هات گوش کن: شماره 20: نوروز 1400

مژده ای یار پس از شام سحر می‌آید.
آفتاب از پسِ این پرده به در می‌آید.

آسمان بر قدمِ صبح گهر میپاشد.
ز بهار و گل و گلزار خبر می‌آید

سلام به تمام آشناهای محله‌ی نابینایان، از اهل محله گرفته تا مهمانان و رهگذران عزیزی که میان و موندگار میشن، یا میرن و خاطرات ما و محله رو با خودشون می‌برن. امید که سال جدید براتون سالی سراسر آرامش باشه.
در سالی دیگه با برگی دیگه از دفتر هات گوش کن‌های مناسبتی محله در خدمت شما عزیزان هستیم. عیدی کوچکی از طرف ما و محله‌ی نابینایان به شما گرامیان برای یادگاری. امیدواریم که این هدیه‌ی کوچیک بتونه لبخند رضایت رو بر لب‌هاتون نقش کنه!
هات گوش کن عیدانه‌ی امسال در سه شب متوالی و در مجموع در بیست و دو ساعت اجرا و تقدیم حضور عزیزتون شد، که بخش‌های مختلفش رو برای اون‌هایی که زمان اجرای برنامه از افتخار حضورشون بی‌بهره موندیم، و همچنین عزیزانی که مایلند بخش یا بخش‌هایی از محفل امسال هات گوش کن رو به یادگاری برداشته و نگه دارن، به تدریج در همین پست قرار میگیره و به یاری خدا تا روز سیزده فروردین این پست با قرار گرفتن لینک‌های جدید از بخش‌های متعدد هات گوش کن امسال آپدیت میشه.
برای اون‌هایی که شاید بخوان کمی بیشتر در جریان حال و هوای شب‌های این سری از هات گوش کن قرار بگیرن، چند خطی از نگاه و قلم پریسا جهان شاهی بخونیم و بشنویم.

یک سلام به تمام رنگ‌های شاد جهان، به تمام هم محله‌ای‌های بهاری.
بذار نگم از خدا چی می‌خوام واستون. هر کسی خودش می‌دونه و خدا که چی می‌خواد ازش. پس از خدا می‌خوام که سال جدید دقیقا همونی باشه و بشه که می‌خوایید.
خب، این هم از تحویل و تعویض سال. امیدوارم سال جدید برای همگیمون پر باشه از خبرهای خوش و روزهای روشن و لحظه‌های درخشان.
عید امسال هرچند متفاوت، ولی هوای عید هنوز داخل محله‌ی ما موج می‌زنه. باور نداری یک گشتی بزن و خودت ببین. اینجا داخل محله بازار پیشواز بهار حسابی گرم بود. هات گوش کن شماره20حسابی بیست پیش رفت. اون‌هایی که نبودید جاتون خیلی خالی بود. خوش گذشت. حالا صبر کن فایل‌هاش اون پایینه برو بگیر و خودت ببین که چند درصد درست گفتم. باور کن که امسال، خود بهار هم در اون سه شب مهمون ما و محله بود.
از بیشتر از دو ماه پیش تکاپوی بچه‌های تیم شروع شد. هرچی روزها بیشتر گذشتن و زمان برنامه نزدیک‌تر شد سرعت و حرارت بچه‌ها هم بالا گرفت. هفته‌ی آخر دیگه ساعتی نبود که یک دسته ازشون رو نبینی که یک گوشه‌ی تیمتاک جمع می‌شدن و در حال جمع و جور کردن یکی از آیتم‌های برنامه بودن. انگار یک موج گرم و گیرا از طرفشون می‌اومد و نمی‌شد که جذب اخلاصشون نشی و یک خدا قوت از ته دل و از جنس مهر خالص واسشون نفرستی. فشار زیاد بود. خستگی هم بود. دردسر هم که نمک ماجراست مگه میشه نباشه؟ بچه‌ها اما بی‌خیال تمام این‌ها، دست‌هاشون رو می‌دادن به هم و یک‌راست پیش می‌رفتن. کنار تمام گرفت و گیرها، خدا هم بود. خدایی که هوای دل‌های گرم و نیت‌های خیر رو همیشه داره. بچه‌های محله دست توی دست هم و تکیه به کمک‌های خدا، تمام خستگی‌ها و بنبست‌ها رو جواب کردن و مستقیم پیش رفتن تا رسیدن به شب‌های هات گوش کن. دردسرها دست‌بردار نبودن. تا توی دل بزم محله هم تعقیبمون کردن. و دوباره قدرت شونه‌های به هم فشرده و دست‌های پیوسته و دل‌های گرم بود که برنده شد. من اونجا بودم. تماشا می‌کردم. تماشا می‌کردم و دعا. و کاش بودی و می‌دیدی که خیلی طول نکشید. گرمای حضور بچه‌های محله دست‌اندازها رو شبیه یک تیکه یخ آب کرد و زد کنار و باز ما بودیم و جشن محله به مناسبت رسیدن بهار، که بهانه‌ای بود واسه اینکه یک بار دیگه حس کنیم چه قدر زیاد هم رو دوست داریم و واسه همدیگه می‌ارزیم. خدایا شکرت!
الان اون سه شب تموم شدن. سال کهنه رفته و سال جدید رو شروع کردیم. هات گوش کن شماره20الان خاطره شده. خاطره‌ای شیرین، گرم، تابان، که توی دفتر و دل من و خیلی‌های دیگه موندگار شده و خدا می‌دونه که من چه قدر دوستش دارم. هات گوش کن شماره20مثل بسیاری از ماجراهای محله در دفتر من ثبت شد. قصه‌ای دیگه از قصه‌های محله! محله‌ی من، که بچه هایی داره از جنس امید و اتحاد و معرفت!
خدایا! می‌دونی چیه؟ من اینجا رو و اهلش رو خیلی دوست دارم. این بچه‌ها واسه من آشناهایی هستن که با به خاطر آوردن اسم‌های هر کدومشون یک جهان خاطره به رنگ‌های گرم و شاد توی وجودم می‌درخشن. خدایا! بچه‌های محله‌ی من خیلی عزیزن. لطفا خیلی مواظبشون باش! لطفا امسال هوای دل‌هاشون رو بیشتر داشته باش! لبخندهاشون رو پررنگ‌تر کن! دل‌هاشون رو شادتر، هواشون رو بهاری‌تر، آسمونشون رو روشن‌تر، و رویاها و آرزوهاشون رو هرچه بیشتر با رنگ زیبای تحقق و اجابت تزئین کن! خدایا! کاری کن که امسال، داخل محله‌ی من، داخل دل‌های بچه‌های محله‌ی ما، هر لحظه بهار باشه. بهاری سرشار از عطر و رنگ و شکوفه و خنده و اجابت! بچه‌های هات گوش کن! بچه‌های محله! از ته ته دل، حسابی دوستتون دارم!
طولش دادم. دست خودم نبود. باید حس و حالم رو اینجا می‌گفتم. باشه باشه کوتاهش می‌کنم. اون بالا صحبت از یک دسته فایل شد. اگر داخل شب‌های سه گانه‌ی هات گوش کن بودی که گفتن لازم نداره می‌دونی داستان چی بوده و منتظر اعلام من نموندی و الان داخل لینک‌ها داری قدم می‌زنی و دست‌هات پر از بسته‌های رنگیه کادوپیچ شده‌ایه که از هات گوش کنه شماره20عیدی گرفتی. و اگر به هر دلیلی داخل برنامه‌ی اون شب‌ها نبودی از من بپذیر که اگر نشنوی حیفه. چندتا قدم برو پایینتر و تو هم عیدی امسالت رو از گوش کن بگیر. گوش کن کوچولویی که حالا بزرگ شده تا همه‌ی ما اهل محله زیر سقف و ستون‌هاش با بهانه و بی‌بهانه جمع بشیم و با ترسیم خاطراتی از جنس تلاش و اخلاص و اتحاد کولاک کنیم.
اینجا تا سیزده فروردین عیدی میدن. توضیح اینکه بخش‌های مختلف هات گوش کن شماره20که درمجموع یک برنامه‌ی مفصل بیست و دو ساعته بود به تدریج اینجا قرار می‌گیره و در نتیجه این پست تا سیزدهم به روز میشه و لینک‌های متعدد بخش بخش منتشر میشن.
پیش از اینکه بری سراغ فایل‌ها و لینک‌ها، عیدت مبارک، سالت خوش هم محله‌ای!