من یک بار دیگه حرف سابق خودم رو مجبورم تکرار کنم.
به عقیده ی من تا زمانی که مسؤولین ذی ربط در کشور ما به این نتیجه نرسند که ما هرگز قادر نیستیم با این نوع برنامه های غیر اصیل که قراره روی یک برنامه ی صفحه خوان اصلی سوار بشن مشکل نابینایان ایرانی رو حل کنیم.
بجای صرف این همه هزینه که به شرکتهای مختلفی مثل پکتوس گاتا و غیره داده شده اگر با شرکتهای سازنده ی صفحه خوان مذاکره میشد و به یک نتیجه ی قطعی میرسیدند ما هم مثل دیگر کشورها که زبانشان در برنامه هایی مثل جاز قرار گرفته میتوانستیم جاز فارسی داشته باشیم یا کرزوایل فارسی داشته باشیم اعراب و ترکها این مشکل را به سادگی حل کرده اند.
اما ایرانیان نابینا تا به امروز نتوانسته اند که از یک صفحه خوان فارسی استاندارد بهره ببرند.
تا زمانی که سیاست گذاران امور نابینایان کشور ما نخواهند که متوجه این ضعف آشکار برنامه نویسان ایرانی بشوند این مشکل هم سر جای خود باقی خواهد ماند.
در ضمن حضور جناب آقای غلامی هم باید عرض کنم که اعتراضات ما روی برنامه ی ماهور به هیچ نتیجه ای نرسید. الآن ماهور چندین نسخه ی جدید بیرون داده اما همچنان مشکلا سر جای خود باقی هستند. من اگر ماهور با ویندوز ۱۰ سازگار بود نیازی به خرید پارس آوا نداشتم. من به عنوان یک کاربر که از زمانی که ویندوز ۹۵ به بازار اومد و اولین جاز هم جاز ۳ بود که برای ویندوز نوشته شده بود تا به امروز دارم با سیستم عامل ویندوز کار میکنم پس هر کس با توجه به نیازهایی که داره براش خیلی اهمیت داره که حتما برنامه های جدید رو تست کنه.
شما میفرمایید که باید بچه ها صبر میکردند. اما این حرف پذیرفتنی نیست. چرا که اگر شخصی مثل مجتبی بره و این برنامه رو بخره ضرر و زیانش رو چه کسی باید جبران کنه. در عین حال همونطوری هم که قبلا دوستان گفتند این فروشندگان نرم افزار هیچ علاقه ای به در اختیار گذاشتن نسخه ی آزمایشی به مشتریان خود نیستند.
تکلیف ما تو این جریان چیه؟
دوستی هم گفتند که قیمت این برنامه چندان نیست. بله قیمتش برای شما چندان زیاد نیست اما برای من حتی یک ریال هم ارزش داره چون من که از راه های ناصواب پولی به دست نیاوردم که به بادش بدم.
سعی کنید بپذیرید که هر کس برای حاصل دست رنجش حق داره ارزش قایل بشه. و مردم رو از بیان حقشون منع نکنید. این نشونه ی دست و دل بازی نیست این یعنی خفه کردن دیگران یعنی نادیده گرفتن حقی که اونا به خاطر پرداختی که داشتند و نباید از حقشون دفاع کنند چرا که مبلغی که پرداخت شده ناچیز بوده. ضمنا حمایت از تولید داخلی به این معنی نیست که ما متضرر بشیم. آیا به نظر شما ما ضرر کنیم تا فلان شخص یا شرکت سود ببره آیا خدا از این کار خوشش میاد یا در کلام خدا جایی بیان شده که از حقتون بگذرید چون فلان شرکت داره کار تولیدی میکنه و شما هم باید بهش اجازه بدین که حق شما رو پایمال کنه تا من از شما راضی باشم نه دوست عزیز خداوند هم از این نوع اعمال راضی نیست.

در نگاه نخست اینگونه به نظر میرسد که ما به عنوان خریدار و مصرف کننده این نرم افزار همچون موارد پیشین در معامله ی اخیر نیز متضرر شده ایم.
و از سوی دیگر خانه ی نور هم تصور میکند به احتمال از این سرمایه گذاری سود خواهد برد.
اما در واقع چنین نیست.
چرا که از زمانی که من برای اولین بار در بین نابینایان هم میهن با زبانی الکن و با دانشی اندک دست به بررسی برنامه ی ماهور زدم و آن را مورد ارزیابی قرار دادم.
و عملکرد آن شرکت را در نحوه فروش آن کالا و نوع فعالسازی برنامه و غیره به نقد کشیدم.
تا به امروز همنوعان ما بسیار هوشیارتر شده اند.
در آن هنگام نابینایان بسیاری ما در دو سوی این میدان می ایستادند یک عده مخالف من بودند و در مقابل دوست خودشان جبهه میگرفتند و یک عده اگر موافق نقد هایی که من نسبت به نرم افزار شرکت گاتا وارد میکردم هم نبودند در جهت مقابل من نمی ایستادند.
اما در ماجرایی که اخیرا به خاطر فروش نرم افزار پارس آوا رخ داده دیگر هیچ کس در جهت مدافعه از سرمایه گذاری چون خانه ی نور بر نیامده و طرفدار نرم افزار آن نشده است.
چون دیگر نابینایان به خوبی فهمیده اند که ما با هم منافع مشترک داریم پس اگر به مخالفخوانی با یکدیگر بپردازیم یعنی خودمان را نقض کرده ایم،
متأسفانه عملکرد اشتباه خانه ی نور در میان افکار عمومی جامعه ی نابینایان ایران هم نسبت به خود یک نقطه ی نه چندان روشنی در اذهان باقی خواهد گذاشت.
با توجه به استقبال دوستان از اعتراض بحقی که شروع شده؛ شاید ما به همراهی یک دیگر بتوانیم احقاق حقی کنیم.
اگر هم به نتیجه نتوانیم برسیم کمترین حسنش این خواهد بود که جلوی فروش بیشتر این نرم افزار را با بیان تجربیاتی که در کارکرد این نرم افزار مشاهده کرده ایم بگیریم.
تا خریداران احتمالی بعدی با چشمی باز به دنبال خرید یک چنین کالایی بروند.
پس پیگیری این قضیه تنها برای ما زیان دیدگان نفعی در پی نخواهد داشت.
بلکه برای عموم همنوعان مثمر ثمر خواهد بود.
چرا که من بعد هر تولید کننده یا سرمایه گذاری خواهد دانست که با یک مشت اشخاص نا آگاه و نا آشنا به نرم افزار مواجه نیست.
و خود را مکلف خواهد دانست تا کالای قابل فروش خود را بر طبق استانداردهایی که در همه جای دنیا رعایت میشود بسازد و به بازار عرضه نماید.
دیروز به توصیه ی یکی از دوستان به سایت شب روشن سری زده،
و پستی را که عزیزان همنوع ما در آنجا برای بررسی این برنامه گذاشته بودند، با دقت مطالعه کردم.
گفتن این نکته ی بسیار مثبت را لازم میدانم که تا چه حد باعث خوشنودی من شد که مشاهده کردم دوستان ما برای نقد هرچه دقیقتر یک نرم افزار این همه از خود وقت و انرژی صرف کرده اند و راه نقد سازنده و درست را به خوبی آموخته اند.
به نظر من باید از ایشان با صمیمیت تشکر شود که من چنین میکنم.
در آن پست به نظرات حیرت بر انگیز آقای راشاد نیز بر خوردم که به عنوان یکی از تستر های این برنامه و یکی از چهره های شناخته شده ی کاربران رایانه در آن سایت مطالبی بیان کرده بودند که مایه ی تعجب من گردید.
ضمن احترام به ایشان فقط میتوانم بگویم که نظرات این عزیز به قدری برایم جالب بود و در عین حال تازگی داشت که قابل توصیف نیست.
ایشان فرموده بودند که من بعد از تست نرم افزار معایبی را که دیده یادداشت کرده و به خانه ی نور منعکس نمودم.
در ضمن برنامه ای که من تست کردم از آن چیزی که به بازار عرضه شده خیلی بهتر بود.
در ادامه ایشان فرمودند که من در زمان یک ساعت و نیم نمیتوانستم به همه ی معایب این برنامه پی ببرم.
باید برنامه را به من میدادند تا بر روی سیستمم آن را تست کنم.
جناب راشاد عزیز باور بفرمایید که این برنامه یعنی پارسآوا فقط یک برنامه ی جانبی هست نه یک برنامه اصلی که امکانات و تنظیمات متعددی دارد.
این برنامه فقط کارش این است که صفحه خوانی مثل جاز را برای ما فارسی کند همین و بس.
یک ساعت و نیم زمان برای فهمیدن معایب یا محاسن برنامه ی مزبور زیاد هم بود.
مگر ما که برنامه را خریدیم بعد از چند وقت به معایب آن پی بردیم؟
سر جریان ماهور هم اسامی اشخاصی از دوستان به عنوان تستر از طرف شرکت گاتا ذکر شده بود.
اما یک پرسش از آن زمان در ذهن من باقی ماند که چرا تسترها قبل از فروش هر برنامه کمترین اطلاعاتی راجع به آن چیزی که به نام یک نرم افزار قرار است فروخته شود در اختیار دیگر نابینایان نمیگذارند؟
من سعی میکنم با رعایت ادب و احترام به طرح یکی دو پرسش اساسی از هر کس که تستر این گونه شرکتها بوده بپردازم، که امیدوارم ایشان و باقی اشخاصی که تستر این برنامه بودند آمده و در کمال صراحت به این پرسش ها پاسخ دهند.
اما پیش از طرح پرسش هایم توضیح یک نکته را لازم میدانم.
در همه جای دنیا تستر ها بر دو دسته تقسیم میشوند،
تستر هایی که مستقیم از سوی شرکت های تولید کننده ی محصولات گوناگون استخدام میشوند تا محصولات تولید شده ی آن شرکت ها را مورد آزمایش قرار دهند تا نقاط ضعف و قوت کالای تولید شده برای تولید کننده آشکار گردد.
این محصولات شامل همه نوع کالایی میتوانند باشند از عطر و اودکلن گرفته تا مواد غذایی و نرم افزار و سخت افزارهای مختلف.
پس این گروه از تسترها در قبال مشتریان هیچ نوع مسؤولیتی ندارند و فقط در مقابل تولید کنندگان متعهد به ارایه تجربیات و بهتر بگوییم خدمت هستند.
اما یک گروه دیگر از تستر ها هستند که به ایشان اصطلاحا گفته میشود تستر های داوطلب،
این گروه از بین مصرف کنندگان یا کاربران حاضر میشوند که فلان کالا یا نرم افزار را مورد آزمایش قرار داده و نتایج تجربیاتشان را در اختیار کلیه خریداران احتمالی آن کالا بگذارند.
شرکتها از کار این گروه بیشترین نفع تجاری را برده و بالاترین فروش را به دست می آورند.
این شیوه به نسبت باقی روش های تبلیغاتی برای تولید کنندگان به صرفه تر است.
ما هنوز نمیدانیم که دوستان عزیز ما که در امر تست این نرم افزار اقدام کرده اند از کدام دسته به شمار می آیند؟
پس نمیتوانیم از آنان انتقادی به عمل بیاوریم.
چون اگر از گروه اول باشند که در قبال ما خریداران هیچ مسؤولیتی متوجه ایشان نیست.
اما اگر از گروه دوم باشند آنوقت میتوان از ایشان پرسشها یی را مطرح کرد.
و یا عدم اطلاع رسانی به هنگام ایشان را در مورد فلان نرم افزار به نقد کشید.
مثلا میتوان پرسید جامعه شما را به عنوان اشخاصی مطلع شناخته بوده پس چرا بدون در نظر گرفتن جایگاه اجتماعیتان عمل کردید؟
چرا قبل از اطلاع رسانی خانه ی نور شما هیچ اشاره ای به نقاط ضعف این برنامه نکردید؟
چرا هیچیک از تسترهای داوطلب مسؤولیت تعجیل و سر سری گرفتن آزمایشی را که قرار بوده از سوی باقی مشتریان انجام دهد به عهده نمیگیرد؟
یا این رفتار از روی عمد بوده و یا از روی سهو.
من این گونه سؤالات را از تستر های داوطلب احتمالی میپرسم.
چنانچه در میان تستر ها اشخاص داوطلب وجود داشته باشند امید است که بیایند و توضیحی اقناع کننده به همه ی خریداران بدهند.
اگر کسی حاضر شد که با صراحت تمام به این نوع پرسش ها پاسخی روشن بدهد آنوقت ممکن است خانه ی نور ایرانیان هم در جهت پس دادن پول ما قدمی بردارد و یا در جهت رفع نواقص نرم افزارش تلاشی به خرج دهد.
در غیر این صورت همه چیز نقش بر آب خواهد شد.
یعنی بعد از این از میزان خریداران کالای خانه ی نور کاسته خواهد شد و ایشان به سودی که مد نظرشان بوده نخواهند رسید و ما که خریدار این کالا بودیم هم دستمان از همه جا کوتاه خواهد ماند.

از یک نظر حرفت رو کاملا قبول دارم. اونم اینه که مقایسه ی من تا حدی رؤیایی بود.
چون واقعا فراموش کردم که از کدوم تولید کنندگانی دارم خرید میکنم. حرفت رو میپذیرم و تسلیمم. دستام رو هم میبرم بالا.
اما واقعیت اینه که این خرید زود هنگام دلایل خاص خودش رو هم داره، همه ی ما از نداشتن یک برنامه ی فارسیخوان قابل قبول رنج میبریم.
هیچکس هم به فکر ما نابینایان ایرانی نیست.
هر کس هم که وارد این عرصه میشه بجز منافع خودش به این جامعه کمترین اهمیتی نمیده. این میشه که تا یک برنامه بیرون میاد همه میرن بخرنش بلکه مشکلاتشون تا حدی حل بشه، اما نمیشه.
چون ما با این روش های وصله پینه کردن برنامه ها هرگز نمیتونیم یک صفحه خوانی داشته باشیم که کاملا از زبان فارسی پشتیبانی کنه.
انویدیا هم که این قابلیت رو داره به خاطر صداش خیلی از کاربران نابینای ایرانی از کار کردن باهاش احساس رضایت نمیکنند.
خلاصه که همه چیز طوری با هم جور شده که ما همیشه آسیب ببینیم و هرگز هم به عنوان نابینایان یک کشور ثروتمند نتونیم از کمترین امکانات هم به درستی برخوردار بشیم.

امید جان، اگر یه ترتیبی اتخاذ داده بشه که به ما هم یک فضایی اختصاص بدن تا ما همبتونیم اعتراضمون رو به گوش همه ی نابینایان کشور که از این روزنامه دارند استفاده میکنند برسونیم اونوقت مساوات کاملا برقرار شده.
مگه نه اینکه روزنامه ی ایران سپید یک روزنامه ی خاص هست یعنی به نوعی میشه گفت یک روزنامه ی تخصصی که بیشترین مطالبش راجع مسائل مربوط به نابینایان هست خب حالا ما هم گروهی از همون جامعه ی نابینای کشور هستیم که این روزنامه برای ما هم داره منتشر میشه یعنی مخاطبین همین ن روزنامه،
اگر بتونید برای ما یک فضایی رو معین کنید که مثلا ده خط بیست یا یک صفحه هم به ما اختصاص داده بشه ما هم تمام اعتراضاتمون رو بطور ساده و همه فهم در همون فضا میگنجونیم