سلام سلام یلدای گوش کنی بدون من؟ جا بدید من بیام. تازه پست رو خوندم هنوز به کامنت ها نرسیدم ولی ترسیدم شلوغ بشه جا بهم نرسه. یلدای خونه و خونواده ما که شب نشینی بود ولی هرچی گشتم چیزی از گذشته توش پیدا نکردم. البته جز خوراکی هاش. گفتیم و خندیدیم و شلوغ کردیم ولی توی یلدای ما که خوش هم گذشت کسی فال حافظ نگرفت. مادربزرگ و پدربزرگ نبودن. کرسی نداشتیم. قصه نبود. گوشی بود و وایبر و لپتاب. یلدای ما شلوغ و رنگی بود بچه ها. خیلی شاد بود ولی الان که من اینجا تنهام و بقیه رفتن و رفتیم نمی دونم چم شده. دلم۱خورده…ببخشید. اینجا رو دیدم گفتم بیام اینجا پیش شما شاید بتونیم رد پای گذشته ها رو با هم بگردیم پیدا کنیم. از بین شما ها کسی حضرت حافظ رو ندیده؟ همیشه با دیوان گره گشاش به یلدا های ما می اومد. ما با گفته هاش کلی شاد می شدیم از گرهی که قراره باز بشه و پند می گرفتیم که از خیر۱چیز هایی بگذریم یا توی فکر می رفتیم که این که گفت یعنی چه و حافظ کلی فاتحه ازمون می گرفت، می ذاشت لای دیوانش و می رفت تا دفعه بعد. امسال توی جمع اطرافیانم هرچی منتظر شدم نیومد که نیومد. حافظ همراه یلدا های یلدایی ما، همراه کرسی، همراه حال و هوای گذشته های بهشتیمون رفت. بچه ها من دلم هوای همه اون هوا رو کرده. یکی نمیاد توی این یلدا های رنگی بگردیم حافظ و هوای یلدا های زیر کرسی رو پیدا کنیم؟ یعنی توی این محله ما اگر بگردم پیدا میشه؟ ببخشیدم مدلم اینه. هرچی رو که خیلی دلم می خواد به۱دسته آدم بگم میام توی محله هوار می زنم و حوصله همه رو سر می برم. من حال و هوای کامنت های این پست رو نخوندم و نمی دونم چجوریه. خدا کنه با این خط هایی که نوشتم کدرش نکرده باشم!.
برم ببینم باقی شما ها نبودم چی ها گفتید.

آخجون پرواز هم هستش. بچه ها گوشتون کو؟ میگم اول بریم سراغ خونه مدیر. هیس کسی نشنوه. بزن بریم!

به به سلام آقای عدسی! جدی مونده بودم چرا توی قهوه خونه نبودید. داشتم مشکوک می شدم که۱مار پیدا شد نیشتون زد که دیدم اومدید. فقط آقایون دعوتن؟ من معترضم!

هان؟ شکلک عمیقا به فکر فرو رفتن. شکلک انگشت جویدن از شدت تفکر. شکلک حالت خلصه تفکر و تمرکز و از این چیز ها. حرکت آهسته سر بلند کردن بعد از نتیجه گیری. نه. اسید زیادی ماندگاره. به اسید رسیده همون آب جوش منصفانه تره. ولی اول چایی. عمر هر کسی که این شکلک های محله رو ابداع و عاقبت من رو هم مبتلا کرد دراز باد!

من واقعا نمی دونم تا کی بیدارم ولی تا هستم که هستم. وای صاحب این پست یعنی الان کجاست؟ احتمالا در شلوغی یلدای جهان حقیقی حل شده بنده خدا.

حاضر

خطا میده چرا؟

بچه ها من هنوز اینجام بخونم بالایی ها رو ببینم دیگه کی بیداره.

چیچی رو۰نفر پس ما اینجا با عرض معذرت از همه بوقیم؟

شهروز شما درست میگی ولی گاهی بعضی چیز ها دست ما نیست. بگو بیخیال و دورش بزن. رجوع شود به پست آخری آقای اجرت دست و کامنت دراااز من. آخجون اسم آقای اجرت دست رو این دفعه درست نوشتم ایسپیک درست خوند. آقای اجرت دست این درسته. خودت رو اذیت نکن. واسه دفعه های بعد خطشون بزن تا حالشون جا بیاد. آی من هستم شما هستید؟

میگم بقیه کوشن؟ حواسمون نبود کجا در رفتن؟ نکنه تنهایی رفتن عشق و حال ما رو جا گذاشتن؟ پرواز و آقای خسروی و آقای رضایی و ملیسا و دیگه نبود همین ها بودیم دیگه.

وااای! مامااان! یعنی چی پنهان از گوش های ما نمره هام رو شنیدیدییید؟ من تا۷که نمی تونم بمونم اینجااا!

این عادلانه نیست از۶به بعد که دست من نیست من زورم به سر کارم نرسید مرخصی نمیدن آخه یکی بیاد به دادم برسه آآآی حقم رو خوردن!
شکلک چندتا ستاره بارون. حال ندارم ستاره بذارم ایسپیک نخونه ضایعم کنه.
من هیچی نمی خوام. تا هر زمان بشه هستم. یلدای گوش کنی و توی محله بیداری و با شما بودن رو عشقه. کلی گفتیم و خندیدیم و این شب یلدا واسه من خاطره شد. یلدای اینترنتی در کامنت دونی محله. این جایزه من. باقیش مال شما. سرش هم رو بزنید و شهروز باقیش رو در گوشت بگم. بذار سرشون به کری با هم گرم باشه جایزه رو هرچی هست بردار و ددر رو!

یوهو! من اینجام. شما کجایین؟

خوابیده های عزیز من از کامنت دونی پست یلدای محله گوش کن گزارش می کنم. حالا مشاهده می کنید بازار کری بین آقایان اجرت دست و عباسی داغه. آخ سوختم. بله در۱اقدام شجاعانه و البته خطرناک مشاهده شد که شهروز اقدام به خواب کردن آقای عباسی با آب انار کردن که البته ایشون نخورد و اقدام هینیش یعنی پرید. همون طور که ملاحظه می فرمایید و توی خواب هاتون دارید می بینید یعنی می شنوید، کری همچنان ادامه داره. تماشاگران لحظه به لحظه تغییر می کنن. بله دوستان وای عجب صحنه ای بود! عجب صحنه ای! آقای عباسی در۱عمل متحورانه پرید کتف آقای اجرت دست رو چسبید خوابوندش توی تخت خوابگاه و داره سعی می کنه۵دقیقه اونجا بی حرکت نگهش داره بلکه ایشون خوابش ببره ولی بله وای به علت جیر جیر تخت هر۲تاشون به مور مور افتاده و از تخت فاصله می گیرن. همچنان مشاهده می فرمایید که آقای اجرت دست پارچ خالی قهوه آقای عباسی رو برداشتن و باهاش ضرب بیل و کلنگ و تیشه گرفتن و آقای عباسی هم که قهوهشون تموم شده برای تجدید محتوای پارچشون…عه! پارچ که دست اونه! توی قوری بریزید آقای عباسی خیالی نیست. ای وااای! از اونجا که هر۲در عالم نیمه بیدار می چرخن سر هاشون محکم می خوره به هم و دنگی صدا میده. گوشنده های عزیز به علت ورود پزشک برای بررسی اوضاع طرفین و اطمینان از سلامتی۲طرف چند لحظه کری متوقف میشه. بعدش من دوباره هستم. ساعت هم۵و۳۶هست.

بارون، برف، از اون زیاد هاش که طعتیلی درست می کنه! وای عاشقشم! خوشحالم که بهترید آقای اجرت دست. واقعا میگم. این تغییر حال شما از تمام اتفاق های امشب برای من بهتره. امتحان! خسته نباشید الان یادتون افتاد؟ ولی باز هم خودمونیم. این جایزهه که شوخی بود چون شهروز بنده خدا که اصلا نگفته بود به بیدار ها چیزی میده واسه داغ تر شدن بازار کری و خنده و هیجان حرف جایزه زده شد. جایزه همهمون۱شب عزیز که با هم گذروندیم. حله؟

ساعت۶و۱۷دقیقه صبحه. من۱خورده آماده میشم۱خورده میام اینجا کامنت میدم. الان نیمه حاضر برای بیرون زدنم. ممنونم آقای اجرت دست خجالت کشیدم جدی. حالا۱کاری کنم حسابی لذت ببرید. وای امتحان! آی امتحان! هیچی نخوندید! آی عجب سخته این امتحان! خسته هم که هستید! وای چه ترسناکه این امتحانی که هیچی ش رو هم نخوندید! الان هم که همه چی یادتون رفته! وای وای! وااای!
تمامش رو بفوتید بره هوا۱کلمهش هم راست نبود هرچی گفتم در باب امتحان برعکسش کنید ببینید چی در میاد عالی میشه. ساعت شد۶و۲۰دقیقه.

بچه ها اون پایین میگه افراد حاضر۷. اگر راست بگه۴تاش ماییم۳تا دیگه کی ها هستن؟ آی کیستی سیاهی؟ دست هات رو بذار روی سرت پا ها روی زمین بتسلیم یعنی تسلیم شو ببینم کی هستی یعنی کی ها هستید! درضمن ساعت۶.۲۶دقیقه صبح اول دی ماه۱۳۹۳. وای دیرم شد الان میرم۱کم دیگه آماده تر میشم باز میام. ای بابا شد۲۷دقیقه!

آی آقای سرپرست این بیدارههه! ساعت۶.۵۳

فرصت نکردم برم پایین تر کوچه پایینی پست های دیگه رو ببینم. بیخیال باشه بعدا.

آهای خوابیده ها پاشید یعنی چی رو و زیر کرسی ولو موندید؟ بلند شید یلدا رفت گفت از همهتون بای بای کنیم. سال دیگه میاد گفت حسابی روزش بخوابید تا بشه بیدار بمونید همه رو سیر ببینه و سیر ببینیدش و از این چیز ها. پاشید اداره ای ها مدرسه ای ها بلند شید دیر شد. جدی اون پایین هنوز میگه افراد حاضر۷! دارم می ترسم یعنی محله روح داره؟

این سرپرست ها با زوری که واسه حفظ ادکد می زنن آدم رو به رحم میارن. خوب بنده خدا چرا دروغ میگی۱درصد احتمال بده اون طرف بیدار بوده باشه دیده باشه که شما نیومدی داری دروغ میگی. زشته که!

سلام.
وای! دیشب رو از دست دادم! حیف شد. من دیروز چندین بار اومدم این پست ولی کامنت ندادم. گفتم شب یلدا ما بودیم و حالا بذار بقیه حرف بزنن و ترجیح دادم هیچی نگم ولی مثل اینکه ضرر کردم. حیف شد! وای بنده خدا نخودی گناه داری که عزیز. ولی بیخیال برو بخون به نظرم بهت بد نگذره. به من که خوش گذشت. شب یلدای منحصر به فردی داشتم اینجا. امروز و دیروز هم از دنبال کردن کامنت های این پست بهم خوش گذشت. به نظرم میاد بچه ها نشستن با هم حضوری حرف می زنن. جدی من تصورم زیادی فعاله. انگار حال و هوای دور همی رو توی کامنت دونی ها قشنگ مجسم می کنم. شبی که همه خوابن و ما چندتا بیدار بودیم و چایی می خوردیم و حرف می زدیم و از این چیز ها. خوب نخندید دیگه چیکار کنم مدلم اینه. احتمالا الان نصفش رو خوندی نخودی جان و احتمالا حس کردی چی میگم. راستی بچه ها صندلی داغ توی این کامنت دونیه به نظرم از تمام صندلی داغ های محله قشنگ تر و صمیمی تر بود. من اصلا توی صندلی داغ ها شرکت نمی کردم ولی این صندلیه رو از خوندنش نه خسته شدم نه حوصلهم سر رفت نه شبیه باقی صندلی ها به نظرم اومد. لذت هم بردم از حال و هواش. کاش بشه جایی باشه بچه ها دور همی بیشتر داشته باشن!.
وای که من چقدر حرف می زنم! آقا خسته شدم از این چونه لق و لوقم پیچ هاش رو کجا انداختم گم کردم آخه؟

پری سیما لایک از اون سفت هاش. راستی می دونستی من هم روز های اولی که اومدم اینجا دقیقا همین بودم که شما الان گفتی؟ و درست میگی. هیچ کجا گوش کن خودمون نمیشه. به نظرم الان پری سیما و بقیه اون هایی که کمی بیشتر منو می شناسن می دونن وقتی من میگم اینجا رو بیشتر از۱سایت اینترنتی معمولی دوستش دارم منظورم چیه.

رفته بودم۱چیزی بهتر از سوزن پیدا کنم واسه رسیدگی به حساب این پرواز. اومد پخ کرد و در رفت. مگه گیرت نیارم پرواااززز. آقا یعنی چی؟ اینجا آدم رو پخ می کنن در میرن تازه به صاحب پست هم اطلاع میدن! یکی بیاد چندتا پر از این پرواز بچینه بده دست من که هر وقت خواب بود آتیش بزنم بپره بیدار بشه دلم خنک شه!

من بیشتر از درک نور بودم پرواز. خیلی هم بیشتر بودم. رفته رفته کم و کمتر شد و۱شب که مهتابی بالای سرم رو زدم دیدم بین روشن و خاموشش واسهم هیچ تفاوتی نیست. سر بالا کردم مستقیم طرفش ولی دیدم تاریکه. تاریک و تاریک.
خدا نکنه بپری پرواز. من هم همین خیال رو می کردم. باورت نمیشه۱هفته مثل عزیز مرده ها رسما عزا گرفته بودم. خونواده همدردی نکردن چون اصلا بنده های خدا نمی دونستن. شبی که حس کردم داره کمتر میشه رفتم دکتر و جواب رو گرفتم و به هیچ کسی هم نگفتم. مادرم همهش می گفت تو معلومه چته؟ خیلی سر به هوا شدی چرا همهش می زنی به در و دیوار؟ من نمی گفتم و تمام هفته یواشکی می باریدم. ولی بعد از۱هفته دیدم واقعا اینطوری پیش نمیره. پا شدم چسبیدم به زندگیم. آخرش هم۱بار که نمی دونم چی سر راهم بود و خوردم بهش جیغ و ویغم در اومد که یعنی چی؟ مگه نمی فهمید من دیگه هیچی نمی بینم؟ این رو بردارید دیگه! و آنجا بود که حقیقت آشکار شد.
شوخی کردم. خلاصه اینکه الان نور بی نور. ولی اصلا دلم مردن نمی خواد. من سفر می خوام. سفر شلوغ و پر جمعیت گوش کنی با قطار. از اون سفر های طولانی که فقط توی خیال های من پیدا میشه. همه با هم. حتی این پرواز که پخ می کنه در میره.

شهروز راست میگه به خدا من واسه پیدا کردن کامنت هایی که می ترسم از دستم در بره همین طور توی این صفحه دارم بالا پایین میرم به خدا گیج گیجم میشه عجیب!