صمیمیترین سلام‌ها به عزیزترین‌های محله نابینایان!
امید که لحظه‌لحظه عمرتون روشن از فروغ آرامش باشه!
با برگ دوم از دفتر تن‌آوا در خدمتتون هستیم.
ارتباط غیرکلامی موردیه که گاهی واقعا برای افراد دارای آسیب بینایی مشکلساز میشه و می‌تونه موانعی جدی در راه هماهنگی ما با اجتماع اطرافمون به وجود بیاره. پیش میاد که به خاطر عدم مهارت در این مدل ارتباط منظورمون‌رو برعکس به طرف مقابل تفهیم کنیم یا اصلا در توضیح اونچه می‌خواییم بگیم و اونچه لازمه از رفتارمون تعبیر بشه موفق نباشیم. امروزه بر کسی پوشیده نیست که زبان تنها راه تعامل نیست و اگر ما راه‌های ارتباطی جز کلام‌رو ندونیم از بسیاری موارد اجتماعی عقب می‌افتیم و این قطعا چیزی نیست که خواهانش باشیم. زبان بدن و آموختنش نقشی بسیار مهم در تعاملات جامعه امروز داره و شاید بشه گفت که در برخی موارد شاید بیشتر از کلام بتونه گویا و کارآمد باشه.
موضوعی که امروز بهش می‌پردازیم شاید بتونه کمی در این راه کمکمون کنه. بهتره که بیش از این با توضیحات اضافی منتظرتون نذاریم و به نکاتی در مورد این زبان بی‌کلام بپردازیم!
مشخصات نشریه:
- نام مقاله: Nonverbal Communication Skills for Blind Children
مهارت‌های ارتباط غیرکلامی برای کودکان نابینا - مترجم: پریسا جهانشاهی
- منبع: American Printing House for the Blind
فرزندتان را در تسلط یافتن بر ارتباط غیرکلامی یاری کنید.
به کارمند بالقوه‌ای بیندیشید که در هنگام صحبت رو در روی مصاحبه‌گر قرار نمی‌گیرد. فردی را تصور کنید که به منظور یافتن دوست به یک باشگاه می‌پیوندد اما به وسیله زبان بدن خود نشان می‌دهد که مایل به برقراری ارتباط نبوده یا با دیگران راحت نیست. در نهایت، جوانی را مجسم کنید که در یک قرار ملاقات به طرزی ناراحتکننده به فرد مورد علاقه‌اش نزدیک می‌شود چرا که هرگز هنجارهای فرهنگی مربوط به فضای شخصی را نیاموخته است. ارتباط غیرکلامی موثر در تمامی موقعیت‌های اجتماعی مفید واقع می‌شود.
فرزند محصل شما ممکن است آسان‌ترین راه یادگیری ارتباط غیرکلامی محترمانه و دوستانه را در آموختن نقش ارتباطی هر یک از بخش‌های بدن، از سر تا پا، بیابد. این روش می‌تواند با عنوان «گوش دادن از سر تا پا» نامگذاری شود. در اینجا اصولی بنیادی برای آموزش موجود می‌باشد.
سر: سرتان را بالا بگیرید به طوری که رویتان به گوینده باشد و می‌توانید گهگاه به نشان موافقت سر تکان دهید.
چشم‌ها: ارتباط چشمی باید برقرار شده یا چنین به نظر برسد که این تماس برقرار می‌باشد. به منظور پرهیز از این تصور که نگاهتان بیش از حد خیره یا غیرعادیست، می‌توانید گهگاه به اطراف نگاه کنید.
دهان: اگر در حال گفتگویی مثبت، با نشاط یا دوستانه هستید، فراموش نکنید که لبخند بزنید! یک لبخند حقیقی گرم و دعوتکننده است. این امر سبب می‌شود که مسواک زده و دندان‌ها را پس از هر وعده تمیز کنید. اگر در پاکیزگی دندان‌هایتان تردید دارید، از یک دوست خوب بپرسید که آیا غذایی در لابلای دندان‌هایتان هست یا خیر!
شانه‌ها: شانه‌ها باید صاف نگاه داشته شده و نشاندهنده اعتماد به نفس و حضور ذهن باشند
بازوها: به منظور تأکید بر راحتی و اطمینان به خود، بازوها باید به جای قرار گرفتن به صورت ضربدر بر روی سینه، در کنارتان قرار گیرند.
دست‌ها: مردم معمولا در زمان صحبت کردن از دست‌هایشان استفاده می‌کنند. هدف از این کار تأکید بر کلمات مهم بدون انحراف حواس از پیام مورد بحث می‌باشد. حرکات دست باید نسبتا محکم باشند، نه بیش از اندازه سست و نه خیلی خشک. حرکات تکراری دست معمولا سبب پرتی حواس می‌شوند.
پاها: حداقل به طول یک بازو از گوینده فاصله گرفته و در حالتی راحت و با پاهای گشوده به اندازه عرض شانه‌ها بایستید. دو نفر که در حال گفتگو هستند به ندرت مستقیما در مقابل یکدیگر می‌ایستند، اما معمولا به سمت یکدیگر تشکیل زاویه می‌دهند.
پنجه‌های پا: اگر پنجه‌های پا با زاویه‌ای 45 درجه به سمت گوینده قرار گیرند می‌توانند بیانگر علاقه و اشتیاق باشند. اگر پنجه‌های پا دور از گوینده باشند می‌توانند نشاندهنده تمایل احتمالی شما به ترک مکالمه و فاصله گرفتن از گوینده به حساب بیایند.
در اینجا چند تکنیک عملی به منظور آموزش ارتباطات غیرکلامی صحیح ذکر شده است.
نقشآفرینی در جهت ایجاد موقعیت به عنوان وسیله‌ای برای آموزش و ارائه تمرینات.
برای فرزندتان فرصت‌هایی به منظور تمرین در محیط‌های امن فراهم کنید. برای نمونه، از فرزندتان بخواهید که وعده غذای خود را در یک رستوران سفارش دهد.
به فرزندتان کمک کنید تا مشاغل قابل دسترس بر اساس علایق و نقاط قوت خود را بشناسد. فرزندتان را در جهت ایجاد فرصت‌هایی برای صحبت با دیگران در زمینه‌های شغلی مورد نظرش یاری کنید. به وی در جهت برقراری ارتباط میان اهداف شغلی‌اش و نیاز به یادگیری مهارت‌های ارتباط غیرکلامی کمک کنید.
اهمیت ابراز علاقه و توجه حقیقی و احترام به دیگران را به فرزندتان بیاموزید. کمکش کنید تا نتایج معمول و مثبت ارتباط غیرکلامی موثر را درک کند.
به فرزندتان بیاموزید که اهدافی برای ارتباط غیرکلامی تعیین کند.
فرصت‌هایی برای آموزش ارتباط بی‌کلام به دیگران در اختیار فرزندتان بگذارید.
فرزندتان را به محیط‌های اجتماعی گوناگون برده و ارتباط بی‌کلامی که شاهدش هستید را برایش توصیف کنید.
شاید موثرترین راه این باشد که به یک همکلاسی قابل اعتماد اجازه دهید تا در فرایند یادگیری ارتباطات بی‌کلام الگوی فرزندتان شده و او را در این راه یاری دهد.
