(( نیروی ناشناخته ))

آلبرت اینشتین

اواخر دهۀ ۱۹۸۰، لیزرل ، دختر نابغۀ شهیر ، ۱۴۰۰ نامه ‌ای را که اینشتین نوشته بود به دانشگاه هیبرو تقدیم کرد با این شرط که تا دو دهه بعد از مرگ نویسنده انتشار نیابد . این یکی از نامه ‌هایی است که اینشتین به دخترش نوشته است :

آن زمان که نظریۀ نسبیت را مطرح کردم ، تعداد کسانی که آن را دریافتند زیاد نبودند ؛ و آنچه را هم که هم اینک می‌خواهم بیان کنم تا به نوع بشر منتقل شود، با سوء تفاهم و تعصّبی که بر عالم حاکم است برخورد خواهد کرد . از تو می‌خواهم این نامه‌را آنقدر که لازم است ، سالها، دهه‌ها، نگه داری تا جامعه آنقدر ترقّی کند تا آنچه را که ذیلاً توضیح می‌دهم بپذیرد .
نیرویی فوق‌العاده قوی وجود دارد که علم هنوز هیچ توضیح رسمی برای آن نیافته است . نیرویی که تمام نیروهای دیگر را در بر می‌گیرد و بر آنها حاکم است و حتّی فراتر از هر پدیده‌ای در عالم عمل می‌کند و هنوز آن را نشناخته‌ایم. این نیروی جهانی ” محبّت ” است .
وقتی دانشمندان در صدد یافتن نظریۀ واحدی در مورد عالم بودند ، نیرومندترین نیروی نامرئی را فراموش کردند . محبّت نوری است که کسانی که آن را دریافت یا عرضه می‌کنند نورانی می‌سازد . محبّت قوّۀ جاذبه است زیرا برخی را مجذوب دیگران می‌سازد . محبّت قوّه است زیرا بهترین چیزی را که داریم چند برابر می‌سازد و به عالم انسانی اجازه می‌دهد که در خودخواهی کورکورانه‌اش خاموشی نپذیرد و نابود نشود. محبّت مکشوف می‌شود و مشهود می‌گردد . برای محبّت است که زندگی می‌یابیم و جان می‌بازیم . محبّت خداست و خدا محبّت است .
این قوّه همه چیز را توضیح می‌دهد و به زندگی معنا میبخشد . این همان متغیّری است که مدّت‌های مدید از آن غفلت کرده‌ایم ؛ شاید بدان علّت که از عشق میترسیم زیرا تنها نیرویی در عالم وجود است که انسان یاد نگرفته به ارادۀ خود آن را برانگیزد .
برای آن که محبّت را قابل مشاهده سازم ، در معادلۀ مشهور خویش تغییر اندکی دادم . اگر به جای E=mc2 بپذیریم که نیرو برای شفای عالم را بتوان از طریق محبّت ضرب در سرعت نور به توان دو حاصل کرد ، به این نتیجه می‌رسیم که محبّت نیرومندترین قوّه است زیرا حدّی برای آن وجود ندارد .
بعد از شکست عالم انسانی در استفاده و مهار دیگر قوای عالم وجود که علیه ما به کار گرفته شده، نیاز مبرم آن است که ما خود را به نوع دیگری از نیرو مجهّز سازیم .
اگر مایلیم نوع ما بقا یابد ، اگر خواهیم که معنای حیات را دریابیم ، اگر میل داریم عالم را نجات بخشیم و هر موجود ذی‌ شعوری را که ساکن کرۀ ارض است رهایی دهیم ، تنها پاسخ در محبّت نهفته است .
شاید هنوز آمادگی نداشته باشیم که مادۀ قابل انفجاری به نام محبّت تولید کنیم ، ابزاری بس نیرومند که نفرت، خودخواهی و آزمندی را که نابود کنندۀ کرۀ زمین است، بالمرّه منهدم نماید .
امّا، هر فردی در درون خود مولّد کوچک امّا نیرومند محبّتی را حمل می‌کند که نیروی محبوس در آن منتظر است تا آزاد شود .
وقتی فرا گیریم که این نیروی جهانی را دریافت کنیم و ببخشیم ، لیزرل عزیز من ،
تصدیق کرده‌ام که محبّت بر همه چیز غالب است؛ می‌تواند فراتر از همه چیز باشد، زیرا محبّت جوهر و عصارۀ حیات است.
در ژرفنای دلم متأسّفم که نتوانسته‌ام آنچه را که در قلبم، که در تمامی طول زندگی برای تو آرام میتپیده ، بیان کنم . شاید اکنون برای عذرخواهی بسیار دیر باشد امّا چون زمان نسبی است باید به تو بگویم که تو را دوست دارم و از تو سپاسگزارم که به جواب نهایی رسیده ام . پدرت ، آلبرت اینشتین
—