شما شنونده پادکست رودررو هستید! پادکستی که قراره به طرح و حل مسائل و مواردی بپردازه که می‌تونن نقش بزرگی در چگونگی ارتباط بهتر نابینایان با اجتماع اطراف، دستیابی به موفقیت بیشتر، احساس بهتر در زندگی فردی و اجتماعی این افراد، و همچنین آگاهیبخشی به جامعه در نوع ارتباطگیری با نابینایان ایفا کنن. در رو‌در‌روی این بار هم مثل همیشه همراه ما باشید!
مشخصات پادکست:
- موضوع پادکست شماره 2: آداب معاشرت با افراد نابینا یا کم‌بینا
- راوی: علیرضا مویدی
- نویسنده و مترجم متن پادکست: میثم امینی
- تدوین: محسن صالحی
- منبع: WSU VANCOUVER
باکس دانلود پادکست رودررو شماره 2 همراه با پخش آنلاین
نسخه متنی پادکست رو در رو شماره 2:
به رو‌در‌روی این ماه خوش آمدید! در این دیدار به صحبت و بررسی موضوعی می‌پردازیم که دفترها مطلب در زیرمجموعهش جا گرفتن و اهمیتش می‌تونه بر تمامی ابعاد زندگی یک فرد دچار آسیب بینایی اثرگذار باشه.
مسأله آداب معاشرت با افراد دارای اختلالات بینایی موضوعیه که در بسیاری موارد برای معلولین بینایی و همچنین برای اطرافیان بیناشون دربرگیرنده پرسش‍ها و ابهامات زیادیه و خیلی وقت‌ها خطاهای حاصل از ناآگاهی، شیرینی یک ارتباط لذتبخش‌رو بی‌اثر می‌کنن.
تنها با تمرکز و به خاطر سپاری یک سری نکات ساده که کمک می‌کنن معلولین بینایی‌رو بهتر و بیشتر بشناسیم، قادر خواهیم بود به ارتباطی سالم، مثبت و چه بسا پایدار بین خود و نزدیکان نابینا و کمبینامون دست پیدا کنیم.
در رو‌در‌روی این بار قراره کمی بیشتر در مورد این کلیدهای کوچک اما به شدت موثر با هم گفتگو کنیم. مثل همیشه، با ما باشید!
آداب معاشرت با افراد نابینا یا کم‌بینا
اگرچه این مقاله حاوی نکات صحیح زیادی است، هیچکدام به‌طور قطعی برای همه صدق نمی‌کنند، زیرا هر معلول یک فرد منحصر‌به‌فرد است. این مقاله در مورد معلولیت‌ها است، اما شما با معلولیت‌ها سر و کار ندارید، بلکه با افرادی سر و کار دارید که دارای معلولیت هستند.
وقتی با یک فرد معلول برخورد می‌کنید و قصد کمک دارید بپرسید که آیا فرد معلول به کمک شما نیاز دارد یا خیر و در معاشرت با افراد معلول در صورت نیاز بپرسید چه نوع اصطلاحاتی را ترجیح می‌دهند. با در نظر داشتن این موضوع، دستورالعمل‌های کلی زیر را مطالعه کنید.
بپرسید که آیا به کمک شما نیازی هست یا نه
افراد نابینا و کم‌بینا همیشه مورد تحقیر قرار گرفته‌اند و طوری با آنها رفتار شده است که انگار کودک هستند. بیشتر اوقات به آنها گفته شده است که چکار باید بکنند تا اینکه از آنها پرسیده شود که ترجیح می‌دهند چکاری را انجام دهند. چنین رفتاری در قبال هیچکس قابل قبول نیست. به‌جای داشتن چنین رفتاری همیشه از فرد معلول بپرسید که آیا به کمک شما نیاز دارد و چه کمکی از دست شما برمی‌آید.
اگر یک فرد نابینا یا کم‌بینا در حین راه‌رفتن به هدایت نیاز داشته باشد، درخواست کمک می‌کند یا پیش‌نهاد کمک شما را می‌پذیرد. سپس بازوی شما را درست بالای آرنج می‌گیرد و نیم قدم پشت سر شما حرکت می‌کند. حرکات شما به فرد می‌گویند که انتظار چه چیزی را داشته باشد. مثلاً وقتی شما از یک پله بالا می‌روید با حس بالا رفتن آرنج شما، فرد نابینا یا کم‌بینا می‌داند که باید از یک پله بالا برود.
احتیاجی به کشیدن، هل دادن و چرخاندن ناگهانی فرد نیست. این کارها نه تنها ناهنجار و گیج کننده، بلکه تحقیر کننده هم هستند. اگر یک فرد نابینا یا کم‌بینا در شرف مواجه شدن با خطر است، هشدار خود را با آرامش و واضح بیان کنید.
اگر یک فرد نابینا یا کم‌بینا در پیدا کردن صندلی خود نیاز به کمک دارد، صندلی را با گذاشتن دست او روی پشته صندلی به او نشان دهید. با این کار فرد می‌تواند خودش به‌راحتی در صندلی بنشیند.
اگر فرد در هنگام غذا خوردن به کمک احتیاج داشته باشد، ممکن است از شما بخواهد منو را برایش بخوانید یا جای تکه‌های غذا را روی بشقابش به او توضیح دهید.
اگر فرد در پیدا کردن یک شیء یا مکان به کمک نیاز داشته باشد، ممکن است از شما جهت یا آدرس آن شیء یا مکان را بپرسد یا پیش‌نهاد کمک شما را بپذیرد. در این موارد، جهت یا آدرس را تا جایی که ممکن است شفاف به فرد بدهید. کلماتی مثل «چپ» و «راست» بسیار مفید هستند، به‌خصوص وقتی جهت‌هایی که اعلام می‌کنید از دیدگاه فرد معلول است. مثلاً اگر شما و فرد نابینا یا کم‌بینا رو به دو جهت مخالف دارید وقتی می‌گویید «چپ» به سمت چپ خود فرد معلول اشاره کنید نه به سمت چپ خودتان.
وقتی آدرس می‌دهید آن را با جزئیات شفاهی توصیف کنید
ایما و اشاره برای افراد نابینا یا کم‌بینا معنای کمی دارد. گفتن چیزی مثل «بعد از خارج شدن از آسانسور درب چهارم در سمت راست شما است» کارآمدتر است. سعی کنید از ارجاعات وابسته به بینایی مثل «آنجا نزدیک گیاه سبز» پرهیز کنید. همچنین به یاد داشته باشید که چیزها را از دیدگاه فرد نابینا یا کم‌بینا توصیف کنید نه دیدگاه خودتان.
از حالات چهره یا نشانه‌های دیداری با نشانه‌های کلامی پشتیبانی کنید. برای مثال، وقتی سرتان را به نشانه موافقت تکان می‌دهید بگویید «بله»، وقتی شانه بالا می‌اندازید بگویید «نمی‌دانم» و وقتی دست تکان می‌دهید بگویید «خدا حافظ».
از انجام کارهایی که ممکن است حواس سگ‌های راهنما را در هنگام کار پرت کند بپرهیزید
به یاد داشته باشید که سگ‌های راهنما مشغول کار هستند و حیوان خانگی نیستند. از انجام کارهایی مثل نوازش آنها، لمس آنها، گرفتن قلاده آنها و صدا زدنشان که ممکن است حواس آنها را پرت کند بپرهیزید. جان صاحبان این سگ‌ها به هوشیاری آنها وابسته است.
خودتان را معرفی کنید
وقتی وارد یک اتاق می‌شوید، مثلاً بگویید: «من احمد هستم. دارم در کابینت‌ها به دنبال بروشورها می‌گردم.»
یک اتاق را بدون گفتن چیزی ترک نکنید. اگر فرد نابینا نشنود که شما از اتاق خارج شده‌اید، ممکن است شروع به صحبت کند و بعد متوجه شود که شما آنجا نیستید.
داشتن یک محیط امن را ترویج دهید
اگر با یک فرد نابینا یا کم‌بینا کار یا زندگی می‌کنید، مراقب خطرات احتمالی باشید. هیچوقت یک درب را نیمه‌باز نگذارید؛ راه‌روها را از وسایل خالی نگه دارید و وقتی می‌خواهید اثاثیه را جابه‌جا کنید، از فرد نابینا یا کم‌بینا بپرسید که آیا این تغییر مکان روی آنها تاثیری دارد یا خیر.
وقتی اشیای جدیدی را به محیط اطراف فرد نابینا یا کم‌بینا می‌آورید به او این موضوع را اطلاع دهید، توضیح دهید که این اشیا چه چیزهایی هستند، و مهم‌تر از همه، آنها را کجا قرار داده‌اید.
اثاثیه، اشیای شخصی و غیره را بعد از اینکه فرد نابینا یا کم‌بینا می‌داند که این اشیا کجا هستند جابه‌جا نکنید. این موضوع می‌تواند آزاردهنده و در مواردی خطرناک باشد.
اگر افراد نابینا یا کم‌بینا را همراهی می‌کنید و تصمیم دارید آنها را در یک مکان ناآشنا تنها بگذارید، اطمینان حاصل کنید که آنها نزدیک و آگاه از چیزی قابل‌لمس مثل دیوار، میز یا نرده باشند تا احساس ناامنی نکنند.
به مرزهای شخصی احترام بگذارید
اجازه دهید افراد نابینا و کم‌بینا فضای شخصی خود را داشته باشند. مثلاً این افراد را لمس نکنید، مگر اینکه مطمئن باشید که این کار بجاست.
مستقیم با افرادی که نابینا یا کم‌بینا هستند صحبت کنید
افراد نابینا یا کم‌بینا را مستقیماً و نه از طریق همراهشان با لحنی عادی خطاب کنید. به یاد داشته باشید که این افراد می‌توانند به خوبی شما بشنوند و نیازی به مترجم ندارند.
همچنین مثلاً اگر متوجه لکه‌ای روی لباس آنها شدید، به‌صورت خصوصی این موضوع را به آنها بگویید.
به فرد احترام بگذارید و هیچ چیز را فرض نکنید
مهم‌ترین چیزی که در هر مکالمه‌ای با یک فرد دارای معلولیت باید به یاد داشته باشید این است که هیچ چیز را فرض نکنید.
وقتی از افراد در مورد نابینایی یا کم‌بیناییشان می‌پرسید، محترمانه رفتار کنید. به خاطر داشته باشید که این اطلاعات، اطلاعاتی شخصی است.
اگر سوالی در مورد اینکه باید چکار کنید، چه نوع زبان و اصطلاحاتی را باید استفاده کنید یا اینکه آیا فرد به کمکی نیاز دارد یا خیر و اگر نیاز به کمک دارد چه کمکی می‌توانید به او ارائه دهید، خود فرد دارای معلولیت باید اولین و بهترین منبع شما باشد. از پرسیدن نترسید.
صبور باشید
نه تنها با فرد معلول، بلکه با خودتان صبور باشید. آزردگی ممکن است از هر دو طرف مکالمه ناشی شود و نیاز است که دو طرف این موضوع را درک کنند و آن را حل و فصل کنند.
تحقیر نکنید
از زبانی استفاده کنید که اول به فرد اشاره کند و بعد به معلولیت او.
هرگز از لحن، صدا یا اصطلاحات تحقیرآمیز استفاده نکنید و چیزهایی مثل «طفلک، چقدر تو شجاع هستی» را نگویید.
همچنین از کاربرد عبارات شرطی مثل «با اینکه نابیناست دختر زیبایی است» پرهیز کنید.
نگران عباراتی مانند «فردا می‌بینمت»، «فیلم را دیدی؟» و «به این نگاه کن» نباشید. این عبارت‌ها بخشی از زبان عامیانه هستند و افراد نابینا و کم‌بینا هم از این عبارت‌ها استفاده می‌کنند.
روی هدف کلی تمرکز کنید، نه معلولیت فرد
در حین داشتن هر مکالمه‌ای با یک فرد معلول هدف کلی خود را در ذهن داشته باشید. این مکالمه صرفاً ارتباطی است بین دو فرد. نهایتاً آنچه منتقل می‌شود و نه چگونگی انتقال است که اهمیت دارد.
در بخش‌های آینده از سری پادکست‌های رودررو، در این عرصه و نظایرش بیشتر به سیاحت خواهیم پرداخت و درباره موضوعات و موارد بیشتری با هم به گفتگویی رودررو خواهیم نشست. با آرزوی بهره‌مندی از لذت معاشرت‌هایی هرچه گرمتر و پایدارتر برای تمامی دوستان بینا و نابینای محله نابینایان!
یک پاسخ به «پادکست رودررو، شماره 2. آداب معاشرت با افراد نابینا یا کم‌بینا»
سلام از این پادکست مفید بسیار متشکرم به نکات بسیار ضروری اشاره کرد.