سلامی رنگارنگ به همراهان ما و محله نابینایان!

امیدواریم که تابلوی زندگیتون همواره پر از شادترین رنگ‌ها باشه!

سوال:

دوست نابینا و کمبینای من! نظرت در مورد استفاده از عصای سفید چیه؟ بعضی از ما با این همسفر ساکت و موثرمون چندان رفیق نیستیم و به دلایل مختلف ترجیح میدیم که هرچی کمتر ازش استفاده کنیم. اما اگر بدونیم که این وسیله چه قدر می‌تونه دنیای اطرافمون‌رو تغییر بده قطعا با این موضوع برخورد بهتری خواهیم داشت!

امروز قراره به دیدن کسی بریم که عاشق عصای سفیدشه و هرچند در گذشته نگاهی متفاوت داشته، در حال حاضر عمیقا معتقده که عصای سفید زندگی‌رو براش روشنتر کرده. بیایید بریم تا ببینیم در انتهای سفر امروزمون چند درصد با میزبانمون موافقیم!

مشخصات نشریه:

• نام مقاله: Why I Love My Cane and What It Means to Me
  چرا من عاشق عصایم هستم و مفهوم آن برایم چیست
• نویسنده: جاسمین پولایت (Jasmyn Polite)
• مترجم: پریسا جهانشاهی
• منبع: future reflections

یادداشت سردبیر:

جاسمین پولایت (Jasmyn Polite) در تمام عمرش کم‌بینا بوده است. در نهایت او پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان به یک کاربر متکی‌به‌نفس عصای سفید مبدل شد. در این مقاله وی درباره احساس آزادی‌ای که عصا به او بخشیده است می‌نویسد.

تصور کنید دارای محدودیت دید جانبی هستید که به آن دید تونلی نیز می‌گویند، در جایی که قادر به دیدن آنچه در طرفینتان هست یا آنچه از بالا یا پایین می‌آید، مانند یک رشته پله یا شاخه درختی که افتاده و سراسر پیاده رو را اشغال کرده نیستید. اینجاست که عصای بلند سفید به کارتان می‌آید. عصاها عالی هستند زیرا به شما امکان می‌دهند تا احساس کنید یک شیء در مقابلتان قرار دارد یا شیئی در برابرتان افتاده است. بگذارید در مورد تجربه خود از استفاده از عصا و تأثیری که این امر در زندگی من داشته است برایتان بگویم.

در سال چهارم مدرسه‌ام، مدرسه‌ای در فلوریدا برای ناشنوایان و نابینایان، (Florida School for the Deaf and Blind) (FSDB), شروع به یادگیری استفاده از عصا کردم. در آن زمان من واقعا چندان از عصایم استفاده نمی‌کردم زیرا می‌ترسیدم که افراد خارج از جامعه نابینایان مرا مورد تمسخر قرار دهند. تنها در مدرسه عصا را به کار می‌گرفتم. حتی آنجا از به کارگیری عصا خارج از درس‌های تحرک و جهتیابی که با مربی‌ام داشتم اجتناب می‌کردم.

یک روز داشتم با شتاب به یک مهمانی کریسمس در نزدیکی سالن ورتمن (Wortman Hall) در بخش ناشنوایان (FSDB) می‌رفتم. عصایم را به همراه نداشتم چون فکر می‌کردم به دلیل داشتن مقداری بینایی بدون آن خوب پیش می‌روم. با این حال، من در اشتباه بودم! در حال دویدن جدول را ندیدم. بوم! سکندری خوردم و افتادم. زانوهایم صدمه دیده و دست‌هایم روی بتن خراشیده شده بودند. دانستم که برای جلوگیری از آسیب دیدن می‌بایست عصا را با خود می‌آوردم. باید در خاطرم می‌ماند که مبتلا به گلوکوم بوده و مخصوصا در هوای تاریک، نمی‌توانستم خوب ببینم. این حادثه به من آموخت که عصایم اهمیت بسیاری دارد.

طی سال‌های بعد با کمک مربی تحرک و جهتیابی‌ام استفاده از عصا را آغاز کردم. پس از فارغ‌التحصیلی از (FSDB)، به آیووا، (Iowa), محل آشنایی با مربی‌ام «تد هارت» (Ted Hart) از طریق فدراسیون ملی نابینایان (National Federation of the Blind) نقل مکان کردم. او با استفاده از مهارت‌های مربوط به عصا به من کمک می‌کرد. خطابه‌های سازنده‌ای در مورد چگونگی استفاده موثرتر از عصا به من می‌داد. نصایح وی در جهت بهبود مهارت‌های حرکتی و اعتماد‌به‌خود به عنوان یک فرد کم‌بینا کمکم کردند.

امروز من عصایم را در هر کجا که می‌روم به کار می‌گیرم. من از احساس مستقل بودن بدون آسیب دیدن لذت می‌برم.

هر زمان که چه در مدرسه و چه اماکن دیگری که می‌روم از عصایم استفاده می‌کنم، پرسش‌هایی از جانب مردم اطرافم دریافت می‌دارم. آنها مواردی شبیه به این را از من می‌پرسند: چگونه از خیابان عبور می‌کنی؟ و چه میزان بینایی داری؟ تلاش می‌کنم که مودبانه به پرسش‌هایشان پاسخ داده و مطالبی درباره نابینایی به آن‌ها بیاموزم. توصیه من به نابینایان و کم‌بینایان این است که ایمنی خود را در نظر گرفته و آنچه مردم در موردتان فکر می‌کنند را نادیده بگیرید. در پایان روز، شما بهتر می‌دانید که چه ابزارهایی در زندگیتان در جهت ایمن ماندن یاریتان خواهند کرد.

با تمام وجود می‌دانم که عصایم مرا از دچار شدن به مشکلاتی همچون گودال، پیاده‌روهای پردست‌انداز و پارکومتر حفظ می‌کند. از زمانی که بچه کوچکی بودم، همیشه عاشق سفر بوده‌ام. اکنون که طریقه درست استفاده از عصایم را می‌دانم، از سفر لذت بیشتری برده و در امنیت سفر می‌کنم!

شناسنامه نشریه جهان آزاد

همانطور که از نام این نشریه بر می‌آید، قرار است به تجربیات نابینایان، والدینشان، اطرافیانشان، دوستانشان و هر انسانی که تمایل به فهم معلول و معلولیت دارد و توانسته در این راه به چیزهایی نیز دست‌یابد بپردازد. البته ما تمرکزمان بیشتر بر روی تجربیات عزیزان در حوزه ی نابینایی است. می خواهیم ببینیم والدین یک نابینا برای دستیابی فرزندش به حق و حقوقش دست به چه اقداماتی می زند. می خواهیم ببینیم تمام کسانی که با نابینا در ارتباط هستند، چه کاری برای هرچه مستقلتر شدن فرد با آسیب بینایی انجام می دهند و کدامشان اثربخش بوده است. خلاصه ی کلام اینکه میخواهیم در حوزه نابینایی از تجربیات دنیا بهره ببریم تا روزی با آگاهی از این تجربیات بتوانیم به خود تلنگری زده و به سمت اهدافمان حرکت کنیم.

البته اگر پدر و مادری یا دوست و آشنایی در ایران عزیز نیز توانسته برای حل مشکلی از مشکلات بیشمار نابینا راه حلی پیدا کند، می تواند آن را در قالب یک مقاله در اختیار ما قرار دهد. چون ایران هم بخشی از این جهان است و ما برای جمع آوری این تجربیات همیشه هم لازم نیست دست به دامان جراید غرب باشیم. هرچند که فعلاً ظاهراً راه دیگری وجود ندارد. همه ی ما بر این امر واقفیم که دنیای غرب در خصوص معلول و معلولیت خیلی زودتر و بیشتر از ما از خود جنب‌و‌جوش نشان داده و به دست آوردهای بی نظیری دست یافته است.

اگر دوستی هم مقاله ای را خوانده و آن را مفید یافته، می تواند آن را ازطُرُقی که در پایان می آید، جهت ترجمه به دست ما برساند.

فعلا بنا بر این است که ماهی یک مقاله ی تخصصی در این موضوع منتشر کنیم. ولی شاید زندگی مجال بیشتری به ما داد و در هر ماه مطالب بیشتری جمع آوری کرده و در طول ماه به خدمتتان پیشکش کردیم.

ذکر این نکته هم الزامی می‌باشد که قرار نیست همیشه مقاله ی منتشر شده همراه با فایل صوتی باشد. ولی تلاشمان بر این است که این اتفاق جذاب همیشه بیفتد.

قطعا نظرات، انتقادات و پیشنهادات شما می تواند چراغ راه ما باشد.

ایمیل: hotgooshkon@gmail.com

آیدی تلگرام: @hotgooshkon1

به امید جهانی آزاد تر!