بی‌کاری، یکی از بدترین درد هاییست که شاید یک انسان، خصوصا در عصر جدید، به خودش دیده است. اینکه بی شغل باشی و برچسب بی‌کار، روی پیشانیت خورده باشد. اینکه هرجا حرف از کار به میان می آید، زود خودت را جمع و جور می کنی یا به زور و با توسل به برجسته کردن اوضاع نابسامان مملکت و جهان شمول بودن بی‌کاری، می خواهی که بی‌کاری خودت را توجیه کنی. گاهی رنگت میان دوستان یا مهمانان از گوشه کنایه های احتمالی ای که به تو می زنند، به سرخی، زردی یا سفیدی می گرود. اعصابت به هم می ریزد، و شاید وقت هایی شده که حتی به نابودی
Day: شهریور ۷, ۱۳۹۳
سلام دوستان عزیز امیدوارم حالتون خوب باشه و هیچ وقت دیگران را کمتر از خودتون نبینید و کسی هم شما را کمتر از خودش نبیند.. راستش چند وقتی است که یک مسأله ی به نظر خودم بزرگ فکرم رو به خودش مشغول کرده و هنوز جوابی برایش پیدا نکرده ام. البته شاید برای شما ای که در ایران زندگی میکنید هیچ وقت این پرسش پیش نیومده باشه که چرا در ایران و اکثر کشورها مردم یکدیگر را با عناوین مختلف از قبیل آقا, خانم, دکتر, استاد, جناب, حاجآقا, حاجخانم, خانم آقای مهندس و هزار و یک عنوان دیگر صدا میکنند. من از این رفتار شکایتی ندارم چون میدانم که
