سلام بچههای عزیز.
ما امروز برای سر سلامتی و تسلیتگویی به منزل مجتبی رفتیم.
این سفر با هماهنگی خانم کاظمیان و آقای رفاهی انجام شد.
در این سفر حدود 20نفر از دوستان مجتبی حضور داشتند افرادی چون جنابان اسماعیل رفاهی مرتضی هادیان علی اکبر حاتمی حسین جباری سعید درفشیان جواد ایزدی پوریا نامدار شریفی مهدی جیحانی علی اکبر معصومزاده عزیز پژوهنده سید مرتضی موسوی و از خواهران بانوانی چون آمنه قاسمی رهگذر کاظمیان ساناز امیدی افسانه دهقان راضیه جمالی و مادر بزرگوار جواد ایزدی حضور داشتند
ما حدود ساعت10 با یک دستگاه مینیبوس حرکت کردیم و اندکی از11 گذشته رسیدیم.
خانواده ی مهربان و صمیمی خادمی به استقبال آمدند و ما هم به آنها تسلیت گفتیم.
خانه ی مجتبی اینا یک خانه ی قدیمی بود.
دارای یک حیاط و یک ایوان که دو سه اتاق در آن قرار داشت.
رفتیم و نشستیم و مجتبی آمد باهاش سلام احوالپرسی کردیم و باز تسلیت گفتیم.
او از مادرش و خوبیها و مهربانیهایش گفت و گفت که اگر من کاری برای کسی کردم و اگر احتمالا خوبیهایی دارم همه و همه از مادرم است. او گفت که مادرش همیشه آرزو داشته که زمانی دنیا را ترک کند که همه ی بچهها به سروسامان رسیده باشند و همیشه آرزو داشته که ایجاد دردسر برای کسی نکند. از نحوه ی فوت مادرش گفت که از قبل فشار خون داشته و در هفته ی گذشته هم حالش تقریبا بد میشه فشارش بالا میره برادرش او را میبرد دکتر.
دکتر فشارش را میگیرد و متوجه میشود که فشارش بالاست برایش دارو مینویسد و میگوید که بروید داروها رو بگیرید. برادرش به دکتر میگه که برای پائین آمدن فشار خون مادرش کاری بکند که دکتر مسؤولیت گریز میگوید که چیزی نیست داروها را بگیرید بعد از مصرف فشارش پایین میآید.
وقتی مادر و فرزند میخواستند از مطب دکتر خارج شوند بناگاه مادر بیهوش میشود سکته ی مغزی میکند و ظاهرا پس از مدت کوتاهی از این جهان رخت برمیبندد و خانواده ای را عزادار و داغدار میکند.
مجتبی گفت که شرایط سختی دارد و مثل همیشه از دیگران خواست که چنانچه در این زمینه تجربه ای دارند بیان کنند و بگویند که چگونه توانسته اند بر مشکل و غم از دست دادن عزیزانشان کنار بیایند که آقای پژوهنده مطالبی در خصوص مادرش و مریضیش و فوتش بیان کرد.
نکته ی جالب در این سفر و تسلیتگویی حضور خواهر خوب و مهربان مجتبی بود که به اتاق آقایان آمد و با همه سلام احوالپرسی کرد و از همه بخاطر آمدنشان تشکر کرد و جالبتر اینکه خواست که بداند چه کسانی حضور دارند و دوستان اسامیشان را گفتند.
خلاصه حدود یک ساعتی در محضر مجتبی و خانواده ی محترمش بودیم و در آخر اجازه ی مرخصی خواستیم و علیرغم اصرار مجتبی و خانواده بچهها حاضر نشدند برای ناهار ایجاد مزاحمت کنند.
آمدیم و سوار مینیبوس شدیم باز مجتبی و خواهرش آمدند و آنجا هم از بچهها تشکر کردند و مجتبی گفت که چقدر خانواده اش تحت تاثیر این رفتار بچهها قرار گرفته اند که از راههای دور و نزدیک و فقط و فقط از روی صداقت و خلوص نیت به دوستانشان سر زده اند و تسلیت میگویند.
در ضمن دو تن از بچههای شهرضا یعنی جنابان بهرام کریمیان و اباذری هم خودشان تشریف آورده بودند و آنها زودتر از ما اجازه رفتن گرفتند و رفتند.
راستی جناب هادیان اعلام کردند که قرار است مراسمی هم در اصفهان برگزار شود تا دوستانی که موفق به حضور نشده اند بتوانند از فرصت استفاده کرده با مجتبای نازنین و خانواده اش همدردی کنند.
به هر حال من بنوبه و به سهم خودم از طرف مجتبی از همه ی عزیزانی که چه حضوری چه تلفنی و چه در کامنتها با مجتبی همدردی کردند بهش تسلیت گفتند تشکر میکنم و امیدوارم که هم همه ی شما عزیزان در جشنها و شادیهای مجتبی شرکت کنید و هم مجتبی در جشنها و شادیهای شما شرکت کنه
واقعا انسان از این همه صفا و صمیمیت و صداقت و خلوصی که بین بچهها میبیند لذت میبره.
برای همهتون آرزوی شادکامی و کامیابی دارم.
امید که شاد زندگی کنید و مهرتان همواره ماندگار و مانا باشد.