مینا عطایی روشندل موفق لارستانی، رتبه یک کارشناسی ارشد محیط زیست، با اراده و پشتکار فعل خواستن را درست و کامل صرف کرده است تا الگویی شود برای همه آنانی که در راه موفقیت قدم گذاشته اند.
به نقل از تسنیم، وقتی در کودکی تومور مغزی بر عصب بینایی مینا عطایی تاثیر گذاشت و برای همیشه نور دیدگانش را گرفت، میشد نگرانی را در چشمان مادرش دید. مادری که از آن پس باید چشمان فرزندش میشد.
امروز هم که مادر مینا از موفقیتهای دخترش میگوید همان نگرانی مادرانه را دارد با این تفاوت که برق خوشحالی با نگرانی مادرانهاش آمیخته شده است. مینا عطایی با اراده و پشتکار فعل خواستن را درست و کامل صرف کرده است تا الگویی شود برای همه آنانی که در راه موفقیت قدم گذاشتهاند.
مینا عطایی رتبه یک کارشناسی ارشد محیط زیست است و آرزوهای بزرگی برای زندگیاش دارد. او آرزو دارد که علم به اندازهای پیشرفت کند تا بتواند دوباره بیناییاش را به دست آورد چراکه عامل نابیناییاش تاثیر تومور بر عصبهای مغزش بوده است.
مادر مینا از کمکهای مربیان و مدیر مدرسه مینا در مقطع ابتدایی میگوید و اینکه اوایل امیدوار بودند با بزرگ کردن خط کتاب بتوانند به مینا کمک کنند تا به تنهایی از عهده دروسش برآید اما این کار نتیجهبخش نبود.
مینا مجبور بود تمام مقاطع تحصیلیاش را با قوه شنوایی بگذراند و اینجا بود که خانواده و دوستانش به یاریاش شتافتند و با ضبط کردن دورس به او کمک کردند تا مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را پشت سر بگذارد.
مینا قوه شنوایی فوقالعادهای دارد و افراد را از صدایشان تشخیص میدهد به علاوه اینکه از طریق شنیدن مطالب را میآموزد و به راحتی آنها را انتقال میدهد و به همین دلیل برای تدریس در دانشگاه درخواست داده است.
دانشگاه اعلام کرده باید این ترم تمام شود و از ترم بعد مینا میتواند شروع به کار کند، با این کار آرزوی مینا برای یافتن شغلی که متناسب با رشته و وضعیتش باشد محقق میشود.
مشروح صحبتها و دغدغههای مینا عطایی در ادامه میآید:
تسنیم: این موفقیتها با وجود نقص جسمانی چگونه در کنار هم جمع میشود؟
عطایی: همیشه سعی میکردم با همراهی دوستان، معلمان، اساتید و علاقهای که نسبت به آنها داشتم مراحل تحصیل را سپری کرده و در زمینه تحصیلات پیشرفت کنم. در کنار تحصیلاتم به کارهای هنری از جمله نقاشی، رنگ روغن، شعر و داستان، گل چینی و بلندر میپرداختم.
تسنیم: نوع برخورد با نابینایان در ایران و سایر کشورها چگونه است؟
عطایی: در دیگر کشورها از لحاظ اقتصادی برای افرادی که مشکل جسمی دارند راهکارهایی ارائه شده تا آن افراد را تامین کنند. در کشورهای مختلف برای افراد نابینا منشی در نظر میگیرند به این صورت که فرد واجد شرایط، همراه دائمی دارد.
در اینجا وسایلی مثل ذرهبین و خط بریل در اختیار ما گذاشتند که برای من کاربرد زیادی نداشت چون من بیشتر با شنوایی کار میکنم. در شیراز کلاسهای خط بریل برگزار میشد اما من علاقهای به شرکت در آن کلاسها نداشتم و کتابها را به صورت صوتی مرور میکردم و توانستم به این شیوه مطالعاتم را دنبال کنم. به نظرم اگر امکانات صوتی بیشتری برای نابینایان در نظر گرفته شود موفقیتهای بیشتری کسب میکنند.
تسنیم: در حال حاضر مهمترین دغدغه شما چیست ؟
عطایی: مهمترین دغدغه امروز من داشتن شغلی متناسب با شرایط و رشته تحصیلیام است. همه کسانی که به هر شکل دچار نقص هستند، دوست دارند که شیوه برخورد اجتماع با این اشخاص راحتتر باشد تا این افراد هم بهراحتی بتوانند از امکانات جامعه استفاده کنند.
تسنیم: بزرگترین مشکل نابینایان را چه میدانید؟
عطایی: بزرگترین مشکلی که برای افراد نابینا وجود دارد مشکل رفت و آمد بیرون از منزل است، چون رفت و آمد در منزل تا حدودی کنترل شده است اما تنهایی خارج از منزل رفت و آمدکردن کار سختی است.
بسیاری برای رفت و آمد خارج از منزل استفاده از عصا را پیشنهاد میدهند، در صورتی که در شهر کوچکی مثل لار که هنوز استفاده از عصا جا نیافتاده و وجود موتورسیکلتها، حتی ممکن است عصا را با چوب اشتباه بگیرند و این میتواند مشکلساز باشد.
تسنیم: بهترین رویدادی که میتواند شما را خوشحال کند، چیست؟
عطایی: بهترین رویداد و خبری که میتواند من را خوشحال کند این است که روشها و امکانات پزشکی پیشرفت کند و بتوانم با عمل جراحی بینایی خود را به دست بیاورم.
سلولهای عصبی بر بینایی من اثر گذاشته و امیدوارم علم در این زمینه پیشرفت کند تا بینایی خود را به دست بیاورم. البته قبل از اینکه تحت نظر بهزیستی باشم، از وسایلی مثل عینک و ذرهبین استفاده میکردم که کارآیی چندانی نداشت.
۱۱ دیدگاه دربارهٔ «نابینای موفق لارستانی مدرس دانشگاه می شود»
سلام، من به نوبه ی خودم این موفقیت رو به مینا خانم تبریک میگم. و امیدوارم شاهد موفقیت ایشان در مقاطع بالاتر باشیم.
سلام
آفرین به مینا و ممنون از شما برای این همه پست یک دفعه ای خخخخ
اما به نظر من هیچ بهانه ای نیست که عصا را استفاده نکنیم.وای راستی راستی به قول رهگذر امروز کولاک کردید خخخخ
عرض سلام به شما .و تبریک و آفرین بر خانم عطایی .یهو دیدم چنتا پست اومد رو صفحه .فکر کنم همه غافلگیر شدن
سلام.
خیلی عالیه امیدوارم هر چه بیشتر موفق باشند و باشیم.
مردم چه قدر اطلاعاتشون از نابینایی پایینه ها!
منظورم همین که نوشته مینا می تونه از طریق صدا افراد رو بشناسه و با کتاب های گویا درس ها رو یاد می گیره!
واقعاً که هنوز خیلی جای کار داریم برای شناساندن این موجودات خارق العاده به نام نابینا به ایرانیان عزیز خخخخخخخ
سلام.
آفرین به مینا,امیدوارم که کاری مناسب به زودی برای این بانوی توانا فراهم بشه.
هزاران درود و آفرین بر مهربانو مینا عطایی گرامی. برایش آرزوی بهترینها را دارم. امید که به خواستهاش یعنی استادی دانشگاه برسه و ما رو بیشتر خوشحال کنه.
سلام به سرکار خدیجه عابدی، کاظمیان، زینب، فاطمه حسینی، حسین آگاهی و عمو حسین.
آره خانم کاظمیان، عدم استفاده از عصا در هر محیط و در هر جایگاهی اصلاً توجیه پذیر نیست.
هر چند میدونم دختران نابینا به خصوص در شهر های کوچیک با چه مشکلاتی رو به رو هستن.
اما باید فرهنگسازی رو از یه جایی شروع کرد. حالا هر کی به نوبه خودش.
زینب. مرسی، دیگه امروز یکم سرم خلوت تر بود، حس کردم مطالبی که میتونه واسه دوستان مفید باشه رو اینجا هم منتشر کردم.
حسین آره. واقعا اطلاعات مردم نسبت به نابینایان ضعیفه و هنوز خییلی کار داریم برای نشون دادن چهره واقعی یک نابینا به جامعه.
به شخصه وقتی در خیابون با مردم رو به رو میشم و اونها از کار و زندگیم می پرسن، وقتی واسشون توضیح میدم، کلی شاخ در میارن.
اتفاقا اگه فرصت بشه یه روز چند تا خاطره در همین زمینه و برخوردی که با مردم داشتم رو مینویسم.
از خانم عابدی، عمو حسین و فاطمه حسینی هم سپاس به خاطر مشارکتشون.
سلام ضمن تبریک به ایشان من تعجب میکنم ایشان از یکسو ثابت کرده که فرد موفقی هست و از یک سو هم نتوانسته خط بریل که خیلی میتواند در زندگی نابینایان مفید باشد را یاد بگیرند …
ای بابا
چقدر شورش کردن اح اح
بابا همه میدونن که نابینا قوه شنیدنش خوبه، و در ثانی به کمک همین شنیدن آموزش میگیره.
بعدشم تدریس در دانشگاه برای نابینا خیلی عجیب و قریب هم که نیست.
دکتر صرامی یک استاد نابینایی بود که جزو هیئت علمی دانشگاه سراسری ای بود که من دانشجوی آنجا بودم.
تازه با کلی منت گذاشتن سر مسئولین دانشگاه که مشکل رفت و آمدش را حل نمیکردند خودش انصراف داد و بلافاصله عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد شد
بعدشم سیتا که چند ساله با شماست و چند نفر دیگه خودتونم تو همین سایت هم اونا رو میشناسین، هم مدرس دانشگاه هستند.
نیازی نیست که منتظر قولی که به مینا خانم برای ترم بعدی داده شده بمونیم. .
سلام به گوشه نشین و سیتا.
گوشه نشین. ما که اطلاعات کاملی در خصوص نگارش ایشان نداریم. چه بسا که عدم استفاده از خط بریل به ایشون در بعضی جاها لطمه هم زده باشه. البته گفتم چون نمیدونیم، نمیشه قضاوت کرد.
سیتا. من و تو و فلان هم محله ای میدونه که نابینایان به چه درجات بالای علمی و تحصیلی میتونن برسن که استاد دانشگاه شدن شاید جز کمترین هاش باشه.
اما بدنه اجتماع حتی خبرنگاران مطبوعاتی ما که چنین اطلاعاتی ندارن. برای اونا که نمیدونن اصلا نابینا جماعت میتونه با کامپیوتر کار کنه، رسیدن به مرتبه استادی در دانشگاه، خیلی بزرگ و کار خارق العاده جلوه می کنه.
حالا فرض کن بیان با من به عنوان یک هواشناس نابینا مصاحبه کنن، احتمالا میگن من نابغه قرن ۲۱ هستم خخخخخ
موفق باشی استاد.
باید به این خبرنگار تسنیم میگفتم بیاد با تو مصاحبه کنه.
تیتر میزد سیتا استاد دانشگاه x شد.
خخخخخخخخخ
خیلی باحال بود… خخخخ
نه بابا
دیروز خلقم گرفته بود
از در و دیوار هم اشکال میگرفتم. خخخ
الانم کلی به جوابت خندیدم آقای هواشناس
خیلی ماهین. نابغه قرن ۲۲ خخخ