سلام آقای شهروز خان حسینی من تقریبا تو نوشتن جدید هستم ولی فِکر میکُنَم بیشتر یا تَمام نوارهایی را که شُما تو سایت قرار دادید و همچِنین دیگر عزیزانی که مثل شُما دوست عزیز و پُر تَلاشم اگر قابل بدانید تو سایت قرار دادند را دریافت کَردَم البَه با اجازه شُما و دیگَر عزیزان میدونید چِرا چون برای من خاطرات تَلخ و شیرینی را تداعی میکُنَد در سال ۶۴ چاهارُم ماه صَفَر شوهَر خواهرم در شِرکَت نَفت شَهر اهواز در حالی که آن روز را به خاطر مریضی دختر کوچولوی یک سال و نیمش در مرخصی به سر میبُرد چون روز قبل بعد از ظهر فرزندش رو به دکتر برده بود میخواست به سر کار بره که دوستاش و همکاراش اونو از سرویس بیرون انداختن و گفتن تو مرخصی داری بُرو به دخترت بِرِس و استراحت کُن اما اون بهشون خَندید و با تاکسی خودش را به شِرکَت رسوند و در ورودی پارکینگ منتظر دوستاش موند و وقتی رسیدن از ته دِل بهشون خَندید و گُفت فِکر کَردید من زود تر از شُما رسیدَم تا وقت ناهار که اوَلین قاشق غذا را که برداشت تا بخوره بُمب هواپیمای جانیان بعثی رو به روی غذا خوری به زمین خورد و در میان جمع چَندین نَفَری آنها فقط او قاشُق پُر غذا به دَست در حالی که هنوز چیزی نَخورده بود تَرکِش توی قَلب مِهرَبون و پر از عشقَش نِشَست و عزیزَم و دوست شَفیقَم و برادر و سَنگ بورَم را تا قیامَت از من جُدا کَرد ما هَمیشه با هم بودیم ولی نمیدانم چِرا آن روز مَرا با خودَش نَبُرد چَند وقت بعد برای رفتَن به میدان مین با زحمَت زیاد و اصرار فَراوان ثبت نام کَردَم دو سه روز بعد یکی از فرمانده های سِپاه که از دوستان عزیز من و همسایه دیوار به دیوار مان بود فهمید و به خانواده ام خَبَر داد نِمیدونید چه خَبَر شُد شیوَن و زاری همه به آسمان رَفت خصوصا خواهرم زن اون شَهید و با گریه و ضجه میگُفت نعیم که رَفت و حالا که این طفل معصوم به تو دِل خوش کرده و تو باید جای خالی پدرشو براش پر کُنی تو هم میخوای بِری و اجازه ندادن و این شُد که هنوز هم بعد از نعیم دارَم روی زمین خدا سنگینی میکُنَم بِبَخش که با این حرفها باعث ناراحتی شُما و بدتر از آن طولانی شُدَن نِوِشتِه ام شُدَم واقعا شَرمَندِه ام نمیدونَم چرا با شُما دَرد دِل کَردَم آخه بعد از اون با هیچ کَس دَرد دِل نَکَردِه ام و غمها و غصه هایَم را برای خودم نِگَه داشتم بعد از آن شُدَم همنشین و مونس و همدم زهرا کوچولو و تا چَند سال تَمام با او بودَم و خیلی کَم دوستان بینا و نابینا را میدیدَم و در این مدت پولی را که از راه تعمیرات فَنی مثل تعمیرات صوتی و تصویری و خیلی کارهای دیگَر فَنی به دَست میآوَردَمرا برای خرید عروسک و اسباب بازیهای دیگَر و خصوصا نوار قصه برای زهرا کوچولو صرف میکردم و ما با هَم این نَوارها را گوش میکَردیم و آنها را بازی میکَردیم حالا زهرا خانم حدود ۳۰ سال دارَد و از همه دایی هایش بیشتر به من عَلاقِه دارَد و چَند وقت پیش که به کَرج رَفتِه بودَم چَند تایی از قصه ها را که دانلود کرده بودَم را برایَش بُردَم از طرف خودم و زهرا از شُما مَمنونَم و از شُما درخواست میکُنَم باز هم از این خاطره ها در سایت بذارید راستی یه چیزی اینُ هم اینجا میگَم و میرَم دُنبال نادِر چون میدونَم اگه دوباره پِیدام بشه سایَمو با موشَک ۱۲ مِتری میزَنی اگر نوارها به صورت نَوار به دستت میرسد قَبل از تَبدیل به فایل صوتی آن را گوش کُن و اگَر دیدی که هوا و خَش دارَد هد پَخش صوت را روی آن تنظیم کُن شاید بِدونی اما اگه نمیدونی پخشهایی که هِدِ چَرخان دارَند و دو لبه هستَند دو تا پیچ تنظیم دو طرف هِد دارَند که برای تنظیم هر لبه یکی از آنها به کار میرَود وقتی بهترین کیفیت را پیدا کَردی آن وقت تَبدیلَش کُن معمولا زیر دَر کاسِتها دو تا سوراخ برای تنظیم هر لبه وجود دارَد که در بعضی از دستگاه ها سوراخها قابل دیدَن است و دَر بعضیها باید جِلوی دَر کاسِت را جُدا کَرد تا به سوراخها و دَر نَتیجِه پیچها دَست رِسی پِیدا کُنی جدا کَردَن دَر جِلوی کاست هم به این صورَت هست که بیشترشان کشویی هستند که اگر گیره های دو طَرَف در را که مانِع در آمَدَن دری میشَوَند را آرام و با احتیاط به داخِل فِشار داده و دری را آرام به بالا بکشید جُدا و در نَتیجه سوراخها و پیچهای تنظیم پِیدا میشَوَند جا زَدَنَش خیلی راحت تر است بایَد دری را کَمی بالاتر از گیره ها کاملا جُفت کُنی و آرام به طوری که دری بدون این که ذره ای فاصله بگیرد پایین بِبَری فِکر میکُنَم دقیقترین توضیح را داده باشَم یعنی همان جوری که دوست دارَم دوستانی که آموزِشهای صوتی و مَتنی شونو تو سایت میذارن کاملا قابل فهم حتی برای من کودن باشه خیلی باید بِبَخشی چون باعث آبرو ریزی شُد چون به اندازه ی چَند سال نِوِشتَم پس تا چَند سالی مَنو تو پستهات نِمیبینی امیدوارم سلامَت باشی و پُر تَلاش و باز هم من شرمنده را ببخشی که با غمهایی که باید برای خودم باشَد شُما و دوستان عزیزَم را آزردم قربانت علی