سلام بر دوستان هم محلی.

همین امروز آقای شهروز حسینی پستی را در باره یه آیین سپندارمذگان ایرانی نوشتند و دوست عزیزم حسین آگاهی تصمیم گرفتند در پاسخ به ایشان بهترین آثار ادبی عاشقانه را از دیدگاه خود بیان کنند که به علت طولانی بودن مطلب من پیشنهاد کردم تا در یک پست جداگانه از طرف ایشان منتشر کنم.

توصیه میکنم این متن بسیار خواندنی را از دست ندهیم.

پس با حسین جان همراه میشویم و پای سخنانش مینشینیم.

سلام بر شما.

راستش من زیاد با این که روزی به نام روز عشق داشته باشیم خودم تأکید می کنم خودم این عقیده شخصی منه موافق نیستم. به نظر من هر روز باید روز عشق باشه و همیشه باید به هم عشق بورزیم. کلاً هم احساس جالبی در مورد روز عشق و ولنتاین و چه می دونم ولنتاین ایرانی و از این حرفا هم ندارم بسی مشکل هست که باید حل بشن تا به این چیز ها برسیم.

اما چون به خودِ عشق معتقد هستم و باورش دارم دوست دارم به سؤالات شما جوابی داده باشم.

موارد انتخابی همه شون عاشقانه هستند.

این که لحن نوشته گاهی محاوره ای میشه و گاهی معیار به خاطر اینه که بعضی متن ها رو از وبلاگم کپی می کنم و بقیه رو بداهه می نویسم. به همین خاطر ازتون عذر میخوام که متن چنان که باید و شاید پرداخت درستی نداره

اول آهنگ رو بگم که به نظر من آهنگی که این جا آپلود می کنم آهنگ خوبیه و جدی نمی تونم یک آهنگ خاص رو انتخاب کنم و این رو به عنوان یک نمونه قشنگ می فرستم.

خواننده آهنگ: معین می باشد:

میتونین از اینجا دانلودش کنین

کتاب شما که غریبه نیستید نوشته آقای هوشنگ مرادی کرمانی هم به نظر من کتابی بسیار خوبه که اولین فایلش رو که در حقیقت معرفی کتاب هم هست توسط خود نویسنده براتون میذارم.

دانلود از اینجا

خود کتاب رو میتونید

از همینجا دانلودش کنین.

فیلم هم فیلم دلشکسته که رادیو فیلمش توسط دوستان عزیزمون همین جا قرار داده شده و می تونید از همین سایت و

از این آدرس دانلودش کنید.

سریال هم به نظر من سریال به او بگویید دوستش دارم یکی از بهترین های سریال های ایرانی دهه هفتاده که در باره اش کمی می نویسم:

یادم می آید سال هفتاد و هشت یا هفتاد و نه بود که از شبکه سه سریالی به نام «به او بگویید دوستش دارم» پخش می شد که من با وجود آن که خیلی از مفاهیم گفته شده در این سریال را نمی فهمیدم باز هم براییم جالب بود و همراه بیشتر خانواده های فامیل نگاهش می کردم یعنی بهتر است بگویم می شنیدمش.

خیلی ها آن موقع این سریال را نگاه می کردند؛ نه به این خاطر که شبکه ها و به تبع آن فیلم و سریال کم بود؛ بلکه چون جنگ تحمیلی را به خوبی از دید یک زن و مرد که درگیر آن بودند روایت می کرد.

داستان این سریال چنین بود که دو نفر به نام های علی و فرشته با هم ازدواج می کنند. آن ها چون یکدیگر را بسیار دوست دارند خیلی از زندگیشان لذت می برند؛ شادی ها و خوشی ها هست و هست تا این که جنگ شروع می شود و علی عازم جبهه می گردد. فرشته که باردار است احساس می کند مشکلی دارد و با رفتن به دکتر می فهمد بیماریش سرطان خون است؛ اما چون علی در جبهه است و از طرفی اسیر هم شده نمی خواهد بر نگرانی هایش اضافه کند و به او نمی گوید که چند ماه بیشتر زنده نیست. فرشته هر ماه برای علی نامه می نویسد و از حال خودش و کودکی که در رحم دارد او را مطلع می کند. در همسایگی خانه ی آن ها مرد و زنی زندگی می کنند که اسمشان یادم نیست؛ همین اندازه یادم می آید که آن مرد نیز همراه علی به جبهه می رود اما چون همان اوایل به شدت زخمی می شود و جانباز جبهه را ترک می کند و به خانه بر می گردد. فرشته که از مرگ خود آگاه می شود به اندازه ی هفده سال نامه می نویسد و به همسایه می سپارد که هر ماه یکی را برای شوهرش علی  پست کند. فرشته در این نامه ها از روی حدس هایش حال و هوای خود و دخترشان معصومه را برای علی تعریف می کند؛ از کودکی معصومه، مدرسه رفتنش، بازی ها و شیطنت هایش و … می نویسد به گونه ای که علی در تمام دوران اسارت فکر می کند این همسرش است که دارد برای او نامه می نویسد و به هیچ وجه از مرگ او مطلع نمی شود؛ چرا که اسرا فقط می توانند نامه دریافت کنند و حق ارسال نامه برای عزیزانشان را ندارند و اگر هم چنین کاری انجام دهند بدون شک نامه هایشان ارسال نمی شود.

در آخرین نامه فرشته با علی خداحافظی می کند و علی چون به این کار عادت ندارد و می داند که همسرش در آخر هیچ کدام از نامه هایش خداحافظی نمی کند به فکر فرو می رود که نکند اتفاقی برای او افتاده باشد. بعد از آخرین نامه چیزی نمی گذرد که علی آزاد می شود و به خانه بر می گردد و آن جاست که تمام جریان را می فهمد.

این جا اوج سریال است؛ زمانی که علی دخترش معصومه را ملاقات می کند؛ دختری که نه او را درست و حسابی می شناسد و نه مادرش فرشته را؛ چرا که فرشته بعد از تولد معصومه فوت می کند و همسایه شان که بچه ندارند مجبور می شوند از معصومه مثل دختر خودشان مراقبت کنند. این است که معصومه فکر می کند پدر و مادرش همان هایی هستند که از او تا کنون مراقبت کرده اند. وقتی علی ماجرا را برای معصومه تعریف می کند و علی نیز داستان نامه ها را می فهمد بسیار ناراحت می شود و عشق فرشته را نسبت به خود می ستاید. علی فیلم های ویدئویی عروسیشان و ماه عسلشان را که به کنار دریا رفته اند چندین بار نگاه می کند و حسرت وجود فرشته را می خورد. در خانه یادداشتی از او می بیند به این مضمون که:

در آخر کتاب به او بگویید دوستش دارم نوشته ام به او بگویید دوستش دارم و سریال تمام می شود.

در مورد افسانه هم افسانه زارا عشق چوپان نوشته آقای محمد قاضی که مترجمی بزرگ هستند به نظر من بهترین مورد است که تا حالا خوانده ام.

در موردش باید بگم که این افسانه نیست و بلکه واقعیت داره ولی چون خیلی خیلی عجیبه به افسانه شبیه شده.

این کتاب در مورد جذامی ها نوشته شده برای این که کمی در مورد جذام بدونید به این لینک که از ویکی پدیا است مراجعه کنید.

داستانی بسیار عاشقانه و جذاب که نشون میده در جایی که عشق فرمانرواست عقل هیچ کاره است.

کتاب رو دوستان دانلود کنید و خواهش می کنم بخونیدش؛ پشیمون نمیشید؛ قول میدم؛ هم زیبا نوشته شده هم داستان این که چه طور نوشته شده خودش قشنگه هم عشق به زیبایی درش ترسیم شده و هم گوینده به زیبایی هر چه تمام تر گویاش کرده.

این هم لینکش.

شعر عاشقانه هم که زیاد خوندم ولی این شعر از زنده یاد قیصر امینپور به نظرم محشره که براتون می نویسمش.

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم

نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی

من ای حس مبهم تو را دوست دارم

سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم

به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم

بیا تا صدا از دل سنگ خیزد

بگوییم با هم: تو را دوست دارم

جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما

تو را دوست دارم، تو را دوست دارم

اما در مورد خارجی ها هم دوست دارم مقداری براتون بنویسم.

آهنگ خارجی که خیلی کم گوش میدم و در نتیجه زیاد نمی تونم نظری بدم.

رمان هم من کتاب برباد رفته نوشته خانم مارگارت میچل رو انتخاب می کنم. در این کتاب شخص اول داستان اسکارلت که دختری مغرور و زیباست با ماجراهای جالبی دست و پنجه نرم می کنه. ماجرای کتاب در زمان جنگ های آمریکای شمالی با آمریکای جنوبی برای الغای بردگی می گذره و اسکارلت از ثروت فراوان به خاطر جنگ به حضیض ذلت می رسه ولی دوباره سعی می کنه بلند شه و سر و سامونی به زندگی خودش و خانواده اش بده و کلی اتفاق براش می افته و دیگه باید کتاب رو بخونید تا ببینید شما نظرتون چیه در باره اش.

متأسفانه سرعت اینترنت دانشگاه ما خیلی زغالیه و حجم کتاب بر باد رفته هم زیاد چون دو جلده نمی تونم آپلودش کنم. اگر کسی امکانش رو داره لطف کنه و این کارو انجام بده.

فیلمی هم به همین نام و از روی همین کتاب ساخته شده که اون هم بسیار بسیار زیباست

و می تونید از این آدرس که از سایت نوستالژیک تیوی هست دانلودش کنید.

سریال خارجی هم من قصه های جزیره رو انتخاب می کنم. این سریال از روی کتابی به همین نام نوشته خانم لوسی ماد مونتگومری نوشته و کارگردانی شده که کتاب گویای قصه های جزیره رو دوستان شب روشنی در

این آدرس

در سایتشون قرار دادند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید وقتی خیلی از زندگی نا امید می شوم با شنیدن صدای سرکار خانم هاشمپور در قسمتی از قصه های جزیره دوباره انرژی می گیرم و بلند می شوم و زندگی را ادامه می دهم. ماجرای این قسمت که منظور من است چنین است:

در این سریال خاله هتی معلم است و شاگردانی دارد. یکی از این شاگردان گاس پایک نام دارد. گاس پایک نه پدر دارد و نه مادر. مجبور است برای گذران زندگیش کار کند. خاله هتی روزی او را می بیند و از صاحب کارش می خواهد به گاس اجازه دهد ساعاتی از روز را به مدرسه بیاید و خواندن نوشتن یاد بگیرد. صاحب کار اول راضی نمی شود. این قدر خاله هتی اصرار می کند و آسمان را به زمین می دوزد که بالاخره راضی می شود. سال ها بعد که گاس بزرگ می شود در تصادف کشتی بیناییش را از دست می دهد. برای این که توان مقابله با مشکلات و اشخاصی که دوستش دارند را ندارد از جمله فلیسیتی همسرش و خاله هتی معلمش در شهری دیگر به تنهایی زندگی می کند. خاله هتی و فلیسیتی خیلی دنبالش می گردند تا این که سر انجام خاله هتی جایش را پیدا می کند. این جملات را که همیشه برای من امیدبخش بوده اند خاله هتی در اولین ملاقاتی که با گاس پایک بعد از نابیناییش دارد به او می گوید:

«خب، گاس پایک! این چه زندگی ایه که انتخاب کردی؟ خودت می دونی. تو همیشه باهوش و جاهطلب بودی. ازت مواظبت کردم؛ بهت درس دادم؛ باسوادت کردم که چی بشه؟ که بیای این جا قایم بشی و زندگیتو این طور به باد بدی؟ اگه شهامت اینو نداری که با مشکلات بجنگی همین جا بمون و بمیر. اون وقت ببین برای کی اهمیت داره. »

به نظر من سرنوشت هر انسانی و مخصوصاً ما نابینایان اگر خودمان به فکر خود نباشیم و به هم کمک نکنیم چیزی خواهد بود که خاله هتی به گاس پایک می گوید.

در زیر لینک دانلودش را برایتان می گذارم تا خود قضاوت کنید.

دانلود فیلم قصه های جزیره از اینجا

افسانه و داستان بلند و زیبا و عاشقانه خارجی هم رومئو و ژولیت نوشته ویلیام شکسپیر بزرگ به نظر من بهترین افسانه خارجیه که یه جورایی شبیهه لیلی و مجنون خودمونه ولی فرق هاش اون قدر زیادند که فقط موضوعش به لیلی و مجنون شبیه شده پس اون رو هم از مجموعه نمایش نامه های شکسپیر جدا می کنم و براتون لینک دانلودش رو میذارم.

اگر بخوام در باره اش توضیح بدم اصل ماجرا لو میره.

پس خودت گوش بده و نظرت رو بگو.

شعر عاشقانه خارجی هم خیلی زیاده در کل نمیشه چیزی رو به عنوان زیباترین انتخاب کرد. همون طور که می دونید زیبایی نسبیه و ممکنه هر کس نظری خاص در باره اش داشته باشه؛ اما به هر حال معیار های کلی زیبایی یکسان هستند و به نظر من این شعر از پل الوار که در سریال مدار صفر درجه هم البته به شکل دیگه ای توسط آقای شهاب حسینی خونده شد یکی از بهترین شعر های عاشقانه ای بوده که تا حالا شنیده و خوندم. هر دو گونه شعر رو براتون می نویسم. پیشاپیش بگم که من شکل تغییر یافته شعر رو بیش از اصلش می پسندم. تا نظر بقیه دوستان چی باشه.

راستی قبل از این که شعر رو بنویسم در باره پل الوار

از این آدرس

که از ویکی پدیاست مطالبی آورده شده که در شناخت این شاعر بزرگ مؤثره:

اصل شعر از پل الوار با ترجمه زنده یاد احمد شاملو:

تو را دوست می دارم

تو را به جای همه ی زنانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم

برای خاطر عطر گسترده ی بی کران

و برای خاطر عطر نان گرم

برای خاطر برفی که آب می شود

برای خاطر نخستین گل ها

برای خاطر جانوران پاکی که آدمی نمی رماندشان

تو را برای خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی زنانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

جز تو که مرا منعکس تواند کرد؟

من خود، خویشتن را بس اندک می بینم

بی تو جز گستره ی بی کرانه نمی بینم

میان گذشته و امروز

از جدار آینه ی خویش گذشتن نتوانستم

می بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم

راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می برند

تو را دوست می دارم

برای خاطر فرزانگیت که از آن من نیست

تو را برای خاطر سلامت

به رغم همه ی آن چیز ها

که به جز وهمی نیست دوست می دارم

برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی دارم

تو می پنداری که شکی ،حال آنکه به جز دلیلی نیست

تو همان آفتاب بزرگی که در سر من بالا می رود

بدان هنگام که از خویشتن در اطمینانم.

شکل تغییر یافته شعر که در سریال مدار صفر درجه آقای شهاب حسینی برای محبوبش خواند:

تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به آرزو های محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطر بوی لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بنفشیِ بنفشه ها دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو را برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خاطره ها دوست می دارم

تو را به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه ی قطرات باران، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم

تو را به اندازه ی خودت، اندازه ی آن قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم.

پیروز و سعادتمند باشید.