خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

آموزش مهارتهای حرکتی در قالب بازی ها برای کودکان نابینا

سلام.

خوبین؟

آقا این دفه به دنیای کودکان سر زدم.

این متن آموزشی درباره ی نوع رفتار و بازی با کودکان نابینا رو از دست ندید.

به خصوص اون رو برای خانواده های بچه های نابینا نمایش بدید و در اختیارشون بذارید.

راستی بیایید با هم توی این پست یه کاری کنیم.

چون موضوع این پست اسباببازی هست، بیایید توی کامنتها هر کس دوستداشتنی ترین اسباببازی دوره ی کودکی خودش رو به ما معرفی کنه و دلیل این که اون اسباببازی رو دوست داشته و خاطراتش با اون اسباببازی رو هم بگه.

به جون خودم خیلی حال میده.

از خودم شروع میکنم.

من کیک تولد پنج سالگیم یه پل بیسکویتی روش داشت که چهارتا ماشین کوچولو روش گذاشته بودن که مثلً دارن از روی این پل رد میشن.

من این چهارتا ماشین کوچولو رو تا همین چند سال پیش داشتم.

فیلم اون تولد رو هم هنوز دارم.

یادش به خیر.

شکلک احساساتی شدن.

شکلک یه قطره اشک کوچولو.

خب این از من.

حالا نوبت شماست.

در ضمن این مقاله رو به هیچ وجه از دست ندید و نظر خودتون رو هم دربارش بنویسید.

چه پستی بشه هااااااااا!

بریم با هم مقاله رو بخونیم.

بدرود.

 

آموزش مهارتهای حرکتی در قالب بازی ها برای کودکان نابینا

 

1.بازی وَسَطی(با توپ زنگدار)

2.بازی با بادکنکهای زنگدار

3.استخر توپ

4.ترامپلین

5.تاب بازی

6.منچ نابینایی

7.یویو

8.لی لی کردن(بر روی خطوط برجسته)

 

توضیحات:

بازی وَسَطی:

این بازی همانند بازی وسطی کودکان بینا است و تنها تفاوت آن این است که خطوط تیم ها برجسته میباشد و توپ هم زنگدار است.خطوطی را که باید در دو طرف زمین به عنوان خط پرتاب توپ باشد باید توسط نخ و چسب برجسته کرد و همینطور وسط زمین را که تیم باید بایستد را نیز خط کشی کرد. این بازی بسیار هیجان انگیز است و تحرک وشادی زیادی را برای کودکان به دنبال دارد در این بازی با صحبتی که بچه ها میکنند مسیر توپ را نیز تشخیص میدهند.

 

بازی بادکنکهای زنگدار:

این بازی را کودکان بسیار دوست دارند.ولی به دلیل اینکه پس از پرتاب بادکنک به هوا کودک نابینا مسیر آن را گم میکند انگیزه ای برای بازی ندارد. ولی اگر ما بتوانیم بادکنک را با زنگ همراه کنیم کودک نابینا میتواند پس از پرتاب بادکنک به دنبال صدا برود و بادکنک را پیدا کند البته گاهی بادکنک خیلی زود میترکد سعی کنید که کودک از این کار ناراحت نشود ونترسد.

 

استخر توپ:

استخر توپ بازی و تفریحی بسیار شاد برای کودکان می باشد و اگر بتوان دیوارهای آن را به شکلهایی پوشاند که در هنگام برخورد کودک نابینا به او آسیبی نرساند بسیار مناسب است و او در محیطی امن می تواند به شادی و بازی بپردازد. سعی در حفظ تعادل در هنگام راه رفتن روی توپها در استخر توپ از جمله ویژگیهای خوب این بازی می باشد.

 

ترامپلین :

وسایل ورزشی را می توان با افزودن بخشهایی به آنها برای افراد نابینا تجهیز نمود. به کنار ترامپلین میتوان دسته ای متصل نمود تا در هنگام پریدن کودک نابینا برای حفظ تعادل از آن استفاده نماید و دور تا دور ترامپلین را هم با روکش پوشاند تا امنیت وسیله را هر چه بیشتر نماید.

 

تاب بازی:

برای بازی از ابتدا خردسالان نابینا را می توان با آن آشنا نمود ولی به شرطی که امنیت آن را تامین کرده باشیم. در زیر تابها از تشک استفاده می کنیم. به یاد داشته باشیم که کودک نابینا از حرکت و نوسان در محیط ناشناخته ترس دارد پس حرکت او را در تاب با حمایت و به آرامی شروع کنیم تا او از این فعالیت دلزده و آزرده نشود و این بازی برایش مفرح و شاد باشد.

 

منچ نابینایی:

بازی با منچ برای کودکان بسیار لذت بخش است. منچهای نابینایی نیز جهت استفاده افراد نابینا وجود دارد. این بازی به دلیل قوانین ساده ای که دارد آموزش بسیار ساده ای نیز دارد و ما می توانیم آنرا به کودکان نابینا یاد بدهیم.

 

یویو:

بازی با یویو فواید زیادی برای کودکان نابینا دارد. ما در این بازی علاوه بر بالا بردن هماهنگی در عضلات ریز انگشتان کودک نابینا حرکات ظریف را نیز یه او یاد می دهیم تا او با حرکات آرام و حساب شده از عضلات کل دستش استفاده نماید. بعد از آموزش کامل به کودک نابینا و لمس حرکت بازی از او می خواهیم این کار را با دست دیگرش نیز انجام دهد تا از عضلات هر دو دستش با دقت استفاده نماید. بعضی از یویوها در هنگام حرکت آهنگ نیز می زنند. استفاده از این نوع یویوها برای کودکان نابینا می تواند لذت بخش تر باشد.

 

لی لی کردن(بر روی خطوط برجسته):

برای این که کودک نابینا از خطوط لی لی آگاه شود ما این خطوط را به صورت برجسته در کف حیاط درست می کنیم و یا میتوان با نوار چسب و نخ در سالن درست کرد. چون قبلا به کودکان به روی یک پا بودن و حرکت کردن (لی لی کردن) را آموزش داده ایم از او می خواهیم تا اول با خطوط لی لی آشنا شود و بعد شروع به بازی کند. (برجستگی خطوط در زیر پا باید به اندازه ای باشد که برجستگی آن در زیر پا با کفش احساس شود ولی مانع پرش نشود).

 

کودک نابینا و اسباب بازی

کودکانی که نابینا زاده شده اند زبان و تصویر های ذهنی خود از جهان را بر پایه حس شنوایی و لامسه خود می سازند. کودکان نابینا با تکیه بر این دو حس می توانند به مفاهیم و معا نی واژگان دست یابند. از آنجا که ما در یک جهان دیداری زندگی می کنیم و بیشتر کدهای زبانی با تجربه های دیداری ما در پیوند هستند، بسیاری از کودکان نابینا درک کافی از مفاهیم و معنای واژگانی که از راه گوش فرا می گیرند، ندارند. بیشتر کودکانی که مشکل دیداری دارند، از بینایی اندکی برخوردار هستند. این بسیار مهم است که بدانیم آیا کودکی که از جنبه دیداری ناتوان است می تواند حروف چاپی و تصویرها را حداقل در ابعاد بسیار بزرگ ببیند. همچنین باید بدانیم او تا چه حد به رسانه های دیگری که بر مبنای صدا و لمس کردن درست شده اند، نیاز دارند. رسانه هایی همچون کتاب های بریل (‌حروف برجسته)، کتاب های لمسی (تصویرهای برجسته) کتاب هایی که با نوار یا سی دی همراه اند و کتاب هایی که تصویرهای آن ها تولید صدا می کنند. کتاب های لمسی می توانند به کودکان نابینا لذت بهره مندی از کتاب های تصویری را منتقل کنند. کتاب ها لمسی، کتاب های مهمی برای کودکان نابینا هستند، زیرا حس لا مسه آن ها را در جهت شناخت هنر و درک شکل ها تقویت می کنند، که این آمادگی آن ها را در یادگیری خط بریل یاری می رساند. کتاب های تصویری لمسی که تصویرهای قابل درک برای کودکان نابینا دارند، سبب پیشرفت فراگیری زبان دراین کودکان می شوند. ‌ درک بسیاری از کتاب های لمسی که بر پایه توانایی دیداری طراحی شده اند، برای کودکان نابینا که هیچ گونه تجربه دیداری ندارند، دشوار است. درک تصویرهای واقعگرای برجسته در کتا ب های تصویری برای کودکانی که از زمان تولد نابینا بوده اند، بسیار سخت است. اگر در این کتاب ها اجسام کوچکی بازنمایی شوند که کودک نابینا در زندگی روزمره اش پیوسته با آن ها سر و کار دارد و شکل، بافت و اندازه آن ها را می شناسد، بهتر می توانند با این گروه از کودکان ارتباط برقرار کنند. کودکان نابینا بدون شک کتاب های لمسی را دوست دارند، حتی اگر نتوانند همه تصویر های آن را درک کنند ویا برای درک آن به کمک یک راهنمای بینا نیاز داشته باشند . اما کتاب های تصویری لمسی با تصویر های کوچک و ساده ای وجود دارند که کودک نابینا بدون کمک از دیگران می تواند بخواند و بفهمد. کاغذ کتاب هایی که دارای تصویر های برجسته و خط بریل هستند باید از کیفیت بالایی برخوردار باشند . کتاب های پارچه ای نوع دیگری از کتاب های لمسی هستند . این گروه از کتاب ها تجربه ای متقاوت از کتاب های تصویری کاغذی را برای همه کودکان فراهم می سازند . این کتاب ها به ویِِِژه برای کودکان با نا توانی های ذهنی ، کودکان با دشوار ی های حرکتی و یا دیگر ناتوانی ها بسیار مناسب هستند . این گروه از کودکان با بازی با این کتا ب ها ، به خواندن کتاب علاقمند می شوند . کتاب های لمسی وسیله ای برای همپیوندی کودکان با نیاز های ویژه با جامعه است.

 

کودکان نابینا یا کم‌بینا به سبب وضعیت ویژه ی خود،دیرتر و دشوارتر از کودکان سالم با اسباب‌بازی‌ها بازی می‌کنند. بنابراین، بردباری و حوصله‌ والدین و مربیان، در آشنا کردن کودکان نابینا با وسایل بازی عامل تاثیر گذاری به شمار می آید.

در نخستین گام، باید تلاش کرد کودک نابینا با بازی و اسباب‌بازی آشنا شود و بازی کردن با اسباب‌بازی‌های گوناگون را بپذیرد.
در گام بعد، باید کم‌کم او را با بازی‌ها و اسباب‌بازی‌های مختلف آشنا کرد تا اطلاعات بیشتری از دنیای پیرامون خود به دست آورد.
در مرحله ی پایانی باید به واکنش‌های او هنگام بازی توجه کرد تا بتوان به علایق،نیازها و توانایی‌های او پی برد. این اطلاعات به والدین و مربیان کمک می کنند تا کودک نابینا را به راه درست آموزش و پرورش ذهنی  هدایت کنند.
 آموزش همراه با شادی وبازی
اسباب بازی های ویژه‌ی کودکان نابینا، تنها ابزار بازی و سرگرمی نیستند، بلکه باید همچون ابزار آموزشی- پرورشی، مطالب تازه‌ای به کودکان بیاموزند.
برای دست یافتن به این هدف، در انتخاب اسباب‌بازی‌های ویژه ی کودکان نابینا باید به نکات زیر توجه داشت:
داشتن صدا مثل ماشین: صدا و حرکت داشتن اسباب‌بازی،سبب برقراری ارتباط بیشتر و بهتر کودک نابینا با آن می‌شود. کودک نابینا از روی صدا، حرکت و ویژگی های مشابه آن ها، می‌تواند شکل اسباب‌بازی را در ذهنش مجسم کند.
پس از آن، با تطبیق ویژگی های اسباب‌بازی با همان شی‌ء در دنیای واقعی، با ویژگی های اشیای واقعی آشنا می‌شود، مثل بازی با ماشین اسباب‌بازی و مقایسه‌ ی آن با ماشین واقعی.
روشن و شاد بودن مثل رنگین‌کمان: شاد بودن و پر رنگ بودن اسباب‌بازی‌ها بیشتر در اسباب‌بازی‌های کودکان کم‌بینا  اهمیت دارد.
به این ترتیب، کودک کم‌بینا اسباب بازی را می‌بیند و با رنگ‌ها نیز آشنا می‌شود. توپ‌های رنگی، سازه‌های رنگی (لگو)، عروسک‌ها یی با لباس های رنگی و به طور کلی هر اسباب‌بازی رنگارنگ و شادی بخش، برای کودکان کم‌بینا مناسب است.
اسباب‌بازی با شکل خاص یا سطح برجسته: اسباب‌بازی‌هایی که مانند توپ بسکتبال سطح ناصاف دارند یا مثل صفحه ی شماره‌گیر تلفن،  دارای برجستگی و فرورفتگی اند، یا مانند خمیر بازی انعطاف‌پذیرند،نیز برای کودکان نابینا مناسب‌اند. اسباب بازی کودکان نابینا باید به گونه ای باشد که کودک با دست کشیدن روی آن، با مفهوم‌هایی مانند حجم، شکل، اندازه، جنس و… آشنا شود. این اسباب‌بازی‌ها خلاقیت کودک را هم تقویت می‌کنند.

مثل توپ متحرک باشند: برخلاف آنچه تصورمی شود که اسباب‌بازی کودکان نابینا نباید آن ها را به تحرک وادارد، اسباب‌بازی‌های این کودکان باید آن ها را به راه رفتن، ورزش و استفاده از اندام های مختلف بدن برانگیزند. گوشه‌گیری، یکی از مشکلات رفتاری کودکان نابینا ست و می توان با انتخاب اسباب‌بازی‌های پرتحرک آن را از میان برد.

 بازی‌های گروهی را فراموش نکنیم: این بازی‌ها کودک نابینا را جامعه پذیر بار می آورند و از افسردگی و احساس تنهایی او پیشگیری می کنند.
انواع اسباب‌بازی‌ها به شکل وسایل حمل ونقل،اسباب بازی های ساخته شده از روی وسایل منزل و… به طور کلی هر اسباب‌بازی که  شناخت کودک از محیط  پیرامون خود را  بیشتر کند، نیز برای آن ها مناسب است.
باید کودک نابینا را با همه ی بازی‌های کودکان بینا آشنا کنیم تا احساس کمبود نکند.
انتخاب اسباب‌بازی برای کودکان، نیازمند وقت، هزینه و  دقت است، اما  انتخاب اسباب‌بازی برای کودکان نابینا و کم‌بینا و درگیر با هر گونه معلولیت  دیگر، به  ویژه به دقت بیشتر نیاز دارد.
اسباب‌بازی ها، اگر به درستی انتخاب شوند، می توانند بخش مهمی از نیازهای آموزشی و پرورشی کودکان معلول را برآورده ‌کنند.

 

منبع:

 

http://www.madadkarejavan.blogfa.com/post-45.aspx

۱۶ دیدگاه دربارهٔ «آموزش مهارتهای حرکتی در قالب بازی ها برای کودکان نابینا»

کامل خوندم و میتونم با خیال راحت اول بشم!
من اسباب بازی زیاد داشتم.
ولی یه بار که رفته بودیم مشهد یه اسباب بازی خریدم که اسمش یادم نیست. فقط شکل و طرز کارش یادمه و حتّی الانم اگه پیداش کنم حاضرم باهاش بازی کنم.
یه قطعه ی گرد و تو خالی داشت که سوراخش کرده بودن و به یه دسته وصل میشد که این دسته روی اون قطعه کوک میشد.
یعنی عین ساعت کوک میکردی و بعد روی یه سطح صاف دکمه ی تعبیه شده روی دسته رو فشار میدادی!
این باعث میشد کوک خالی بشه و قطعه ی گرد حین آزاد شدن از دسته روی اون سطح صاف با سرعت زیاد شروع به چرخیدن کنه و ضمنا از سوراخی که توش بود، به خاطر جریان هوا یه صدایی شبیه آژیر در میومد.
یادمه اگه روی یه سینی، یا کف صاف ایوون یا حتّی روی یه موکت از اینا که پرز ندارن میچرخوندیش، تا یکی دو دقیقه تاب میخورد و صدا میکرد.

سلام سعید.
این مدال طلا رو فعلً بگیر!
میگم چه اسباببازی باحالی داشتیهااااااا.
من توی تولد هفت سالگیم یه ماشین بادی کادو گرفتم.
اینطوری بود که یه تلمبه ی کوچولو داشت که با اون مخزن باد ماشین رو باد میکردیم و بعد ماشین رو ول میکردیم که با سرعت شروع به حرکت میکرد تا بادش خالی بشه.
البته بیشتر وقتها قبل از خالی شدن مخزن بادش میخورد به در و دیوار و وایمیستاد خخخ.
ممنون سعید.

درود! من در کودکی اسباب بازی نداشتم و اگر هم داشتم زیاد نبود ولی از نوجوانی تا امروز اسباب بازی های بسیاری خریده ام از جمله بادکنکهایی که وقتی بادش میکنیم موقع خالی شدن باد از آن خود بخود بوق میزند من از سه سال پیش تاحالا شاید دویست تا از این گونه را خریده و به کودکان هدیه داده ام، من هروقت به مسافرت مشهد میروم اسباب بازی های جالبی میخرم من سال ۸۹ به کربلا و ۸۹ ۹۰ به سوریه و ۹۰ به کربلا رفتم و عروسکهای صدا دار زیبا و انواع ماشین های کنترولی و شارژی و… خریدم و به بچه های خواهرانم هدیه دادم و هنوز چند تایی از آنها را دارم که بعضی اوقات با آنها بازی میکنم، واقعا من چه دنیای شادی دارم، من نوجوانی ۱۳ ساله هستم با انواع اسباب بازی و بادکنک که برایم سرگرمی خوبی است!

با سلام .مطلب بسیار خوبی برای من بود.فقط من تا حالا آدرسی که حداقل چند وسیله بازی کودکان نابینا و کم بینا را،در کنار سایر اسباب بازی ها بفروشند درشهر مشهد پیدا نکرده ام. برای همین خودم وسایل بازی معمولی را تغییر می دهم ،مثل اضافه کردن زنگ به توپ های بزرگ تا پسرم سریعتر خودش بتواند مسیر توپش را دنبال کند.سپاسگذاراز مطلبی که انتخاب نمودید.

سلام آقای حسینی
جای این مطالب علمی یه کم خالی بود که شما پرش کردین
راستی دوستان یکی از بازی های کودکانه و البته نابینایی نور بازی یا به روایتی آفتاب بازی بود.
من خودم این بازی رو انجام میدادم و تازه فکر می کردم فقط خودم این بازی رو کردم بعدا که با بقیه دوستان هم چک کردم دیدم که نه بابا بقیه هم بعله.
حالا روش بازی رو توضیح میدم ببینید شما هم بعله یا نه؟
برای این بازی به یک عدد آیینه نیاز هست
بعدش باید یه مکانی رو توی خونه انتخاب کنید که نور آفتاب اونجا بیفته
خب دیگه، تمومه.
آینه رو بگیرید جلوی نور آفتاب و انعکاسشو روی در و دیوار بندازید
البته این بازی به درد بزرگترا نمیخوره. حالا نرید یه آیینه بردارید بشینید یه گوشه خونه شروع کنید بازی کردن ها؟
آخه میدونید برای لذت بردن از این بازی باید تخیلتون قوی باشه دیگه.
مثلا اون نور رو قهرمان داستان خیالیتون کنین و باهاش بازی کنین.
خب میدونید بد هم نبود. نخندین دیگه
اصلا خودش میتونست یه تقویت بینایی باشه دیگه مگه نه؟
آرزوی شادی برای همه
bye

سلام خانم محب.
ممنون از لطفتون.
بازی جالبیه.
ولی من انجامش ندادم.
من بیشتر با سایه ی خودم روی دیواری که نور بهش میتابید درگیر میشدم خخخ.
آخه من درک نور دارم و سایه ی خودمو تشخیص میدم.
موفق باشید.

شلام که . اوخی ناجی ناجی خوتم . نینی که بودم یه عروسگی داشتم دستاش همیشه اینجوری اینجوری باز بود به دو سمتش . انگاری همیشه آماده بود بپره تو بغل . همیشه به من اجازه میداد با لوژلب مامایم خوشگلش کنم . با خودکارم براش تاتو میکردم . اوف اینقدر سانتالیسمش کرده بودم که نگو . فقط عمرش قد نداد به این روزا . ورنه براش ناخن هم میکاشتم . هوهو . یویو . . البته یکمی خل شدم هدیه دادمش به یکی . گناه داشت اما . دلش برام تنگ رفته میدونم . اصن من عروسکمو موخام . شکلک گریه اوم ام م . شکلک بابایی اصن یعنی . خدافسی اصن یعنی

با درود: شما که در باره اسباب بازی برای نابینایان سؤال پرسیده بودین بهتون پیشنهاد می کنم با این شماره تماس بگیرید
اگه راهی داشته باشه ایشون راهنماییتون می کنن.
۰۹۱۵-۰۷۹۹۶۰۴ خانم مهندس راد بفر مایید از طرف آقای میر خلف هستید.
} البته باید شرایط بچتونو کامل براشون توضیح بدینو { نگید نگفتی.

شهروز جان سلام، عالی بود در حد توپ. دستت طلا و تنت بی بلا . راستی اسباب بازی من خیلی داشتم، اونی را که سعید داشت من هم داشتم، داییم برایم هدیه گرفته بود، من در کودکی با همه چیز بازی میکردم، از برق و وسایل برقی گرفته تا آب کشیدن از چاه تا حیوانات خانگی و اسباب بازیهای معمولی و حتی ابزار آلات مختلف که از هر کدومشون خاطره ای دارم، مثلاً از پرندگان حدود ۱۰ ۱۵ تا کبوتر خانگی داشتم که باهاشون خیلی اخت بودم، یکیشون خیلی بامن جور بود و یاد گرفته بود که با حرکت دست من بعظی کارها را انجام بده. اگر کف دستم را بالا میگرفتم می اومد و مینشست کف دستم و…

سلام آقای حاتمی.
ممنون از لطفتون.
من یادمه با این خودکار و مدادهایی که از کار افتاده بودن ماشین بازی میکردم.
یه کیف کوچولو پر از این مدادها و خودکارها و ماژیکها داشتم.
باهاشون ماشین بازی میکردم.
ترافیک میشد.
توی صف بنزین وایمیستادن و این چیزا.
خخخ.
یادش به خیر.

دیدگاهتان را بنویسید