یادداشتی در ارتباط با ایمنی تردد نابینایان

بهتر است با واقعبینی بیشتری موضوع را بررسی کنیم. ما اگر تأکید بر ایجاد مسیر برجسته سازی شده عبور نابینایان کنیم, خیلی از مشکلاتمان موقع تردد در پیاده روها حل می شود, خصوصا همین ایمنی که شما فرموده اید. این کار ساده تر و شدنیتر از حذف پله ها و پرتگاه ها و پوشاندن کانال های آب کنار پیاده رو ها است. خصوصا در این مورد آخر خیلی بعید است چنین خواسته ای را جدی بگیرند. شهر فقط مال ما که نیست. وجود این آبراهه ها نقشی در زیبایی شهر دارد که طبیعتا مسئولان بخاطر یک گروه اقلیتی که ما باشیم, از آن صرف نظر نمی کنند.

سلام.چند روز پیش اخبار خیابانهای اتریشو نشون میداد و میگفت نیمی از سال اونجا بارندگی هست و هیچ وقت شاهد آبگرفتگی نبودند و از سیستم ذخیره آب باران زیر شهرهاشون خیلی استفاده ها می برند.یعنی خیابانها را نشون میداد من یاد نابینایان افتادم.اصلا هیچ جدول و جوی آبی وجود نداشت.و فقط در کف خیابانها یک درگاه مشبک بود که آب باران رو به سیستم انتقال و ذخیره آب های زیرزمینی هدایت میکرد.هیچ پستی و بلندی بجز به اندازه ی یک آجر بین خیابونها و پیاده رو نبود.اینارو فقط برای بهداشت و ذخیره آب گفت اما من فکر میکردم به جوبهای بزرگ و آبراه های خیابونهای خودمون و مشکلات تردد نابینایان.فکر میکردم چقدر نابینایان اونجا راحت تردد میکنند.این سیستمو از ۴۰ سال پیش توی کشورشون دارند.

سلام به سعید عابدی و سارای.
جناب عابدی. اگه قرار باشه پیاده رو ها به این نوار های برجسته مجهز باشه، اما به موازاتش و روی همین ها مانع هم باشه، مثل تنه درخت، مثل تیر چراغ برق، و امثالهم اونوقت فرد نابینا چطور میتونه با اعتماد کامل روی این کاشی های برجسته حرکت کنه.
قرار نیست ما از اول چرخ رو اختراع کنیم.
در حوزه دسترس پذیری معابر عمومی، استاندارد هایی در سطح جهان وجود داره.
ما هم به عنوان کشوری که به عضویت کنوانسیون جهانی حقوق معلولین در اومدیم، موظفیم یک سری استاندارد ها رو رعایت کنیم.
این کانال ها و جوی های آب نه تنها قشنگی ندارن، بلکه چهره شهر رو هم زشت جلوه میدن.
البته بحث آب نما ها چیز دیگریست که در جای خودش اتفاقا هم خوبه.
اما اگه اخبار حوادث رو دنبال کنید، متأسفانه در سال چندین بار خبر کشته شدن نابینایان بر اثر سقوط در کانال و چاه های آب رو میشنویم.
یا پرتگاه هایی که اصلا محافظ ندارن.
خانم سارای. بسیاری از کشور های توسعه یافته سال هاست که چنین مشکلاتی رو واسه خودشون حل کردن اما ما هنوز اندر خم یه کوچه ایم.
بارش های ۳۰ ۴۰ میلی متری بارون در شهر های استان های مختلف ما باعث جاری شدن سیل و کشته شدن هم وطنانمون میشه.
شما ببینید چقدر زیرساخت های ما باید شکننده باشه که با یه رگبار تندری، سیل جاری میشه.
اینا مسائل ساده و پیش پا افتاده ایه که مسئولین کشور ما کوچیکترین توجهی بهش ندارن.
این ها اصول زندگی شهرنشینی هستش اما……..

راهش اینه که رو مسیر تردد ما چیزی قرار ندهند. از این مقدمه که گاهی رو این مسیر ها درخت یا چرخ و موتور میگذارند, نتیجه نمیشه که پس این مسیر ها کارآمد نیستند.
متأسفانه ما مجبوریم نسخه خاص خودمان را که توی این مملکت عملا تحققپذیر باشه, پیدا کنیم. شما هم وقتی مثل من یه مدت با مسئولان شهرسازی سر و کله بزنید, خودتون متوجه میشید که این جماعت استاندارد های جهانی و وضعیت خیابون های اتریش و امثال آن براشون ملاک نیست. اصلا این چیزا را نمیدونند. تازه توی همین چند سال اخیر بوده که قبول کرده اند ما هم حقوقی در تردد داریم. خلاصه که بیانات شما درسته اما برای الان و امروز ما کارساز نیست.
اما از این اختلاف نظر گذشته, واقعا خوشحال شدم که چنین موضوعی را توی محله طرح کردی.

امیر کاملا با تو موافقم

درود به سعید عابدی و پریسیما.
جناب عابدی. در ماه های گذشته جلسات متعددی رو با مسئولین کشورمون در حوزه های مختلف داشتیم.
از دسترس پذیری بانک ها، موزه ها، پژوهشکده های مختلف، تجهیز کتابخانه ها و و و گرفته تا مسئولان شهرداری و بهزیستی.
برخورد های مسئولین در رده ها و با سمت های مختلف، متفاوت هستش.
برخی دقیقا همون نکاتی که شما گفتین در موردشون صدق میکنه.
برخی هم منطقیتر و آگاهانه تر برخورد میکنن.
اما به هر حال چیزی که در این یادداشت نهفته هست، اینه که اولویت با ایمنی هست.
یعنی همین کاشی های برجسته که شما فرمودین، به هر حال باید حد اقل ایمنی رو داشته باشه.
مگر نه کارکرد اصلی خودشو از دست میده.
پریسیما. ممنون از تو. به خاطر همه ی کامنت هایی که در پست های من گذاشتی.

اولویت با ایمنی است نه ریل عبور

بایگانی نویسنده

۶ دیدگاه دربارهٔ «اولویت با ایمنی است نه ریل عبور»

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

آموزش

کتاب و نشریه

فیلم و سریال توضیح‌دار

سرگرمی

رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟

خروج از حساب کاربری