سلام به همگی. جا باز کنید من اومدم. وای ترکیدم از بس تند اومدم. آخجون تولد محله! دیر رسیدم تقصیر شهروزه.
شهروز. یادم افتاد. بچه ها جان ابلیس بیایید بریزیم سرش۱فصل بزنیمش اینقدر خوبه!
ول کن بعدا به حسابش می رسیم.
تولد محله مبارک خیلی هم زیاد.
حقیقی ترین جهان مجازی من! بچه که بودم واسه خودم خیال پردازی زیاد داشتم. شاید به خاطر چشم هام بود که خاله بازی های دختر های همسالم بهم کیف نمی داد این بود که توی جهان رویایی خودم با بازی های متفاوت خودم سرگرم می شدم. بزرگ تر که شدم دیگه نمی شد خیال ببافم. ولی حتی تا همین سن و سال همیشه پیش خودم فکر می کردم چه خوب بود اگر مثل یکی از اون داستان های بچگیم، جهانی بود که می شد هر زمان خواستیم واردش بشیم و برای خودمون نگهش داریم. و اینجا الان واسه من چیزیه شبیه به این تصور عجیبم. دنیایی نادیدنی برای باقی چشم های اطرافم، در دل جهان واقعی دور و بر من. جهانی عزیز که هر زمان دلم بخواد، از راه سیستم کوچیکی که توی بغلم جا میشه واردش میشم، داخلش می چرخم، از بین افرادش دوست پیدا می کنم، با بعضی هاشون دعوام میشه ولی تمامشون رو اگر زمانی توی محله نبینم انگار۱جایی ایراد داره. و این جهان عجیب و عزیز اونقدر واقعی شد که خودم هم با جسم و روح و همه ابعاد حضورم واردش شدم و آدم هاش رو دیدم. دستشون رو گرفتم. باهاشون حرف زدم. باهاشون خندیدم. باهاشون خاطره ساختم. خاطره های مشترک عزیزی که الان فقط۱تیکه آهنگ چند دقیقه ای ازش توی سیستمم یادگاری مونده ولی واسه من مثل۱گنج با ارزشه.
خیلی چیز ها دلم می خواد بگم از همین مدل که به نظرم باید بمونه واسه دفعه های بعد و کامنت های بعد آخه زیاد طولانی میشه. فقط اینکه:
من دوستت دارم محله دوست داشتنی ما! کاش می شد در آباد تر کردنت توانا تر باشم ولی من جز همین دوست داشتن هنر دیگه ای ندارم.
بچه ها محله با اعضاش محله هست. ماییم که اینجا رو بالا و بالاتر می بریمش. ستون هاش رو سفت و سفت تر می کنیم. پس بیایید بیشتر تنگ هم و با هم وایستیم تا محله قرص تر باشه. برای شروع هم بیایید کمتر هم رو سر کار بذاریم و اینقدر سر به سر هم نذاریم. یعنی بعضی ها. یعنی بیخیال استطار کلام این شهروز رو من بلاخره۱جایی دستم می رسه بهش به خدا می بندمش به۱ستونی پایه ای چیزی هرچی دوست داره جمع می کنم۱جا جلوی روی شستهش تا ته ته تهش می خورم تا دلم خنک بشه.
فعلا ایام به کام تا دوباره بیام.

آقا من فرصت نکردم پست رو لایک بزنم. فقط۱بار با گوشی به زور خوندم بعدش اومدم اینجا کامنت زدم الان باید برم تازه پست رو درست درمون بخونم توی کامنت دونی هم بچرخم بعدش دوباره بیام اینجا ببینم آیا کسی هست که جواب سوالم رو بده؟ آآآییی توی شربت ها چی بود خوردید بدون من؟ پاشید پاشید ببینم زود باشید برسید که رسیدم بهتون.

آخیش توی کامنت دونی۱چرخ چرخ عباسی خدا منو نندازی اگه می خوایی بندازی وسط محله یواش بذار پایین که دردم نیاد چی شد الان ببخشید توی کامنت دونی چرخیدم ولی هنوز نرسیدم پست رو۱دفعه دیگه بخونم. حالا جمع بندی تا اینجا.
با ملیسای عزیز دلم شدید موافقم، بی ادعا رو یعنی کامنتش رو از بیخ تا میخ تأیید می کنم وحشتناک، مهدی و کاسه فلفلش رو هم همین الان لازمش دارم واسه مجازات مجرمین، دیگه چی بود، آهان به برنده های جشنواره پژواک هم حساااابی تبریک تبریک تبریک تبریک میگم، چیه خوب۴تا بودن۴تا تبریک نوشتم دیگه! با تمام حرف ها، تبریک ها و دعا های قشنگ هم محلی ها هم موافقم و لایکشون می کنم و باز هم تولد گوش کن دوست داشتنی رو به همه هم محلی های عزیزم تبریک میگم خییییلی بلند و خییییییییلی کشدار. آخجون بچه ها دجشن بعدی خارجه! داریم میریم اون سر آب. بریم که بریم. ببینم دیگه کی ها اومدن!

این حروف اضافی از کجا ریختن توی کامنت من؟ تقصیر شهروزه. وای خدا من به این اسم۱طور هایی الان واکنش های غیر ارادی دارم هر لحظه که میاد توی ذهنم برق۱۰-۱۱فاز به سلول های موجودیتم وصل میشه. شهروز جان ابلیس بیا من۱سری بزنمت حالم خوش نیست از دستت.

راستی یادم رفته بود من صدا ها رو توی پست شهروز دانلود نکرده بودم دلم می گرفت از شنیدنشون. خوب شد که نکردم. ولی الان اینجا با اینترنت جیبی گوشیم چجوری دانلود کنم این پادکسته رو آخه؟ همه تعریف می کنن دلم چیز شد. یعنی این شد. یعنی بستنی شد که! آخجون بستنی! کیک بستنی! رُلِت بستنی! شکلک شکلک در آوردن واسه شهروز.

بچه ها من۱سرکی به پست مشارکت و باقی محله بزنم بعد از ارضای احساسات فضولانهم دوباره بر می گردم میام.

مریم تقصیر شهروزه.
رهگذر متشکریم! رهگذر متشکریم!
من پادکست می خواااآاااآاااآاااآااام! کاش زود تر دستم به اینترنت درست و حسابیم برسه دارم از فضولی… می… می… رم.