سلاااام به همگی.
بچه ها چه حال چه خبر؟ من در حال گردش چرخشم. حالم شکر خدا بد نیست و هرچند دیگه عملا زمان واسه تفریحات مجاز گیرم نمیادش یعنی زیاد گیر نمیادش ولی همچنان رو به راهم. نمی دونم اضافه بنزینیه که تابستون تا این اواخر زده بودم و هنوز ته نکشیده یا واقعا فعلا تفریح لازمم نیست. یعنی هست ولی اون مدلش رو خیلی لازمم نیست.
بچه ها به نظرم کلا فعلا من روی شبکه ایام به کامم. به کام های کوچولو با هم ردیف میشن و من بهم خوش می گذره. 1سری چیز میز فسقلی مسخره که نمی دونم به چه کارم میاد رو خریدم و ازشون خوشم میاد، ایراد های مرواریدم داره یواشی یواشی رفع میشه، داخل هیچ مهی گم نمیشم، حس و حالم از زمانی که سپری می کنم مثبته، کمتر حرصی میشم، بیشتر می خندم، از دست خودم کمتر شاکی میشم و خیالم به خودم بودن و از دست دادن های نمی دونم چی خیلی نیست، دارم یاد می گیرم، هر روز و هر شب دارم بیشتر و بیشتر یاد می گیرم که بیخیالش گفتن هام واقعی تر باشه و آه هام ضعیف تر، به نظرم موفق هستم هرچند خیلی خیلی و باز هم خیلی کند ولی متوقف نیستم، شکلک تشویقی واسه خودم، و دیگه1عالمه چیز که من الان خاطرم نیست ولی کلا حسم مثبته.
البته1چیز های اذیت کنِ مزخرفی هم هست که روانم رو قلقلک میده ولی خوب این ها نمک ماجراست و باید باشه.
بچه هااا گوشیم به حالت نیمه تعمیر در اومد و جفتمون یعنی من و گوشیم جفتی هر کدوم50قدمی کشیدیم عقب و خلاصه با کوتاه اومدن های2طرفه فعلا صلح نسبی برقراره و مثل اینکه می تونم نه با سرعت و به سادگی ولی آهسته و مواظب در گوشه و کنار شبکه های اجتماعی قدم بزنم. به شرطی که از گوشه برم یواش هم قدم بردارم و خیال ویراژ و دو به سرم نزنه که خودم و گوشیم جفتی میریم به هنگ مجدد. ولی همین اندازهش هم کلی عشقه پدرم در اومد این هم شد کار؟
به امید اون لحظه فرخنده که1گوشیه درست درمون از آسمون بهم نازل بشه یا همین فسقلیِ خودم دیگه سر به سرم نذاره!
اجازه بدید ببینم اصلا واسه چی اومده بودم! هومممم! شکلک تفکر نه چندان متمرکز! شکلک ادامه همون تفکره! شکلک1خورده متمرکز تر! آخ! آخ آخ سرم! این چی بود یعنی از شانس من باید اینهمه نشونه گیریه دقیق باشه آیا؟ که صاف جاروش بیاد وسط فرق من؟ خداییش اگر هدف چیزی جز ملاج من بود عمراً اگر به این تمیزی می خورد به هدف! آخه این انصافه؟ بیخیال عوضش یادم اومد اینهمه شلوغ کردن هام مقدمه چی بودش!
میگم تا حالا واسه شما ها پیش اومده که، … این طوری نمیشه . اجازه بدید من تعریفش کنم اسم اتفاقش با شما.
5شنبه بود و سر کار بی سر کار. آخ جون! شکلک زیر در رویی از ساعات شغلی.
1سری کار داشتم که باید واسه انجامشون می رفتم بیرون. با خودم گفتم هوا خوبه بیخیال آژانس بشم. از شما چه پنهون قبلش سرم به واتساپ بازی گرم شد و به خودم که اومدم دیدم دیره و اگر نجنبم نمی رسم. پریدم زدم بیرون. آخ از دست این شیطونه که چه بپر بپری می کرد داخل جلدم که بابا1آژانس بگیر مثل تیر می رسی و خلاص. بر ذاتش چی بفرستم آخه! ولش کن بیخیال گناه داره حالا1چیزی گفت طفلکی!
بعد از خوردن به چندتا ماشینه کج پارک و دوبل پارک و بد جا پارک و نمی دونم چیچی پارک و در آوردنه صدای1ردیف دزدگیر و اجرای1کنسرت از دزدگیر های از هر مدلی آژیری که الحق سر صبحی از طنینشون تمام کوچه و محله مستفیض شدن و آخ جون، بلاخره رسیدم سر خیابون و وایستادم واسه ماشین. مگه می اومد؟ این وسط پشت سر هم شبیه از این دستگاه های پخش خودکار هی باید در جواب خیرخواه های عزیز می گفتم نه نمیرم اون طرف منتظر ماشینم ممنون! نه کمک نمی خوام منتظر ماشینم ممنون! اختیار دارید شما لطف می کنید معذرت واسه چی؟ نه به خدا مشکلی نیست منتظر ماشینم ممنون! و …
سرتون رو درد میارم خوب دست خودم نیست شما ببخشید دیگه دردسرش1دستماله با1بسته قرص شسته که همون مدلی با بستهش ببندید به پیشونی تا مورد مرتفع بشه. قربون خودم برم با این راه حل های جواب تضمینیم!
بلاخره1دونه4چرخه اومد ایستاد و پریدم داخلش. حالا پیش به سوی مقصد!
از زمانی که کرایه ها اینجا575شده واسه تاکسی ها هم کارتخوان دادن و من1دونه از این کارت های شارژی گرفتم که گاااهی کار راه میندازه. و این دفعه هم قرار بود یکی از اون گاهی ها می شد.
-آقا ببخشید کارتخوان دارید؟
-آآآدووورورورو!
-جان؟ این چی گفت آیا؟
-ببخشید نشنیدم فرمودید کارتخوان دارید؟
-دارورورورووو!
-خدایا معذرت می خوام مزاحم میشم ولی میشه1لحظه وضوح کلام ایشون رو با حساسیت پرده گوش من فیکس کنی؟ قربون دستت!
-آقا من شرمنده نشنیدم عرض کردم کارتخوان، …
-آآآدورورووو!
-لعنت بر جناب ابلیس کجای ماجرا ایراد داره واسه چی من نمی تونم زیر جلدیه ایشون رو ترجمه کنم؟
از بغلدستیم پرسیدم ببینم کجای کارم.
-معذرت من جواب رو نفهمیدم ایشون کارتخوان دارن؟
طرف زیر جلدی خندید.
-نمی دونم من هم نفهمیدم انگار گفت نداره.
خوب خداجونم شکرت پس ایراد کامل هم من نیستم. آخ جااان تمامش تقصیر من نیست ترکیدم از تقصیر کاریه مطلق1خورده هم نصفش تقصیر من نشه!
خوب خوب این میان برنامه چیز یعنی میان توضیح بود بریم باقیش رو!
خلاصه بنا رو بر این گرفتم که طرف کارتخوان نداره.
-بابا من الان خورد باید جور کنم دیگه!
داخل کیف بی سر و تهم رو چرخ زدم و ای وایی خورده ها کجا غیب شدن؟
-مگه دستم بهتون نرسه حسابی ول خرجیتون می کنم!
بغلدستیم پیاده شد و خوش به حالش!
با1دونه اسکناس به نظرم2000تومنی کج شدم جلو که آقا ببخشید من خورد ندارم شرمنده بفرمایید!
که صدای طرف در اومد و این دفعه حسابی و البته زیادی قابل درک بود!
-خانم میگم کرایه نمی خوام کارتخوان دارم ولی پول نمی خوام.
اوه چه خشن! واسه چی!
-ممنونم آقا بفرمایید!
-خانم میگم نمی خواد دیگه!
-مگه کرایه ای نیستید؟
-هستم ولی نمی خوام!
بچه ها به جان خودم مطمئن بودم اگر2دفعه دیگه بگم ماشینه رو می زنه کنار پیاده میشه بیخ جوب خفهم می کنه.
-عجب مهربانِ خشنی! این چشه؟
-خانم مسیر بعدیت کجاست؟
فاتحهم رو خوندم.
-یا خودِ خدا طرف می خواد بدزدتم!
-ممنون سر مقصد پیاده میشم.
-مسیرت کجاست شاید من از همون طرف برم!
در جوابِ نیمه هوارِ طرف مسیر رو پروندم بیرون و طرف باز کرایه نگرفت. دیگه سپردم به خدا و فقط منتظر شدم برسم.
-این یارو روانیه آیا؟ این چه مدلشه؟ واقعا که! دیوانه! انگار مجبوره ثواب کنه که ازم طلبکار شده! دلت از کرایه نگرفتهت پره خوب بگیر واسه چی اتصالی می کنی؟ مردم1چیزیشون میشه! عجب ملتی پیدا میشن! سر صبحی چه آنتیکی خورده به پست من! کاش سریع تر برسیم خلاص بشم از دستش!
با این افکار و نظایرش سرم گرم بود و فقط منتظر آخر مسیر بودم.
سکوت داخل ماشین رو خود راننده شکست. با همون صدای گرفته که این دفعه کمی گرفته تر، اما کمی بلند تر و شاید کمی واضح تر شده بود.
-عوض کرایه واسه پدرم فاتحه بخون!
صداش آه داشت. حس کردم داخل دلم1چیزی1دفعه افتاد پایین. نمی دیدم سیاه پوشیده بود یا نه ولی صداش آه داشت. شاید از جنس آه کسی که تازگی عزیزش رو تا دیدارِ قیامت سپرده به خدا!
-چشم می خونم! خدا روحشون رو شاد کنه!
صدا در جوابی که اومد انگار1خورده خیلی کم ولی محسوس2رگه زد.
-خیلی ممنون! خدا همه اموات رو رحمت کنه! همه چیز پول نیست خانم! واسه روح پدرم دعا کن!
سکوت حالا خیلی سنگین تر بود. حس کردم1دفعه صدای آهسته ای شنیدم. شبیه اینکه1کسی یواشی بینیِ گرفته از بغضِ خیسش رو بکشه بالا. گاهی حس می کنم اینکه من نمی بینم1جا هایی میشه مثبت هم به حساب بیاد. اندازه سبک کردنه سنگینیه چند قطره اشکی که واسه نگه داشتنشون پشت پلک های صاحبش دیگه جا نیست اما دلش هم نمی خواد که دیده بشن.
همون لحظه، همونجا شروع کردم به خوندن فاتحه. تا رسیدیم فاتحه من هم تموم شد. بهش گفتم تا شاید خاطرش جمع بشه.
-فاتحه رو خوندم برادر. باز هم واسه روح پدر دعا می خونم. حتما! خدا رحمتش کنه! از شما هم ممنون خیلی دیرم شده بود اگر لطف نمی کردید نمی رسوندیدم اومدنم بی فایده میشد. خیلی کمک کردید ممنونم!
دیرم شده بود ولی نه اونهمه. اما در اون لحظه این تنها کاری بود که شاید از دستم بر می اومد که امیدوار بودم1دل گرفته ازش کمی شاد تر بشه.
مطمئن نیستم ولی حس کردم زمانی که از ماشینش پیاده می شدم، زمانی که داشت راهنماییم می کرد که1ماشینه بد پارک رو دور بزنم و از لبه جوب به پل برسم و از روی پل برم داخل پیاده رو، زمانی که اومد پایین تا مطمئن بشه نمی افتم، صداش کمی باز تر شده بود!
حواسم به توبیخ ذهن خودم بود و از کنار مقصد گذشتم و با هشدار1بنده خدایی به خودم اومدم و مجبور شدم راه رفته رو برگردم.
توی پیاده رو راه می رفتم و1دفعه دیگه، نمی دونم واسه چندین دهمین دفعه داخل عمرم، با خودم تعهد می کردم که واسه قضاوت کردن هام کمی تأمل کنم. شاید کسی که بدون آگاهیه خودش در ترازوی سنجش و تصورِ خودم نشوندمش، باری روی دلش، روی شونه هاش، روی خاطرش باشه که سنگینش کرده و من با نظر اول ندیدم!
خدایا کمکم کن که دیگه فراموش نکنم!
ماجرای برگشت همون روزم رو هم خواستم بنویسم ولی خیلی طولانی تر از طولانی میشه و از طرف شما حال خوندنش نیست از طرف خودم هم حسش نیست زمانش هم نیست باید بپرم روی شبکه زندگیِ واقعی که نمی فهمم این روز ها واسه چی داخلش همیشه دیر می کنم.
باقیش باشه واسه بعد فعلا من رفتم.
شاد باشید همگی تا همیشه!