خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

هر مهالی مهال نیست

سلام دوستان خوبین خوشین با آرزوهاتون که بعضیاش در درازمدت دست یافتنیه و بعضیاش واقعاً مهال به نظر میرسه چه میکنین بله دوستان خیلی از آرزوها با گذشت زمان پشتکار افراد و پیشرفت تکنولوژی قابل دسترسیند من خودم از کودکی خیلی به فوتبال علاقمند بودم اونقدر مسابقات فوتبالو با حرارت دنبال میکردم که صدای خونه واده در میومد میخواستم یه فوتبالیست درجه یک بشم ولی چطوری من که نابینا بودم و فوتبال مال بیناها بود برای همین فقط مسابقاتو از رادیو یا تلویزیون دنبال میکردم خودم نهایتاً میتونستم گلبال یا سایر ورزشهای نابینایی رو انجام بدم من میرفتم توی کوچه و کنار بچه های همسایه ها و برادرهایم که
دسته‌ها
کامپیوتر

تیمتاک‌باز‌های ویندوزی بشتابید! نسخه ویندوز تیمتاک هم به فارسی ترجمه شد.

|||پست بروز و مشکل فایلهای ترجمه حل شد. از کسانی که دیشب فایلها رو دانلود کردن خواهش میکنم دوباره دانلودشون کنن. بابت مشکلی که پیش اومد عذرخواهی میکنم و تشکر صمیمانه از کسانی که هر طور که در توانشون بود اطلاع دادن.     درود بر ساکنین و عابرین محله. این روزا ساختمون تازه تاسیس محله حسابی سر زبونا افتاده. هر جا میری بحث تیمتاک محلست. به قول هشتگ‌بازای توییتر، حسابی ترند شده. کلی هم که کلاس های جالب اونجا برگزار میشه. همین یکی دو روز پیش اپلیکیشن تیمتاک اندروید به فارسی ترجمه شد، حالا هم من و علیرضا نصرتی تیمتاک ویندوز رو به فارسی ترجمه کردیم که تو
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

کمی درد دل از عدسی قدیمی!

ضمن درود فراوان و عرض ادب! خب دوستان عزیز همان طور که خیلیاتون منو می شناسید من همان عدسی قدیم محله هستم که مدتیه که دچار گوشی اندروید شده ام و کمتر به محله می آیم حالا هم اومدم که بگم من محله ی خودمو دوست دارم و دلم می خواهد دوباره به محله ی دوست داشتنی خودم برگردم و مانند گذشته همینجا شیطنت کنم و باهم خوش و شاد باشیم. راستشو بخواهید من در این مدت در گروه های واتساپی تجربیات زیادی گرفتم و فهمیدم که هیچ کجا محله ی خودمون نمیشه. من در این مدت که در بسیاری از گروه های واتساپی هستم و در بعضی از
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

گفت‌وگو با 5 دختر نابینا: خانواده‌ها فرق می‌گذارند/ مردم می‌گویند خدا شفا بدهد.

روزنامه ایران در گفت وگو با پنج دختر نابینا در آستانه «روز جهانی نابینایان»، نوشت: دخترانی از جنس باران، سرشار از شور جوانی و زندگی بودند. آمده بودند تا از عشق بگویند و زمزمه محبت کنند برای ما که تصورمان از معلولیت گریه و زاری و درد است. آمده بودند تا بگویند از نگاه‌های معنادار من و شما خسته شده اند؛ می‌خواهند زندگی کنند و قدم به قدم ما در جامعه برای رؤیاهایشان بجنگند و به قول خودشان «دخترانگی» کنند. به مناسبت روز جهانی نابینایان (23مهر برابر 15 اکتبر)، گپ صمیمانه‌ای داشتیم با پنج دختر جوان نابینا که با وجود همه سختی‌ها به دفتر روزنامه آمدند و با ما