن ها خواهیم داشت، بدون نگرانی از اینکه بزرگتر ها توی اتاقتون وارد بشند، یا نگرانی از اینکه کسی کنفرانس‌هاتونو به هم بزنه، یا نگرانی از ظرفیت کم اتاق ها، با هم حال کنید. از بازی و چت گرفته تا بگو بخند و تشکیل کلاس های تقویتی درسی و غیر درسی. بزرگتر ها میتونید بدون نگرانی از ورود افراد زیر هجده سال به اتاقتون، لذت ببرید از همفکری ها و هم‌اندیشی های مخصوص افراد بالای هجده. معلم ها، مربیان، کارشناسان، والدین، میتونین مشترکا یا جداگانه، از زیرساخت قوی و مفیدی که در محله‌ی نابینایان با هدف دور همی های مجازی متنی، صوتی، و تصویری، برای پیاده سازیش خیلی زحمت کشیده شده، برای پیشبرد اهدافتون جهت ارتقای سطح زندگی افراد نابینا استفاده کنید.
   دقت کنید فعلا به دلیل مشغله هایی که برای انجام کار های سرور و مسائل دیگه هست، تا اطلاع ثانوی، نام نویسی در گوش کن بسته شده. متأسفانه کسی که عضو محله نباشه، فعلا امکان ورودش به سالن های کنفرانس محله تا اطلاع ثانوی نیست. اگه قرار شد نام نویسی ها مجدد باز بشه، در محله اطلاعرسانی می کنم.
2. سرویس های فضای میزبانی چه در گذشته و چه در حال، در نوع و میزان پیشرفت اهداف زیرساختی اینجا تأثیر بسزایی داشتند. نه همیشه منفی. نه همیشه مثبت. همین‌که نوع نگاه شرکت های فضای میزبانی که اکثرا خصوصی هم هستند به جامعه‌ی افراد نابینا معمولا مثبته، نشانه‌ی خوبیه برای اینکه بشه تا حدی روی همکاری دوستان حساب کرد. البته که به تجربه به این نتیجه رسیدم که عدم برخورداری شرکت های فضای میزبانی از نیروی انسانی و منابع کافی، باعث شده به جای اینکه شرکت های فضای میزبانی داخلی از ارائه‌ی خدمات بومی، ارزش افزوده کسب کنند، فقط تبدیل بشند به واسط هایی بین شرکت های خارجی و مشتریان ایرانی. فروش خدمات، برای هر شرکت یا ارگانی، میتونه به شدت درآمدزا باشه. من خودم بیش از دو ساله که توی شرکت لوازم خانگیم و این حرفو از روی تجربه‌ای که محل کارم کسب کردم می زنم. مثلا وقتی یک سرویس از یک شرکت خارجی، توسط یک شرکت داخلی به قیمت دویست هزار تومان به من فروخته میشه، میتونه سودی از پنج تا پنجاه درصد برای شرکت داشته باشه. ولی سود میاد و تمام میشه. یعنی این سود، یه مبلغ ثابت هست که من اگه پشتیبانی های مورد نظرم رو نگیرم، حتما بی خیال اون سرویس و شرکت میشم میرم سراغ شرکت بعدی. حتی اگه از شرکت کنونیم تخفیف دریافت کنم، بازم ترجیح میدم بی خیال اون تخفیف بشم و برم جایی که بهم خدمات بدند. اما اگه همین شرکتی که به من محصولی را با هر میزان سود می فروشه، خدماتش رو هم به عهده بگیره، طبیعتا من نیاز هام روز به روز کم و زیاد میشه، تغییر می کنه و همیشه، یه نیاز خدماتی به خاطر سرویسی که خریدم به شرکت پیدا می کنم. خدماتی که باید هزینه اش رو پرداخت کنم. اینجا، شرکت، بدون اینکه مجبور باشه تنها به اختلاف قیمت سرویس خارجی با سرویسی که خودش به من می فروشه برای کسب درآمد اکتفا کنه، میتونه به خدماتی که می فروشه برای کسب درآمد هنگفت متکی بشه. شرکت بیاد برای من افزونه های کاربردی بنویسه، برنامه های کاربردی طراحی کنه، سیستم عامل هام رو نصب، مدیریت، عیبیابی، و عوض کنه، بهم مشاوره بده و دغدغه‌ی من، دغدغه‌ی شرکت باشه. اینطوری، وقتی من می بینم شرکت به فکرمه، حتی اگه نیاز باشه هزینه‌ی بیشتر بدم، این کار رو انجام میدم ولی خودمو از خدمات و پشتیبانی بی نظیر اون شرکت، در عوض یه سرویس ارزونتر محروم نمی کنم.
   شرکت های فایل‌گیر، رپید‌پارس، نگاه روشن پارس، تهران هاست، و الان مشهد هاست، از اوایل تأسیس این محله، لطف زیادی رو به ما داشتند. از تخفیف هایی که در نظر گرفتند، تا پشتیبانی هایی که ارائه کردند. بی انصافی هست که بخوام شرکت هایی که تا به حال ازشون خدمات گرفتیم رو با هم مقایسه کنم. هر شرکت، به فراخور امکاناتی که داشته، سعی کرده بهترین کاری که از دستش بر میاد رو انجام بده. این منم که باید تشخیص بدم چه خدماتی چه زمانی برای من نیازه و کودوم برند چه زمانی میتونه پاسخگوی نیاز های من باشه. پس جا داره از هر شرکتی که تا به این لحظه به محله‌ی ما افراد نابینا خدمات داده تشکر ویژه کنم و بگم ما هیچ وقت خدمت هایی که با نیت ساختن آینده‌ای مثبت به ما ارائه کردید، فراموش نمی کنیم. آقای صالح ایمن و آقای مافی، در شرکت های نگاه روشن پارس و تهران هاست، همیشه هوای ما رو داشتند. الان هم که آقای حسینی، در مشهد هاست، تخفیف قابل توجهی روی سرویس هایی که به محله ارائه کردند قائل شدند و آقای کاشانی، خیلی اذیت شدند تا سرویس هایی که الان ران شده ران بشه. یک کف مرتب به افتخار این عزیزان!
3. کادر محله به شدت فعال بوده توی این دو سه ماهی که منتقل شدیم روی سرور اختصاصی. هنوزم فعاله.
   1. سعید، خودش شاغله. زن و زندگی داره. هزار کار داره ولی تمام کار های نام نویسی رو انجام میداد و هنوزم مشغوله. کم یا زیاد، خوب یا بد، ناقص یا کامل، هر طور که این کار داره انجام میشه، سعید از دل و جون مایه میذاره. بدون هیچ چشمداشتی. همچنین، سعید، مسئول گروه محله توی شبکه های اجتماعی واتساپ و سروشه. سعید، در تغییر نام فایل های همنام سرور قبلی برای آماده‌سازی جهت انتقال به سرور جدید، خیلی تلاش کرد و هنوزم مشغوله به تکمیل لینک های انتقال نیافته از پشتیبان محله. سعید، حتی مشغوله به انتشار نوشته ها، بهینه‌سازی پایگاه داده‌ی وبسایت، و رفع خرابی های گاه و بی گاه. سعید، بیش از هزار لینک برای محله تبدیل کرده و هنوزم مشغوله.
   2. میثم، با وجود اینکه مشغله کم نداره، باید کار آماده کنه و تحویل محل کارش بده، با وجود اینکه برنامه‌نویسه و خیلی کارا ازش میاد، نشسته داره کار های ویرایشی و بهینه‌سازی سایت رو انجام میده. مثلا میثم، وقتی دید پرسش و پاسخ توی صفحه‌ی اول محله نیست، سریع گشت و یه افزونه‌ی آر اس اس واسش پیدا، نصب، و تنظیم کرد. میثم حتی توی تبدیل لینک ها هم کلی کمک بچه های کادر بود و هنوزم هست. تا حالا بیش از هزار لینک برای محله تبدیل کرده و هنوزم مشغوله.
   3. پریسا، کلی کلاس داره که باید شرکت کنه. کلی مطالعه داره که باید انجام بده. کار های شخصیش هست و زندگی خودشو داره ولی خیلی حواسش جمع محله هست. شاید به اندازه‌ای که پریسا این چند وقته پست ویرایش و منتشر کرده، هیچ کودوم از بچه های کادر درگیر این کار نبودند. پریسا، خیلی از پست هایی که شما آخر جمله هاش نقطه نمیذارید و علائم نگارشیش رو رعایت نمی کنید رو حرف به حرف و کلمه به کلمه میخونه تا درستش کنه و بعد منتشرش کنه تا هم پست شما قشنگتر باشه هم کسی به دلایل نگارشی از خوندن شما انصراف نده. حتی گاهی وقتا که بعضی از شما کملطفی می کنید قفسه نمی گیرید لینک بیرون از محله میذارید، پریسا، با صبر و حوصله، محتوای شما رو از لینکی که گذاشتید دانلود می کنه، توی قفسه‌ی محله آپلود می کنه، و لینک جدید که مال محله و پایدار باشه برای پست شما میذاره که پست شما روزی به دلیل از بین رفتن لینک، از بین نره. پریسا، بیش از هزار و چهارصد لینک برای محله تبدیل کرده و هنوزم مشغوله. پریسا، بسیاری از دسته بندی های غیر مرتبط سایت رو که از چندین صد مورد فراتر میره دونه دونه خوند و ویرایش کرد.
   4. ملیسا، خبر دارم که کار و گرفتاری واسش پیش اومده. اما متعهد مونده به محله. بیش از هفتصد لینک برای محله تبدیل کرده. توی ویرایش و انتشار پست ها با کادره و هر وقت تونسته، واقعا حواسش به بچه ها بوده. ملیسا، بسیاری از دسته بندی های غیر مرتبط سایت رو که از چندین صد مورد فراتر میره دونه دونه خوند و ویرایش کرد.
   5. محسن صالحی، هم حواسش به هات گوش کن بوده، هم بیش از هفتصد لینک برای محله تبدیل کرده. توی ویرایش و انتشار پست ها، هر وقت سرش خلوت بوده، واقعا سنگ تموم گذاشته. من گیر می دادم بهش، باهاش خوش اخلاق بودم، بد اخلاق بودم، تنها چیزی که برای محسن مهم بود، رفاه حال بچه ها توی محله بود. حتی توی جذب مشارکت و اسپانسر برای سرور محله، سنگ تموم گذاشت. کلا از معدود بچه های با انگیزه و دلگرم کننده که من رو وادار به ادامه کرد، همین محسنه.
   6. اما دو نفر دیگه از بچه های کادر، که خاصند به دلیل گمنامی، دکتر پرواز و نازنین. کسایی که پشت صحنه جهت پایداری و ارتقای محله تلاش می کنند ولی اسمی ازشون جایی نیست. همین چند وقته، بار ها کار هایی کردند که محله رو از حاشیه یا بی نظمی نجات داده. شده از خواب بیدار شده باشند برای ویرایش یه پست یا کامنت، حاضر به این کار شدند ولی نگذاشتند رنگ فابریک محله خش برداره. حاشیه نداشتند و پشت صحنه، حواسشون به همه جا بوده. به تمام شما بچه های کادر، که همگی معلم های من هستید افتخار می کنم. از شما خیلی چیزا یاد گرفتم. صبر. حوصله. تدبیر. و مهمتر از همه، نیت خالص و بی ریا برای انجام کار داوطلبانه به بهترین حالت ممکن.
4. شما هم محلی ها. اگه از شما نویسندگان و مشارکت کنندگان تشکر نکنم، انگار که هیچ کاری نکرده باشم. واقعا دمتون گرم. اگه شما نبودید، اگه فعالیت های شما نبود، اگه نیاز بچه ها به مطالب و اخبار دست اول نبود، کادر محله کار هایی که در بالا گفتم رو برای چه هدفی باید انجام می داد؟ اصلا اگه شما ها نبودید، آیا محتوایی بود که کادر محله بخواد واسه سر و سامان دادنش کاری بکنه؟ نه. دور از انصافه از شمایی که خاطره نوشتی، کتاب گذاشتی، آموزش ضبط کردی، برنامه‌ی مرتبط رادیویی یا تلویزیونی آوردی، به پرسش های بچه ها پاسخ دادی، از تجربیاتت گفتی، محتوای به درد بخور جور کردی، اخبار جمع آوری کردی، پادکست ضبط کردی، مصاحبه کردی، مقاله آوردی، محله رو تبلیغ کردی، کلا یه کاری کردی که محله رفته جلو، از شما، تشکر نکنم. دمت گرم که کنار هم محلی های دیگه، قطره قطره از چشمه آب آوردی تا اینجا دریا بشه. نه تنها به کادر، بلکه به تمام شما اعضای این محله افتخار می کنم. توی این هفت سال، از تک تک شما کلی چیز یاد گرفتم. اگه میگم یاد گرفتم، نه برای اینکه جمله‌ی قشنگی نوشته باشم بلکه واقعیت همینه. من از شما ها یاد گرفتم که چطور انتشار رایگان مطالب میتونه برای آدم آسون باشه. چطور آدم میتونه زحماتش رو بی چشمداشت در اختیار عموم قرار بده. چطور حتی اگه دعوا شده آدم میتونه باز برگرده و همپای بچه ها کمک کنه همه بریم جلو. چطور آدم میتونه به مصلحت سکوت کنه و هیچی نگه تا آرامش محله حفظ بشه. چطور آدم این همه کار برای محله در گذشته و حال انجام داده باشه و منت نذاره و اصلا به روی خودشم نیاره که اون همه زحمت رو متحمل شده. این ها همه هست و جلوی رومه. این ها هیچ وقت برای من تکراری نمیشه. من این محله رو یه چرخش، یه دور باطل، نمی بینم. این محله، داره رو به جلو حرکت می کنه. گاهی تند، گاهی کند. ولی داریم به خوب سمتی میریم. خلاصه که از همگی ممنون.
5. الان محله امکانات خوبی داره که زیرساخت نسبتا قدرتمندش رو تشکیل میده. برای کسایی که دوست دارید تا حدودی وارد جزئیات بشید و مثل منید که بخش مطالعه آزاد کتاب هام رو تا تهش می خوندم، موارد موجود رو یکی یکی میگم و تشریح می کنم که راحتتر بتونید از امکانات موجود با خبر بشید:
   1. از اول مهر، ما چهار عدد سرور قوی هر کودوم دستکم با شش گیگ رم در محله مستقر کردیم. یک عدد سرور ویندوز هفت. یک عدد سرور ویندوز ده. و دو عدد سرور لینوکس سنتوس شستو چهار بیتی.
   2. سرور شماره یک لینوکسی که سایتمون روش قرار داره، مخصوص سایته و بیشترین فضا رو برای ذخیره ی اطلاعات بهش اختصاص دادیم.
   3. سرور شماره دوی لینوکسی، برای تیم تاک یا گپ و گفت سراسری نابینایان ایران در نظر گرفته شده.
   4. سرور شماره سه که ویندوز هفته، و سرور شماره چهار که ویندوز دهه، برای کار های آزمایشی، تحقیقاتی، و راه اندازی سرویس ها در آینده در نظر گرفته شده.
   5. در معماری ای که برای طراحی زیرساخت گوش کن در نظر گرفتیم، امکان اینکه تعداد و نوع سرور ها رو تغییر بدیم برای خودمون رزرو کردیم.
   6. ظرفیت حافظه ی محله، هشت ترابایت به صورت اسمیه که به صورت رسمی و واقعی، میشه هفت ترابایت. در واقع، دو تا هارد ساتای چهار ترا داریم. من یکی از هارد ها رو بین چهار سرور تقسیم کردم و هارد دیگه رو گذاشتم به عنوان پشتیبان سخت افزاری. یعنی اطلاعاتی که ما در طول سالیان دراز توی محله با هم رد و بدل می کنیم، همزمان روی دو عدد هارد نوشته میشه. اگه یکی از هارد ها مثل هارد بلاگفا سوخت یا دچار مشکل سخت افزاری شد، سریع از سیستم خارجش می کنیم و هارد دوم رو که اون کنار یواشکی داشته اطلاعات رو ثبت می کرده، میاریم بالا. پس ظرفیت قفسه های محله ما در عمل، حدود 3570 گیگه.
   7. به دلیل کمبود بودجه، فعلا تمام سرور های محله، از یه عدد آیپی بطور اشتراکی استفاده می کنند. این مسئله، دردسر هایی رو ایجاد می کنه مثل اینکه مثلا ویندوز ها رو نمیتونیم به دلیل اینکه پشت نَت فایروال هستند، به سادگی فعال و دائمی کنیم یا برای راه اندازی بعضی از سرویس ها مجبوریم بطور دستی پورت فورواردینگ انجام بدیم. یا مثلا قفسه ها که پستشو زدم قرار شد دیگه با اکسپلورر از حالت پسیو استفاده نکنیم. حساب کردم هر آیپی ماهیانه هشت هزار تومان پامون آب میخوره و اصفهانی بازیم گل کرد تحمل نکردم برای اجاره ی چهار آیپی به مدت یک سال، نزدیک به چهارصد هزار تومان پول بدیم.
   8. هفت سال غیر اصولی کار کردیم تا نهایتا به دلیل حمایت شما و نیاز به حرفه ای شدن، رفتیم به سمت اصولی شدن. الان کارمون اصولیه. الان به جرأت میتونم بگم محله داره یکی از بهترین حالت های سخت افزاری و نرم افزاری رو تجربه می کنه. دیگه اینکه چقدر توی شش ماه گذشته اعصاب خردی و خون دل خوردن پای این اصولی شدن اتفاق افتاد بماند. من هر کاری از دستم بر‌اومده کردم. کادر هر کاری از دستش بر‌اومده کرده. شما هر کاری از دستتون بر‌اومده کردید. پس تقسیم وظایف تا اینجاش بد نبوده ولی از اینجا به بعدش هم باید مطلوب باشه و حتی خیلی بهتر از قبل. مهم اینه حواستون به پایداری اینجا باشه و از همین امسال، به فکر یه راه حل منطقی و مساوی برای همه برای تأمین بودجه ی سال بعد محله باشید. نرسه روزی که به خاطر کمبود بودجه، قید تمام راهی که هفت سال اومدیم جلو رو بزنیم.
   9. ماهیانه نزدیک به دویست و شست هزار تومان برای اجاره ی سرور اختصاصی محله هزینه میشه. حدود پانصد هزار تومان هزینه ی راه اندازی اولیه بوده. و برای مدت یک سال محله، منابع مالی جمع آوری شده و در حساب محله موجوده. تا تیرماه سال بعد بودجه هست و بعدش باید به فکر بود. بعدش؟ نه. شاید قبلش. به نظرم اگه بشه یه ساز و کار مطلوب برای حفظ این شرایط ایده آل طراحی و پیاده سازی کنیم، خیلی بهتره تا اینکه دم دمای خرداد و تیر به تکاپو بیفتیم و بخواهیم ضرب العجلی پول جمع کنیم. نه که بگم الان شروع کنیم پول بدیم. منظورم اینه از الان شروع کنیم به طراحی و چیدن ساختاری که بشه در قالبش هزینه ی محله رو بطور پایدار تأمین کرد.

من میدونم که گاهی برای گرفتن یه نام کاربری، یه قفسه، یه رمز، شاید معطل موندید. بیش از حد معمول هم معطل موندید. شاید خیلی وقتا من خودم شخصا بد برخورد کرده باشم. اینا رو بذارید به حساب ظرفیت کم من، به حساب اینکه شاید یه کمی چرخوندن اینجا سخت باشه، به حساب مشغله های زندگی، و به حساب فشار کاری ای که روی کادر بوده برای رسوندن تعهدات در سریعترین زمان ممکن.

از ما به دل نگیرید و بدونید هرچی بوده و هر کاری کردیم و می کنیم، فقط و فقط برای بهتر شدن اوضاع محله و نهایتا اوضاع زندگی ما و شماست. فلسفه ی فکری ما اینه که این محله باید تأثیرات مثبت و واقعی و عملی در زندگی تک تک ما ها بذاره وگرنه محله نیست.

اگه کسی رو توی تشکرات از قلم انداختم، منو ببخشید که واقعا قصدم این نبوده و حتما فراموش کردم که نگفتم.

لذت ببرید از زندگی و حاااال کنید تا همیشه!