درود بر شما دوستان عزیز.
امیدوارم حالتون خوب باشه.
میدونم که الآن دارید با خودتون میگید که ای بابا بازم یه پست تکراری و بحث ازدواج.
میخواد کامنت زیر پستش زیاد بخوره برای همین دوباره رفت سراغ بحث ازدواج.
اما میخوام ازتون خواهش کنم که نگاهتون به این پست نگاه متفاوتی باشه.
درسته که بحث ما بحث ازدواجه.
اما تا حالا اکثر بحثهایی که در این مورد پیش اومده، پیرامون خود افراد بوده. یعنی این که همش گفتیم یه نابینا باید با بینا ازدواج کنه یا همنوعش، کدوم بهتره، کدوم موفقتره، پسر نابینا چرا دختر بینا میخواد، دختر نابینا چرا پسر بینا میخواد و کلی مباحث دیگه که فقط پیرامون خود فرد نابینا میگشته و کمتر به خانواده ها و پذیرش یا عدم پذیرش آنها برای ازدواج درون گروهی فرزندان نابینا و کمبینا یا نیمه بیناشون پرداخته شده.
اما توی این پست میخوایم سراغ خانواده ها بریم.
این که میزان پذیرش و تمایل خانواده های افراد نابینا نسبت به ازدواج درون گروهی فرزندشون چه قدر هست.
اگر کمی دقیق بشیم، میبینیم که خانواده ی افراد نابینا و کمبینا یا به عبارتی نیمه بینا، ممکنه برای ازدواج درون گروهی فرزندشون با هشت موقعیت بررسی بشن.
در اینجا، طبق تجربه ای که از اطرافم گرفتم و طبق شنیده ها و مشاهدات میدانی که از دوستان و آشنایان دریافت کردم، این هشت دسته رو طبقه بندی میکنم.
بر اساس این دسته بندی، هرچی ما به دسته ی بالاتر میریم، میزان پذیرش خانواده ی مورد نظرمون برای ازدواج فرزندش با گزینه ی مورد نظر کاهش پیدا میکنه:
1: خانواده ی دختر نابینایی که دخترشون قصد ازدواج با یک پسر کمبینا یا نیمه بینا رو داشته باشه. این خانواده میشه گفت که تقریباً مخالفت چندانی با ازدواج دخترشون با فرد مورد نظر ندارن. دلیلش هم اینه که اونها میدونن که اگر شانس یه پسر نابینا برای ازدواج با یه دختر بینا بیست درصد باشه، شانس دختر نابینای اونها برای ازدواج با یه پسر بینا پنج درصده. پس چندان شانسی برای ازدواج دخترشون با یه پسر بینا قائل نیستن و بنا بر این یه پسر نیمه بینا یا کمبینا رو گزینه ی مناسبی برای ازدواج با دخترشون میدونن. البته قطعاً این ایده آل این خانواده نیست و اونها قلباً دوست دارن که دخترشون با یه پسر بینا ازدواج کنه ولی به هر حال این رو هم پذیرفتن که واقعیت با اون چیزی که ما دوست داریم همیشه مطابقت نداره.
2: خانواده ی دختر نابینایی که دخترشون قصد ازدواج با پسر نابینا رو داشته باشه. این خانواده ممکنه مخالفت خودش رو با این ازدواج به این دلیل ابراز کنه که معتقده دخترشون میتونه با مورد مناسبتری که همون پسر بینا یا کمبینا هست ازدواج کنه.
این خانواده هم در ایده آلهاش یه پسر بینا رو برای دخترش در نظر گرفته و در نگاه واقعبینانه تری هم یه پسر نیمه بینا و کمبینا رو برای دخترش در نظر میگیره. ولی در نهایت، به یه دلیل مهم با ازدواج دخترشون با پسر نابینا موافقت میکنن. این دلیل مهم، پایین بودن شانس ازدواج دختران نابینا در ایران به دلیل عدم پذیرش اونها توسط همنوعان جنس مخالفشون هست. پس در این شرایط نامناسب، با پیش آمدن موقعیت مناسب برای ازدواج دخترشون، هرچند اگر کاملاً اون چیزی که میخوان نیست و اونطور که میخوان نشده چندان مخالفتی نمیکنن و در نهایت تسلیم خواهند شد.
البته میزان استقلال و خودساختگی پسر نابینا هم میتونه بسیار تأثیرگذار در نظر نهایی این خانواده برای سر گرفتن یا نگرفتن این ازدواج باشه.
3: خانواده ی دختر نیمه بینا یا کمبینایی که دخترشون قصد ازدواج با پسر نیمه بینا یا کمبینا رو دارد. این خانواده، به پشتوانه ی مقداری بینایی که دخترشون داره، این شانس رو برای دخترشون قائل هستن که بتونه با یه پسر بینا ازدواج کنه. البته این توقع اونها چندان غیر منطقی نیست و مواقعی هم این اتفاق افتاده. البته هرچی میزان بینایی دختر بیشتر باشه یا به عبارت دیگه ضعف بیناییش کمتر باشه، شانسش برای رسیدن به این خواسته ی خانوادش بیشتر میشه. اما به هر حال این خانواده هم میدونه که این اتفاق و این آرزوی اونها معلوم نیست که قطعاً برآورده بشه و روی گزینه ی نیمه بینایی که برای ازدواج با دخترشون پا پیش گذاشته بیشتر تأمل میکنن. در اینجا اگر میزان بینایی پسر از دختر این خانواده بالاتر باشه، شانس دختر برای کسب رضایت خانوادش بیشتر میشه و اگر بینایی دختر از پسر بیشتر باشه، کمی باید بیشتر به مذاکرات ادامه بده. ولی در نهایت به احتمال زیاد موفق خواهد شد و این خانواده به این نتیجه میرسه که نیازهای اساسی زندگی این دو نفر با همین مقدار بینایی که این دو دارن برطرف میشه و احتمالاً به مشکل چندانی برخورد نخواهند کرد.
4: خانواده ی دختر نیمه بینا یا کمبینایی که دخترشون قصد ازدواج با پسر نابینا را دارد. این خانواده هم مثل خانواده ی قبل، به پشتوانه ی بینایی دخترشون براش شانس ازدواج با پسر بینا رو قائلن که باز هم میزان این شانس به میزان ضعف بینایی دخترشون بستگی معکوس داره. یعنی ضعف بینایی کمتر برابر با شانس بیشتر. از طرفی این خانواده بر این باوره که دخترشون اگر هم نتونه با یه بینا ازدواج کنه، میتونه به راحتی با یه نیمه بینا یا کمبینا ازدواج کنه. از این رو پسر نابینا برای این خانواده در الویت سوم قرار میگیره. ولی باز هم یه عامل باعث میشه که این خانواده هم در نهایت تسلیم خواسته ی دخترشون بشه و اون هم باز برمیگرده به عدم پذیرش پسرهای نیمه بینا و حتی نابینا برای ازدواج با همنوعشون. حتی اگر همنوعشون تا حدی از نعمت بینایی برخوردار باشه. آرمانهایی از قبیل رانندگی و امثال اینها، آرزوهایی هست که پسرهای نابینا و کمبینا در ویژگیهای همسر آیندشون برای خودشون ترسیم کردن که این آرزوها با ازدواج با دختر نیمه بینا هرگز برآورده نخواهد شد.
پس این خانواده میدونه که مخالفت صد در صد با این ازدواج چندان به نفع آینده ی دخترشون نیست و هرچند آرزومند بهتر از اینها برای دخترشون بودن، ولی کوتاه میان و این ازدواج هم سر میگیره.
البته اینجا هم میزان استقلال پسر نابینا نقش بسیار مهمی در گرفتن رأی اعتماد از طرف خانواده ی دختر مورد نظرش داره.
5: خانواده ی پسر نیمه بینا یا کمبینایی که قصد ازدواج با دختر نیمه بینا یا کمبینا را دارد. این خانواده، به پشتوانه ی بینایی پسرشون، شانس زیادی برای ازدواجش با دختر بینا براش قائلن. باز هم میزان بینایی پسر در بالا رفتن این شانس تأثیر مستقیم داره و هرچی بینای بیشتر باشه، شانس ازدواج با بینا هم بیشتر میشه.
این خانواده تا حد ممکن در مقابل این ازدواج مخالفت میکنه و حتی ممکنه گزینه های بینای دیگه رو هم به پسرشون معرفی کنن. ولی در نهایت تنها چیزی که میتونه این خانواده رو متقاعد کنه، اصرار پسر به ازدواج با دختری هست که انتخاب کرده و این اصرار میتونه نتیجه داشته باشه. در نهایت این خانواده متقاعد خواهد شد که بینایی این دو با هم میتونه خیلی از مشکلاتشون رو حل کنه و به نوعی در نهایت با دل فرزندشون راه میان. البته باز هم اینجا اگر بینایی دختر از بینایی پسر بیشتر باشه شانس پسر برای کسب رضایت خانواده بیشتره و اگر بینایی دختر از پسر کمتر باشه کار کمی پیچیده میشه. ولی در نهایت میشه امیدوار بود که نتیجه اونطور که این زوج میخوان پیش بره و بتونن با هم ازدواج کنن.
6: خانواده ی پسر نابینایی که پسرشون قصد ازدواج با دختر نیمه بینا یا کمبینا رو داره. این خانواده، به دلیل حس سرپرستی که نسبت به فرزندشون دارن، به شدت نگران این خواهند بود که پسرشون بعد از ازدواج در خانه آرامش داره یا نه و به درستی همسرش بهش رسیدگی میکنه یا نه. به همین دلیل، به شدت به دنبال ازدواج پسرشون با یه دختر بینا هستن و حتی حاضر به ازدواج پسرشون با یه دختر بینای سطح پایینتر از جهات مختلف نسبت به پسرشون هستن. تنها به این دلیل که پسرشون بتونه آرامشی که در خانه ی پدری با رسیدگیهای مادر و احیاناً خواهر و حمایتهای پدر و احتمالاً برادر داشته رو همچنان حفظ کنه و حتی این آرامش رو افزایش بده. تنها چیزی که میتونه در اینجا پسر مورد نظر ما رو به خواستش برسونه، اعتقاد و ایمان قلبیش به ازدواج درون گروهیه. البته در کنار این اصرار و پافشاری، اثبات تواناییهای دختر نیمه بینا یا کمبینا هم میتونه تأثیرگذار باشه و اگر خانواده ی پسر به این نتیجه برسن که دختر مورد علاقه ی پسرشون با وجود ضعف بینایی توان تأمین آرامش پسرشون و رسیدگی به اون رو داره، در نهایت به این ازدواج راضی خواهند شد. ولی به شدت حساس نسبته به عملکرد دختر در زندگی مشترک با پسرشون خواهند بود و تقریباً دختر بیچاره حق کوچکترین اشتباه رو نداره.
7: خانواده ی پسر نیمه بینا یا کمبینایی که پسرشون قصد ازدواج با دختر نابینا رو داره. باید پذیرفت که کار این پسر با خانوادش خیلی سخته. چون این خانواده به اتکای بینایی پسرشون، این شانس رو برای او قائل هستن که بتونه با یه دختر بینا ازدواج کنه. باز هم هرچه بینایی پسر بیشتر باشه، این شانس براش بیشتره. این خانواده اینطور استدلال میکنه که حتی اگر پسر ما نتونه با بینا ازدواج کنه، به راحتی میتونه با یه دختر نیمه بینا یا کمبینا ازدواج کنه پس هیچ دلیلی نداره که بخواد با یه دختر نابینا ازدواج کنه. اینجا هم اصرار پسر و مهمتر از اون خودساختگی و استقلال دختر نابینا به شدت میتونه تعیین کننده باشه. اگر این خانواده در نهایت به هر قیمتی راضی به این ازدواج بشه، تنها به خاطر دل پسرشون و بعد به خاطر استقلال دختر نابینا هست. همچنین این خانواده در نهایت برای این که بتونه با این قضیه کنار بیاد اینطور مسأله رو حل میکنه که بینایی پسرشون میتونه خلأهایی که در زندگی مشترک این زوج به وجود بیاد رو پر کنه. چون در فرهنگ ما این پسرها و مردها هستن که تکیه گاه هستن و این خانواده هم با توجه به اعتمادی که به پسرشون دارن به این نتیجه میرسن که پسرشون قابلیت تکیه گاه بودن رو داره و در نهایت میتونیم به این ازدواج هم امیدوار باشیم.
8: خانواده ی پسر نابینایی که پسرشون قصد ازدواج با دختر نابینا رو داشته باشه.
این خانواده کمترین پذیرش رو در جمع خانواده هایی که فرزندان نابینا یا نیمه بیناشون قصد ازدواج دارن برای ازدواج با گزینه ی مورد نظر داره.
یه چیزی در حد صفر. به همون دلایلی که در مورد ششم گفته شد، این خانواده به دنبال آرامش فرزندش و رسیدگی مناسب به او از طرف همسرش هست و نگاهی شبیه پرستار، مادر، یا یه همچین چیزی به همسر آینده ی پسرشون داره. بنابر این باز هم این خانواده حاضر به ازدواج پسرشون با دختر بینای حتی سطح پایینتر از پسرشون هست. حتی اگر به این هدفشون نرسن، سعی میکنن پسرشون رو متقاعد کنن که با یه دختر نیمه بینا یا کمبینا ازدواج کنه که مشکلات کمتری رو داشته باشه. اینجا دیگه هیچ عاملی به جز اصرار پسر و پایبندی به علاقه ی خودش به دختر مورد نظرش جوابگو نیست. البته اینجا خودساختگی و استقلال هر دو نفر بسیار تعیین کننده هست. اینطور نیست که اگر دختر مورد علاقه ی پسر این خانواده یک نابینای مستقل و خودساخته باشه این خانواده رضایت بده. چون این خانواده میدونه که اگر هر دو نفر مستقل نباشن مشکلات زیادی براشون پیش میاد. پس اول باید استقلال هر دو نفر به خانواده ی پسر اثبات بشه و در کنارش هم پسر به علاقه ی شدیدش به دختر مورد نظر اصرار داشته باشه تا بشه کمی امیدوار بود که شاید این خانواده راضی به سر گرفتن این ازدواج بشه که در مواردی هم این اتفاق افتاده.

با توجه به این دسته بندی که انجام شد و با توجه به دلایلی که برای هر دسته بیان شد، ما با چهار مدل ازدواج درون گروهی مواجه خواهیم شد.
من بر اساس دلایل ذکر شده، این چهار ازدواج رو بر اساس شانس وقوعشون رتبه بندی کردم که تنها تیتروار اونها رو عرض میکنم. هرچی در این دسته بندی جلوتر میریم، شانس صورت گرفتن ازدواج کمتر میشه:
1: ازدواج دو نیمه بینا یا کمبینا با هم.
2: ازدواج دختر نیمه بینا یا کمبینا با پسر نابینا.
3: ازدواج پسر نیمه بینا یا کمبینا با دختر نابینا.
4: ازدواج دو نابینا با هم.

نتیجه ای که از مطالب بالا میشه گرفت اینه که در مجموع پذیرش خانواده های دخترهای نابینا و کمبینا برای ازدواج درون گروهی فرزندشون بیشتر از خانواده های پسرهای نابینا و کمبینا هست و نتیجه این که عموماً مخالفان ازدواجهای درون گروهی، خانواده های آقایون هستن.
در پایان باز هم یادآوری میکنم که تمام این مطالب، برداشت شخصی من از مشاهدات و تجربیاتی هست که از اطرافم به دست آوردم و مطمئناً میتونه این برداشت من درست نباشه.
به حد کافی ما در محله کارشناس و متخصص داریم که من همینجا بابت جسارتی که در حضور این عزیزان کردم از این گرامیان پوزش میخوام.
همچنین علاوه بر کارشناسان خوبی که در محله داریم، افرادی رو داریم که ازدواج درون گروهی داشتن و میتونن در مورد این دسته بندی من با توجه به پروسه ای که برای ازدواج خودشون در خانواده هاشون طی کردن نظر درستتری ارائه بدن.
به هر حال به نظر من ما باید سعی کنیم تا خانواده ها رو متقاعد کنیم که خوشبختی فرزند نابیناشون صرفاً در ازدواج با بینا خلاصه نمیشه.
مهمترین نکته ای که میشه باهاش این خانواده ها رو متقاعد کرد اینه که ازشون سؤال بشه که آیا حاضرن با ازدواج فرزند دیگرشون که بینا هست با یه فرد نابینا موافقت کنن؟
مطمئن باشید که جواب اکثر این خانواده ها منفی هست. یعنی حتی خانواده هایی که خودشون فرزند نابینا دارن، حاضر نیستن که فرزند دیگشون که بینا هست با یه نابینا ازدواج کنه. پس اینجاست که باید ازشون سؤال کرد که پس اگر شما حاضر به ازدواج فرزند سالمتون با یه نابینا نیستید، با این که خودتون یه فرزند نابینا دارید و از ویژگیهاینابینایان و دنیای اونها درک دارید، چه طور توقع دارید که یه بینا که تا حالا هیچ درکی از نابینایان نداشته بیاد با فرزند نابینای شما ازدواج کنه؟
همچنین پله ی اول اعتماد جامعه به نابینایان از درون خانواده شروع میشه. یعنی اگر خانواده ی یک نابینا به تواناییها و پتانسیل فرزندش اعتماد نداشته باشه، جامعه هم نمیتونه به اون فرد اعتماد کنه.
اعتماد خانواده به فرد نابینا اعتماد به نفس میده و باعث میشه با تمام توان برای جلب اعتماد جامعه تلاش کنه و موفق بشه.
اگر خانواده به فرزند نابیناش اعتماد داشته باشه، حاصل این اعتماد میتونه پذیرفتن انتخاب فرزندشون باشه و در نهایت میتونه منجر به این بشه که ما از فکر سنتی و غلطی که در خانواده های نابینایان مبنی بر تأکید بر ازدواج با بینا هست فاصله بگیریم و ابتکار عمل رو به خود فرد نابینا یا کمبینا بسپاریم.
دیگه بیشتر از این پست رو طولانی نمیکنم و منتظر نظرات سازنده و کارشناسی شما عزیزان در کامنتها هستم.
مواظب خودتون و خوبیهاتون باشید.
بدرود.