باران پاییزی کاش بر شانه‌هایمان ببارد تا غصه‌های انبار شده را بشوید و رهایمان کند از مرور خاطرات روز‌های پر محنتی که در طول یک سال گذشته بر ما سپری شد. تحقق آرزو‌هایمان را به عهده کودکان و نوجوانانی می‌گذاریم که از فردا قرار است پشت میز و نیمکت‌های مدرسه بنشینند و نه فقط ریاضی و انگلیسی و علوم و دیکته، که چگونه زیستن را فرا بگیرند. یاد بگیرند که نغمه زندگی بسرایند و به رؤیا‌هایشان و به لیلا‌هایشان بیندیشند که هیچ چیزی مهم‌تر از این برایشان نیست. برای نوجوانان سرزمینمان سالی پر بار آرزو می‌کنیم و این شماره از نسل مانا را به آنها تقدیم می‌کنیم. آنها که
