سلام بر همه دوستان عزیز
متن زیر خاطره راضیه خانمی محمودی یکی از دوستای غیر گوشکنی من هست که همراهم اردو اومده بود و بنده در نقش میرزا بنویس فقط اون رو تایپ و منتشر کردم ….
پس بریم که داشته باشیم خاطره اردو رو از زبان راضیه محمودی…

راضیه محمودی می گوید:
قراره فردا بریم به یه اردوی سه روزه
نه شناختی از آدماش دارم، نه جاش، فقط می‌دونم مقصد نجف آباد هست و هزینه “سی و نه هزااار”
بگذریم که برا پولش چه استرسی بهمون وارد شد چون پول تو عابر نداشتیم و فقط تا ساعت دوازده یک شنبه شب فرصت واریز هزینه ها بود …..
همه بچه ها از یه گروه اینترنتی هستند “خداا به دادمون برسه”
شبش بعد کلی هماهنگی برا فردا خوابیدم و صبح بعد جمع و جور کردن وسائل از خونه زدم بیرون… همه هم خواب بودند….
پس از طی کردن یه مسیری به بچه ها رسیدم و با آژانس راهی نجف آباد شدیم،
کلی تو راه چهار نفری مغز راننده رو خوردیم که اون ضبط ماشین رو روشن کرد تا صدای ما کم شه ولی ما که ما شا الله از رو نرفتیم که “فکر بد نکنیداااا تاکسی بانوان بود” و بعد از کلی پرسون پرسون و خیابون و کوچه گردی رسیدیم
“خودمونیما این نجف آبادی ها خدا رو شکر یه منتظری داشتند وگرنه اسم این خیابون و کوچه هاشون رو می خواستند چی بذارند که خدا داند”
هرچند بعد این سه روز اسامی تمامی کوی و برزن های نجف آباد به نابینای یک دو سه الی آخر تغییر خواهد یافت خخخخخخخ …..
با استقبال گرم صاحب خونه داخل شدیم “البته تو شُک بودم چون انتظار منزل مسکونی برای اسکان رو نداشتم”
بعد معرفی و آشنایی بیشتر با باقی بچه ها و گپ و گفت بقیه هم کم کم رسیدند ….
قشنگیش این بود ما اصفهانی ها با یه داد و بیدادی از هم استقبال می کردیم که کسی ندونه فکر می کرد کلی وقتِ هم دیگه رو ندیدیم الکی مثلاً ما خییلی خون گرمیم ….
راستی از خونه براتون نگفتم:
کنار درب ورودی WC بود که نصف اردو برای همه اونجا گذشت، از بس صف ها کوتاه بود برا همه خاطره ساز شد و چه فداکاری هایی که سر دادن نوبت از خود نشان ندادند خخخ که بماند …..
بعد یه راه رو بود که به حال کوچکی وصل می‌شد که اگه این حال رو چهار‌راه فرض کنیم، دست راست آشپز خونه، چپ یه اتاق، شمال دری به حیات و جنوب درب خونه و WC و پله هایی که به پشت بام ختم می‌شد که البته بگم جا کفشی بهتره، یک اتاق هم کنار آشپز خونه قرار داشت و اتاقی که سمت چپ بود با یک پرده به اتاق دیگه ربط پیدا می کرد ….
اتاق پر از ساک و وسائل بچه ها بود، چه بلوشویی بود باااز بماند ….
نزدیکی های ظهر همگی راه افتادیم به سمت باغی که به گفته خودشان نزدیک بود،
پیدا کردن کفش ها و رفتن تا باغ هم باز بمااااند خخخخخخ … شکلک روز بیست و سه مهر پیاده روی به این باشکوهی اجرا نشده بود “بگذریم”
بعد از رسیدن به باغ هر کس مجمعی برای خودش با دوستاش ساخت و خوش گذروند،
برنامه هایی که در باغ داشتیم یکی معرفی دست و پا شکسته بچه ها، چند قطعه آهنگ که به لطف پارازیت های من و دوستام پکانیده شده، خوردن پفیلا توی پرانتز پاپکرن شکلک چرا فکر بد می کنید خخخ ….، دوچرخه سواری، نهار و تاب بازی….
بعد از باغ روانه اتوبوس شدیم برای بازدید که متأسفانه به در بسته خوردیم و هرچه در زدیم شنگول مَنگول در رو باز نکردند ….
پس اول به خانه مهرپرور رفتیم،
یه خونه قدیمی که صاحبان آن هنوز در قید حیات بودند، یک حیات قدیمی با حوض و باغچه هایی اطراف آن، درهایی چوبی و شیشه هایی رنگی، کل خانه به صورت موزه در آمده بود، زیر زمین هایی که خنک بودند و کلی وسائل قدیمی برای بازدید، بماند که ما تمام وسائل رو برداشته و با آنها عکس گرفتیم خودتون خوب می دونید که مانع برای نابینا مفهومی نداره شکلک نابینا می تواند ….
بعد به ارگ شیخ بهایی برگشتیم که این بار حبه انگور در رو برامون باز کرد ….
حیاتی بزرگ با حجره هایی در اطراف آن که بیشتر بچه ها از آب سرد کن و سرویس های بهداشتی اونجا فیض بردند خخخ ….
دیگه سوار اتوبوس شدیم و راهی خونه….
البته بحث بستنی هم داخل ماشین تمامی نداشت، رو دست هرچی اصفهانیه اورده بودند …. خخخ…..
توی خونه بعد خوردن آش رشته و شام دیگه آقایان برای خواب به محل استقرار خود رفتند و ما هم خوابیده نخوابیده صبح بیدار شدیم و کوله بار خود را برداشته راهی روستای آقای پژوهنده شدیم …
بین راه صبحانه تپلی بر بدن زدیم که جدیی خعیییلی چسبید و با اتوبوس رهسپار خانه پدری آقای پژوهنده شدیم، توی اتوبوس آقای راننده هرچی آهنگ معین بود به نافمون بست خخخخ ….
رسیدن به خانه پدری آقای پژوهنده همانا و صف WC هم همانا که از صف یارانه هم طویلتر بود ….
قرار شد پشت سر آقایون راه بیفتیم بریم به سمت چشمه که وسط راه اشتباهاً چندتا خانم رو تعقیب کرده داشتیم می رفتیم مهمونی خونه شون که راهمون ندادند گفتند گروهتون داره جلو می ره ما هم که اصلاً به روی خودمون نیاوردیم که شکلک این چه وضعیه چرا مسؤولین رسیدگی نمی کنند ….
بعد از کمی چالاپ چولوپ توی چشمه رفتیم حسینیه نهار رو اونجا خوردیم توی پرانتز چه ته دیگ سیب زمینی هاایی شکلک آب چکیدن از لب و لوچه ….
روستای بزرگی بود اما اونجا زیاد کسی اسکان نداشت، اون بحثش جداست که در سفرنامه من علت یابی آن نمی‌گنجد ….
بعد راهی باغ بادام شدیم ولی قبلش با زور و تهدید آقایون رو فرستادیم قسمت خودشون و کمی استراحت کردیم که مگه این دخترای گوشکنی گذاشتند ….
بعد باغ یه پیاده روی تقریباً نیم ساعته که بعضیاااا که کارت معلولیت هم نداشتن با ماشین اومدند …..
به یه چشمه آب شور رسیدیم و پس از خوردن هندونه به سمت اتوبوس برگشتیم که این بار آقای راننده دست از سر معین برداشت و حسابی با ولوم دادن و آهنگ های شاد بچه ها رو جو گیر کرد از جمله خود بنده رو …. بماند فقط الآن گلو دردش مونده و گرفتگی صداش ….
بعد از رسیدن به خونه و صرف شام خانم های گوشکنی سوپرایزی به مناسبت روز مرد داشتند که کلی خندیدیم،
مطمئناً دیگه از چون و چرای جریانش همه خبردار شدید….
شب دوم هم به خوبی و خوشی گذشت و البته روز سوم رسید:
پس از بیدار شدن و خوردن صبحانه در فضای دلپذیر و مطبوع حیات راهی سی و سه پل شدیم که قبلش بچه ها برای خرید سوغاتی راهی شیرینی پذی شدند،
همهش به این فکر می کردم یه وقت زشت نباشه من چیزی نخریدما خخخ …..
بالاخره رسیدیم سی و سه پل، پس از کمی گشت و گذار نهار خوردیم و مراسم گود بای پارتی تشکیل شد …. ماچ و بوسه و تعارف بود که رد و بدل می‌شد….
بعد با لطف زیاد آقای راننده تا سر خیابونمون اومدم و پس از رسیدن و بالا رفتن از پنجاااه و هشششت پله با دیدن کفش های پشت در یه سکته ناقص زدم و بعدِ اندکی سلام علیک و احوال پرسی با مهمونها از ساعت شش بعد از ظهر تا هشت صبح یه کله خوابیدم شکلک هرچی گفتی خودتی” خخخ ….
در آخر هم تشکر می کنم از خانواده بزرگ پژوهنده که باعث شدند خاطرات قشنگی تو ذهن بچه ها رقم بخوره،
بگذریم که خیلی چیزها جا گذاشتیم، خیلی ها بی عصا شدند، خیلی ها با گل رز و محمدی جو گیر، بعضی ها سر خوندن واقعه حاجت گرفتند، بعضیها استعداد های خودشون رو کشف کردند، بعضی ها خط مشی زندگیشون عوض شد، دوستای جدیدی پیدا کردیم مثل ننه عباس مهربون، معصوم به توان دو، خانم آبزرشکیان، خانم معلم، عروس خانم، آبجی پری لیلا خانمی اعتماد به نفسیان، نیلوفر جون و سایر بستگان و و و و و و….
در کل آرزو می کنم همیشه دل و لبتون شاد و خندون باشه البته با آب زرشک های پریسا جون ….
نرییید نررییید …. صبر کنید …. نه هیچی برید الکی مثلاً کارتون داشتم …..