توجه توجه خدا را شاهد می گیرم که این روایت فقط بر اساس واقعیت بوده و تخیل یا خواب نویسنده در آن هیچ نقشی نداشته است. این را به این دلیل گفتم که در پست قبلیم یکی از همکاران گرامی به بنده نسبت خواب دیدن داده بودند. ضمنا هدف بنده از نوشتن این مطلب عبرت گرفتن سایر دوستان هست و هدف دیگری را دنبال نمی کنم.
درود بر دوستان عزیزم. امیدوارم که حال و احوال همه شما خوب باشه, راستش چند وقتی هست که درگیر یه قضیه شدم، گفتم با شما هم در میون بگذارم. شاید واسه شما هم مفید باشه.
اوایل دی ماه 96 بود که تصمیم گرفتم ماشین را عوض کنم. یه پراید دو گانه سوز مدل 88 داشتم. وقتی ماشین را به تعمیر گاه بردم تا معایبش را بر طرف کنم، یه آقایی اون جا بود که از صحبت های من با تعمیر کار فهمید که قصد فروش ماشین را دارم. از من پرسید ماشین را چند می فروشی؟ گفتم من قیمت مناسب بهت میدم. گفت من 8 میلیون و 800 می خوام. گفت من می دونم بیشتر از این ارزش داره ولی به خدا من یه راننده هستم و می خوام از طریق این ماشین نون در بیارم. تو را خدا ملاحظه من را بکن. گفتم چون این طوری گفتی برای این که رضای خدا هم در این معامله باشه، با همین قیمت ماشین را بهت میدم ولی من تا وامم جور نشه، نمی تونم ماشین را بفروشم. چون باید وامم جور بشه، تا با پول این ماشین روی هم یه تیبا صفر بگیرم. گفت من حاضرم بهت پیش پرداخت بدم تا حتما ماشین را بهم بدی. گفتم خیالت راحت باشه. من سرم بره قولم نمیره. خانمم گفت چرا داری با قیمت پایین می فروشی؟ گفتم خانم اشکالی نداره. جای دوری نمیره.
در طی این یک ماه، حتی پیشنهاد 10 میلیون و 500 هم به من شد ولی فقط به دلیل قولی که به اون آقا داده بودم، قبول نکردم. به جان آرتیمان و آرتینم دقیقا همین قیمت بهم پیشنهاد شد. حتی یه بنگاهی گفت بیارش من تا 11 میلیون هم می تونم بفروشم ولی بازم فقط به همون دلیل نفروختم. خانمم هم مرتب سرزنشم می کرد، آخه مرد این چه کاریه که داری می کنی؟ ولی از اون جایی که من حرفم یکی هست روی حرف و قولم ایستادم. تا این که وامم جور شد و بعد از یک ماه بهش زنگ زدم بیا تا معامله کنیم. اونم اومد. قرار بود 8 میلیون و 800 بپردازه که بعد از کسر مبلغ خلافی که 420 هزار تومن بود، 8 میلیون و 380 هزار تومن به من پرداخت. گفت من نمی تونم هزینه بنگاه بدم، اگه میشه همین جا یه قولنامه بنویسیم و چند تا شاهد امضا کنند. گفتم مانعی نداره و همین کار را هم کردیم. گفت ماشین بیمه داره گفتم تا یک سال بیمه شخص ثالث داره ولی فردا بیمه بدنه تموم میشه ولی ناراحت نباش. قول میدم فردا برم و بیمه بدنه را هم یک ساله تمدید کنم. با این که معامله تموم شده بود، ولی فردا رفتم با هزینه خودم همین کار را هم انجام دادم. توی قول نامه یک ماه فرصت برای فک پلاک تعیین شد.
یک ماه تمام شد و این آقا فک پلاک نکرد. گفتم شاید گرفتار بوده. فعلا کاریش نداشته باشم. یه بد شانسی که ما این جا اوردیم این بود که قولنامه گم شد و مدرک معامله از دست ما خارج شد ولی به اون آقا نگفتم. خلاصه چندین بار باهاش تماس گرفتم که بیا فک پلاک کن. بهش گفتم برادر عزیز چون پلاک به اسم خانمم هست، شما زود تر ترتیب پلاک را بده ولی هر دفعه یه بهانه می آورد، تا این که اول اردیبهشت زنگ زد و گفت طبق قانون جدید برای فک پلاک باید انتقال سند انجام بشه و چون سند به نام شما هم نیست و طبق قول نامه هم شما متعهد شدی هزینه انتقال سند را بدی، خرجت بالا میره و هزینه ای که شما باید بپردازی، 650 تومان هست. گفتم اشکالی نداره. من فعلا 400 تومن به حسابت واریز می کنم، بقیه را هم وقتی انتقال سند انجام شد، به حسابت واریز میشه. اونم مثلا لطف کرد و پذیرفت تا این که چند روز پیش زنگ زد و گفت من ماشین را به شخص دیگه فروختم، شما دیگه فک پلاک را واسه ایشون انجام بده. من هم پذیرفتم. قرار شد فردا بریم توی دفتر پلیس به اضافه 10 و فک پلاک را انجام بدیم. وقتی به اون جا رفتیم ازش پرسیدم انتقال سند را انجام دادی؟ گفت نه. گفتم مگه تو پول نگرفتی واسه انتقال
سند؟ گفت آره گرفتم ولی دلم نخواسته انجام بدم و شما باید 250 تومن باقی مونده را هم به من بپردازی. از اون آقا که ماشین را بهش فروخته بود، پرسیدم ماشین را چند به شما فروخته؟ گفت 12 میلیون و 500. گفتم مرد حسابی تو این قدر روی ماشین سود کردی هنوزم چشم طمع به مال من داری؟ گفت اون به تو ربطی نداره. روزی خودم بوده تو فکر اون 250 تومن باش که تا قرون آخرش را ازت می گیرم. خواستم کتک کاری کنم که خانم نگذاشت. گفت این دزد سر گردنه از خداش هست تو یه بلایی سرش بیاری تا ازت به صورت قانونی تاوان بگیره. دیدم راست میگه.
از اون جایی که خدا همیشه با من هست، خونه را زیر و رو کردم و عاقبت قولنامه را زیر کشو های دراور پیدا کردم. وقتی قول نامه را مطالعه کردیم تا چند دقیقه از شدت ناراحتی و شگفتی قادر به حرف زدن نبودم. می دونید دوستان توی قول نامه قید شده بود هزینه انتقال سند با خریدار می باشد. این چند روز همش راه میرم و با خودم فکر می کنم، آخه پستی تا چه اندازه؟ مگه من به عنوان غریبه کم در حق این آقا لطف کردم؟ سوال اصلی من این جاست که این آقا از کجا می دونست من قول نامه را در اختیار ندارم؟ حتی هنوز هم اصرار داره که برو شکایت کن هیچ کاری ازت بر نمیاد. به خانم گفتم بریم امضا کنیم و بسپاریمش به خدا ولی خانم قاطعانه بهم گفت حالا که این طور شد حتی اگر تو هم ازش بگذری من نمی گذرم و ازش شکایت می کنم. خلاصه دیروز رفتیم و پلاک را قفل کردیم. یعنی از این تاریخ به بعد هر جا ماشین را ببینن توقیفش می کنند. قسم خوردم تا یک میلیون ازش نگیرم پلاک را آزاد نکنم. 400 تومن بابت پولی که به ناحق ازم گرفته و مدرکش را هم دارم و بقیه هم به خاطر آزار و اذیت هایی که در این مدت متحمل شدم از حلقومش می کشم بیرون.
می دونید دوستان با این اتفاق روحم پریشون شده همش با خودم میگم خریت من زیاد شده یا آدم ها خیلی بد شدن؟ همش با خودم میگم یعنی صداقت همون حماقت هست؟ بهش که فکر می کنم دوست دارم خونش را بریزم ولی نه بازم وقتی فکر می کنم دلم واسش می سوزه. آدمی که شرافت و انسانیتش را با این مبلغ ناچیز یا بیشتر از این مبالغ عوض کنه خیلی بدبخت و قابل ترحم هست. خلاصه دلم خیلی از حماقت خودم گرفته.