سلام به آشنایان دیرآشنای محله نابینایان. میگن درد آدم‌هارو به هم نزدیک می‌کنه. چه بهانه تلخی برای نزدیک شدن! درست میگن. آدم‌ها در زمان درد برای گذشتن از توفان حادثه به صمیمیت دل‌های هم احتیاج دارن. اعضای محله نابینایان با این قصه دردناک اما واقعی بیگانه نیستن. بارها این همدلی تلخ‌رو تجربه کردن و ای کاش می‌شد دیگه هرگز پیش نیاد! اما پیش میاد و جز حضور و همدردی کاری از ما ساخته نیست. زندگی سفریه که در پیچ و خم جاده‌هاش، هیچ کسی نمی‌دونه همسفرانش در کدوم ایستگاه پیاده میشن. اینهمه، مقدمه‌ی کوتاهی بود بر حقیقتی تاریک! پدر بزرگوار هممحلی قدیمی و آشنامون، آقای شهروز حسینی، به انتهای
